A.s.s. en hoogbegaafd
Ik begrijp dat problematiek van a.s.s. en hoogbegaafdheid dicht bij elkaar kan liggen, en dat er nog relatief weinig bekend is over bijv de combinatie en hoe dat werkt.
Maar nu zoon op punt staat een a.s.s. diagnose te krijgen, raak ik toch wat in paniek. Het lijkt me toch een wereld van verschil, alleen een hb ´diagnose` of ook a.s.s.
Ben vooral bang. Bang voor toch die verkeerde diagnose. Voor al die verstrekkende gevolgen als ik hem een diagnose als a.s.s ga uitleggen, terwijl het niet juist zou zijn. Maar ook bang om het niet te doen, als het wel zo is. En ook wel bang natuurlijk dat zoon gewoon geen passende hv nu krijgt, want problemen zijn er zeker wel.
Onze hv staat vooralsnog niet op èèn lijn, psychiater denkt a.s.s en psycholoog niet. Wordt vervolgd natuurlijk, maar ik wil zo graag voor mezelf het plaatje rond hebben. Ik kom er niet uit maar kan het niet loslaten! Heb ook wel het gevoel dat het nu vrij cruciaal is, hoe we verder gaan met zoon.
Boeken en theorieën helpen me niet verder, ik hoop jullie ervaringsverhalen wel! Zou heel erg blij zijn, als jullie me iets zouden kunnen vertellen, over bijv hoe je tegen a.s.s. aan loopt met je kind?? Waar merk je het toch aan? Hier genoeg gedrag/problemen. Maar telkens kom ik ook op dezelfde dingen uit. Ik zie uiteindelijk geen gebrek aan fantasie, wederkerigheid, inlevingsvermogen. Ook vind ik dat het contact met een kleine, vertrouwde groep mensen (familie, vrienden) in basis goed is. Mis ik nu allerlei dingen omdat hij zo intelligent is? Of zie ik teveel ´ziekelijke´ dingen doordat ik hem zo aan het observeren ben? Kom in literatuur maar steeds tegen dat autisme zich steeds anders kan uiten, maar wat is het in basis dan toch?
Oh ja
En ik bedoel niet zozeer qua oppervlakkig gedrag, want dat zegt zo weinig! Ik kan zo een hele bubs ´symptomen` benoemen van zoon, maar veel dingen in dat rijtje kun je ook weer plaatsen bij hb, adhd, enz enz enz. Maar waar merk je toch die hele wezenlijke kenmerken aan? Hoe merk je dat je kind boos is omdat hij de wereld niet begrijpt?
Snap dat dat lastige vragen zijn, maar begin aardig wanhopig te worden. (moet ik ook niet doen, ik weet het)
Begrijpelijk
Hier ook een hb zoon (11), die onlangs diagnose ASS heeft gehad. We hebben de afgelopen jaren verschillende psychologen bij de hand gehad die zelfs schriftelijk verklaard hebben dat er beslist geen sprake was van ASS. En de psychiater zegt het meteen. De psycholoog die samenwerkt met de psychiater vindt het nog steeds moeilijk te plaatsen. Zoon is heel wederkerend, heel communicatief.
Ik wilde het eigenlijk ook niet geloven.
Ik heb inmiddels het nodige gelezen en laten indalen en ik zie nu het hele plaatje.
Door de grote intelligentie kan een hoogbegaafd kind met ASS heel veel compenseren en camoufleren. In een goede omgeving met ouders die inspelen op de knelpunten en die veel uitleggen kunnen zo bijna de kenmerken verdwijnen. Onze zoon heeft bijv. geen enkele moeite gehad met het wisselen van KDV en school. Gewoon geen enkele. Zo weinig dat zelfs KDV en School dat typisch vonden. Dat staat diametraal ten opzichte van de 'gebruikelijke' autisme kenmerken. Maar wij hadden van te voren hem heel veel verteld, heel veel uitgelegd, heel veel voorbereid. Voor ons was dat een tweede natuur. En dankzij de intelligentie van zoon kon hij daar prima voorbereid relaxed mee omgaan.
Maar een onverwachte onaangename verrassing kan hem helemaal uit het lood slaan tot een giga woede aanval toe.
