
Jackie66
15-02-2012 om 16:50
16 jaar en odd
Onze dochter heeft ODD, dat weten we al sinds haar 10e. Daarnaast vermoedt men ook ADHD. (Deze combi komt vaker voor).
Wij hebben al vele soorten van hulpverlening gehad. Ook speciale begeleiding op school (dmv rugzakje). Sinds de middelbare school (op havo/vwo niveau gestart, 2e klas blijven zitten, nu met veel tekorten 3e klas Theoretisch/mavo) gaat het alleen nog maar moeizamer, met name thuis.
Ondanks speciale naschoolse hulp, ook bij huiswerk en sociale problemen. Ze kan heel goed sociaal wenselijk gedrag vertonen. Anderen ervaren haar als vrolijk, intelligent en beleefd.
Op aanraden van hulpverlening is zij vorig jaar 3 maanden in Frankrijk geweest bij een daarin gespecialiseerd echtpaar. Het gaf rust voor ons, time out voor het gezin en ook rust voor haar. Helaas hebben ze haar niet voldoende kunnen helpen in blijvend beter gedrag/inzicht/acceptatie.
Met name de relatie tussen haar en mij is erg moeilijk: er is veel gebeurd, slechte ervaringen maken succes bijna onmogelijk. Ik wil haar graag helpen, steunen, opvoeden, maar zij lijkt mij af te wijzen. ODD kenmerk 1 is "het ligt niet aan mij". Dat botst thuis behoorlijk, natuurlijk. Afspraken met haar maken is onmogelijk. De puberteit heeft alles behoorlijk versterkt.
Wat kun je het beste doen? Afwachten lijkt gevaarlijk; ze is naïef, komt steeds in problemen en kan het zelf echt niet. Alles in haar hoofd is chaos.
Kan IEMAND mij vertellen hoe ODD verloopt? Het gaat niet over, maar zijn er ervaringen van (ouders van) 18-, 20-jarigen???
Er is weinig over bekend.

Philou
15-02-2012 om 19:44
Erm
Adhd, odd en chaos: hebben jullie wel eens medicatie overwogen? Als ze echt adhd heeft (er is vaak comorbiditeit) dan helpen handvatten pas (goed) als het brein wat rustiger is en overzicht heeft.. medicatie kan daarin enorm helpen.

Massi Nissa
15-02-2012 om 21:18
Jackie
Medicatie zou inderdaad wezenlijk verschil kunnen maken - als je je dochter zover krijgt dat ze het inneemt. Ik lees je bericht en heb enorm met je te doen. Wat een zware taak heb jij, een dochter met ODD in de puberteit. Ik heb geen eigen kind met ODD, wel leerlingen. Wat wij als vuistregel meekrijgen van de ambulante begeleiding is: zo weinig mogelijk emotie tonen of betrekken in de omgang met de leerling. Blijf rustig en helder en houd altijd een beetje afstand. Laat je niet verleiden tot discussies (ODD'ers kunnen je over het algemeen enorm goed klempraten) en ga niet inhoudelijk in op kwetsende of uitdagende opmerkingen, merk alleen op dat die manier van iemand aanspreken ongepast is. Tja. Theorie is leuk, de praktijk is keihard. Bovendien is dit jou allemaal natuurlijk al tig keer verteld. En al was het het ei van Columbus, afstand nemen is verrekte lastig als het om je kind gaat en je haar domme dingen ziet doen. Ik wil je eigenlijk vooral even een virtuele knuffel geven en veel sterkte wensen. ODD gaat niet over, maar die stomme puberteit wel. Tot die tijd is het overleven en doorbijten. Is er iemand die af en toe even voor je dochter kan zorgen / op haar letten terwijl jij bijvoorbeeld een avond of een hele dag voor jezelf hebt?
Groetjes
Massi

