Add, ritalin, onbegrip etc even mijn ei kwijt
Hoi,
Mijn zoon van 8 heeft sinds kort de diagnose ADD gekregen. Op school was hij altijd al anders dan de andere kinderen, en uiteindelijk op verzoek van school bij de GGZ terecht gekomen. Daar is uit gekomen dat hij last heeft van concentratieproblemen, faalangst, onzekerheid. Vriendjes maken geeft ook problemen. Dat vind ik denk ik nog het ergste, want hij wil wel heel graag. We zijn met Ritalin begonnen maar thuis werd de situatie alleen maar erger.(rebound)
We zijn gestopt en thuis werd hij weer de oude, maar op school geven ze aan dat het met medicatie toch duidelijk beter ging. We zijn met concerta begonnen (geen rebound) maar daar ging het helemaal mis. Deze moet je heel doorslikken en daar kun je met gemak 1,5 uur over doen.... Met als gevolg mama die totaal flipte (al maand geen goede nachtrust meer dankzij zusjes). Toen ik de hoofdleiding van de scouting belde (omdat hij dus niet op was komen dagen door deze toestand) kreeg ik een hoop commentaar. Je maakt een heleboel kapot met medicatie zei ze, en het wordt nog veel erger.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet, eigenlijk wil ik hem ook niet aan de pillen (zijn overigens weer op Ritalin overgestapt en dat gaat stukken beter) maar ik wil wel graag dat hij op school lekker in zijn vel zit.
Iedereen heeft zo zijn mening over mijn zoon en we schieten er niets mee op.
Is het beter om mijn zoon zonder medicatie naar het bijzonder onderwijs te doen of toch doorgaan met medicatie en naar het reguliere onderwijs? Hoe gaan anderen om met zo'n duidelijke meningen van anderen?
Moeten wij enkel en alleen voor school hem medicijnen geven? Zijn er hier ouders die hun kind met ADD zonder medicijnen naar het bijzonder onderwijs hebben gedaan? Maken ze daar meer vriendjes?
En wat nog het meest steekt van alles is de mening van mijn schoonmoeder. We moeten hem gewoon harder aanpakken, zij zou wel weten hoe dat moet!!
Geen wonder dat mijn zoon daar niet graag naar toe gaat..
Sorry voor mijn lange verhaal maar ik moest even mijn verhaal kwijt, ik zit er op het moment echt doorheen.
Vragen
Wat een moeilijke situatie zeg. Het is denk ik wel belangrijk voor je om te bepalen wat jij wilt en hoe. Dan sta je stevig in de wereld, waar iedereen blijkbaar beter weet dan jij hoe het moet met hem.
Wat zegt je zoon zelf? Hoe voelt hij zich met/zonder medicatie?
Wat doet de school zelf om hem lekker in zijn vel te laten zitten en zijn lessen goed te kunnen doen? (programma)
Op welk vlak is het moeilijk voor hem om vrienden te maken? (maken, houden, omgaan, spelen, geen aansluiting?)
Heb je gedacht aan aanvullende ondersteuning voor jou en hem? Er zit bij hem natuurlijk ook een laag zelfbeeld (faalangst, onzekerheid)
Hoe belangrijk is de mening van je schoonmoeder 
Wij hebben op dit moment besloten om alleen medicatie (Ritalin) te geven tijdens school. Zoon, geen add maar adhd is 7. Hij heeft ook last van Rebound (en wij ook ha). Voorlopig houden we het zo nog wel even denk ik. Op school doet hij het en voelt hij zich veel beter.
Pippie
Maling aan anderen
Wat een vervelende situatie, Karin. Hoe lang geleden is de diagnose gesteld en hoe lang zijn jullie al bezig met de medicatie?
Als je een kind hebt waar "iets" mee is, dan krijg je na een tijdje een laagje eelt om je heen. Want iedereen heeft wel een mening over hoe zíj het zouden aanpakken. Helaas zijn die meningen niet zo goed gefundeerd en onderbouwd als de jouwe. Jij bent tenslotte de expert in de problematiek van je eigen kind! De reactie van de leiding van scouting vind ik helemaal beneden alle peil. Die heeft waarschijnlijk een paar artikelen in de Telegraaf gelezen over Ritalin, denkt er alles van te weten maar weet er dus geen klap van.
Ik ken zulke reacties op het geven van medicatie wel. Meestal als ik dan uitleg hoe het spul werkt en wat het effect is, binden de mensen aardig in. Meestal weten die mensen dan ook niets van de oorzaak van AD(H)D, denken inderdaad dat het in de opvoeding zit. Terwijl jij vermoedelijk al 8 jaar het onderste uit de kan haalt en intuïtief de juiste aanpak voor je kind hebt gekozen.
Goed dat je hier post, dan kun je inderdaad je ei kwijt en ervaringen van mensen die wel weten waar het over gaat horen! Ik post nog meer, dreumes hier ligt te huilen....