Het boek "Brein bedriegt" van Peter Vermeulen is een absolute aanrader. Dit boek laat zien dat de combinatie normale intelligentie met ASS al verraderlijk is en als je de lijn doortrekt naar hoogbegaafd dan snap je waarom die combinatie een nog sterker effect heeft.
Ik weet niet hoe oud je zoon is, maar ik heb inmiddels ook Pubergids Autisme van Caroline van der Velde gelezen. Die is letterlijk geschreven voor pubers met autisme en dat geeft heel veel handvatten.
Veel sterkte. Ik begrijp je vertwijfeling. Wij hebben het onze zoon inmiddels verteld. Niet te zwaar. Ik ben er mee begonnen om te vertellen dat Einstein en Newton ook autisme/asperger hadden. Nou, dat vond ie dan best cool, want dat zijn zijn idolen
Hier hb en asperger
Ik heb een zoon (10 jr. groep 8) die met 20 mnd. het alfabet kende en met 3 jaar een boekje voor las aan z'n babyzusje. Ook kon hij je met 3 jr. vertellen welke keerkring op welk halfrond lag. Daarnaast kreeg hij met ruim 4 de diagnose PDD-Nos en met 8 jr. de diagnose Asperger.
Ook hier af en toe twijfel Toch geloof ik dat zoon zowel HB als Asperger heeft. Zoon voldoet overigens maar op een paar punten aan Asperger en dan met name in sociaal gedrag en enorm fladderen. Er zijn een aantal punten waar hij totaal niet aan voldoet zoals hij begrijpt juist heel goed taal grapjes, neemt niks letterlijk (of juist wel als grap), kan zich best inleven in een ander, heeft heel veel fantasie etc.
In het verleden had zoon hele andere autistische trekken en was hij veel meer steriotiep. Over een heleboel dingen is hij heen gegroeid. Wel heeft hij wat andere punten daarvoor in de plaats gekregen.
Ik bedoel
Nou, zoon is niet boos op de hele wereld. Maar hij is wel ontzettend boos vaak. En natuurlijk willen we weten waar die boosheid nu vandaan komt. Ik kan wel vanalles bedenken maar weten doe ik niets. En het maakt natuurlijk uit of die boosheid voortkomt uit onbegrip, en misschien ook wel overvraging. Maar da´s dus mijn vraag, hoe kom je er nu achter of een kind boos is omdat hij de dingen niet begrijpt?? (praten met hem in fases dat hij prikkelbaar is is sowieso niet mogelijk)
En zo met meer dingen natuurlijk. Waarom klapt hij soms volledig dicht bij vreemde volwassenen, enz.
Mijn zoon is 7, lastige leeftijd vind ik ook wat dit betreft. Van de ene kant zal hij nu duidelijk ´groter` moeten gaan worden en gaan er andere eisen aan hem gesteld worden. Kan ik me ook niet meer afmaken met kleuter-problematiek oid. Van de andere kant vind ik het best nog klein en vind ik veel zaken nog moeilijk te beoordelen. Hij neemt bijv best wel eens wat letterlijk en speelt daar ook mee maar hij heeft ook nog een hoop te leren uiteraard. Zelfde wb inlevingsvermogen ed. Maar het besef van anders-zijn begint wel te komen bij hem en bij tijd en wijle heeft hij wel behoefte eraan het hierover te hebben, dus ik wil wel weten wat ik met hem wil bespreken dan.
Hier geen uitzonderlijke prestaties oid, doet het wel goed op school. hb kwam uit de test, anders hadden we het niet geweten. Maar vermoedens had ik toch soms mn omdat alles bij hem zo razendsnel gaat, legt enorm snel verbanden ed. Ik houd hem absoluut niet bij. Ik begrijp dat bij autisme juist het tempo lager is, maar hoe zit dat dan bij de combi??