Anienom
16-02-2012 om 10:18
Jackie
Ik heb je al eerder 'gesproken' op het forum. Ik vermoed ook dat mijn dochter (10) in ieder geval trekjes van ODD heeft (zonder comorbiditeit), ze zijn het er nu eindelijk over eens dat er 'iets' is, maar wat (pfffff). Wat ik heb vernomen is dat een kind uiteindelijk over ODD heen kan groeien, maar dat het ook kan ontwikkelen naar een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Behandeling is hierbij natuurlijk belangrijk. Ook ik zou zeggen te informeren naar de mogelijkheid van medicatie. Ik denk dat er weinig bekend is over ODD op een bepaalde leeftijd juist omdat men er over heen kan groeien/ermee kan leren leven. De puberteit kan duren tot een jaar of 22.
Het afzetten tegen jou, ik herken het hier ook. Niet in de mate waar jij het over hebt, maar hé, de mijne is ook nog geen puber (...). Ik houd mezelf voor dat ze dat doet omdat ik voor haar het veiligst ben, en er zijn dan ook weer de momenten waarop ze me dat bijna fysiek laat zien met een welgemeende knuffel (voor die rotmama). Het vreet energie allemaal, hoewel ik ook zo trots ben op haar pittige karakter, de manier waarop ze voor haar zelf opkomt (alleen die balans, die is er dus niet daarin, inderdaad, 'het ligt niet aan mij').
Ik hoop echt dat je de manier vindt om je dochter rust in haar hoofd te geven (medicatie) zodat jullie de puberteit doorkomen en zij haar karakter van haar allermooiste kanten kan gaan laten zien!

Jackie66
16-02-2012 om 16:06
Medicatie
Bedankt voor jullie reacties!
Heel fijn.
Ik heb mijn eerste bericht heel erg beknopt gehouden. Ik zou pagina's vol kunnen schrijven...
Wij hebben ongeveer 5 jaar geleden Ritalin geprobeerd. Dat leek te helpen, maar ze ging ook daartegen ageren: wilde bepalen wanneer ze het innam, vond dat het niet hielp en wilde stoppen. (Al met al heeft het slechts een paar weken geduurd, toen werd het het volgende strijdpunt.)
Daarna kregen we op zich hulp genoeg, maar ging ook de puberteit steeds meer een rol spelen.
Nu zijn we inmiddels weer bij een psychologe die er voor háár is, niet voor de gezinsproblematiek. Dat is ook wat wij nu zeggen tegen haar: jij moet hulp zoeken, jij hebt hulp nodig. Jij moet werken aan jouw toekomst. Wij zijn er voor ondersteuning en begeleiding (die ze niet wil...)
Deze psychologe heeft wel klik met haar en heeft ook weer Ritalin aangeraden. Dus inderdaad: we gaan het (weer) proberen. Nu is ze inmiddels ouder en hopelijk ook wijzer en serieuzer in de aanpak.
Wij hopen zo dat het een deel van de problemen wegneemt.
Ik kan niet uitleggen hoe moe ik ben... en hoe wanhopig.
Inderdaad is afstand en emotie-vrij het beste, maar zo moeilijk als het om je kind gaat.

Philou
16-02-2012 om 16:47
Tegendraads en bepalen
"Wij hebben ongeveer 5 jaar geleden Ritalin geprobeerd. Dat leek te helpen, maar ze ging ook daartegen ageren: wilde bepalen wanneer ze het innam, vond dat het niet hielp en wilde stoppen. (Al met al heeft het slechts een paar weken geduurd, toen werd het het volgende strijdpunt.) "
Dat bepalen, herken ik wel. Bloed onder je nagels enzo! Wat hier 'helpt' is altijd de keuze laten. Als we willen dat kind een boterham met iets hartigs eet, presenteren we dat als een keuze (wil je met kaas of met worst). En positief verwoorden (dan mag je iets wel als je het doet in plaats van iets niet als je het niet doet). Maar ja, hoe je dat bij een kind doet dat ouder is? Tussen zo en zo laat neem je het in en dan mag je wat langer op? Ik zeg maar wat. Ingewikkeld hoor. En dat tegendraadse gaat je ook zo tegenstaan.

Anienom
17-02-2012 om 08:45
Tegendraads
Als ik hier de keuze zou geven tussen een boterham met kaas of met worst, dan wordt het huis afgebroken omdat ze een boterham met hagelslag wil.