Eelt
Ja wat Guinevere zegt, dat klopt. En met eelt kan je je heel goed gaan positioneren. Ik heb op een gegeven moment gedacht:'niemand gaat mij zeggen wat ik moet doen en hoe het beter moet. Ik ben degene die aangeeft wat anderen moeten doen om mijn kind datgene te geven waarvoor ze er zijn. Educatie, les, weet ik veel wat'. Echt, dat heeft mij zo een andere houding gegeven. IK WEET HET! IK BEN DE EXPERT VAN MIJN KIND. En zo is het gewoon.
En als je je zo positioneert sta je zo sterk. In jou geval is het misschien wel eens goed om de leerkracht aan te spreken op hun verantwoording. Wat doen zij eraan om het kind te geven waar het recht op heeft, les, educatie. En andere clubjes en je schoonmoeder. En zo kan je zorgen dat je als spil in het netwerk van je zoon zorgt dat alles goed (of zo goed mogelijk) afgestemd is. Met of zonder medicatie. Daarmee zijn er factoren waar iedereen mee rekening te houden heeft.
Karin, sterkte hiermee.
Vervolg
Mijn snuitertje slaapt dus ik kan weer verder met mijn bericht. Voor de duidelijkheid: ik heb een zoon van 6 met ADHD die met Ritalin in groep 3 zit, op een reguliere school. Omdat ADHD en ADD in dezelfde hoek zitten, reageer ik toch wel enigszins vanuit dezelfde ervaringen.
Kun je wellicht het rebound-effect verminderen door de middagdosis in kleinere brokjes te verdelen? Wij houden zelf de verdeling 7,5 - 5 - 2,5 mg aan, juist om het effect wat langzamer te laten afnemen. Die 2,5 mg vergeten we trouwens nog wel eens te geven. Wat ook handig is op het rebound-moment: de televisie! Echt super, zoon heeft helemaal geen tijd om te hyperen als hij naar zijn favoriete programma zit te kijken.
Je zegt dat je zoon last heeft van faalangst en onzekerheid. Dit kan natuurlijk een gevolg zijn van de onbehandelde ADD-situatie. Hij zat toen minder goed in zijn vel, en dat heeft ook psycho-sociale gevolgen natuurlijk. Het kost tijd om dit weer op orde te krijgen. Wellicht kan hij een SoVa-cursus doen, zou dat het proces kunnen versnellen?
Ik heb zelf geen ervaring met het SBO, omdat zoon met de medicatie prima is gaan functioneren op zijn oude school. Hij zit beter in zijn vel, geniet een zekere mate van populariteit en kan zich veel beter concentreren. Ook veel minder driftbuien overdag, minder "dwars" gedrag en dus minder aanvaringen. Zolang de Ritalin dit effect heeft, houd ik de situatie zoals die nu is. De school is redelijk in de buurt en zijn vriendjes zitten daar allemaal op. Gezien zijn hechte vriendschappen (sommige duren al meer dan 4 jaar) wil ik het hem niet aandoen over te stappen naar een andere school, zelfs als hij dan wellicht zonder medicatie zou kunnen (wat ik betwijfel).
Over eelt
hoi,
Ook hier een moeder die heel erg haar best doet om eelt te kweken. Het is niet leuk, maar je hebt geen keuze. Als je een kind hebt dat 'anders' is, opvalt, krijg je commentaar. En heel veel mensen zijn echt heel erg dom en oppervlakkig. Wij hebben bijvoorbeeld een tweeling, (dat valt ook op) en we hebben er al ZOVEEL rare opmerkingen over gekregen. Het is echt ongelofelijk!
Over zaken als AD(H)D, hebben ook veel mensen hun mening al gelijk klaar. OOK mensen waar je van verwacht dat ze er verstand van hebben...
De gemiddelde leerkracht, de gemiddelde consultatiebureaumedewerker, hun kennisniveau overstijgt de Libelle niet. (al zou je anders verwachten)
Ik werd in eerste instantie door dit soort mensen zeer aan het twijfelen gebracht. Wat heel erg geholpen heeft: Zorg dat je zelf deskundig wordt. Lees erover, laat je voorlichten door behandelaars die wel weten waar ze het over hebben, en neem niets klakkeloos aan.
Het is heel erg moeilijk, maar wij zijn degenen die verantwoordelijk zijn, wij zijn degenen waar zoon afhankelijk van is. Wij zijn degenen die het verschil moeten maken. De 'omstanders' lekker laten kletsen.
Pippin
Het tijd geven
Mijn zoon, nu bijna tien,met ADD zit nu zijn tweede jaar in het BO type 8. Twee jaar geleden, toen we de diagnose kregen hebben we rilatine geprobeerd. Maar het werkt bij hem niet. Geen enkel effect, ook geen negatieve bijwerkingen. Ik stond zeker niet te springen om hem aan de pillen te hebben (welke ouder wel) maar hij zat toen in het 2de leerjaar (België) en had ongeveer een jaar leerachterstand. Moest de medicatie effect hebben gehad, hadden we hem misschien kunnen bijwerken. Nu heb ik dat, ook zonder medicatie, nog geprobeerd dmv een heel intensieve begeleiding van een logopediste. En hij ging goed vooruit, één op één begeleiding werkt goed. Maar die krijg je niet in het gewone onderwijs.
