Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Adhd en koninginnedag

Natuurlijk gaan we leuke dingen doen, maar ik ben bang voor een meltdown van 10.00 tot 17.00!!
Hoe doen andere moeders dat?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Elisa Gemani

Elisa Gemani

30-04-2010 om 13:52

Koninginnedag

Wij (zoonlief van 9 en ik) slapen eerst heerlijk uit, en we gaan pas in de middag. Zo vermijden we het drukste moment. 's Avonds nog even naar de Mac en dan hebben we een leuk dagje gehad.

Rustig

Nou hier geen uitslaper (half 6). Wij zijn juist vanmorgen gegaan naar kleedjesmarkt hier in de buurt. Was niet druk, hele leuk dingen gekocht en zoon is nu al de hele middag met zijn broertje met hun nieuwe schatten aan het spelen.
We hebben het dus rustig gehouden, hele drukke dingen met veel mensen en allerlei ander gedoe heb ik dus bewust vermeden. Vanavond gaan we wrs iets lekkers te eten halen.
maar wat bedoel je met van 10 tot 17? Ben je echt van plan om zo lang er op uit te gaan??

Pippin

Pippin

30-04-2010 om 15:19

Hier ook

Wij houden het al jaren heel rustig. Doen een activiteit en dat is het dan.

Guinevere

Guinevere

30-04-2010 om 20:20

Alles

Wij zijn all-the-way gegaan! Oh nee, het zingen 's morgens vroeg hebben we overgeslagen, daar beginnen we niet aan op onze vrije dag. Wel hebben we de vrijmarkt en de spelletjes gedaan. Daarna nog naborrelen met vrienden en kinderen. Nu staat zoonlief nog enthousiast het konijnehok schoon te maken. En tussendoor hebben we nog alle vakantiespullen ingepakt, want we vliegen morgenochtend naar het zonnige zuiden.
Bijna NADH toch! Er zitten ook voordelen aan die grenzeloze energie van ADHD-ers...

Kriwi

Kriwi

01-05-2010 om 10:48

Hier juist goed...

Koninginnedag verloopt hier altijd prima (zoonlief ADHD & Asperger) Hij kan lekker zijn gangetje gaan en heen en weer rennen (vrijmarkt op een lang stuk weg wat hij heel goed kent en ons niet kwijt kan raken)Hij valt niet op in de drukte. Zo'n overkil aan prikkels vindt hij soms heerlijk, hij kijkt zijn ogen uit.
Het enige probleem is dat wij nooit kunnen verkopen op koninginnedag, het moeten zitten achter je koopwaar en zoveel contact leggen met mensen die van alles aan je vragen, dat is meer zijn probleem.. Maar volgend jaar gaan we het toch een keer proberen..... (wil zoonlief zelf)

lilajolie

lilajolie

01-05-2010 om 12:07 Topicstarter

Beetje problematisch

In het begin, de vrijmarkt. Heel veel mensen en ons zoontje raakte erg overprikkeld, wilde alles hebben en zette het op een gillen als hij iets niet kreeg, een totale meltdown, ongeveer elke 15 a 20 minuten.
Dat ging dus niet, dus naar oma, wat gedronken en gegeten, waar dan weer bezoek kwam en wat het allemaal beter wist (altijd fijn, mensen met tips..grr...)
Daarna nog even een ander park in, waar het iets beter ging, het bleef een overprikkeling. Daar heeft hij wel geschilderd, dat hielp enorm.

En ja, dan zijn we wel van 's morgens tot middag bezig!
Jullie koninginnedagen klinken leuk!

Gr LJ

Tineke

Tineke

01-05-2010 om 13:23

Begrijp ik niet

Waarom zoek je iets op waar je kind overprikkeld van raakt? En dan nog meerdere keren op éen dag?

