
Guinevere
03-12-2009 om 11:30
Adhd'er en broertje, pfff
Even mijn gal spuwen... Ik wordt momenteel helemaal gek van onze 7-jarige ADHD-zoon in combinatie met zijn broertje van 2,5. Als ik één van de kinderen apart heb, dan gaat het geweldig. Maar zodra de oudste thuis komt van school, BSO, atletiek, dan is het BAL. Vrijwel onmiddelijk begint het gekrijs over wie waar zit, wie met de Duploboot mag, welk filmpje er aan moet, wie met de laptop mag spelen of wie wat van de ander heeft gesloopt. Meestal vindt dit alles natuurlijk plaats op de spitstijd. En die 2 kunnen Krijsen samen, dat is vreselijk. Kleine broer heeft van zichzelf al een aardig volume, en van zijn grote broer leert hij hoe je dat optimaal kunt gebruiken.
Dus bijna elke avondspits gebeurt het hier dat er minstens eentje naar zijn kamer of naar de trap verdwijnt, wat trouwens meestal alleen helpt voor de duur van de straf. Veel dagen neem ik dan maar mijn toevlucht tot een beetje valeriaan voor de oudste, en na een half uurtje kunnen we dan weer opgelucht ademhalen. Zijn medicatie is om een uur of 3 uitgewerkt en zonder zijn broertje erbij gaat dat meestal goed.
Hoe doorbreek ik dit? Vind het heel moeilijk, ik heb zelf ook een kort lontje op zulke momenten omdat ik het gewoon gezellig wil hebben thuis. Positief belonen werkt niet echt goed op het moment dat het kabaal over het slopen van de duploboot losbarst, ik wil gewoon dat dat gedrag ogenblikkelijk stopt.

Pippin
03-12-2009 om 21:47
Guinevere
Hier is het af en toe ook bal hoor. Vanmiddag nog, er belde iemand op, ik pak de telefoon, en ze beginnen toch ruzie te maken. Ik schaamde me rot en ben naar de hal gered (waar het geluidsniveau maar een klein beetje acceptabeler was) en ben vervolgens maar heel hard gaan lachen tegen de persoon. Ze belt later een keer terug...(of niet?)
Dus ik weet niet of ik wel in de positie ben om je tips te geven. Maar ik doe het lekker toch!
Je schrijft dat je het graag gezellig wilt hebben in huis. Laat dat los. Want dan zul je opeens merken dat het gezellig is. Wat je wel kunt eisen: Niet schreeuwen (we praten rustig en beheerst), Van elkaar afblijven, van elkaars spullen afblijven. Die staan bij mij in de top tien van meest uitgesproken zinnen.
En als het mis gaat, moeten ze allebei(!) de gevolgen dragen. Wat wij eerst heel fout deden: Dochter zat te klieren en te zuigen (wat kunnen ze dat al jong!), adhd-zoon reageert met agressie, en hij krijgt straf. Sinds wij dochter ook aanspreken en straffen gaat het veeel beter.
En over dat speelgoed, ik zou daar afspraken over maken, zoals Beemer al schreef. Dit is voor de een, dat voor de ander. Desnoods de duplo verdelen over twee bakken. Je mag alleen aan andermans spullen komen als je toestemming hebt.
Over die laptop zou ik een schema opstellen. Zo ook over de filmkeuze op de tv.
En nog iets wat wij vroeger fout deden, we lieten ze veel te lang op elkaars lip zitten. Ik had het idee: Een gezin ben je samen, dus we doen alles samen. Sinds we ze veel meer scheiden, zoeken ze elkaar op. Dat is veel leuker.

Guinevere
03-12-2009 om 21:53
Afspraken maken
Dank voor je reactie, Beemer. Als complicerende factor komt er dan nog bij dat kleine broer compleet opgefokt raakt door zijn grote broer. Volgens mij omdat ie ADHD heeft en dus in allerlei dingen net té is voor zijn broertje. Té heftig, té druk, té fysiek. Dus die kleine begint al te krijsen als zijn broer naar hem wijst, terwijl de beste jongen hem bij wijze van spreken alleen maar wil helpen.
Ik probeer inderdaad dingen met hem (adhd-zoon) af te spreken. Niet zozeer over wie wanneer met wat mag spelen, maar ook dingen als: gewoon vrágen of je het speelgoed terugmag, lesjes in delen, om de beurt etc. Maar oooh, wat is dat vermoeiend. Met die 2 kinderen samen moet ik (en man) echt de hele tijd op mijn tenen lopen.

Guinevere
03-12-2009 om 22:02
Pippin
Ik ga je tips eens een nachtje laten bezinken. Het klinkt goed en logisch allemaal. Wat wel jammer is, is dat peuterpuber hier nogal moeite heeft met afspraken. Hij zit midden in een héle erge peuterpuberteit waarbij hij het centrum van de wereld is/denkt te zijn. Vandaag heb ik hem al een paar keer krijsend ergens op de grond laten liggen, dat werk. Combineer dat met een ADHD-broer en het feest is compleet!
Waar ik ook nogal bang voor ben is dat onze peuter te lijden heeft onder de ADHD van zijn broer. Ten eerste omdat hij bepaald gedrag overneemt, hij begint zich ook al regelmatig heel druk te gedragen, of juist heel clownesk. Ten tweede omdat zijn grote broer de aandacht nogal naar zich toe weet te trekken.

