Wie wil meedenken bij loopbaanswitch? (opleiding stervensbegeleider)

Vrijwilligers

Het lijkt me prachtig werk om te doen, maar ik ken inderdaad alleen vrijwilligers die dit doen. In verpleegtehuizen, hospice of de dominee bij mensen thuis. Ik denk dat er geen potje voor is bij de zorgverzekering dus mensen moeten het zelf financiëren als ze jou inhuren. Ouderen betalen soms ook hun zorg uit een pgb, ik weet niet of ze met dat geld ook jou kunnen/mogen uitbetalen.

Kortom, ik weet niet of je er voldoende geld mee kunt verdienen om als zelfstandige een winstgevend bedrijf op te zetten. En als ondernemer is een belangrijke eigenschap zeker wel jezelf goed kunnen verkopen. Je moet zelf achter werk aan, reclame maken voor jezelf, jezelf presenteren.

Onderzoeken

Wat een mooi idee..! Ik zou me in jouw geval breed en ook gericht gaan oriënteren. Om antwoorden op je vragen en meteen mooi meegenomen: je bouwt meteen aan je netwerk.
Dus bellen naar hospices en om een oriënterend gesprek vragen. En naar rouwconsulenten. En begrafenisondernemers. Ik ken een paar mensen die in die hoek werken. Ik bedoel dus niet de grote verzekeraars mar de kleine bedrijven en eenpitters. Ik denk dat zij goed mee kunnen denken en je evt de weg kunnen wijzen binnen hun netwerk. In welke hoek van het land zit je?

Ziekenhuizen, patientvereniginen, verzorghuizen. Allemaal plekken waar ik mijn licht op zou steken. En zodoende het plaatje uit zou bouwen.

Waarom niet?

Volgens mij zijn er best mensen die liever een deskundige aan hun bed willen dan zomaar een vrijwilliger. Dat het geld kost, lijkt me voor een bemiddelde stervende niet zo'n punt want sparen hoeft niet meer. Ja, ik kan me echt voorstellen dat iemand op zijn sterfbed een slepende kwestie efficiënt kan afronden. En als je niet goed bent in reclame voor jezelf maken, dan moet je je zelf tot een professional wenden (reclamebureau, website-ontwerpers).

Reactie

Hmm, weinig kans op een reguliere functie denken jullie dus? Iets waar ws wel behoefte aan is, maar wat ik zelf vorm zal moeten geven. Ik ga idd maar eens verder mijn licht opsteken, verpleeghuizen aanschrijven of zo? Ik weet gewoon zeker dat er behoefte is aan de zorg die ik voor ogen heb. Maar wil daar wel een wat concreter beeld van hebben voor ik een opleiding ga doen.
Uitvaartverzorging zit er idd vast dicht tegenaan. Toch kleeft daar een commercieel aspect aan dat niet bij mij past. Ik heb er eerlijk gezegd ook geen fijne associatie bij, heb toch het idee dat ze je een zo duur mogelijk kist willen verkopen. De ervaring die ik zelf met uitvaartverzorgers had, waren niet onverdeeld prettig in elk geval. Op zich een goede reden om de boel dan van binnenuit te verbeteren, maar toch maar niet
Dank voor jullie reacties.

Juist niet

Voor onze uitvaartzorgmevrouw maakte het helemaal niet uit welke kist we namen. ZIJ heeft gewoon een prijs en dat staat los van welke kist, wel of geen bloemen, hoelang de aula besproken moet worden (hoeveel sprekers/wat voor programma is er), koffie na of een uitgebreid buffet, en wat er nog maar meer voor keuzes zijn. Ben je niet in de war met uitvaartbedrijven waarbij mensen een verzekering hebben?
Voor verpleeghuisarts zul je eerst basisarts moeten worden, duurt minstens 6 jaar en omdat je al een master hebt is dat waarschijnlijk niet te betalen.

Brunette

"Volgens mij zijn er best mensen die liever een deskundige aan hun bed willen dan zomaar een vrijwilliger."

Dit zijn niet "zomaar" vrijwilligers. Deze mensen hebben een opleiding gehad in stervensbegeleiding. Vrijwilliger betekent in dit geval, onbetaald, niet onopgeleid.
Het zijn mensen die zeer geknipt zijn voor dit werk, zeer bevlogen en zeker wel deskundig.

Nathalie

Neenee, ik wil zeker geen verpleeghuisarts worden, da's een heel ander vak. Er heeft hier iemand wel es gepost onder die nick, en zij had die functie. Hoopte dat zij even naar die opleiding wilde kijken, vandaar. Overigens is het wel een erg dure grap als je die opleiding doet met het oog op vrijwilligerswerk. Denk dat die een andere opleiding krijgen hoor. Op de site wordt ook gesproken over een keurmerk, eg de studie leidt op tot stervensbegeleider die in principe ook de arbeidsmarkt op gaat. Dus je zou zeggen dat er ook betaald werk te vinden moet zijn.