Ik vind trouwens dat zijn tempo te snel is, zodra er eventjes ´niets`is wordt hij heel onrustig. Hij heeft helemaal nooit rust, herkent iemand dit? En met te snel bedoel ik echt dat ik denk dat het niet klopt, en dat hij er zelf wel last van MOET hebben. Zo lijkt het bijv soms ook alsof hij het spel met anderen volledig domineert, maar als ik goed kijk dan is hij gewoon veel sneller dan de ander. Zodra de ander reageert speelt hij daar toch wel op in, maar ze houden hem niet bij. Als ik zelf met hem speel dan moet ik alle aandacht erbij houden en goed sturen, anders neemt hij het gelijk helemaal over. Hoewel hij heel leuk speelt is het erg vermoeiend. Maar zijn tempo is sowieso vermoeiend, het lijkt vaak wel een achtbaan. Ik ken wel meer kinderen met hb, maar zie dit nooit. (maar zoon zal zich naar anderen toe ook nooit zo presenteren, vinden het allemaal een heel rustig kind, is ´ie dan ook. Zelfs geremd soms, thuis lijkt hij vaker ontremd.)
Ik begrijp dat kinderen met een a.s.s. fragmentarisch waarnemen. Herkennen jullie dat ook en waaraan dan? Voor mijn gevoel overziet zoon het grote geheel juist heel goed en snel, behalve misschien in situaties die voor hem gepaard gaan met sterke emoties zoals onzekerheid, angst. Wanneer gaat dit over in autisme? (als je tenminste uitgaat van een continuüm dan)
Zoon wordt hier ook voorbereid op lastige situaties, we hebben hem tenslotte al 7 jaar! Fijne verrassingen vindt hij wel heel leuk. Maar hij is iid niet zo flexibel dat hij zich makkelijk aanpast aan onaangename (voor hem dan) situaties. Zeker niet in slechtere periodes, in goede periodes ervaart hij niet zo snel iets als negatief. Maar wanneer is dit autisme?
7 jarige ass, niet hb
Ik zou graag wat commentaar geven op een paar punten die je aanhaalt in je mail. Hier ook een 7-jarige met ass, evenwel normaal begaafd.
Je schreef: “Ik begrijp dat bij autisme juist het tempo lager is”. Misschien is het mij niet duidelijk wat je hiermee wil zeggen, maar ik heb nog nergens vernomen dat ‘het tempo’ bij autisme lager ligt –althans niet bij de groep van normaal begaafden; en waarschijnlijk zeker niet bij de hoger begaafden. In ieder geval kan ik dit vanuit eigen ervaring niet bevestigen. Integendeel, hoe moeilijker zoon mag gaan, hoe liever en sneller hij wil. Nou ja, behalve als hij er geen zin in heeft, dan gaan de dingen inderdaad niet vooruit. Maar of dit nou typsich ass is, dan wel gewoon menselijk/kinderlijk, is moeilijk te peilen. Mijn zoon wordt -sinds kort- beschreven als ‘leergierig’ (maar in een vorig leven was daar bitter weinig van te merken).
Fragmentarisch denken: ik denk dat ik dat inderdaad soms zie. Zoon pikt overal details op/uit. Alles ziet hij, en wel onmiddellijk. En soms lijkt het of hij een verhaal niet helemaal vat; hij blijft steken in details of onbelangrijke dingen, gaat soms dieper in op dingen waarvan ik het belang niet zie (maar toch komt daar dan soms nog wat interessants uit) . Het blijft natuurlijk wel een 7-jarig kind. Soms moeilijk om te weten of hij alles al zou moeten snappen. Evengoed begrijpt hij toch “moeilijkere verhaallijnen” doordat hij het grote geheel blijkbaar toch overziet, of verchillende verhaallijnen naast en door elkaar weet te vatten [werd mij vorige week nog bevestigd door de logopediste – ze was verbaasd, want in se ging het om een fantasieverhaal in een echt verhaal; zoon had alles prima gelezen en begrepen]. Tja, leuk, denk ik dan. Het is soms wel dubbel.
Wat betreft flexibiliteit in situaties: zoon is op dit moment mee op klaskamp (voor 3 dagen). Daar hebben wij helemaal niks aan voorbereid, de juf heeft er in de klas wat van verteld, en dat is voor onze zoon voldoende. Verder heeft hij niet liever dan onverwachts weggaan en dingen doen. Wij hoeven helemaal niet met schema’s ed. te werken.
Maar ik zie wel dat hij niet zo sociaal is als andere kinderen, hij kan zich ook zorgen maken om zaken waar leeftijdsgenootjes niet van wakker liggen. In dat ‘sociale’ ligt zijn grootste gebrek. Maar hij speelt wel met andere kinderen (toch als hij ze voldoende kent), doet mee met hun fanatsiespel.
