6 jaar en adhd

Alcedo

Ik zie het ook anders. Sommige kinderen krijgen ADHD-achtige gedragingen door voedselovergevoeligheid. Maar dat wil niet zeggen dat ze dus ADHD hebben. Ik heb een zoon die absoluut zeker weten geen ADHD heeft, maar wel dergelijk gedrag vertoonde bij het nuttigen van bepaald voedsel, toen hij klein was.

Keuzes maken

Dat vind ik ook. Serveer het niet af omdat het lastig is.
"maar toch denk ik dan dat deze mensen niet direct ADHD hadden maar een reactie op de voeding."
Anna, je benoemt precies waar het om gaat. De diagnose ADHD wordt gesteld op basis van zichtbare kenmerken. Het is een afspraak. Als je voldoende kruisjes scoort, heet het dat je ADHD hebt. Het zegt niets over de oorzaak. Ja, uit onderzoek blijkt dat het erfelijk is. Sommige onderzoeken laten een genafwijking zijn. Dan hebben we nog het dopamine-verhaal. Maar dat wordt niet onderzocht, voordat je de diagnose krijgt. Dat kan ook niet, want de mogelijkheden zijn hiervoor nog minimaal. Eigenlijk weten we nog maar bar weinig over oorzaken.
Ja, inmiddels weten we iets meer. Het INCA-onderzoek laat zien dat er nogal wat kinderen zijn die op voeding reageren. Een nieuw inzicht. Een deel van de ADHD'ers blijkt dus 'te genezen'. Of helemaal geen ADHD te hebben, zo zou je het ook kunnen zeggen. Maar goed, zo zit de huidige diagnostiek nu eenmaal niet in elkaar.
Ik heb begrepen dat er in de psychiatrie geluiden op gaan om het dieet onderdeel te laten zijn van het diagnose-traject. Kinderen die op voeding blijken te reageren zouden dan buiten de psychiatrie kunnen blijven. Ik vind dat een interessante gedachte.

Eens

Tot dusver is de diagnose ADHD gebaseerd op waarneembaar gedrag. Er gaat geen hersenonderzoek aan vooral, aan die diagnose. Dat betekent dat het gedrag voort kan komen uit van alles. Slechte opvoeding, overgevoeligheid voor voedsel, afwijkingen in de hersenen, trauma, noem maar op....En ik vind het ook heel gezond om kinderen UIT de psychiatrie te houden als dat kan. Of dat nou met dieet is, of hulp bij de opvoeding, dat maakt niet uit.

Shanti

gemakshalve ga je er dan maar van uit dat ik *maar ook rust, positiviteit etc.* niet toepas, maar behalve het dieet hebben wij hier thuis al het mogelijke gedaan om zoon te helpen en ondersteunen. Vergis je niet, er is een hele lange weg aan vooraf gegaan!!! Maar de onrust zat er bij zoon al als baby in, toen hij al die voedingsstoffen nog niet eens kreeg! Uiteindelijk hebben wij toch voor medicatie gekozen en wat een verademing was dat!! En ik heb het met zoon ook over het dieet gehad. Maar toen ik zei dat hij dan ook geen mexicano enzo op school mocht eten kwam er toch wel een bedenkelijke frons op zijn gezicht! Het is natuurlijk niet alleen MIJN keuze nu, zoon kan zelf nu best goed nadenken. Maar met alle ellende die we de afgelopen tijd ook op het VO al hebben gehad met zijn gedrag, lijkt het mij niet wenselijk nu de medicatie te stoppen en het dieet te gaan volgen. Dan kan zoon vertrekken van deze school.....zie ook archief!

Anna

Anna, ik wéét helemaal niet wat jij thuis doet, mijn verhaal gaat ook helemaal niet over jou en is niet op jouw ervaringen gebaseerd maar op mijn eigen. Er is geen enkele reden om je aangesproken te voelen, wat mij betreft, maar ik kan natuurlijk niet in jouw hoofd kijken

Shanti

Je gaat echt te snel.

