Al dat gedoe met huiswerk, wie heeft tips?

Elders onderbrengen

Heb ik geprobeerd. bijvoorbeeld bij de leerkrachten van de basisschool. Die waren wel genegen maar dan moest zoon wel zelf met zijn huiswerk zich bij hen melden. en dat deed hij niet. Kon hij niet.
Toen het Gilde geprobeerd, een gepensioneerde die mogelijk tijd en interesse had zien te vinden. Maar mijn stadsdeel deed zaken met een Afrikaanse beweging en dan mocht het gilde niet. En die Afrikaanse beweging gaf alleen huiswerkbegeleiding in groepen. Kan zoon niet.
Via het pgb werd de huiswerkbegeleiding eruit gehaald en dat hele pgb groeide boven mijn hoofd nadat de indicatie voor het voortgezet onderwijs een dramatische inspanning bleek te vereisen. En bovendien in die jaren met de kinderbescherming en al die rechtzaken.
Heb ik maar opgegeven. Doe het zelf.
Tip van autistische buurman. Kinderen aan tafel in de woonkamer laten huiswerk maken. Dat heb ik gedaan. Na het eten gingen we direct zitten. Ook had ik zoon's boeken in een kastje bij de eettafel zodat we niet heen en weer hoefden te sjouwen.
Het voordeel was dat ik vaak samen dingen deed, maar als kind iets even alleen kon dan kon ik toch verder met de was of de afwas want ik bleef op een steenworp en had een open keuken.
Maar als ik geld genoeg had besteedde ik dat uit. Inmiddels heb ik er 2 en het gaat nu wisselend. Ik kan er ook niet altijd de motivatie meer voor opbrengen maar dat is niet handig.

Hier gelukkig hulp

Ik heb er ook 3 van 13, bijna 11 en 8. De oudste zit in 3 gymnasium en moet volledig worden geholpen bij het plannen van zijn huiswerk door zijn autisme (en wrs. ADD). Ik heb hier 2x per week iemand thuis voor via zijn PGB. Op school krijgt hij hier een uur per week begeleiding voor via zijn rugzakje. Ik houd tegenwoordig alleen de tijd in de gaten op de dagen dat zij er niet is (zoon zit gauw tot 23.00 aan z'n huiswerk met de nodige scene's) en verder doe ik helemaal niks meer aan het huiswerk. Zooo heerlijk!!! Zelf trek ik het absoluut niet niet om met hem bezig te zijn.

middelste doet haar huiswerk gewoon zelf (is heel weinig), maar die heeft dan weer gedragsproblemen met luisteren, taken doen en naar bed krijgen. Daar heb ik m'n handen vol aan.

De jongste moet wel huiswerk doen wegens achterstand spelling/ lezen. Die doet dat met tegen zin, maar doet het uiteindelijk wel. Zij heeft ook gedragsproblemen, al is dat tegenwoordig een stuk minder en veel hanteerbaarder.

Sterkte!

Planbord

Wij hebben een groot white-bord in de keuken hangen en daarop maakt zoon een planning voor de hele week. Hij schrijft links de vakken op waarvoor hij huiswerk heeft en rechts de dagen waarop hij dat gaat maken. Zo kan hij overzien dat hij voor toetsen meerdere dagen moet inplannen.
Het eerste jaar had hij daarvoor veel hulp nodig, nu in het derde doet hij het zelf. Gaat redelijk.
Hij maakt inderdaad ook huiswerk beneden, anders wordt hij teveel afgeleid zegt hij.
Ik vind de "huiswerkbegeleiding" die ik de afgelopen 2 jaar heb gedaan ook enorm energievretend. Zeker als je heel erg geholpen hebt voor een toets en er dan toch een onvoldoende komt. Heel frustrerend.

Herkenning, geen tips helaas

Hier een ADD zoon in groep 8 en een dochter in groep 6 die ook maar moeilijk tot werken komt. Samen aan tafel hebben we geprobeerd maar werkt niet. Zit er 1 hier aan tafel en de ander op de eigen kamer, dan loop ik de hele middag trap op trap af om ze allebei bij de les te houden. En het kost natuurlijk uuuuren (+ spierpijn in de kuiten...). En dit is nog maar basisschool! Ik heb echt nog geen flauw idee hoe dat moet als zoon naar het VO gaat. Dus ik lees mee .
Engeltje

Ervaring

Ik herken het. Bij zoon (13, Asperger) hier vroeg de brugklas ons 1 á 2 uur per dag. Elke avond opnieuw. Zoon was prima in staat om elke opdracht ter discussie te stellen. Per slot van rekening was alle huiswerk volstrekte onzin. Ik moest diverse tactieken gebruiken om hem gemotiveerd te krijgen. We hebben een tijdje een PGB-er ingeschakeld, maar die kreeg het meestal niet voor elkaar om de juiste knopjes te vinden.

We werken allebei fulltime, dus het was een taak ernaast. In de 2e was het nog maar 2 keer in de week (meestal op woensdag en in het weekend). En vanaf Pasen ging het zo goed, dat we alleen nog maar 1 keer in de week de planning hoefden door te nemen.

Nu in de 3e is de frequentie al teruggebracht tot 1 keer in de 2 weken. Ik vroeg hem vanochtend of hij helemaal bij was. Hij mompelde iets onverstaanbaars (per slot van rekening blijft het een puber). Man gaf toen aan dat vertrouwen te voet komt en te paard gaat. Dus dat hij beter eerlijk kan zijn, want dat wij hem anders weer dagelijks gaan controleren. Hij begreep de boodschap. Dus ik hoef nu pas volgende week weer te kijken.