Post hbo

De opleiding lijkt me voor mensen die stervenden in hun werk tegenkomen en dat kan natuurlijk op verschillende posities, ook als psycholoog, maar dan is het wel als vaardigheid die je erbij hebt. Stervensbegeleiding als betaald specialisme zie ik geen vacatures voor.

Vrijwilligers

Ik weet niet hoe het in andere stichtingen gaat,maar onze vrijwillige stervensbegeleiders zijn altijd HBO geschoold (b.v. gepensioneerde artsen of psychologen) én krijgen een bijscholing stervensbegeleiding betaald door mijn werkgever.
In ons bestand hebben we er nu 3. 2 gepensioneerde artsen, 1 psycholoog.
Het zijn bepaald géén ondeskundigen.
Verder is er nog de mogelijkheid om de geestelijk verzorger te laten komen. Dat is wél betaald werk, maar die hebben theologie gestudeerd.
De vrijwilligers hebben beduidend méér tijd beschikbaar én kunnen ook op onmogelijke tijden komen in overleg in verhouding tot de geestelijk verzorger.
Nee ik denk niet dat er brood inzit.
Dit is luxe, die niet vergoed wordt en de mensen die het kunnen betalen zullen minimaal zijn.
groeten albana

Eens met albana

En dat wordt alleen maar erger gezien de ontwikkelingen in de zorg. Er wordt straks alleen nog maar voor de broodnodige zorg betaald die niet door familie-mantelzorg-vrijwilligers verricht kan worden (bevoegd en bekwaam). Alles wat een niet betaalde kracht kan doen gaat geschrapt worden uit de zorgverzekeringswet-awbz-wmo. Dus ja, of in jouw idee een betaalde baan zit ? Ik denk het niet. Particulier misschien, maar aangezien besteedbaar inkomen ook steeds minder wordt, schat ik die kans klein in.

Zelfstandig?

Wild idee wellicht maar zou je niet toch iets in de uitvaartverzorging kunnen gaan doen. Als zelfstandige dus. Niet al te commercieel en juist heel erg gericht op persoonlijke begeleiding en het verwezenlijken van persoonlijke wensen rondom een uitvaart. Er zijn toch vast een boel mensen die hun uitvaart en alles er om heen bij voorkeur niet door zo'n hele grote onpersoonlijke uitvaarttoko willen laten regelen?

Of theologie?

Kan je geestelijk verzorger worden.
Ook in dienst van grotere stichtingen. Daarin wordt meestal nog wel voorzien.
groeten albana

Opleiding hgu niet doen...

De opleiding van de hgu ziet er op papier goed uit, maar stelt in de praktijk wat mij betreft niet veel voor.
Bij een post-hbo zou verwachten is op zn minst dat je moet aantonen welk hbo of vergelijkbaar diploma je hebt. Dat is hier niet het geval.

Een tijd geleden had ik me ingeschreven, heb een paar lessen gevolgd en toen weer gestopt omdat ik het niveau veel te laag vond.

Stervensbegeleider is niet een vak op zich. Als je een beroep als psycholoog/arts/ verpleegkundige hebt, zou je je wel daarin kunnen specialiseren door het volgen van workshops/opleidingen en dan op de registratie van je eerste beroep vergoed kunnen worden.

Je zou eens kunnen kijken bij de Nederlandse Academie voor Psychotherapie: daar geven ze een opleiding Psycho- Palliatieve Hulpverlening.
Je kunt ook informeren bij het NIS ( Nederlands Instituut voor Stervensbegeleiding). Zij bieden tweejarige opleiding ( een lesdag per maand). De mensen die deze cursus volgen komen uit alle richtingen, dus zowel vrijwilligers als professionals.

succes met nadenken.

Hmmm

Met jouw achtergrond en ambitie zou je eens moeten kijken bij de Universiteit voor Hunanistiek, of naar masters geestelijke verzorging. Nadeel van de laatstgenoemde opleiding is dat je daarmee geen ambtelijke binding (zending in jouw geval vanuit het humanistisch verbond) Met jouw vooropleiding zou je mss een verkort programma kunnen lopen. Maar kostbaar wordt dat wel: het collegegeld voor mensen die al een afgeronde opleiding hebben is erg hoog.
MAAR: banen in de geestelijke verzorging in de gezondheidszorg liggen echt niet voor het oprapen. Sterker nog, als er ergens een vacature is wordt er op gesolliciteerd door heel veel mensen. Van die mensen is een groot deel goed gekwalificeerd en met ervaring. Met goed gekwalificeerd bedoel ik: een relevante universitaire opleiding. Er is zo veel te kiezen voor instellingen, daar kom je niet makkelijk tussen. En ik vrees dat dit alleen maar erger wordt.