Tineke

Tineke

01-05-2010 om 13:30

En een vraagje

Wat is meltdown? Het is voor het eerst dat ik iemand die term zie gebruiken ivm ADHD. Ik ken het alleen als het smelten van de lading van een kernreactor of het inklappen van de beurskoersen.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

01-05-2010 om 14:29

Hier

Wij zijn om 14.30 naar het Vondelpark gegaan. Erg gezellig, druk maar niet te. Genoten van al die vrolijke mensen en het mooie weer. Niks gekocht. Zoonlief heeft blikje gegooid, ijsje gegeten en toen is hij lekker gaan voetballen met een paar andere jongens terwijl ik relaxte in de zon. Hij kreeg nog van een aardige feestvierder een oranje kroon en daarna zijn we in een rustig achteraf straatje pannenkoeken gaan eten en naar huis. Topmiddagje!

lilajolie

lilajolie

01-05-2010 om 17:23 Topicstarter

Meltdown

..wordt gebruikt in relatie tot driftbuien bij kinderen.
En meerdere dingen op één dag: omdat ik nog drie kinderen heb en hen ook niet wil teleurstellen.

Tineke

Tineke

01-05-2010 om 17:52

Maar dan nog

Ai, even doorredeneren:
het astmatische allergische kind moet maar mee naar de kinderboerderij omdat je de brusjes dat niet wilt onthouden, dat het kind dan wat astma-aanvallen krijgt, tja...het blinde kind moet mee naar de bioscoop omdat het voor de brusjes zo leuk is...het epileptische kind moet mee lasergamen omdat het voor de brusjes zo leuk is, dat het kind dat een paar epileptische aanvallen krijgt, tja.

emma43

emma43

01-05-2010 om 20:00

Hoe wij het doen

Zoon raakt overprikkeld van een drukke omgeving ,soms zo erg dat hij zich afsluit,dus mijn man en ik zijn op zo een dag apart,1 blijft bij zoon of hij gaat naar oma.Hij gaat in ieder geval niet mee.Ik weet dat als ik hem wel mee zou nemen,ik het ook niet naar m'n zin heb.Dus ben ik liever thuis.

Pippin

Pippin

01-05-2010 om 20:11

Ook

Wij hebben het echt moeten leren, maar door de adhd vanuit een handicapperspectief te zien, lukt het ons nu goed om zoon niet meer te overvragen/overprikkelen in het weekeinde. Hij kan gewoon niet zoveel hebben, dus passen we ons allemaal een beetje aan. En doen we heel veel dingen met een kleine delegatie.
Het helpt ook heel erg goed als we hem de controle geven. Dan mag hij bepalen of hij meegaat bijvoorbeeld, of hoe lang we ergens blijven, of hij kan ervoor kiezen om zich af te zonderen. Een goede voorbereiding dus.
Maar grote mensenmassa's en heel veel verleidingen op een koninginnedag markt, dat was toen hij vijf was echt niet te verwerken voor hem.

Vergelijking kaatje

ja ik vind die vergelijking van Kaatje eigenlijk wel goed. Als je kind astma heeft doe je niet iets wat een astma aanval zal veroorzaken, maar als je kind adhd heeft, moet je eigenlijk niet iets doen wat een 'meltdown' zal veroorzaken. Is zeker lastig als je nog 3 kinderen hebt. Ik heb er ook 4, maar mijn adhd-er is de oudste, bijna 7, dus dat maakt het nu nog makkelijker, de anderen zijn nog jong en vinden een uur een kleedjesmarkt al prachtig, trouwens oudste ook.
Maar opsplitsen is ook een optie.

lilajolie

lilajolie

02-05-2010 om 09:18 Topicstarter

Ook één met astma

Maar idd, dat wil je echt niet.
Als ik achteraf vraag hoe hij het vond, was zijn ervaring altijd erg positief, hij heeft het leuk gehad, zelfs als er een aantal keer een overprikkeling is geweest.
Ik weet ook niet of het goed is om zo een kind in een glazen huisje te zetten. Een kind in een rolstoel onthoudt je toch ook geen pretpark? Met een beetje aanpassen kan zo een kind het ook leuk hebben, zelfs als dat betekent dat hij daarvoor een paar keer flink met zijn neusje op de feiten wordt gedrukt. Als papa en mama en brusjes dan begripvol zijn en bereidt om een straatje om te lopen omdat het kind het even niet trekt, is dat toch een mooie samenwerking van een gezin! We horen er allemaal bij, die met astma, de hoogbegaafde, de faalangstige en de ADHD-er. Het is een mooi zootije bij elkaar