Je zegt helemaal niet het zelfde als Karmijn, je pikt drie woorden uit haar post en geeft daar je eigen draai aan. Mijn kind heeft geen concentratieprobleem, maar last van chaos in haar hoofd. En door de ruis kan ze zich niet zo goed concentreren, en dat is dus heel wat anders.

Verder neem je ADHD ouders erg de maat. Niet iedereen is hetzelfde en niet alles werkt bij iedereen even goed. En ik persoonlijk ken niet veel ADHD-ouders die niet al vanalles geprobeerd hebben. Sterker nog: zo'n piletje is niet zaligmakend. Je moet daarnaast nog veel meer, want anders slaat het niet of maar half aan. Lees de bijdragen hier maar eens op het forum. Ik zie alleen maar berichten van worstelende ouders die het beste willen voor hun kind en op zoek zijn naar hoe... Niks geen luiigheid bij.

Ennen Karmijn, bedankt voor de aanvulling. Ik wist dat het in die hoek zat, maar was vanmorgenvroeg niet in de gelegenheid om het hele verhaal te googlen.

Werking

Vroeger had ik een link naar een mooi Duits filmpje waarin die mechanismen mooi werden uitgebeeld, maar helaas kan ik dat niet meer vinden.

Ik begrijp wel, dat ze nu druk doende zijn, om diagnostisch duidelijk te krijgen, welke behandeling het beste zal helpen bij een individuele adhd-er. Het schijnt dat er bij verschillende adhd-ers, verschillende gebieden in de frontale cortex minder functioneren. Bij de ene plek werkt de ene behandeling beter, bij de ander het andere. Dat is nu nog uitproberen, in de toekomst kunnen behandelingen misschien effectiever voorgeschreven worden.
http://www.balansdigitaal.nl/data/nieuws/2011/december/eeg-als-leidraad-voor-beste-behandeling-adhd/

Ik vind dat erg boeiend.

Conference

Het wordt nu een soort conference, maar als ik nu nog een keer ga herhalen wat ik zei (want ik kan gewoon nog een keer hetzelfde opschrijven) wordt het misschien wat ergerlijk.
Als je vooruit wil met dit probleem, moet je je fort af en toe verlaten. Met de hakken in het zand steeds dezelfde gebaande paden lopen, brengt mij in elk geval niet verder.
En ik weet heel goed hoe moeilijk dat kan zijn. Daarvoor hoef ik alle forumdraadje niet (nog een keer) te lezen.

Karmijn

Mijn vorige reactie was niet voor jou maar voor Rosase. En dat verschillende methoden werken bij ADHD komt (nogmaals, ook al eerder geschreven) de ADHD-diagnose gebaseerd wordt op (uiterlijke) gedragskenmerken. ADHD verschijnselen kunnen dus allerlei oorzaken hebben.

Shanti, ik begrijp je niet, wie zit er in een fort volgens jou? Wie loopt er steeds in dezelfde gebaande paden? Iemand uit dit draadje? Ik kan niemand bedenken.
De draadjesstartster in ieder geval niet. Die is juist op zoek naar allerlei verschillende manieren om haar kind te helpen.

Bedoel je mij? Ik zou zeggen, maak je geen zorgen.

Ik ken inmiddels heel wat ouders van kinderen met ADHD. In 't echt en via fora. Ik kan geen voorbeeld bedenken van iemand die in een fort zit en steeds dezelfde gebaande paden loopt. Over het algemeen zijn het ouders die zich goed ingelicht hebben en verder kijken dan hun neus lang is.

Ik kom op fora weleens mensen tegen, die net een diagnose voor hun kind hebben. Deze mensen hebben vooral veel psycho-educatie nodig. Omdat adhd altijd weer meer blijkt te zijn dan gedrag. Dat gedrag is maar een schilletje. De echte uitdaging ligt meestal dieper (in de stemming en het zelfbeeld van het kind). Maar dat is iets wat je in de loop van de jaren pas gaat zien. Dat hoeft ook allemaal niet gelijk. Dat komt wel.

