Add test kinderarts, hoe gaat dat?
Mijn zoon (10, groep 7) is anderhalf jaar geleden via school getest op een aantal dingen en hieruit kwam naar voren dat er een grote kans is dat hij ADD heeft. Inmiddels heeft hij EMDR gehad en sova training. De psycholoog van de sova gaf aan dat zij ADD heel waarschijnlijk acht en dat ze ook wel wat autistische trekjes ziet. Ze kan zoon zelf niet testen omdat hij te kort geleden getest is en als we nu door zouden willen gaan voor een diagnose moet dat via de kinderarts. Wat kunnen we dan verwachten? Ze had het al over de mogelijkheid van een MRI, maar verder weet ik eigenlijk niks. Gaat het met gesprekken en/of vragenlijsten, is het toch meer een neurologisch onderzoek. Duurt het lang, is het een belastend onderzoek?
Ik ben er nog niet helemaal uit of ik door wil gaan met testen en omdat ik de voor- en nadelen probeer af te wegen wil ik graag weten hoe zo'n onderzoek in zijn werk gaat.
Link
http://www.steunpuntadhd.nl/is-het-adhd/adhd-vaststellen/
Misschien heb je iets aan deze link? Er staat sowieso veel nuttige informatie op het steunpunt adhd van Balans.
Het is jammer, maar er is niet een test zoals een MRI of iets dergelijks op de grond waarvan een eenduidige diagnose gesteld kan worden. De diagnose van stoornissen zoals add, adhd en ass, zijn gebaseerd op afspraken van wat 'er' onder valt en wat niet.
Kinderarts?
bij een kinderarts ben je echt aan het verkeerde adres. een psycholoog of orthopedagoog kan de diagnose stellen aan de hand van gesrpekken en observaties.
Wij zijn bij lucertis geweest. dit is een organisatie die veel verstand van zaken heeft. ze geven goede begeleiding aan zowel ouders als kind.
Jasset en karmijn
De kinderarts is wat de psycholoog mij vertelde. Bij een psycholoog kan niet omdat hij anderhalf jaar geleden al is getest en dat kan niet zo snel alweer omdat hij de testen nu kent.
Ik weet het ook allemaal niet hoor. Ik zou naar de huisarts kunnen gaan, maar ik wil daar eigenlijk pas naar toe als ik voor mezelf rond heb of ik er iets mee wil.
Karmijn, bedankt voor de link, ik heb er al vluchtig even naar gekeken, maar toen moest ik de kinderen van school halen en nu zit dochter met een vriendinnetje te drummen, dus kan ik me er even niet op concentreren.
Nee hoor jasset
Mijn zoon heeft de diagnose ADD gekregen van een kinderarts die hierin gespecialiseerd is. Zij heeft zeer veel verstand van zaken.
Wij, school en zoon zelf hebben vragenlijsten ingevuld, en gesprekken gehad.
Nerina
"Bij een psycholoog kan niet omdat hij anderhalf jaar geleden al is getest en dat kan niet zo snel alweer omdat hij de testen nu kent."
Dan gaat het om wat anders. Het enige wat ik mij kan bedenken, is dat er wordt gerefereerd aan een intelligentietest. Daarvoor geldt inderdaad dat je die maar eens per twee jaar 'mag' doen. ADD wordt echter op een heel andere manier vastgesteld, namelijk op zichtbare kenmerken van het kind. Dat kan door observaties en door vragenlijsten die door ouders en leerkracht worden ingevuld.
Met een MRI kan geen ADD worden vastgesteld.
Maar de eerste vraag is: Welk probleem heeft je kind? Welke hulp heeft het daarvoor nodig? Wat verwacht je van een eventuele diagnose?
De vraag 'wel of niet testen' komt geregeld in deze rubriek aan bod; je zou eens een kijkje in het archief kunnen nemen.