Tineke

Tineke

02-05-2010 om 09:28

Uitersten

Waar wil je dat een kind z'n energie insteekt? In het opvangen en verwerken van een teveel aan prikkels, of in de ontwikkeling om vooruit te komen? Het leuke is, dat als je flink aanpast door het laatste te kiezen, dat je kind steeds meer aan zal kunnen. Als je het eerste kiest, wordt je kind hondsmoe en is er steeds eerder sprake van overprikkeling.
Ik vind 'vol in de prikkels gooien, zoals jij nu deed met k-dag, of in een glazen huisje plaatsen, wel heel erg zwart/wit. Je zou ook de gulden middenweg kunnen bewandelen. Dus je kind met ADHD goed voorbereiden op wat er komen gaat, en dat maar doen voor een half uurtje. Voordat er overprikkeling is, wegwezen.

Je voorbeeld met pretpark en rolstoel is niet zo goed gekozen, want de meeste pretparken en attracties zijn geschikt voor rolstoelers. Sterker nog, door speciale ingangen vermijd je zelfs de lange rijen!

Polly Shearman

Polly Shearman

02-05-2010 om 09:29

Overprikkeld?

Hoe ziet dat eruit? Mijn zoons zijn juist dol op drukte. Kermis, pretpark, festival. Het kan de heren niet druk genoeg zijn hoor. Ze vinden alles leuk en gezellig. Ook onverwachte dingen of verandering van de plannen is ook nooit een probleem. Hebben ze wel echt ADHD? Of kan het gewoon zo verschillen?

Tineke

Tineke

02-05-2010 om 09:41

Polly

Gek he, ik dacht ook ff dat ik het verkeerd gelezen had en dat kind van Lilajolie PDD-NOS zou hebben. Maar nee, zulke verschillen zijn blijkbaar mogelijk?

Pippin

Pippin

02-05-2010 om 10:49

Overprikkeld

Ik heb begrepen dat veel kinderen met adhd ook last hebben van sensorische integratie problemen. Onze zoon is/was in ieder geval regelmatig overprikkeld. Maar dan moet ik erbij zeggen dat 'men' vindt dat hij ook 'kenmerken van pdd-nos' heeft. Mijn man en mijn schoonvader kunnen ook overprikkeld raken (ja hoor, ze gaan er wel goed mee om, liggen niet meer krijsend op de vloer, ze worden dan kortaf en chagrijnig), maar misschien hebben die dan ook pdd-nos? Ik geloof daar eigenlijk nog steeds niet in.
Als zoon overprikkeld raakt, dan wil hij zich concentreren, maar door alle prikkels in de omgeving, alle afleiding, lukt het niet. Hij raakt het overzicht kwijt en de wereld word chaos voor hem. Hij kan dan niet meer denken en beslissen. Hij wordt dan heel impulsief en explosief. Hij vindt het een afschuwelijk gevoel. Hij vertelde mij dat het echt voelde als vechten of vluchten, je kan dan aan hem zien dat hij heel veel adrenaline in zijn bloed heeft.
En hoe die overprikkeling eruit ziet? Tegenwoordig kan hij het handelen, hij loopt uit de situatie weg, zoekt hulp bij ons of sluit zich af voor de omgeving met een ds of zo. Vroeger leidden dit soort situaties tot (hevige) driftbuien en hysterische huilbuien. Die hij inderdaad, weer heel snel vergeten leek te zijn.
Lilajolie, ik denk dat een gevaarlijke valkuil bij adhd is, dat het kind zelf heel snel de negatieve gevoelens/ervaring vergeet. Want ook daar is de aandacht snel voor verdwenen. Daarnaast was het bij onze zoon zo, dat hij ons een sociaal wenselijk antwoord gaf. Hij wist dat wij wilden dat hij een leuke dag had, dus hij zei dat hij een leuke dag had. Dat lijkt makkelijk, dan kun je dus over het gevoel van het kind heenwalsen: 'Jantje huilt, Jantje lacht.' Maar je zult begrijpen dat dit niet bevordelijk is voor de psychische gezondheid van het kind.
Bij onze zoon bleef er toch altijd heel veel negativiteit hangen, die hij niet benoemde. Het gevoel: 'Ik krijg toch nooit mijn zin', 'Niemand begrijpt mij' en 'Mijn ouders schamen zich voor mij.' (en dat laatste hebben we hem NOOOIT gezegd, maar hij heeft dat feilloos aangevoeld). Op deze manier is onze zoon, op de leeftijd van jouw zoon ongeveer, begonnen met het onwikkelen van een zeer negatief zelfbeeld. Uiteindelijk werd hij zelfs depressief, een veel voorkomend probleem bij adhd (ik geloof dat 40% van de adhd-ers last heeft van depressieve klachten), maar je leest er weinig over. Hij is nu nog steeds bezig om daar heel langzaam weer uit te groeien.
Als jouw kind 'meltdowns' (ik vind het ook geen mooi woord) heeft, dan betekent dat dat hij de situatie niet aankan. Als ouder moet je zorgen dat hij dat leert. Dat betekent dus situaties voorkomen die tot een meltdown leiden en zoveel mogelijk dingen voorbereiden. Zoals Kaatje schrijft. In het boek 'Oudergids ADHD, bijsturen als de remmen los zitten' van Kutscher, wordt die overprikkeling en hoe je ermee om kunt gaan, overigens heel goed beschreven, vind ik.