Attigirb

Ik zou als ik jou was voordat je alle medicatie in het verdomhoekje gooit en gaat aanmodderen met alternatieve behandelingsmethoden eerst een second opinion aanvragen bij een deskundig iemand zoals een kinderpsychiater gespecialiseerd in ADHD en aanverwante stoornissen.
Een groot aantal kinderartsen en kinderpsychologen weet gewoonweg niet genoeg af van ADHD en soortgelijke stoornissen en al helemaal niet van medicatie. Welke medicatie, bijwerkingen, de juiste dosering etc.
Wie heeft de diagnose bij je zoon gesteld en hoe? Is er een eerst medicatie trial gedaan? Waarom wel Strattera en geen Concerta?
Niet ieder kind met ADHD heeft (voldoende) baat bij medicatie en soms blijkt de diagnose domweg niet te kloppen. Dan vertoont het kind wel heel veel symptomen die met ADHD gepaard gaan maar heeft het toch geen ADHD. In zo'n geval is het aannemelijk dat medicatie niet werkt. Methylfenidaat bij mensen die geen ADHD hebben werkt averechts; het wordt dan ook door veel modellen en celebrities gebruikt om af te vallen door de combinatie van hyperactiviteit en eetlustremming. Maar iemand Ritalin voorschrijven om meer energie te krijgen? Ik weet niet wie dat deed maar dat is bijzonder ongebruikelijk. Dit soort medicatie kan geweldig zijn voor mensen met ADHD maar is niet bedoeld voor oneigenlijk gebruik. Als je lichamelijk uitgeput bent en je hebt geen ADHD en je slikt Ritalin raakt je lichaam alleen maar meer uitgeput.
Mijn zoon heeft ADHD; hij kreeg eerst een medicatie-trial met placebo en ritalin. Ritalin werkte wel maar daar kreeg hij heel veel last van de bijwerkingen ondanks een flinke periode aanpassen van de doseringen. Met Concerta gaat het gelukkig erg goed. Daarnaast uiteraard de bekende rust, regelmaat, regels en structuur.
Wat neurofeedback betreft: dit kan zeker helpen bij het verbeteren van het werkgeheugen en de executieve vaardigheden maar het is tijdelijk. Je moet blijven trainen.
En alhoewel ik zeker niet afwijzend sta tegenover homeopathie zie ik niet hoe een homeopathisch medicijn net zoals methylfenidaat oid kan werken op de verbindingen in de hersenen. Idem met dat dieet. Het is net als met een depressie: je hersenen missen een stofje en alleen door toevoeging van dat stofje dmv anti-depressiva kan de depressie worden opgeheven danwel voorkomen. Licht en beweging kunnen enigszins helpen maar voor de meeste mensen niet afdoende. Zo moet ik de rest van mijn leven ad slikken maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik ben dankbaar voor het bestaan van die medicijnen. En zo zie ik het ook met ADHD-medicatie. Was er geen medicatie geweest had mijn zoon nu niet op een gewone middelbare school gezeten en had hij waarschijnlijk niet eens thuis kunnen blijven wonen. Hij kan zichzelf zijn dankzij de medicatie. Zoals hij het zegt: "ik word niet meer gek van mezelf en de drukte in mijn kop".
Overigens hebben wij ook al een heel traject in de hulpverlening achter de rug en pas na een rits ondeskundige "professionals" kwamen we bij de juiste. Dat hield ook in dat ik van huisarts veranderd ben. Lang niet iedereen heeft de wijsheid in pacht en vandaar dat ik zeker bij dit soort zaken altijd te rade zou gaan en ga bij iemand anders of bij meerdere anderen. Succes!

Alcedo

Ik weet dat het ook andere voedingsstoffen kunnen zijn, dat is al decennia bekend, het is namelijk niks nieuws, waarmee Pelsser op de proppen komt. Denk maar aan het Feingold dieet. Er zijn ook goede dietisten, die al decennia met kinderen die deze reacties op voeding vertonen, werken. Alleen, dan heet het gewoon wat het is: een voedselintolerantie. En dan ga je naar een dietist en betaal je geen duizenden euro's aan een mevrouw die beweert wellicht een oplossing te hebben voor ADHD. Want dat hebben deze kinderen helemaal niet.