Hij zit op een Daltonschool, dat betekent dat hij een planning voor 3 maanden vooruit heeft. Het nadeel is dat je jezelf klem kunt lopen als je alles tot het laatst laat liggen. Het voordeel is dat je je tijd beter kunt indelen. Ons werd destijds afgeraden om te kiezen voor Dalton met Asperger. Ik ben er echter blij om.

Oja, in vakanties maakte ik altijd een planning voor hem om op 1 dag al het huiswerk te doen. Het kostte hem namelijk altijd minimaal 1 uur om op gang te komen. Maar als hij eenmaal op gang was, dan ging het goed. Het was dus veel efficienter om 1 dag helemaal aan huiswerk te besteden. We deden/doen dat altijd op de maandag van de vakantieweek. Hij geniet dan altijd enorm van het feit dat hij in de rest van de week echt vakantie heeft. Inmiddels kiest hij er vanuit zichzelf al voor.

Dochter zit in groep 7. Ze worstelt nu met onbegrip voor al die inhouds en oppervlaktematen. Haar reactie is om het dan gewoon maar niet te doen. "Ik kan het gewoon niet". Ze heeft de neiging vooral niets meer te doen als ze bang is dat ze ergens iets niet snapt. Je krijgt haar dan met 10 paarden nog niet aan het werk. We gaan nu straks met behulp van legosteentjes, damborden en literflesjes en een weegschaal het aanschouwelijk maken. Zoon is een theoreticus, dochter meer een ervaringsleerling. Dochter blokkeert dus op faalangst, zoon op gebrek aan inzicht dat iets zin kan hebben. Dat betekent een verschil in aanpak.

Het is niet leuk, nee, maar het is niet anders. Toen we 8 keer per nacht ons bed uit moesten voor een huilende baby waren we moeier. Alles is relatief

Huiswerk

Zoon (10, ADHD, hb)) zit net op de middelbare school (Gymnasium). Op de basisschool heeft hij nooit huiswerk gekregen. Zijn executieve vaardigheden zijn bar slecht.
Na een nogal moeizame start waarin hij dacht "dat doe ik wel eventjes" en keihard tegen de lamp liep heb ik overleg gehad met zijn mentor en met de leerlingbegeleider en zorgcoordinator.
We hebben het zo afgesproken: als zoon uit school komt neem ik samen met hem zijn agenda door en plan samen welk huiswerk hij wanneer moet doen. Na een kopje thee gaat hij meteen aan zijn huiswerk; niet uitstellen. Als het even kan maakt hij dus ook meteen huiswerk voor andere dagen, ermee rekening houdend dat hij twee middagen in de week voetbaltraining heeft en hij dus daarvoor geen tijd heeft om huiswerk te maken en erna is het avondeten en daarna is hij te moe om nog huiswerk te maken. Ook houden we er rekening mee dat zijn Concerta om een uur of 6 's avonds is uitgewerkt en dat hij zich daarna niet meer kan focussen.
In het weekend probeert hij ook zoveel mogelijk huiswerk te maken/leren voor de daaropvolgende week.
Ik zit naast hem met huiswerk maken en help hem als hij er niet uitkomt. Ook overhoor ik hem. Nee, dat vind ik niet leuk en het kost veel tijd en wat ergernissen maar hij heeft het nu eenmaal nodig op dit moment.
Op school neemt de mentor hem twee middagen in de week na de lessen apart om zijn planning door te nemen en te kijken of hij alles (goed) heeft opgeschreven. Zij geeft hem ook adviezen en tips bij overige studievaardigheden. Dit komt bovenop het voor alle leerlingen verplichte mentoruur wat in het reguliere lesrooster zit en waar ook aandacht wordt gegeven aan vakoverstijgende (studie) vaardigheden.
Verder zijn alle docenten ingelicht over de problematiek van zoon en zijn zij gevraagd om erop toe te zien dat zoon het juiste huiswerk door heeft gekregen en opgeschreven en dat hij bijv. uitgereikte stencils/brieven in zijn tas heeft gestopt.
Mocht dit allemaal niet voldoende zijn dan kan zoon externe huiswerkbegeleiding/studiementoraat krijgen via een gerenommeerd instituut vlak bij school. Gelukkig zouden de forse kosten hiervoor dan betaald kunnen worden uit het rugzakje wat zoon op de valreep nog heeft gekregen in groep 8. Maar hopelijk is dat niet nodig en krijgt zoon met deze hulp en begeleiding de routine en vaardigheden die hij moet beheersen.
Ik weet van andere ouders van kinderen met ADHD/hb dat met name het eerste jaar middelbare school heel veel inzet, tijd en energie vergt; zowel van kind als van ouders. Je moet er bovenop blijven zitten en aan de andere kant je kind ook durven loslaten om te zien in hoeverre hij dingen zelf aankan. Dat is een leerproces en een proces van vallen en opstaan.
Volgens school hoort het er allemaal bij; voor ieder kind maar natuurlijk veel meer voor kinderen met ADHD, autisme etc. Sowieso moet je het tot de Kerst geven voordat een kind helemaal gewend is geraakt en vertrouwd is met het middelbare school-gebeuren.
Het beheersen van die executieve en vakoverstijgende vaardigheden kan veel langer duren. En jij als ouder moet daarbij gewoonweg helpen; naast wat ze er op school mee kunnen doen. Het is nu eenmaal niet anders.
En hoe energievretend en tijdrovend het is, aan de andere kant vind ik het wel weer interessant om te zien wat en hoe ze leren en is er een hoop herkenning van mijn eigen Gymnasium-tijd.
Het leuke is dat zoon totaal tegen alle verwachting in Latijn ontzettend leuk en interessant vind en dat is spekkie naar mijn bekkie