Pippin

Pippin

02-05-2010 om 11:08

O, en het gekke is, onze zoon kan dus ook enorm genieten van de Efteling, kermis, harde muziek, intense films, drukke games, bioscoopbezoek en dat soort dingen. De prikkel overstemt dan alle ruis en dan kan hij zich heel goed concentreren. Hij vindt dat een heerlijk gevoel.
Hij heeft wel weer last van de piepende schoenen van de meester tijdens een toets, of een klasgenoot die steeds zijn neus ophaalt tijdens een rekenles.

Tineke

Tineke

02-05-2010 om 11:16

Opvallend toch

Soms lijkt er maar heel weinig verschil te zitten tussen ADHD en ASS, terwijl de verschillen tussen de kinderen individueel ongelofelijk groot kunnen zijn. Pippin, jouw verhaal is grotendeels van toepassing op mijn zoon met klassiek autisme.

anna van noniemen

anna van noniemen

02-05-2010 om 12:36

Ja!

ik herken ook vaak dingen van ASS-ers bij onze zoon....en inderdaad, ook hier een kind dat zelf ontzettend veel kabaal maakt of graag kabaal om zich heen heeft, maar piepende of krakende dingen in de klas kunnen zomaar tot een ontploffing leiden (gelukkig is dat ook wel minder geworden, meestal trekt zoon zichzelf even terug....)