Jackie66
17-02-2012 om 12:12
Keuze geven
Keuze geven is opening geven tot discussie. En nu ze 16 is, vindt ze zelf dat ze alles mag bepalen...!
Maar juist met Ritalin is zorgvuldigheid en zelfstandigheid belangrijk. En niet te vergeten zelf meewerken, want nog steeds valt er veel aan jezelf te werken.
Zo werkt het ook voor school. Helpen is prima, maar als je niet openstaat voor hulp en zelfs niet mededeelzaam bent, wordt het allemaal erg lastig.
Waar je ook altijd mee worstelt, is je (negatieve, pijnlijke en emotioneel geladen) ervaring.
Zou dochter bij een ander gezin wonen, dan is er in eerste instantie niks aan de hand: het liefste kind van de wereld. Want ze weet dondersgoed hoe ze zich moet gedragen en wat redelijk is. En manipuleren is haar niet vreemd. Ze is ook intelligent genoeg.
Het is niet leuk dat over je eigen kind te zeggen. En ondanks alles houd je nog steeds van haar. Ze heeft uiteindelijk een (soort van) handicap! Daar kan ze niks aan doen. Ze zou zichzelf en haar omgeving echter helpen als ze lijdenslast had en veranderen wil. Maar ODD maakt juist dat ze alles buiten zichzelf plaatst. Zowel de schuldvraag als de emotie erbij.
Ze is een meester in discussies uitlokken. Vader reageert gematigd en in eerste instantie positief, dus hoort ze "ja". Ik reageer actief en bepaal kaders om duidelijk te zijn. Wat in normale gevallen prima werkt. Je bent uiteindelijk opvoeder en hebt nog een kind. Alleen bij haar werkt dat dus niet.
Als ouders hebben we geleerd om op 1 lijn te gaan staan, maar je bent wie je bent. En dochter speelt dat heel slim tegen ons uit.

Philou
17-02-2012 om 17:32
Later
Je schrijft: "Keuze geven is opening geven tot discussie. En nu ze 16 is, vindt ze zelf dat ze alles mag bepalen...! "
Ik vroeg me af: stel een gegeven situatie waarin ze dat mag bepalen en waar het helemaal van in de soep loopt (als je het zelf mag bepalen, kan je het toch ook: dan heb je nergens last van). Wat gebeurt er dan?
Zoals je de situatie beschreven hebt, dat is nogal pittig! Je hebt al zoveel geprobeerd. Ik zou niets nieuws weten. Maar omdat je bericht mij niet los liet, heb ik er nog over nagedacht.
Gezien je vraag over ODD en ADHD bij pubers, jong volwassenen; er zijn engelstalige fora (meestal amerikaanse) over ODD en ADHD. Aangezien je in Amerika vaak zelf moet betalen voor behandelingen en therapieën, zijn ze er vaak ook kritischer over en selectiever in, moeten zij zichzelf ook informeren, informeren elkaar ook graag. Ik zou die vraag ook daar stellen. En vlak ook Belgie niet uit op gebied van dingen als ODD. Ik weet alleen niet of ODD daar precies zo genoemd wordt.

welmoed
17-02-2012 om 20:34
Jackie66
Ik heb je verhaal met belangstelling gelezen. Ik heb zelf een draadje gestart over pleegzorg.
Ik kan je niet helpen over hoe het verder gaat na de puberteit. Ik reageer omdat ik zoveel herken in je verhaal. Bij mijn dochter is (nog) geen diagnose gesteld, maar ik herken zoveel in de ODD kenmerken die je opnoemt. Mijn dochter zit nog niet in de pubterteit, maar ik ben het strijden nu al zo moe. De hele dag discussie, ze weet alles beter, het ligt nooit aan haar, ze is verbaal zo sterk en speelt vader tegen moeder uit.
Ik sta nog maar aan het begin. Sterkte met je dochter.

Jackie66
18-02-2012 om 13:25
Tweestrijd
Alweer dank voor jullie reacties en meedenken!
Ik zal me eens oriënteren op de info over ODD in Amerika, hoop intussen dat de Ritalin snel begonnen kan worden (afspraken maken met psychiater kan pas over 3 weken...) en wacht intussen af hoe nu verder op school (weer een niveau lager?) en alle problemen die ze creëert rondom vriendinnen die het niet begrijpen (kunnen) en die afhaken door haar gedrag en opstandigheid. Jongens die misbruik maken van haar naïviteit (ze is aan de pil!) en haar onvermogen om er zelf iets van te begrijpen en aan te doen.
Machteloos omdat je niet kunt troosten, niet helpen en sturen.
16 is een leeftijd waarop je zou moeten leven, genieten, beetje uitgaan en ook serieus kan zijn (studie, aanpakken, volwassen worden, ondanks puberteit). Maar hier zien we een meisje dat niet durft en niet kan. Alles verliest en vlucht in social media. Opstand thuis en vrolijk daarbuiten. Of juist vreselijke verhalen vertelt om aandacht ('heb een zelfmoordpoging gedaan', tegen vriendinnen zeggen en dan niet het begrip krijgen dat ze wil, dus boos, vriendin kwijt, dus zie je wel-gevoel: afijn vicieuze cirkel rond).
Ik kan niet loslaten, maar moet me wel zonder emotie opstellen, mezelf beschermen, mijn zoon ook de aandacht geven die hij nodig heeft, mijn (ons) huwelijk niet om zeep helpen, want reken maar dat het moeilijk is om elkaar te steunen.
En dan de mensen die zeggen dat het wel 'overgaat', soms goedbedoeld, soms vol onbegrip over wat wij beslissen (3 maand Frankrijk, psych. hulp), en mensen die dus die vrolijke meid zien die ze kan zijn.
Sorry, wat een klaagzang, maar het lucht even op!