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal. Succes met je verdere ‘zoektocht’.
Tempo
Volgens mij zou dat dan juist met dat fragmentarisch waarnemen en/of denken te maken hebben, omdat ze eerst alle puzzelstukjes samen tot een geheel moeten voegen (als dat al gebeurt) en dat kost uiteraard tijd.
Maar interessant om te vernemen dat jij dat dus ook niet herkent, Sasvangent. Ik heb absoluut iets aan jou (jullie) verhaal(en)!! Erg fijn om te lezen en helpt mij weer stukje verder met mijn puzzel!
Maar het roept wel weer vragen op, in principe voldoet jouw zoon ook niet aan zoveel kenmerken dan? Twijfel je nooit zelf aan de diagnose? En hoe is je zoon dan minder sociaal? (als ik vragen mag....) Zoon hier maakt zich iid ook zorgen waar denk ik de meeste kinderen zich geen zorgen om maken. Maar ik vind het geen ´gekke` zorgen, zal ik maar zeggen. Bij jullie wel? Ik vind het ook niet persè autistisch.
Schaal
< >
Billie, autisme is niet zwart-wit. De grens van wel of geen autisme is niet heel scherp. Zie het als een schaal van 0 tot 10. Je meet allerlei eigenschappen van een kind en krijgt daarmee een plaatsje op de schaal. 0 is geen autisme, 10 is heel erg autistisch. Deskundigen hebben afgesproken dat ze het vanaf een bepaald moment 'autistisch' noemen. Het meten van eigenschappen is natuurlijk lastiger dan het meten van bloedwaarden etc., vandaar deskundigen het ook niet altijd eens zijn. De een meent dat een kind wat verder rechts op de schaal zit (en a.s.s. 'heeft'), de ander meent dat het kind er net buiten valt. Uiteindelijk is de diagnose niet eens altijd zo van belang, sterker nog: het kan ook een last zijn. Een stempeltje kan (ten onrechte) erg stigmatiserend werken. Waar het jou als ouder waarschijnlijk om te doen is, is het vinden van de gebruiksaanwijzing van jouw kind. Daarbij kan een diagnose helpen. In het geval van a.s.s. maakt het niet uit of je kind net net wél, of net niet 'officieel' a.s.s. heeft. Het is maar een afspraak, een definitiekwestie, je kind wordt er niet anders door. Ieder mens heeft eigenaardigheden en handicaps, bij sommigen blijkt het een naam te hebben.
Er lopen in onze maatschappij trouwens waarschijnlijk talloze mensen zonder diagnose, die - als ze uitgebreid getest zouden worden - als autistisch uit de bus zouden komen. Vooral mannen scoren wat 'meer' op de autismeschaal.
Stukje weggevallen
Ik zie dat er een stukje is weggevallen. Ik had een stukje tekst van Billie gekopieerd, daar was mijn bijdrage ook een reactie op. Het gaat om deze zin:
"Maar het roept wel weer vragen op, in principe voldoet jouw zoon ook niet aan zoveel kenmerken dan? Twijfel je nooit zelf aan de diagnose?"
Sandra
Dank voor je reactie.
Juist wat jij aangeeft, daar heb ik moeite mee. Zelf ben ik nooit op zoek geweest naar een diagnose, maar wel naar iemand die eens met me meekeek naar zoon om te kijken of we hem beter kunnen helpen, want het gaat dus zeker niet altijd goed met zoon. (oa veel angsten hoewel dat nu niet meer zo lijkt te spelen)
Maar goed, binnen de hv werkt het blijkbaar zo, dat er een diagnose gesteld moet worden vooraleer er hulp komt. Maar ik ben gewoon bang voor een diagnose a.s.s. terwijl die er niet zou zijn. Juist vanwege die stigmatisering en hoe hij er zelf mee om zou springen enz. (het is een overgevoelig kind en ik heb geen idee) Ik zou het erg vinden mocht over 10 jaar blijken dat er helemaal geen a.s.s speelt en ik zou nu niet mijn best hebben gedaan erachter te komen wat er speelt, terwijl ik wel grote twijfels heb.
