Alleen op vakantie
Hallo allemaal,
Sinds een half jaar zit ik er steeds vaker over te denken om een keer alleen op vakantie te gaan, zonder gezin. Bijv. een paar dagen.
Mijn man en ik hebben 1 zoon van 9. Onze zoon heeft autisme, zit op een cluster 3 school. Vakanties met z'n drieëen lopen altijd uit op een ramp. We hebben alles al geprobeerd, hotel, camping, appartement, binnen- en buitenland. Zoon moet heel erg wennen aan de andere kinderen en heeft de eerste dagen altijd ruzie met ze en wenst ze de vreselijkste dingen toe. Ik schaam me dan een ongeluk en probeer het voor de ouders uit te leggen hoe zoon is. Mijn man heeft het gevoel dat hij absoluut niet tot rust komt op vakanties met het gezin en is blij als we weer naar huis gaan. Tijdens de vakantie probeer ik het dan leuk te maken voor ons allen... Ik ben dan ook blij als we weer thuis zijn. Daarom heb ik besloten niet meer met z'n drietjes op vakantie te gaan. Misschien wel een keer een kort weekend of gewoon dagjes uit naar bv. een pretpark.
Onze zoon gaat in de zomer een hele week naar het logeerhuis. Daarom denk ik eraan om een keer helemaal alleen ergens heen te gaan. Een paar dagen helemaal tot rust komen. Mijn man vind dit natuurlijk niet leuk en gaat liever samen ergens naar toe. Maar omdat manlief soms ook weleens niet te genieten is, heb ik eens zin om niemand om me heen te hebben.
Ik twijfel tussen alleen gaan en waar ik dan heen zal gaan of dat ik toch met mijn man een midweek op pad ga.
Als iemand in mijn verhaal een herkenning leest, zie ik je reactie graag tegemoet!
Groetjes,
Didi
Didi
Heftig allemaal hoor. Ik vind het een goed plan om een keer alleen weg te gaan maar...... Die ene week in de zomer zou ik zelf wel met mijn man gaan. Ik denk dat het voor jullie allebei ook erg goed is om even tijd voor elkaar te hebben.
Ook zou ik nog alleen een weekend ofzo weggaan. Er zijn in Frankrijk vakanties om echt tot rust te komen. bv iets van een yoga vakantie of misschien iets met schilderen of koken ofzo. Dit hoeft niet gelijk een week te zijn maar kan ook denk ik wel korter.
Wel samen
Maar hij kan een dagje gaan fietsen en jij wandelen, savonds lekker samen eten en dan een goed boek bij je hebben?
Ik denk dat jij tot rust moet komen, dan kan je toch met je man afspreken dat je wel samen gaat maar ook graag dingen alleen gaat doen?
lijkt me zalig zo;n vakantie!
Alleen!
Ik kan het me zo voorstellen, dat je eens een keer alleen wilt zijn, zonder gedoe van je gezin! Ik heb zelf twee autistische kinderen, die gaan mee op vakantie, en dat gaat best goed (kamperen) maar je bent er wel continu mee bezig. Kids in de speeltuin en mama met een boekje in de zon is hier echt een utopie 
en zelfs op vakantie moet alles geplend en voorgestructureerd worden, en wijk a.u.b. niet teveel af van de vaste dagindeling... zucht...
Toch moet ik zeggen dat ik niet ontevreden ben over onze vakanties. We zoeken wel bewust de rustigere plekjes op, en NIET van die kinderparadijzen of zo, want... wat alle kinderen leuk vinden (en waar dus ook veel kinderen zijn) gaat het met die van ons altijd mis.
Wat ik ook doe, is effe een uurtje alleen ertussenuit gaan. Als we gereisd hebben, en de tent staat, dan ga ik hardlopen. (vooral zonder mp3 effe echt niks aan mijn kop ) Meestal ontdekt mama zo de omgeving; waar kunnen we later met z'n allen nog gaan wandelen? en mijn hoofd is weer effe leeg.