Stof

Moet er nog maar eens goed over nadenken. Het liefst zou ik idd een studie humanistische geestelijke verzorging doen, maar dat gaat echt niet. Had gehoopt dat ik er via een andere route (bijv hgu dus) ook kon komen. Jammer dat die opleiding zo weinig voor blijkt te stellen. Opleiding bij NIS had ik idd ook gezien, die duurt overigens 2 jaar. Maar als ik jullie goed beluister, is er waarschijnlijk geen werk voor een stervensbegeleider an sich, die geen achtergrond heeft als verpleegkundige oid. Misschien moet ik wachten, eerst ander werk proberen te vinden en dan later, als de kinderen nog wat groter zijn alsnog geestelijke verzorging doen. Had eigenlijk gedacht dat er wel voldoende werk zou zijn gezien de steeds toenemende vergrijzing.
Stof tot nadenken, dank jullie wel.

Ander perspectief

Volgens mij is er veel behoefte aan het soort zorg dat jij kunt bieden. En eerlijk gezegd denk ik dat er ook wel een markt voor is. Een markt van de "luxere" stervende, dat wel. Want de hulp die jij biedt zal niet vergoed worden door de verzekering. Maar ik denk dat er best vraag naar zal zijn. En dan wel precies om de reden die jij in je beginposting stelt: mensen willen in hun stervensfase orde op zaken stellen. Tot nog toe was de dominee of pastoor hiervoor in beeld, nu kun je aan andere deskundigen denken.
De zorg rondom het sterfbed is vaak medisch of praktisch gericht en dat is nu net niet jouw insteek. Echt kunnen luisteren, echt levensvragen bij mensen naar boven halen, daar is volgens mij veel behoefte aan in die fase van het leven. Wat heeft het leven nu voorgesteld? Hoe kom ik in het reine met de fouten die ik heb gemaakt? De mensen die ik heb gekwetst? De idealen die ik niet heb kunnen verwezenlijken?
De HGU ken ik een beetje en ik deel de mening dat een opleiding daar niet echt veel toevoegt. Zeker niet als je zoals jij academisch geschoold bent. Volgens mij past een opleiding tot geestelijk verzorger of zoiets beter bij je beroepsperspectief.
n@nny

N@nny

"De zorg rondom het sterfbed is vaak medisch of praktisch gericht en dat is nu net niet jouw insteek. Echt kunnen luisteren, echt levensvragen bij mensen naar boven halen, daar is volgens mij veel behoefte aan in die fase van het leven. Wat heeft het leven nu voorgesteld? Hoe kom ik in het reine met de fouten die ik heb gemaakt? De mensen die ik heb gekwetst? De idealen die ik niet heb kunnen verwezenlijken?"
Dit is idd precies zoals ik het me voorstel. Plus misschien het ondersteunen bij de laatste fase, omgaan met evt. angst voor het sterven etc. Weet niet goed waarom ik dat nu zo graag wil; ik heb in mijn vorige baan wel eens gewaakt bij een cliënt tot hij stierf en vond dat heel bijzonder. Lijkt wel of ik op latere leeftijd een nieuwe roeping voel, zoiets. Mijn grootmoeder heeft dit na haar pensionering nog zo'n twintig jaar gedaan, en ik heb me altijd verbonden met haar gevoeld.
Heb de afgelopen dagen zelfs overwogen een opleiding tot verzorgende/verpleegkundige oid te volgen, om dan via die route toch aan de slag te kunnen met als specialisatie stervensbegeleider. Maar jemig, ik heb idd al een goede vooropleiding die tot op zekere hoogte ook wel relevant is. Pus het fysieke aspect van verzorging ligt mij niet, daar ben ik niet geschikt voor. Dus dat wordt hem ook niet. Ga nog es wat serieuzer naar het NIS kijken.

Er is zeker behoefte aan geestelijke verzorging

zeker vanuit patiënten gezien, is mijn ervaring (heb ervaring in de combinatie verpleeg-verzorgingshuis en in ziekenhuizen). Alleen het geld in de gezondheidszorg ligt steeds minder voor het oprapen. En geestelijke verzorging is dan wel wettelijk verplicht beschikbaar voor mensen die langer dan 24 uur opgenomen zijn, maar het geld ervoor komt niet uit de awbz of andere externe financiering. Dus op heel veel plekken wordt de geestelijke verzorging in uren gekort.... Helaas, want zoals gezegd, behoefte is er genoeg!

Precies geestelijk verzorger!