Maar fio

"Want dat hebben deze kinderen helemaal niet."
Fio, dat is veel te kort door de bocht en binnen de huidige methode van diagnostiek gewoonweg niet waar. Lees bovenstaande berichten nog een keer door, zou ik zeggen. De huidige diagnostiek kijkt alleen naar het gedrag, niet naar de oorzaak.
Ik zou heel graag het etiket van mijn zoon afhalen als zou blijken dat hij 'alleen maar voedselintolerant' is!

Karmijn

Karmijn: "Dat gedrag is maar een schilletje. De echte uitdaging ligt meestal dieper (in de stemming en het zelfbeeld van het kind)."
Maar dat gedrag is waar de diagnose op gebaseerd is. Zelfbeeld en stemming kan een reactie zijn op hoe de omgeving omgaat met het gedrag. Het kan ook een oorzaak zijn van het gedrag.
Ik zie keer op keer als ik me in dit soort discussies meng op dit forum, dat mensen in de verdediging schieten. Waarom schiet iemand in de verdediging? Omdat je zelf het gevoel hebt te kort te schieten? Ik neem aan dat je als ouder doet wat in je vermogen ligt. De een kan meer en anders dan de ander. Geen reden om je te verschansen in je fort. Ook geen reden om iemand aan te vallen.
Er zijn veel mogelijkheden om je kind te helpen. Het een werkt, het ander werkt niet voor jouw kind. Het een kan je zelf bolwerken, het ander gaat te ver voor jouw vermogen. Ik vind het prettig om alle mogelijkheden open te bespreken zonder dat er allerlei muren worden opgetrokken. DAt gevoel kreeg ik toch een beetje in deze discussie.

Alcedo

Ik heb de draad goed gelezen ,geen zorgen. Ik zeg toch helemaal niet dat jouw kind alleen maar voedselintolerant is? Ik heb nog een zoon, met ADD en medicatie. Het is niet zo dat ik niet weet waar ik het over heb. Maar ik heb uit mijn nabije omgeving ook ervaring met een jongen die voedselintolerant is en bij wie een dieet het middel was. Maar ik zie hem dus niet als een kind met ADHD. Zijn arts ook niet, trouwens. Hij vertoonde bepaald gedrag alleen na het nuttigen van bepaald voedsel, en soms dus weken niet. Dat is een significant verschil met een kind met ADHD.

Shanti

Nee, de diagnose bij mijn zoon met ADD was beslist niet alleen gebaseerd op gedrag. Dat klopt echt niet, is mijn ervaring, er wordt zoveel meer gevraagd aan een kind, zijn ouders, school. En ook zelfbeeld, stemming, concentratie,etc.

Dieet

Intolerantie voor voedsel is makkelijk vast te stellen als je elke keer een gevolg ziet na de inname van bepaalde producten; zeker als dat producten zijn die niet in combinatie met andere dingen worden genuttigd (zoals snoep). het wordt al een stuk moeilijker als het gaat om dagelijkse producten die veel in combinatie met andere producten worden gegeten, grondstoffen van voedselmiddelen ed.

Vandaar dat een dieet wat zo ingrijpend is dus noodzakelijk is om er achter te komen of voedsel intolerantie de oorzaak is ipv een stofje wat mist in de hersenen of iets dergelijks.

Op dit moment kan je ADHD alleen beoordelen op de symptomen en de oorzaak wordt niet mee genomen in het diagnostiek traject. Terwijl de oorzaak van die symptomen dus misschien iets heel anders is.