Echt alleen weg zou ik ook wel eens willen, maar ik denk dat ik het niet langer dan een paar dagen zou volhouden! een week-end lijkt me al heel wat.
groetjes Tess
Denk toch aan alleen
Ja fladderbeestje, ik zit inderdaad de hele tijd alles in goede banen te leiden.. heel vermoeiend. Tess.. met een boekje in de zon op een camping is inderdaad een utopie! haha Elk jaar zie ik het weer voor me, maar het verloopt altijd weer anders.
Maar sinds een paar jaar ben ik mijn zoon al wat meer aan het loslaten. Niet meer constant corrigeren en vooral veel tijd voor mezelf nemen. Bv. de uurtjes als hij naar scouting is of nog op de naschoolse opvang is lekker winkelen, cursus Reiki.
De weekenden als zoon naar het logeerhuis is, zijn vaak al helemaal volgepland met bezoekjes hier en daar. Als ik een dag niets heb, is die ook zo weer voorbij.. Maar soms gaan we een dag/avond of weekend weg.
In het najaar gaan m'n man en ik 2 weekenden samen weg, daarom denk ik dat ik toch bv. 2 of 3 dagen in de zomer helemaal alleen wegga. Ga eens speuren op internet...
Groetjes, Didi
Herkenbaar
Oh het is zo herkenbaar! Hoewel de vakanties hier tot nu toe ook nog redelijk goed gingen; het verschil tussen onze jongens en andere kinderen wordt wel steeds pijnlijk duidelijker nu ze ouder worden.
Mijn man gaat regelmatig met een groepje vrienden een avondje weg, of een weekendje naar het buitenland waar zijn oude studievrienden wonen. Hij zegt al tijden dat ik ook es moet gaan. Maar ik heb last van schuldgevoel; ik werk al een hele poos niet en hij zorgt dus voor het geld, ik voor de kinderen (nou ja, hij ook natuurlijk, maar ik doe alle peuten/logen/artsen afspraken en de zwemlessen ed.). Het afgelopen jaar was werkelijk gekkenhuis met bovengenoemde afspraken; ik had er bijna een weektaak aan. Ik mag nu van mezelf ook op vakantie.
Als alles meezit ga ik in het najaar een lastminute van een weekje boeken. Weet nog niet waarheen. Ik denk naar iets 'warms' en waar je mooie foto's kan maken. Ik zou eerst met een vriendin, maar het idee om alleen te gaan lokt me steeds meer. Even helemaal alle aandacht voor mezelf en genieten van dingen die ik mooi (en lekker 
) vind.
Ben benieuwd hoe het je zal bevallen!
heli
Nou...
Allereerst: ik herken het!
Ik heb 2 kinderen, waarvan de jongste klassiek autisme heeft. Ben al 6 maanden bezig een geschikte vakantieplek te vinden voor ons voor de zomer. Moet aan zoveel specifieke eisen voldoen, dat dit eigenlijk gewoon onmogelijk is. En als de vakantie over is, heb ik het gevoel dat ik eens nodig op vakantie moet... Ken je dat?
Wat ik doe is minstens 1 week per jaar alleen met mijn dochter op vakantie gaan. Daar teer ik een hele tijd op. Dan gaan we lekker skieën samen, iets wat met mijn autistische zoon niet kan. Hij blijft dan thuis, gewoon in zijn eigen ritme en omgeving, met een bekende begeleidster, betaald uit PGB. Dat kost een godsvermogen zo iemand een hele week dag en nacht in huis, maar ik vind het heel belangrijk voor mezelf en mijn andere kind om dit te doen en de batterij op te laden. Meestal "vergeten" we in zo'n week gewoon even dat we hem ook nog hebben en kunnen we alle dingen doen zonder de gebruikelijke moeilijkheden. Aangezien mijn man vorig jaar gekozen heeft voor een ander leven, sta ik er nu alleen voor.