Pippin

Pippin

02-05-2010 om 16:50

Kaatje

Ik ben al tijden bezig om mijn vingers er achter te krijgen, wat is nu het verschil tussen ass en adhd? En ik ben er nog steeds niet uit. Hebben jullie nog toevoegingen? Zoals ik al schreef: 'men' ziet in zoon pdd-nos kenmerken. Toen ben ik gaan lezen over autisme. Ik heb 'Brein bedriegt' gelezen van Peter Vermeulen. Ik herken er bijna niets in. Het enige wat een beetje herkenbaar is, is de moeite met schakelen tussen verschillende situaties, maar dat schijnen adhd-ers ook erg veel te hebben. Het hele verhaal in 'Brein bedriegt', over sociale situaties, aangeleerd gedrag en dergelijke, daar herken ik niets in bij zoon. Wij hebben hem echt niet hoeven leren hoe hij mensen aan kan spreken in een winkel, hoe hij contact kan maken met andere kinderen en dat hij mensen aan moet kijken als hij ze groet. Ook wat wederkerigheid betreft, daar herken ik helemaal niets in. Onze zoon houdt uit zichzelf rekening met vriendjes. Wij hebben zeker niet het gevoel dat wij meer moeten investeren in de omgang dan hij doet. Verder heeft zoon ook absoluut geen moeite met het begrijpen van sociale en complexe situaties. Sterker nog, hij voelt altijd enorm goed wat er aan de hand is, hij pakt de sfeer gelijk op en begrijpt prima wat de beweegredenen van anderen zijn. Maar ja, die prikkelverwerking, dat is wel een probleem. Maar dat wordt in 'Brein bedriegt' weer helemaal niet zo expliciet besproken, voor zover ik me herinner.
Ach, in dat boek dat ik noemde (Oudergids ADHD) beschrijft Kutscher de problemen die adhd-ers hebben omdat de executieve functies niet goed verlopen. En ik geloof dat daar een grote overlap met ASS ligt. Want ook bij autisme gaat het bij de executieve functies mis. Ik heb alleen het gevoel dat de oorzaak van de uitval van deze functies verschillend is. (maar dat is van de koude grond geredeneerd) Bij adhd ligt de oorzaak volgens mij in het niet voldoende aandacht kunnen schenken aan. Het brein is in sneltreintempo bezig met het verwerken van alle informatie, dat kost zoveel energie dat er geen tijd meer is om zich met executieve vaardigheden bezig te houden. Bij autisme gaat het (volgens mijn beperkte kennis en begrip) meer om het niet begrijpen, het niet kunnen zien van. (hou me ten goede, misschien heb ik alsnog niets van autisme begrepen, dat zou goed kennen, ik vind het een lastig onderwerp)
Als je dan de definitie van pdd-nos ruim neemt: 'Alles wat op autisme lijkt maar het net niet is.' Dan zou je volgens mij heel veel (zo niet alle) adhd-ers deze diagnose erbij kunnen geven. Vooral als je alleen naar gedrag kijkt en niet naar achterliggende oorzaken.
Mijn huidige 'held', Ross Greene (van 'het explosieve kind') schrijft op zijn website: 'Of course, diagnoses can be confusing, too. As I’ve often said, if you bring your child to five different mental health professionals, there’s an excellent chance you’ll wind up with five different diagnoses. And many very challenging kids don’t meet diagnostic criteria for anything…does that mean they’re not really challenging?' Ik denk dat hij hier gelijk in heeft.

lilajolie

lilajolie

03-05-2010 om 08:32 Topicstarter

Niet duidelijk

Bij mijn zoontje is ook een aantekening gemaakt en een deeldiagnose 'stoornis op kinderleeftijd' omdat de psychologen niet zeker wisten waar de angsten en de persevererende fantasieën vandaan komen. Fantasie en werkelijkheid lopen vaak door elkaar. Je kan je ook afvragen of dit geen afweermechanisme is op het moment dat je de wereld als angstig ervaart.
Dan is er nog een sociaal stukje. Hij heeft ook last van kinderangst. Hij mijdt ze liever. Als ik dit opschrijf, vind ik het ook een ASS beeld. Plus het feit dat sommige mensen zeggen dat ze mijn zoontje helemaal niet druk vinden.
Ik weet ook niet of we op de goede weg zitten met het stellen van al die diagnoses. Is het niet zo dat de wereld te veel prikkels bevat op dit moment? Dat dit de gevoelige kinderen zijn die meer hulp en begeleiding nodig hebben?
Dan is een diagnose in Nederland zo gek nog niet, want de deuren gaan open met een papiertje waar een afkorting op staat.
Vooralsnog lijkt het handig om naar het individuele kind te kijken. Een behandeling zoals die ons is aangeboden in de vorm van ouderbegeleiding, vind ik niet afdoende. Dit kind heeft een therapeutische behandeling nodig om zijn prikkels te verwerken en om zijn fantasieën uit te spelen.
GR LJ

mirreke

mirreke

03-05-2010 om 12:51

Hier ook pdd-nos

maar als ik jullie stukjes lees zou het adhd kunnen zijn. Of andersom... Hij heeft geen medicatie trouwens, als ik jullie juichverhalen lees zou ik het bijna willen. Maar ik denk dat het (nu) niet nodig is.
Ik moet zeggen dat het vermijden van prikkels, het meegaan in zijn wensen een enorm gunstig effect heeft. Vrijdag was zoon mee naar de vrijmarkt. Hij wilde zelf graag. We eindigden één op één, zoon en ik, en het ging fantastisch. Hij kon zelfs wachten als ik iets aan het uitzoeken was. Echt gezellig was het (maar wel koud en nat).
OH, en lilajolie, wij hebben ook vier kinderen. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat er heel wat dingen zijn die we niet met alle vier tegelijk kunnen doen. Maar ik heb wel kortingskaartjes voor de Efteling, dat dan weer wel.