Fio

Fio, ik begrijp niet helemaal wel punt je nu wilt maken. Uit jouw berichtjes begrijp ik dat je - even kort door de bocht - anti-Pelsserdieet bent. Want kinderen die op voeding reageren hebben in jouw optiek geen ADHD. En het is niet nieuw dat kinderen reageren, want dat weten diëtisten al lang. Dat bedoel je toch?
Ik denk dat het goed is om onderscheid te maken tussen kinderen die overduidelijk op een bepaald voedingsmiddel reageren en kinderen bij wie dat verband helemaal niet duidelijk is. Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat de eerste groep kinderen geen ADHD-diagnose behoort te hebben. Ik mag hopen dat dat ook helemaal niet gebeurt. Deze kinderen horen niet in de psychiatrie thuis. De tweede groep is natuurlijk een heel andere. Je kunt blijven roepen dat deze groep geen ADHD heeft, maar zolang ze deze diagnose gewoon krijgen, omdat er geen onderzoek naar wordt gedaan, hebben ze het gewoon wel.
En dan over jouw vergelijk met diëtisten. Wat bedoel je precies? Dat er ook diëtisten zijn die d.m.v. een dieet kunnen uitzoeken of jouw kind gevoelig is voor voeding? Ik hoor het graag: ik heb ze nog niet kunnen vinden. En wat voor methodiek gebruiken ze dan? Is dat een wetenschappelijk onderzochte methode?
By the way: ik weet niet of mijn ADHD-zoon gevoelig is voor voeding. Maar in tegenstelling tot sommige andere ouders roep ik zeker niet op voorhand dat dat niet het geval kan zijn omdat mijn kind 'echte ADHD heeft' (of zoiets). Integendeel: ik zou echt dolblij zijn als voeding de boosdoener zou blijken te zijn!
Helaas is er een wachttijd voor het dieet momenteel een jaar, het duurt dus nog wel even

Fiorucci

Fiorucci, ik ken de vragenlijsten, de school, ouders, en de onderzoekers vullen die in. Zij vullen die in op basis van waarneembaar gedrag. Ook al het gaat om gevoelens, stemmingen etc. Alleen degene die zelf de vragenlijsten invult (of met hulp van een psych) geeft zijn of haar gevoelens of stemming aan. Dit gebeurt om uit te sluiten dat het om een ander soort stoornis gaat (depressie bijvoorbeeld). Maar het is niet zo dat er hersenonderzoek wordt gedaan of een scan wordt gemaakt om zo vast te stellen of er sprake is van adhd. Dat bedoel ik met adhd is een diagnose waarvan de basis bepaalde gedragingen zijn (die dus allerlei oorzaken kunnen hebben).

Shanti

"Ik zie keer op keer als ik me in dit soort discussies meng op dit forum, dat mensen in de verdediging schieten."
Discussies over medicatie en alternatieven liggen nogal gevoelig. Hier, maar ook elders. En ik snap het wel. Anna en Karmijn geven ook aan waar het mee samenhangt: we doen het als ouder blijkbaar niet goed, of in ieder geval niet goed genoeg. Er zijn nogal wat ouders die in hun omgeving op weerstand en onbegrip stuiten, en steeds weer moeten verdedigen waarom ze bepaalde keuzes maken (zoals medicatie geven).
Persoonlijk heb ik die ervaring niet (of ik ben er ongevoelig voor en merk ik het niet), en misschien heb ik daarom geen last van dat soort (heel begrijpelijke) sentimenten.
Maar eh... als er iemand immer super genuanceerd is op dit forum, is het Karmijn wel. Dus opmerkingen als 'defensief' en 'terugtrekken in een fort' vind ik zeker op haar absoluut niet van toepassing. Ik wil het dus wel even voor haar opnemen

Alcedo

"Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat de eerste groep kinderen geen ADHD-diagnose behoort te hebben"
Dat is mijn punt, en mw Pelsser maakt dat onderscheid helemaal niet. Dat zou voor mij al een reden zijn ook daar niet heen te gaan, en de kosten uiteraard. Ik moet even diep graven hoor, maar die jongen kwam bij Mw. R.A.S. Phaff, allergologe,
MCRZ locatie Zuider
Groene Hilledijk 315
3075 EA Rotterdam
Tel. 010-2903915
Zij werkt dus samen met een gespecialiseerde dietiste. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden, deze arts werkt al decennia met kinderen met allergieen en intoleranties.
Uiteraard kan het ook zo zijn dat je kind ADHD heeft en een voedselovergevoeligheid,tuurlijk.