Philou
18-02-2012 om 14:29
Forum
Op yahoo is er een adhd/odd forum
ADHD-ODD · ADD/ADHD w/ ODD and/or other disorders.

mirreke
18-02-2012 om 15:02
Doet me ook denken aan reactieve hechtingstoornis
Attachment disorder. Zelf ervaring met (stief)dochter. Vooral de verhalen vertellen om de aandacht, verhalen die niet kloppen. Buiten het lieve aangepaste kind, thuis drama en schelden. Angst dat het misgaat: loverboys enz... stoken tussen vriendinnen, familie. Was vreselijk! Ze heeft vanaf haar 13e niet thuisgewoond.
Nu is ze 23 en ongelooflijk opgeknapt, gaat heel goed met haar en tussen ons. Doet zelfs een opleiding waar ze uitstekend geschikt voor is: in de hulpverlening maar liefst.
Denk dus niet alleen aan odd. Zoek ook op hechtingsstoornis of op bodemloze kinderen!!
mirjam

Leen13
18-02-2012 om 18:04
Verhalen vertellen
Onder stress kunnen kinderen en mensen allerlei soorten gedrag gaan vertonen. Het is dan de vraag waar de stress vandaan komt en de kunst om de stress voor dit specifieke kind of die volwassenen te verminderen.
Mijn ex, met een ongediagnosticeerde AS ging ook larmoyante verhalen vertellen om aandacht te krijgen. En ja, voor de buitenwereld kan dat onbegrijpelijk zijn als ze daar sociaal wenselijk en beleefd overkomen terwijl jij thuis met de gebakken peren zit omdat ze daar uit hun dak gaan.
Houdt het zakelijk en klein zou ik zo zeggen en probeer elk drama in de kiem te smoren met een nuchtere benadering, geen paniek.

Elisa Gemani
18-02-2012 om 19:48
Odd
Lastige situatie. Ik heb zelf geen ervaring met ODD maar wel met reactieve hechtingsstoornis (veel gedragskenmerken komen overeen met ODD) en ADHD).
Ik zou toch allereerst ook weer medicatie proberen. Dit kan dan de broodnodige rust geven waardoor je dochter meer openstaat en ontvankelijk is voor therapie. Ritalin lijkt mij minder handig dan iets als Concerta; medicatie die je slechts een keer per dag hoeft te nemen zorgt voor minder stress en zo vermijd je het (al dan niet bewust) niet-nemen van medicatie zoals bij Ritalin.
Cognitieve gedragstherapie kan heel goed helpen maar het kind moet daar wel voor open staan; er moet dus een klik zijn met de therapeut. Verder zijn er enkele goede trainingen zoals Functional Family Therapy. Kijk voor meer info op de site van het Nederlands Jeugd Instituut http://www.nji.nl/smartsite.dws?id=111298&probleem=7%2010%206%208%209
Als ouder moet je ook begeleid worden dmv oudertraining en/of psycho-educatie. Je moet leren wenselijk gedrag te belonen, grenzen aan te geven zonder het kind zelf af te wijzen etc.
Wat school betreft is het zaak dat de leerkrachten goed op de hoogte zijn van ODD en hoe het kind te benaderen, te straffen en te stimuleren. Zie hier voor meer info http://www.gedragsproblemenindeklas.nl/gedragsproblemen-odd.php
De puberteit versterkt ODD en dit maakt het dubbel zo lastig. Adequate en vroegtijdige hulp is noodzakelijk want helaas is de kans groot dat deze kinderen anders echt gaan ontsporen met uiteindelijk uithuisplaatsing of aanraking met justitie als gevolg.
Blijf kalm; maak je dochter duidelijk dat je hoe dan ook van haar houdt en er voor haar bent maar dat het haar gedrag is dat niet door de beugel kan en dat zij als enige dit gedrag kan leren in de hand te houden. Een etiketje hebben betekent niet dat je alles maar kan rechtvaardigen zonder de mogelijke consequenties af te wijzen of de schuld op anderen kan schuiven.
Als mijn zoon na -tig keer waarschuwen iets kwijtraakt (hij vergeet nog weleens wat of raakt iets kwijt) dan mag hij zelf de kosten en gevolgen dragen. Natuurlijk brult hij dan dat het door zijn ADHD komt maar hij komt mooi niet weg met die onzinsmoes. Hij krijgt medicatie, weet waar zijn valkuilen liggen, weet dat hij zelf hoe dan ook de verantwoordelijkheid heeft voor bepaalde zaken. Alleen zo leert hij er goed mee omgaan.
Maar als ouder is het heel moeilijk om consequent te zijn en de grenzen heel duidelijk te stellen en je daar ook aan te houden. Geef je een keer toe, dan ben je de pineut. En die kinderen kunnen je ongelooflijk goed manipuleren en chanteren. Hou goed voor ogen dat je het kind niet afwijst, maar het gedrag. Sterkte!