Als je de behoefte voelt om even helemaal alleen weg te gaan, zou ik dat gewoon lekker doen. En... voel je er niet bezwaard of schuldig over. Wat is 1 zo'n weekje op die andere 51 in een jaar dat je er wel bent? Gun het jezelf.
Heb je een idee waarom je man wel eens niet te genieten is? Is het misschien ook omdat hij weleens alleen of juist alleen met jou weg zou willen zonder beslommeringen van je zorgenkind, of de teleurstelling van een andere vakantie dan verwacht? Mijn ervaring met mijn man is dat hij daar heel slecht in was, om zich daar in te schikken en constant aan te passen. Ik zat de hele vakantie in een spagaat: aan de ene kant wilde ik het leuk voor mijn kinderen hebben, aan de andere kant wilde ik mijn man tevreden houden.
Het is denk ik wel heel belangrijk om te zorgen dat je samen leuke dingen blijft doen zonder die druk. Ik kan me dan ook best voorstellen dat je man het niet zo leuk vindt als je juist die ene week die je samen zou kunnen hebben, alleen weggaat.
Zelf zou ik dan ook proberen er een tussenweg in te vinden, zoals anderen ook al opperden. Samen weg, met de afspraak ook iets helemaal alleen te kunnen doen in die week.
Maar als je gewoon echt het idee hebt dat je alleen weg wil.... zou ik het ook gewoon doen! Soms moet je gewoon even voor jezelf kiezen.
Clarisse
Ben niet alleen
Je verhaal is erg herkenbaar Clarisse.. inderdaad na de vakantie ben je nog aan een vakantie toe.
Mijn man is op vakantie altijd blij als we weer naar huis toe gaan, hij mist z'n vertrouwde spullen (boeken/pc) om zich heen. Meestal baal ik daar al van als ik daar lucht van krijg tijdens de vakantie. Maar tijdens de laatste vakantie in mei had ik ook dat gevoel. Maar dan meer omdat onze zoon erg moeilijk gedrag liet zien.
Ik twijfel nog erg of ik samen of alleen ga. Misschien gaan we toch een paar daagjes samen weg, bv. naar Praag. Het alleen weg gaan knaagt nog wel, maar ik heb veel vrij in de vakantie als mijn zoon naar de vakantie opvang gaat. Dan neem ik tijd voor mezelf door lekker op een terrasje te zitten in de stad.
Groetjes,
Didi
Ik wil ook... maar waarheen?
Hoi Didi,
ik wil ook graag een paar daagjes er alleen opuit. Heerlijk: even geen aandacht te hoeven schenken aan iemand, of dat nou kindlief of manlief of clientlief is. Zelfs vriendinlief is te veel 
.
Maar waarheen? Waarheen gaat een vermoeide moeder voor wie het toch gek is om ergens alleen te zijn?
Groetjes Anne-Marie
Wandelvakantie
ik ga in de week dat dochterlief met papa op vakantie is lekker bijna volpension wandelen in Duitsland, met bagage vervoer.
Lekker met de trein heen, paar daagjes wandelen. (7 uur per dag zuivere looptijd) me lekker laten verwennen in de hotelletjes. En als ze dan weer terug is ben ik weer volop mama.
Toch alleen maar waar heen..
Ik ga toch alleen ergens heen, met mijn man ga ik al twee weekendjes weg in het najaar. Maar waar ga ik alleen heen.. Kosten spelen ook mee (uiteraard), m'n salaris is helaas wat achteruit gegaan. Maar er moet toch wat te vinden zijn.
Alle tips en ervaringen zijn welkom!
Groetjes,
Didi
Zelfde rubriek op vakantietijd!
Ik ga er zeker uitkomen. Ik dacht aan een paar dagen op bv. Vlieland.
Kijk ik net op Vakantietijd! en zie daar een zelfde rubriek staan, met veel reacties. O.a. waddeneiland, waar ik zelf al aan dacht.
'k ga gauw kijken of er nog iets voor in de zomer te boeken is.
Heb er al helemaal zin in!
Didi