Shanti

Juist, het kind vult lijsten in en krijgt die vragen over zelfbeeld en dergelijke dus wel, precies mijn punt..

Erger jullie niet teveel

Ik ben vandaag terug geweest bij de behandelende arts. Ik ga bij de verzekering informeren tot hoever neurofeedback en dieet vergeoe word. Als dat zogoed als niks is dan kan ik het allebei vergeten en gaat hij verder met de medicijnen. Minder hoeveelheid strattera of in derdaad concerta proberen. We zijn in behandeling bij een kliniek die allen maar adhd kinderen behandelen, dus op dat gebied zitten wij wel goed ik hoef maar te bellen en ze maken op zeer kort termijn plaats voor hem.
We staan helaas onder financieel toezich dus veel speel ruimte voor geld is er niet dus als de verzekering met bepaalde dingen niet mee werkt houd voor ons een heel verhaal op.
Heel vaak krijg ik te horen dat een kind heel snel de stempel krijgt met adhd dat klopt misschien ook wel aangezien zijn leeftijd. Maar ik heb 3 broers en de oudste twee hebben allebei adhd. Mijn moeder zegt ook altijd ik zie mezelf zo in jou kinderen dat hebben wij ook mee gemaakt. Mijn broers zelf zeggen ook we zien ons zelf in het gedrag van mijn zoon. Helaas is het wel zovaak dat vrienden, (wat je dan nog vrienden kunt noemen) je in de steek laten als een kind de stempel krijgt en dat vind ik heel erg. Blijkbaar heerst er toch een taboe op adhd. Ik neem alles aan om het leven van mijn zoon zo dragelijk mogelijk te houden, maar soms moet je het met de middelen doen die je hebt. en iedereen doet het op hun eigen manier. Volgende week hebben we een gesprek met de arts en de psygo weer samen en dan gaat denk ik ook de beslissing vallen of hij op deze school kan blijven. Zit in groep 2 (late leerling) 30 kinderen inmiddels.

Fio, ik probeer je te begrijpen

Fio, ik probeer je te begrijpen, maar het lukt mij toch niet helemaal. Je geeft aan dat jouw punt is dat Pelsser dat onderscheid niet maakt. Waarom is dat een punt? Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit heb gehoord dat een kind met een overduidelijke reactie op een bepaald voedingsmiddel (want daar heb jij het toch over?) in de psychiatrie terecht komt. Heb jij de indruk dat dit vaak gebeurt? En zou de wachtkamer van Pelsser vol zitten met dit soort kinderen? Ik kan mij dat niet voorstellen: als je al weet dat er sprake is van een voedselintolerantie, dan heb je bij haar toch helemaal niets meer te zoeken?
Fijn dat je de naam noemt van de bewuste allergoloog. Ik ga morgen eens bellen. Om mijn beeld compleet te maken: wat wat de reden dat die jongen daar terecht kwam? Omdat er een sterk vermoeden was van overgevoeligheid? Of omdat de ouders - na een diagnose - verder zijn gaan zoeken? Ik heb vanmiddag namelijk direct even onze huisarts gebeld en die was duidelijk: je krijgt geen verwijsbrief voor een allergie-arts; het zal mij door hen niet in dank worden afgenomen als ik zomaar kinderen met een ADHD-diagnose doorstuur. Maar goed, als de door jouw genoemde arts wel degelijk open staat voor het onderzoeken van ADHD-kinderen, dan zal dat wel goed komen.