Alex
20-02-2012 om 12:42
Jackie
Jackie, onze zoon is 16 en heeft adhd en odd.
Wij hebben veel aan een hele goede therapeut met wie we wekelijks kunnen overleggen. Soms gaat onze zoon mee, soms ziet hij alleen onze zoon, maar heel vaak ziet hij enkel ons. Onze zoon heeft heel veel dwarse buien en weigert vaak medewerking. Het is een hele opluchting voor ons dat we een therapeut hebben die daar heel flexibel mee kan omspringen. Ik zou zeggen, ga op zoek naar iemand die er verstand van heeft en blijf zoeken tot je iemand geschikt vindt. Die van ons is nog behoorlijk jong en zal dus nog niet veel ervaring hebben, maar toch heeft hij heel veel inzicht en lijkt hij ons heel precies aan te voelen. We hebben veel steun aan hem.
Verder neemt onze zoon ook medicatie. Dat wilde hij eerst ook absoluut niet en er is een tijdlang heel veel strijd rond geweest. Maar de eerste reactie van onze zoon is altijd verzet, dus wij hebben heel bewust gekozen om die beslissing voor hem te nemen. Ik ben blij dat het ons gelukt is om vol te houden. Ondertussen merkt onze zoon zelf ook hoe de medicatie hem helpt en denkt hij er zelf aan om deze te nemen.
Wat verder nog helpt bij ons, is het heel bewust blijven op zoek gaan naar aangename momenten met zoon. Hier is dat samen sporten, samen koken, samen gitaar spelen. We laten de leiding van die momenten volledig bij hem. Er is dan niets waartegen hij in verzet hoeft te gaan. Wij doen dat wekelijks zeker een uurtje, ongeacht zijn (moeilijke) gedrag van die week. Het is dankzij die momenten dat wij de mooie kanten van onze zoon blijven zien, dat we het volhouden, dat het ons lukt om hem thuis op te voeden. Hij zal het nooit zo toegeven, maar ik weet dat ze voor hem ook heel belangrijk zijn.
Ik hoop dat je wat hebt aan deze tips. Ik herken in ieder geval veel van je verhaal. Het is zwaar, ik hoop dat je veel steun hebt in je omgeving.

Jackie66
20-02-2012 om 21:53
Alex, wat fijn!
Wat fijn om zoiets te horen! Je weet vast als geen ander hoe belangrijk is om (h)erkenning te krijgen.
Praten met mensen met kennis is ook verademend. Goed dat jullie zo iemand hebben gevonden.
Je tip van dat wekelijkse moment is super. Niet dat we dat nooit proberen, maar (met name) ik vind dat zo moeilijk, omdat het zo vaak op een teleurstelling uitloopt.
Het is inderdaad een kwestie van de regie uit handen geven.... en dus geen verzet.
Bedankt!

Philou
21-02-2012 om 08:29
Nog even
Jackie, het is logisch als een kind met odd, je gaat tegenstaan. Ik zeg niet dat het zo is, maar het kan gebeuren. Je bent per slot van rekening ook maar een mens. En het is verschrikkelijk want dat wil je niet. Ik heb daar geen oplossing voor behalve dat ik mij afvraag of je dat samen met het gedrag van je dochter bij 1 persoon moet bespreken. Zoek daar je eigen hulp en uitlaatklep voor. Anders verschuift de focus van dochter naar moeder. Bijvoorbeeld lotgenotencontact. Zo'n contact kan ook heel waardevol zijn in het vinden van de weg in hulpverlenersjungle.