Tineke

Tineke

03-05-2010 om 14:51

Pippin

Ja, 100% eens met jouw idee. Gedrag kan er hetzelfde uitzien, resultaat is hetzelfde= overprikkeld, maar oorzaak is verschillend. Daarom moet er ook een andere aanpak zijn in het leren omgaan met.

Tineke

Tineke

03-05-2010 om 14:54

Lilajolie

Ik blijf van mening dat jij nu degene bent die de 'meltdowns' moet voorkomen.

anna van noniemen

anna van noniemen

03-05-2010 om 20:12

Inderdaad...

door de tijd heen wordt dat wel beter, maar tot die tijd ben jij als ouder degene die het in goede banen moet leiden

Elisa Gemani

Elisa Gemani

03-05-2010 om 22:45

Adhd

Mijn zoontje van nu 9 heeft dus ADHD (gecombineerde subtype; geen sprake van een autistische spectrumstoornis), is zeer hoogbegaafd (grote V/p kloof), hoogsensitief en hij heeft ook een gegeneraliseerde angststoornis. Toen hij veel jonger was is hij gediagnosticeerd als hebbende een ernstige reactieve hechtingsstoornis. Deze hechtingsstoornis is met veel therapie en inzet van mijn kant zo goed als "over". Pas twee jaar geleden is de ADHD gediagnosiceerd, alsmede de hb, hoogsensitiviteit en de angststoornis. Het kostte de kinderpsychiater veel tijd om de ADHD duidelijk te krijgen omdat veel symptomen en gedragsuitingen elkaar overlappen. Met name hoogbegaafdheid, hoogsensitiviteit en ADHD kunnen zo in elkaar overlopen en elkaar beinvloeden dat het lastig is om te onderscheiden wat nu oorzaak en wat gevolg is. Pas met de Ritalin-trial werd 100% helder dat zoonlief wel degelijk ADHD heeft. Ook al vertoonde hij 99 van de 100 symptomen, niemand (ook ik niet) was er daarvoor van overtuigd dat hij ADHD zou hebben. Omdat hij wel een druk, actief kind was/is maar niet overmatig druk. En omdat hij zich wel degelijk kon concentreren in bepaalde situaties. De onrust zat/zit bij hem voornamelijk in zijn eigen koppie. De Concerta helpt de regulatie van prikkelverwerking in de hersenen waardoor hij in zijn hoofd beduidend rustiger is en zich beter kan focussen maar hij blijft extreem gevoelig voor overprikkeling van buitenaf. Het feit dat hij hoogsensitief is versterkt dit. Zijn hoogbegaafdheid voedt deze overprikkeling ook; hij heeft 24/7 zijn voelhoorns uit en zuigt alles om zich heen als een spons op om maar meer te leren en te ervaren. Als hij praat, praat hij snel en komt hij vaak niet uit zijn woorden omdat zijn gedachten te snel gaan. Als baby sliep hij al nauwelijks en lag hij met wijdopen oogjes en oortjes in de wieg/box/maxicosi om maar niks te missen. Daarnaast is het een piekeraar en een filosoof en hij draagt de last van de hele wereld op zijn schoudertjes. Hij kan niet tegen onrecht, oneerlijkheid, ziekte, pesten, dood. Al die dingen raken hem tot in het diepste van zijn wezen en daar gaat hij over lopen/liggen piekeren en doorvragen. Kijk, de speltherapie/cognitieve therapie helpt hem zijn gedachten te ordenen en om te gaan met deze dingen maar het belangrijkste is dat hij moet leren om zelf een soort van "schild" om zich heen te kweken waardoor hij minder vatbaar is voor prikkels. Daarom ga ik bijv. ook op zoek naar RET (rationeel-emotieve therapie) voor kinderen of kinderzelfmeditatie. De Concerta helpt enorm veel, maar met alleen medicatie ben je er niet. Met therapie alleen ook niet. Het is een kwestie van en-en. Hij moet zelf leren zich overeind te houden in een wereld die hem overweldigt. Op een positieve manier. En zonder dat al die bijzondere kwaliteiten en eigenschappen die hem tot zo'n uniek, fijngevoelig, creatief en empathisch mens maken verloren gaan. Een groot deel van die eigenschappen komen voort uit zijn "stoornissen"/aandoeningen en met veel hulp, therapie, begeleiding, tijd, energie en met medicatie gaat dat stapje voor stapje de goede kant op. Met name voor mij, zijn ouder, is dat een zware klus. Want alles komt op mij neer. Ook ik ben en blijf zoekende naar zijn gebruiksaanwijzing en ik wil hem helpen en beschermen. Maar niet afschermen. De wereld om hem heen verandert niet; alleen hijzelf kan zich aanpassen en leren omgaan met deze rare wereld. Het is wel zo dat ik merk dat naarmate hij ouder wordt bepaalde zaken makkelijker gaan omdat hijzelf ook wijzer wordt en meer dingen begrijpt. Ik ben altijd open en eerlijk geweest over zijn ADHD, onderzoeken, therapie etc. Zodat hij ook weet waar wat vandaan komt en waarom hij is zoals hij is. En vooral dat niemand zich nergens voor hoeft te schamen; iedereen heeft wel wat. Zo ben ik slechthorend; natuurlijk wil ook ik weleens naar een feestje maar als ik ga, blijf ik maar een uurtje omdat ik weet dat ik anders gek wordt van dat gepraat en de muziek. Dat zeg ik ook gewoon tegen de andere mensen want als ik dat niet zeg, kunnen ze nog weleens denken: "waarom gaat die nou zo vroeg weg? is het niet gezellig? wat asociaal". En vanwege mijn nekproblemen kan ik bijv. bepaalde sporten niet doen. Nou, dan kijk ik welke sporten ik wel kan doen en doe ik niet. Je roeit met de riemen die je hebt en je probeert weloverwogen keuzes te maken, rekening houdend met je beperkingen en de consequenties van bepaalde keuzes. Zo werkt het mi ook met dit soort kinderen. Natuurlijk wil je dat ze een zo "normaal" mogelijk leven leiden en dat kan ook, maar in aangepaste vorm. Het is wikken en wegen, proberen de juiste balans te vinden. Straks kunnen ze het zelf, maar tot die tijd ben jij als ouder degene die die vaak ingewikkelde keuzes moet maken voor je kind. En zeker als je kind nog erg jong is, is dat extra lastig. Vooral als het gaat om diagnose, behandeling en medicatie. Tja, en soms maak je onverhoopt toch de verkeerde keuze, soms de goede. Het is vallen en opstaan en weer doorgaan, een stukje wijzer geworden. Maar dat is opvoeden en groeien Dankzij mijn zoontje ben ik zelf ook zoveel gegroeid en wijzer geworden...