Dus uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en hem naar een BO school gestuurd. Al na een maand had ik een ander kind. Stralend trots op zijn goeie schoolresultaten, vol enthousiasme als hij weer iets nieuws had geleerd en 'het kon'. Vriendjes maken is een andere zaak. Dat lukt niet zo best.
Mijn zoon zit op zijn plaats in deze school. Maar, moest hij het hebben kunnen redden in het gewone onderwijs, eventueel met medicatie, had ik toch voor die optie gekozen. Want BO heeft toch nog altijd een stempel. En ik ben toch bang dat dat later een bijkomende handicap kan zijn. Anderzijds ben ik heel gelukkig dat hij het nu goed doet. 't Blijft dubbel.
En die opmerking, ach ja schoonmoeders. Wijlen mijn ex-schoonmoeder (is 't nog te volgen) presteerde het om het kind ineens aan testjes te onderwerpen. En als kind dan protesteerde dat hij geen zin had in oefeningen was hij 'lui'.
Nu ja, zijn vader (mijn ex) gaf op het oudercontact nog als mening dat kind zich maar beter moest concentreren. Kind was volgens hem lui, manipulatief en speelde komedie.
Mijn advies : negeer al die 'meningen'. Ga op school nog eens praten over de mogelijkheden. En bekijk alle alternatieven : kleinere school, BO, intensieve huiswerkbegeleiding. En beslis dan.
Het voordeel van BO is wel dat ze daar echt goed begeleid worden, ook op het gebied van sociale ontwikkeling. Mijn zoon krijgt nu echt hulp bij het contacten leggen. Dat is natuurlijk neit mogelijk in het gewone onderwijs.
Wat antwoorden
Hoi,
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb helaas niet zo vaak tijd om te computeren dus soms reageer ik niet zo snel.
Cas voelde zich met de concerta ellendig, maar dat kwam volgens mij vooral door dat hij problemen had met doorslikken. Nu met de ritalin gaat het weer goed.
Hij zegt zelf dat hij zich best kan concentreren zonder medicijnen maar protesteert niet als hij ze krijgt. Op school zeggen ze dat hij echt beter werkt met medicatie.
We hebben hem niet klakkeloos aan de ritalin gezet, wat gesprekken gehad op het GGZ en ik ben ook naar mijn huisarts gegaan omdat ik zeker weet dat zij eerlijk haar mening geeft. Op het GGZ brengen ze het echt op de manier dat ze hem die kans gunnen.
Wat ze op het moment precies op school doen weet ik niet, volgende week hebben we ouderavond. Ik weet wel dat ze hem zijn werk in behapbare stukjes aanbieden en met een klokje werken en een beloningssysteem. Zover ik weet zijn ze ook begonnen met testen op dyslexie.
Eigenlijk ben ik dus best tevreden over school. De ellende van het weekend is weer wat afgezwakt.
Cas legt vrij makkelijk contact maar kan het vervolgens niet onderhouden. Hij bepaalt graag wat er gebeurd en dat wordt niet meer geaccepteerd door andere kinderen. Daarbij komt ook dat hij emotioneel jong is en dan ook nog eens bijna de jongste van de klas. Veel kinderen zijn al veel verder dan hem met zelfstandig buiten spelen etc.
We zijn nog even zoekende met wanneer we de medicatie geven. Eventueel kan thuis vervallen, maar als hij dan thuis werkjes af moet maken is hij bijna niet aan te sturen.
Ik moet me inderdaad niet te veel van anderen aantrekken, maar helaas heeft zoonlief zijn gebrek aan zelfvertrouwen niet van een vreemde 
Vanmiddag komt er weer iemand in huis om ons te helpen. PIT heet dat (psychische intensieve thuishulp) Met hem erbij komen we er vast wel uit hoop ik.
groetjes, Karin
De omgeving negeren....
ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan....maar uiteindelijk lukt het je, je moet wel, want alleen jij weet hoe je kind in elkaar steekt, geen enkele buitenstaander weet dat beter dan jij.....Medicatie is geen verplichting, maar als het voor je zoon beter is, bepaal jij of je het geeft en zo ja wanneer.....Schoonouders, ze kunnen de boom in....mensen die zeggen, breng hem een weekje hier, de boom in.....mensen die zeggen, je moet hem strenger aanpakken, de boom in.....Jij weet net zo goed als ik, dat het zo niet werkt.....elke AD(H)D-er is anders, heeft een eigen gebruiksaanwijzing, en zo denk je, oh, hij werkt zo, dan komt er weer iets anders en werkt het weer niet, het is een constant switchen en veranderen, en toch de structuur en duidelijkheid niet uit het oog verliezend.....Dus mensen die zulke opmerkingen plaatsen, die kun je er niet bij gebruiken....En zeg dat ook rustig.....dit is mijn manier, en wil je daar niet aan mee doen, laat me dan met rust.....