Christientje
26-02-2012 om 23:05
Hier ook dochter odd en add
Volledige herkenning, wanneer ik deze berichten lees. Ik ben moeder van een 15 jarige dochter met ADD en ODD en een 8 jarige zoon met PDD-NOS en Opstandig Gedrag (nog geen ODD, maar wel al de kenmerken). Het is zéér pittig, zéér zwaar. Ik ken verder niemand met ODD en vindt het dan ook fijn om hier nu terug te lezen dat ik beslist niet de enige ben !
Mijn dochter woont sinds 10 weken niet meer thuis. Onnoemelijk zwaar, maar het was nóg zwaarder op het moment dat zij thuis woonde, m.n. voor haar broertje. Ze slikt Concerta, krijgt alle hulp, maar blijft hangen in haar rol 'ik heb iets, ik weet niet wat, maar het komt allemaal goed.' Iedereen vind haar een pracht meid, ze is klein en tenger, een leuk ding om te zien met lange blonde haren. Maar zo lief en beleefd als ze buitenshuis is, zo manipulerend is zij thuis. Wat hier in huis gebeurd, is gewoon met geen pen te beschrijven en iedereen ging er aan onderdoor.
Op school gaat het niet goed, al beloofd ze ons dat het allemaal goed zal gaan komen. Gestart op Havo/Vwo, daarna terug naar Havo, en nu op Mavo TL, en zoals het er naar uitziet volgend schooljaar Mavo Kader.
Gouden plannen voor de toekomst, eigen bedrijf etc, maar ondertussen geen enkel baantje kunnen houden, omdat zij geen 'gezag/leiding' boven zich verdraagt.
Christientje

Jackie66
04-03-2012 om 17:33
Christientje
Ook ik vind het fijn om te weten dat wij niet de enigen zijn met een dochter van deze leeftijd met deze problemen. Zo versterkt ook door de puberteit! Je dochter is uit huis: is zij tijdelijk ergens heen? Via BJZ?
Wij hebben vorig jaar 3 maanden een soort van time out gehad (ze was in Frankrijk bij deskundige opvang). Achteraf véél te kort, 3 maanden. Wij hebben sinds december besloten haar niet naar pleegouders of kostschool te doen, hoe zwaar ook. BJZ wilde dit eigenlijk wel, maar wist ons niet te vertellen waar dit zou zijn en wel dat een 16 jarige niet veel kansen heeft op de juiste plek. En de juiste zorg.
We hebben 16 jaar ook als grens gesteld bij haar: zij is aan zet, zij heeft een "probleem/handicap" en zij zal ermee moeten leren leven. Maar ze is er duidelijk nog niet aan toe en kan het ook niet opbrengen om "aan het werk" te gaan met en voor zichzelf.
Ook bij ons het grote verschil thuis gedrag en gedrag bij anderen. Ongelooflijk dat ze dat wel kan 'scheiden'!
Plannen komen niet verder dan het uitspreken, maar de uitvoering ligt buiten zichzelf (=kenmerk ODD: ik kan er niks aan doen, maar de ander of de situatie is schuldig dat het niet kan/lukt/moet).
Onze grote zorg is ook de komende jaren: wat als school niks wordt, hoe en waar kan ze op zichzelf wonen? wie neemt verantwoordelijkheid voor haar daden? hoe kun je in hemelsnaam loslaten?
Afspraken met haar zijn moeilijk, zo niet onmogelijk. Anderen zien echter nog steeds en mooi, beleefd en begaafd meisje. Zelfs therapeuten 'geloven' haar goede bedoelingen. Als het te heet onder haar voeten wordt, haakt ze ook bij hen af.
Ik vergeet ook vaak dat het onvermogen is en dat ze ook echt wel haar goede en mooie kanten heeft. Het doet gewoon pijn dat ik vaak de trigger ben voor haar gedrag. Wat ik ook doe, het lijkt altijd fout. Vader heeft er minder last van en heft dus ook een betere verstandhouding met haar, wat soms een enorme kloof kan veroorzaken....
Fijn dat we (h)erkenning vinden.