lilajolie

lilajolie

04-05-2010 om 08:40 Topicstarter

Prachtig

...Elisa, dank voor dat prachtige verhaal!Roeien met de riemen die je hebt is alles wat je doen moet en doen kan. Een kind kan enorm veel van je vragen.

Vannacht had mijn zoontje oorpijn en dat veranderde alles voor hem. Hij voelde zich geraakt en totaal overprikkeld. Hij lag(woelde) op mijn buik, want dat is dan de beste plek, ook voor een bijna zes-jarige. Mijn man zei: "Straks ligt ie nog op je buik als hij tien is". Ik antwoordde:"Whatever it takes".
Een jaar geleden heb ik besloten om te gaan werken, want er kon nog geen fles cola gekocht worden. Nu lukt dat allemaal eigenlijk niet meer en mijn werkgever is niet bereidt om rekening te houden met de omstandigheden. Ik werk onregelmatig en de roostervrije dag waar ik recht op heb, wordt maar niet toegekend, bijvoorbeeld.
Dat en hulpverleners die je op het verkeerde spoor dreigen te zetten plus mensen uit de omgeving die roepen dat hij helemaal geen ADHD heeft, want: "Hij is niet Alle dagen Heel druk"...*zucht* maakt dat je je soms uitgeput en moegestreden voelt.
Dan moet je nog de balans in het gezin zien te vinden tussen wat belangrijk is voor álle kinderen, hoe het met je man gaat en pas vele personen later kom jezelf in beeld.
Petje af voor álle mensen met een kind met een beperking..
Is dat niet vriendelijker dan voortdurend kritiek toekennen?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.