Ervaring met hb?
hebben de onderzoekers wel ervaring met hb? en met het feit dat onderpresteren autisme-kenmerken kan veroorzaken, die verdwijnen als er weer op niveau kan worden gepresteerd?
>> Zoon hier maakt zich iid ook zorgen waar denk ik de meeste kinderen zich geen zorgen om maken. Maar ik vind het geen ´gekke` zorgen, zal ik maar zeggen. Bij jullie wel? Ik vind het ook niet persè autistisch. < < kan bij hb-kinderen juist ook wijzen op sociaal vóórlopen ipv autisme.
Absoluut poemojn!
na jarenlange problemen met dochter (nu bijna 11)las ik het boek "Misdiagnosis And Dual Diagnoses Of Gifted Children And Adults"(http://www.amazon.com/Misdiagnosis-Diagnoses-Gifted-Children-Adults/dp/0910707642).
Dat was voor ons wat je noemt een eye opener.
In het kort ons verhaal: Dochter kampte al jaren met angsten, onzekerheid, vooral op school. Dat werd op een gegeven moment zo erg dat ze niet meer functioneerde in de klas. Een 8-9 jarige met angstaanvallen, zo erg dat ze niet meer in de klas kon blijven en de hele dag op kantiir zat bij het hoofd. We zaten echt op een dood spoor. Al diverse gesprekken gehad met en zonder dochter bij Child Mental Health. Op zich wel wat aan gehad maar niet afdoende mate. School zat ook met hun handen in het haar.
Diverse mensen in onze omgeving hadden vanaf dat dochter baby was opmerkingen gemaakt over het feit dat ze zo slim was en zich zo snel ontwikkelde. (ik sta nog regelmatig met mijn mond open van verbazing). En op zich zag ik dat ook wel maar het duurde helaas lang voordat we daar echt wat mee hebben gedaan.
Conclusie: na testen van dochter bij een gespecialiseerde psychologe(!*) bleek dat dochter hoogbegaafd is maar ook een leerprobleem heeft. Met algemene kennis functioneerd ze op het niveau van een 15-16 jarige maar met rekenen loopt ze achter. Kan je je misschien wel voorstellen hoe ze zich moet voelen in zo'n klas. Ze moet het gevoel hebben dat ze alle kanten wordt op gesleurd en zo is het natuurlijk geen wonder dat ze zo uit de pas loopt.
* als je je kind gaat testen, neem alstublieft iemand die bekend is met de problematiek van hoogebegaafde kinderen en ook weet wanneer ze op een bepaald gebied moet doortesten.
Bij onze dochter hebben we al diverse stoornissen voorbij horen komen van al dat niet deskundige mensen: angststoornis, fobieen, OCD, ASS en ik weet niet wat meer. Feit is gewoon dat een hoger begaafd kind dat gemiddeld zich OF contstant aan gaat passen aan leeftijdsgenootjes, OF weinig of niets doet, zich verveeld en een stoorzender wordt in de klas. Gevaar is dat dit alles ouders, school en deskundigen op het verkeerde been zet en de problemen niet worden opgelosd maar steeds erger worden.
Google eens op de sociale en emotionele ontwikkeling van hoogebgaafde kinderen. daardoor werd ons in ieder geval een hele hoop duidelijk. Lees ook eens deze links:
http://www.sengifted.org
http://www.hoogbegaafdvlaanderen.be/07_Probleemkind/5_hypergevoeligheid.html
http://giftedkids.about.com/od/gifted101/a/overexcite.htm
http://www.uniquelygifted.org/
Met onze dochter gaat het nu super. Zeer ontspannen, gaat weer met vriendinnen om, kan onoverziene situaties aan en leert weer en heeft geen angstproblemen meer.In het voorjaar hebben we haar van school gehaald, getest en sinds die tijd geven we haar thuis onderwijs. We wonen in een land waar dat wettelijk is toegestaan goddank! Haar niveau van kennis loopt zo uiteen, dat het heel moeilijk is voor een normale school om haar het onderwijs te geven wat ze nodig heeft.
Succes met jullie kinderen!!