"stofjes in de hersenen"

Ik lees op dit forum vaak dat depressie of adhd veroorzaakt zou worden doordat er iets mis is met een "stofje in de hersenen": het ontbreekt, er is te weinig van, het wordt te snel opgenomen, etc. Ik wil er op wijzen dat dit HYPOTHESES zijn die niet unaniem worden onderschreven in de wetenschap. In feite tast men nog in het duister waarom en hoe bepaalde medicijnen bij bepaalde mensen werken, als het psychische aandoeningen betreft. Dit doet helemaal niets af aan het feit dat sommige mensen baat hebben bij medicijnen. En daar mag je gerust voor uitkomen. Maar waarom moet daar dan zo'n verhaal over "stofjes in de hersenen" bijgehaald worden alsof dat feitelijk geconstateerd is? Bij wie is er werkelijk onderzoek gedaan naar wat er in de hersenen precies gebeurt?

Bovendien, "stofjes in de hersenen" worden ook geproduceerd n.a.v. omgevingsfactoren, gedrag en gevoelens. Een kip-ei verhaal dus.

Neurologie

De precieze oorzaak van ADHD is nog onbekend. Waarschijnlijk is het een combinatie van neurobiologische en fysieke "afwijkingen" versterkt dan wel afgezwakt door omgevingsfactoren. Zie voor interessante weetjes hier http://hersenstorm.antenna.nl/ en dan onder "onderzoeksresultaten". Uit scans van volwassenen met ADHD blijkt dat hun hersenen wel degelijk afwijkend zijn t.o.v. volwassenen zonder ADHD.
Kijk ook eens onder het kopje "voeding en gedrag".

Attigirb

En wat gaan jullie nu doen met de medicijnen? Stoppen of er voorlopig toch mee verder?
Volgens mij is er nog geen verzekeraar die het dieet vergoedt, dus waarschijnlijk valt dat af. En mocht je het toch overwegen: er is een wachttijd van een jaar... Voor de korte termijn heb je daar dus niets aan. Helaas.
Veel sterkte, lastig om je kind te zien wortelen en onvoldoende te kunnen doen!

Theorie

Natuurlijk is het hele idee, achter de medicamenteuze behandeling van adhd, theorie. Net als het idee achter de werkzaamheid van paracetamol, het bestaan van zoiets als hoofdpijn en dergelijke.
En natuurlijk is het gepraat over 'stofjes' in de hersenen, nogal infantiel. Maar ja, we moeten het dan ook aan kinderen uileggen. En het gaat wel degelijk over stofjes in de hersenen. Methylfenidaat is een stofje en in de hersenen van mij zoon gebeuren er mooie dingen door dat spul.
Maar een theorie kan soms zo waarschijnlijk blijken, dat iedereen hem uiteindelijk voor waar aanneemt. Zo gaat dat in de wetenschap.

Mwah, definitiegedoe

Mij maakt het eigenlijk geen bal uit of onze zoon ADHD heeft of ABCD. Feit is dat wij moeten omgaan met zijn gedrag en ervoor moeten zorgen dat hij zich goed ontwikkelt en prettig voelt.
Attigirb, misschien kun je in het recente archief even kijken naar mijn draadje over voedingssupplementen. Ik heb zelf ook het idee dat er meer is dan medicatie. Ook dat er niet genoeg fysiek onderzoek wordt verricht bij psychiatrische diagnoses. Wie weet werkt het metabolisme van zo iemand wel helemaal niet goed doordat deze persoon meer of minder van een bepaalde stof nodig heeft (door verbruik of gebrek, ook iets dat ze dan moeten uitzoeken). In elk geval, ik ben helemaal voor medicatie, maar ook voor uitzoeken of iets anders meespeelt bij de betreffende persoon. Bij onze zoon zijn de scherpe kantjes er nu af. Sinds de supplementen (vooral lecithine, nog goedkoop ook). Maar de medicatie blijft nodig. Pelsser heb ik wel een mening over, en vooral door de wazige wijze waarop de onderzoeksgroep was samengesteld. Je hoefde in den beginne niet eens ADHD te hebben om ervan genezen te worden dankzij het dieet.
Bekijk ook of de huidige school de meeste geschikte is voor je zoon. Kunnen zij hem bieden wat hij nodig heeft?