Helemaal mee eens: de zorg die verder gaat dan het puur psychische wordt het snelst aan de kant geschoven bij bezuinigingen. Vandaar ook mijn insteek: zoek het in de particuliere sector. Je ziet het al een beetje bij de thuiszorg: zowel cliënten als werkenden in deze sector haken af omdat ze door bezuinigingen niet meer de goede zorg krijgen of kunnen geven zoals die nodig is. Het resultaat is een opkomst van kleinschalige bureautjes die zorg op maat kunnen geven... maar waar wel voor betaald moet worden! Het is helaas (nog) niet anders.
Concreet denk ik dat Enid al een heel goede basis heeft qua opleiding. De kunst is nu natuurlijk om een netwerk op te bouwen waar je je kwaliteiten kunt laten zien. Kun je niet als vrijwilliger aan de slag bij een hospice in jouw buurt? Denk ook eens aan het trainen van vrijwilligers rond het bed van een stervende. Misschien dat jou dat ligt? Of google eens op een netwerk palliatieve zorg bij jou in de buurt. Wie zitten daarin? Zijn het beroepen/functies die jou aanspreken? Of ken je er wellicht iemand van? Zou je vanuit je expertise iets kunnen toevoegen aan een dergelijk netwerk?
Ik hoop echt dat het je lukt, want ik weet uit ervaring hoe nodig dit werk is!
n@nny

Bellen

Je zou eens kunnen informeren bij instellingen. Wie zouden ze zoeken en welke achtergrond moet die persoon dan hebben? Of proberen te achterhalen wie het werk doet dat jij wil gaan doen en met hen eens praten hoe ze daar gekomen zijn, wat hun opleiding is.
Trouwens, hier heb ik al particuliere initiatieven gezien gericht op ouderenbegeleiding en ondersteuning! Waarom niet ook geestelijke begeleiding/ondersteuning? Dat sluit er mooi op aan en geeft mogelijkheden tot samenwerking.

Misschien eens eerst stage lopen?

Je zou een kunnen proberen om een korte periode 'stage' te lopen bij een hospice? Of als vrijwilliger daar te beginnen? Doe je in ieder geval ervaring op en kun je ook zien of het wel is zoals jij je het voorstelt?
groeten albana

Heb ik ook aan gedacht

Om idd te kijken of ik ergens als vrijwilliger aan de slag kan. Maar ben beetje bang dat ik daar dan heel lang blijf hangen, terwijl het echt de bedoeling is dat ik wat geld ga verdienen. Als ik ergens zou beginnen, stap ik niet zo makkelijk meer op; ik committeer me nogal gauw ergens aan.
Maar ik ga in elk geval informeren, bij verpleeghuizen en hospices, wat zij me überhaupt zouden adviseren qua opleiding.

Hospice

Ik zou dan een hospice zoeken en geen verpleeghuis. Soms zijn hospice's gekoppeld aan verpleeghuizen. Maar verpleeghuizen zijn gericht op verpleging. Een hospice op sterven. En dat laatste zoek je toch?
Ik snap dat je het gevoel zou kunnen hebben niet op te kunnen stappen. Maar houd voor mij part een periode voor ogen. Een half jaar b.v.
Maak die afspraak ook meteen als je je aanmeld en kennismakingsgesprek hebt.
En je doet ervaring op, krijgt een beeld van wat wat inhoud. Het levert wel niet meteen geld op, maar je kan ook best 1 dagdeel van de week vrijwilligerswerk doen, dan heb je nog een heleboel tijd over om op een andere manier geld te verdienen.
(Dat is heel normaal als mensen jonger zijn...er zijn zat mensen die vrijwilligerswerk náást een betaalde baan doen.)
Zie het als een investering in jezelf in de toekomst. Misschien zie je daar wel mogelijkheden tot een hele andere opleiding die je wél ooit een betaalde baan gaat opleveren. Misschien vinden ze je wel zo geschikt dat ze je een inservice opleiding aanbieden, je weet maar nooit. Misschien zie je daar wel dat verplegen best jouw ding kan zijn. Je weet niet hoe het er écht aan toe gaat, zonder dat geprobeerd te hebben en van dichtbij gezien. Je hebt nu verwachtingen en een beeld dat misschien helemaal niet realistisch is.
Je zit in ieder geval dan in het 'sterven' wereldje (guttegut hoe noem je zoiets) en kan het van dichtbij meemaken.
groeten albana

Albana (ot)

wat dacht je van terminale zorg

graag contact Enid

Hoi Enid,

Ik heb met verbazing jou 'oproep' zitten te lezen, omdat ik precies dezelfde gedachten en wens heb als jij.
Mogelijk dat we eens met elkaar van gedachten kunnen gaan wisselen!

Groetjes