~Mutss
Billie
Het is een tijd geleden dat ik lijstjes doorliep. Maar inderdaad zijn er vele dingen niet van toepassing. Ik heb een tijdje deelgenomen aan "oudersessies" en ik hoorde daar meerdere verhalen (van andere ouders dus) die wij niet herkenden. Maar, zoveel kinderen, zoveel kenmerken natuurlijk. En ik sluit me ook bij Sandra haar mening aan.
Op sociaal vlak valt toch wel op dat mijn zoon vaker naar kinderen trekt die toch ook wat anders zijn. Hij is verder héél erg afwachtend en neemt weinig initiatief. Hij laat zich leiden door wat de rest doet. En als het hem niet bevalt, doet hij niet mee.
Wat die zorgen betreft: nee, het gaat inderdaad niet om gekke zorgen. Hij denkt nogal na over wat er met de aarde gaat gebeuren, de grote afvalberg, hoe het zich met het menselijk lichaam, ziektes en bacterieën; dat soort dingen.
Ja, soms twijfel ik, nee, soms niet. Maar ik vind hem wel 'anders', maar het valt zeker niet onmiddellijk op.
Allemaal
bedankt maar weer! Lees met veel interesse jullie reacties!
Tsja, zoon hier is ook´anders`. Maar mijn gevoel is altijd geweest dat hij een beetje anders is. En niet heel erg dus. Maarja, wat is de hb? Sinds ik die uitslag kreeg had ik voor mijn gevoel wel al een mogelijke verklaring voor een hoop.
Zoon hier is gewoon heel lastig te peilen. Is meestal of heel afwachtend of juist heel actief, ligt erg aan de omgeving.
Ik ken de theorieen rondom ´mannelijk´ brein wel, en kan die goed volgen. Bij zoon echter heb ik meer het gevoel, lastig precies te omschrijven, dat het alles of niets is. Hij is òf autistisch, of juist helemaal niet. (en dan maken we dus echt een vergissing) Hij heeft wel veel mannelijke kanten (niet zo vreselijk zorgzaam etc) van de andere kant heeft hij juist ook weer een hoop vrouwelijke dingen. Hij heeft echt beide kanten enorm, speelt ook heel leuk met jongens en meisjes. Voor mijn gevoel hoort hij zeker niet in dat grijze gebied thuis. Ik denk meer dat wij of het autisme niet onderkennen en hem daarmee tekort doen of juist andersom. Soms denk ik (maar da´s zo lastig hard te maken, ook voor mezelf) dat hij eerder last heeft van een teveel aan oppikken van sociale signalen dan te weinig. Maar het effect is misschien hetzelfde?
Ik weet dus niet of de psychiater die hem beoordeeld heeft ervaring heeft met hb, stom hè? Durf het ook eerlijk gezegd niet te vragen. Klinkt gelijk als diskwalificatie, terwijl ik al het gevoel had een beetje met haar in gevecht te zijn verwikkeld, wel of niet autistisch, en dat wil ik in geen geval. (een gezond gevecht wil ik wel, als daar iets positiefs uit kan rollen, meer inzicht over en weer, maar ik voelde de discussie de verkeerde kant uit gaan) Ik wil ook helemaal geen stelling innemen vooralsog, want ik ben er helemaal niet uit. (maar ben dus al een beetje de ontkennende moeder voel ik)
De psycholoog die ook bij ons betrokken is en dus twijfelt aan de diagnose heeft wel wat ervaring met hb.
Ik heb ook vaker het gevoel dat hij sociaal juist voor loopt. En de vaardigheden allemaal best wel in huis heeft. Maar dat komt er dus niet altijd uit. Er spelen zeker problemen, en hier juist niet zozeer op school maar juist thuis. Zo heeft hij denk ik toch wel moeite met het verwerken van prikkels, (het wordt hem gauw teveel en kan dan niet tot rust komen of zich afsluiten) en het is een in alle opzichten een zeer heftig kind met sterke emoties die soms de overhand nemen. Maar ook van karakter denk ik lastig, zeer eigenzinnig. (leuke eigenschap vind ik hoor, even voor de duidelijkheid maar in combi met alle andere gedrag lastig, ook voor hemzelf- Maar misschien is zijn eignzinnigheid wel gewoon het willen controleren vanuit autisme)
Mutss, dank voor de links ga ze zeker lezen.