Alcedo (lang)
De problemen die zoon heeft zijn vooral gerelateerd aan concentratie. Dat is thuis merkbaar doordat hij van de ene naar de andere activiteit gaat zonder iets af te maken, dan gaat hij zijn kamer opruimen en vind ik hem een tijd later lezend op zijn kamer. Hij kan grote dingen ook niet overzien en heeft moeite met opstarten. Hij is om de haverklap vanalles kwijt. In een gesprek kan hij terwijl je hem iets aan het vertellen bent ineens over iets anders beginnen. Hij onderbreekt ook vaak andere mensen. Ook kan hij ineens "weg" zijn, dan kijkt hij je aan en als je niet beter weet denk je dat hij geïnteresseerd zit te luisteren, maar in feite hoort hij je gewoon niet.
Verder heeft hij vrij veel behoefte aan alleen tijd.
Op school ligt het probleem vooral bij zijn tempo, doordat hij door alles afgeleid wordt, dingen van buitenaf zoals een vlieg in de klas, maar ook door zijn eigen gedachten, is hij een groot deel van de tijd met andere dingen bezig dan zijn werk. Dit komt vooral tot uiting bij rekenen, want dat vind hij supersaai. De afgelopen jaren hadden ze een taakbrief. Dan hadden ze een week de tijd om een aantal taken te doen. Die waren dus nooit af, zoon zat elke vrijdagmiddag nog zeker een uur in de klas om het af te maken, vaak was het dan nog niet af. Hij begon er gewoon niet aan gedurende de week. Daar dacht hij naar eigen zeggen niet aan. Hij kon en kan dat absoluut niet zelf indelen. Nu heb ik begrepen dat dat ook eigenlijk helemaal niet kan op die leeftijd, maar gezien het feit dat niet de hele klas de vrijdagmiddag op school doorbracht doet hij het wel extra belabberd.
Hij vertelde me laatst dat hij zijn eigen gedachten vaak niet kan volgen. Hij denkt ergens aan en een hele tijd later merkt hij dat hij heel ergens anders aan denkt en hij heeft geen idee hoe hij op dat onderwerp is gekomen.
Waar ik vooral mee zit is dat ik bang ben dat het met zijn schoolprestaties nu heel goed gaat omdat hij voor het niveau dat hij nu aangeboden krijgt weinig tot niets hoeft te doen. Ze krijgen nu 2 jaar toetsen, daar leert hij nooit voor en hij haalt een ruim voldoende of goed. Dat gaat op het voortgezet onderwijs ongetwijfeld een keer mis, maar misschien is dat meer omdat ik teveel naar mezelf kijk. Hij heeft zijn trekjes niet van een vreemde zullen we maar zeggen en ik ben op de havo compleet vastgelopen, uiteindelijk wel met veel moeite en een schoolwisseling mijn diploma gehaald, maar mijn 2 vervolgopleidingen zijn heel erg mislukt met als resultaat dat ik nu min of meer vast zit. Dat wil ik zoon graag besparen. Natuurlijk kun je dat niet voorkomen met een diagnose, het hangt nog steeds van hem af, maar ik wil niet dat het mislukt omdat hij geen diagnose heeft en daarom geen ondersteuning krijgt.
Zijn IQ is destijds ook getest omdat zijn toenmalige leerkracht dacht aan HB (is niet zo overigens, wel bovengemiddeld, maar zeker niet H
, daar ging het nu zeker niet over.
Hier wel
Wij hebben de diagnose adhd wel via de kinderarts gekregen. Ik vond het perfect. Een echt goed gesprek waarin ik me serieus genomen voelde en waarin ik veel goede en bruikbare adviezen kreeg. Wij troffen dus een goede kinderarts. Ander voordeel is de korte wachttijd en dat je snel en gemakkelijk over veranderingen in medicatie kunt overleggen. Wij waren er al vrij zeker van dat het om adhd ging. We wilden zsm starten met medicatie. Hadden we we nog aan het begin van de zoektocht gestaan,had ik kinderarts minder voor de hand liggend gevonden.