Jakiro
03-12-2009 om 23:55
Rebound
Het komt op mij over als typisch rebound gedrag.
Is het niet aan te passen met het veranderen van het medicijngebruik ?
Jakiro

Pippin
04-12-2009 om 20:53
Guinevere
Ach joh, natuurlijk heeft je peuterzoon te lijden onder de adhd van zijn broer. Dat kun je echt niet voorkomen. Het klinkt misschien hard, maar het is niet anders. Ik denk dat het een heel krampachtige situatie wordt, als je dat 'lijden' wilt voorkomen. Adhd is nu eenmaal een stoornis die nogal expliciet aanwezig is )).
De vraag is, of het erg is. Een gezin is een complex geheel. Iedereen heeft zijn 'dingetjes' en je zult het met elkaar moeten uitzingen. Zo hebben hier een heleboel mensen 'last' van de blokfluitlessen van dochterlief. (ik wil haar niet ontmoedigen, maar het concertgebouworkest wordt het niet ;S)
Mijn punt is, die adhd hoort bij je oudste, het is een onderdeel van zijn persoonlijkheid, van zijn wezen. Daar kun je de jongste niet voor afschermen.
Maar die jongste heeft natuurlijk ook dingen, de peuterpuberteit bijvoorbeeld, man, je kunt er echt gek van worden . Daar heeft jouw oudste dan weer van te lijden. Het is niet anders.
Ik troost mij dan altijd met de gedachte dat het nu overleven is, maar dat het later (wanneer?) weer beter zal gaan. Soms is het gewoon niet leuk om deel uit te maken van een gezin. Maar soms is het geweldig.
En met de moed der wanhoop blijf ik in zulke periodes maar met een microscoop zoeken naar de goede momentjes. En dan bedenk ik opeens dat ik een paar weken geleden nog zo druk was met het opdweilen van omgevallen limonadebekers en dat dit nu helemaal niet meer nodig is.
Pfffff. Sterkte met de strijd.

Guinevere
04-12-2009 om 21:51
Rebound
Ik denk niet dat het de rebound is, de medicatie werkt rond 3 uur al uit en de confrontaties zijn meestal later. Met de Medikinet merk ik helemaal geen reboundeffect meer, daarom ben ik erg huiverig om erna nog gewone methylfenidaat te geven. Dan liever wat valeriaan.
Ik kan het idee dat niemand last van elkaar moet hebben in dit huis niet helemaal loslaten. Broertje moet inderdaad wel om leren gaan met het hypergedrag van zijn grote broer, terwijl het fijn zou zijn als ie het niet overneemt. En grote broer moet leren omgaan met de peuterpuberteit van kleine broer, helaas eindigt het meestal met tegen elkaar op krijsen.
Vandaag ging het trouwens best heel goed met die 2 samen! De ADHD-er accepteerde zowaar dat de peuterpuber Sinterklaasgames speelde op de laptop totdat ie naar zijn bedje moest. En peuterpuber accepteerde zowaar enkele hulpvaardige toetsaanslagen van de ADHD-er, wel onder enig protest ("Ik is bezig!"), maar het was heel acceptabel. Even dit gevoel vasthouden en proberen dit kalme gedrag erin te laten slijten.

billie
07-12-2009 om 09:59
Structuur?
Misschien kun je eens goed observeren wanneer het fout gaat en waarom. Het lijkt bijv er al op dat het steeds rond dezelfde tijd is? Misschien even, om rust in de tent te krijgen, een heel strak schema hanteren? Waarin je ze beiden probeert te geven wat ze ´vragen` cq nodig hebben, bijv qua ruimte of vrijheid, rust, begeleiding, noem maar op. Vaste activiteiten samen en apart.

Guinevere
07-12-2009 om 20:15
Oef, gaat beter
Het gaat nu al véél beter gelukkig. We hebben besloten om een gil- en krijsverbod in te stellen. Wie gilt of krijst verdwijnt na één waarschuwing onherroepelijk naar de gang, zelfs al was de ander de aanstichter. Dat gekrijs was wat me het meeste stoorde hier en ook de reden dat alles zwaar uit de hand loopt hier.
Aangezien onze ADHD-er met orenprobleem (buisjes eruit gevallen) 50% van zijn tijd op een idioot hoog volume "communiceert" en daarmee zijn broertje aansteekt, geeft dit al veel verlichting hier. Als er één begint te gillen gaat de rest namelijk ook gillen om er bovenuit te komen. Gelijk ingrijpen bij de eerste poging tot gegil of gekrijs en het is een stuk aangenamer in huis. Bovendien is de regel erg duidelijk, zowel ADHD-zoon als peutertje begrijpen het maar al te goed, zelfs al op dag 2!