Autisme en gamen
Wij werden een paar weken geleden benaderd door Herm Kisjes. Deze is oa auteur van It's all in the game. http://www.itsallinthegame.info/2009/09/in-de-media.html
Vorig jaar heb ik al eens een hele poos met hem gesproken voor bovenstaand boek ivm de game verslaving die onze zoon heeft gehad.
Hij vertelde toen dat er plannen waren voor een boek over Autisme en gamen en vroeg destijds of hij ons daarvoor mocht bellen.
Uiteraard mocht dat en zo geschiedde.
We werden gevraagd na te denken of wilden meewerken en dan worden we allemaal geinterviewd. Ieder vanuit zijn eigen perceptie en zoon wordt ook gefilmd.
Het heeft wat nadenken gekost over de vraag of we dit wel wilden zeker omdat ze zoon willen filmen. Na lang wikken en wegen hebben we het eindoordeel bij zoon laten liggen en deze vind het oke. Het antwoord is dus ja. Dit omdat wij van mening zijn dat het kan bijdragen in het opmerken van game problemen bij Autisme. Voor zowel ouders als hulpverlening is het nog een onontgonnen gebied.
Er is een tijd geweest dat ik me ter pletter schaamde maar nu ik meer en meer weet van de processen die zich voordoen bij autisme besef ik dat elke ouder in deze valkuil kan trappen. Het zou fijn zijn als we een bijdrage kunnen leveren aan het voorkomen van deze kleine/grote drama's. Laat dat dan de goede kant van het geheel zijn.
We gaan dus als studie materiaal fungeren mede om hulpverleners alerter te maken op game verslavingen. Voor elke ouder van kinderen met ass is het een aanrader!
Nikus
wat goed dat jullie hieraan meewerken. Als er een boek over dit onderwerp komt zal ik het zeker lezen. Mijn zoon van 9 (met autisme) is ook heel gevoelig wat betreft het gamen. Hij gaat er zo in op. Hij mag het dan ook beperkt van ons. Het zou fijn zijn als je weet wat de valkuilen zijn. Nu doen we het vooral op gevoel en gaat het goed. Maar hoe is dat als hij ouder wordt?
Ben dus heel benieuwd.
Gek eigenlijk (beetje o.t.)
Als je kind uren alleen maar wil gamen en er teveel mee bezig is, dan heet dat een verslaving en heb je een probleem.
Als je kind alleen maar met z'n muziekinstrument bezig is, uren speelt per dag en de andere uren muziek luistert, dan heeft je kind een groot talent, en wordt het kind aangemoedigd er nog dieper in te duiken. En datzelfde geldt voor jonge topsporters.
Raar toch?
Je hebt een punt kaatje
Maar, zoonlief gamede online en kreeg forse problemen. Wat nog vervelender was de contacten die hij had op de chat van Runscape. De sufferd gaf gewoon zijn persoonsgegevens vrij.
Het heet een verslaving indien het je leven ontwricht en dat deed het!
Ontwrichten tegenover verrijken
Dat is natuurlijk het verschil.
Goed dat jullie zo dapper zijn mee te werken!
Toja
De slewutel tot succes ligt in het begrenzen.
Onder toezicht achter de pc is ook een hele fijne. Zoon heeft dus geen pc meer boven.
Fladder
Heel begrijpelijk wat je schrijft maar niet geheel steekhoudend. Je ontzegd je kind zo de mogelijkheid om zich te ontwikkelen in de echte wereld. Er komt en dag dan moeten ze toch meedoen aan de maatschappiij.
Maar goed, dit is een andere discussie.
Gamen is pas een verslaving als het leven ontwricht wordt. Indien jij vind dat je kids functioneren is er niks aan de hand.
Nikus, meedoen in de maatschappij
kan inmiddels op heel erg veel verschillende mogelijkheden.
Kijk naar mij: ik ben vertaler, corrector, tekstschrijver, spreek teksten in en doe nog zo wat dingen, en ik doe alles via de computer. Af en toe spreek ik iemand, ik overleg wel eens telefonisch maar meestal per mail, soms heb ik een cursusdag, maar verder gaat alles 'virtueel'. Mijn belasting, mijn facturering, het werk zelf, ik gebruik online woordenboeken, betalingen, alles, alles gaat online. Ik hoef er mijn huis niet voor uit. Zelfs mijn hobby (tekenen en schilderen) kan ook al per tablet en pc)...
Nou mis ik zelf nou juist wel de persoonlijke contacten, en ben daarom ook bij vlagen intensief op zoek naar een baan. Gelukkig heb ik wel een uitgebreid en bevredigend sociaal leven, maar daar gaat het nu even niet om.
Ik denk dat er in de toekomst voor platgezegd gamende autisten best wel een goede plek te vinden is in de maatschappij waar ze waarschijnlijk veel meer tot hun recht kunnen komen dan ooit tevoren.
Alleen nog 'even' die schooljaren en de opleiding... 
En ik begrijp jou natuurlijk wel. Ik hou ook dingen als online games ed tegen, ze weten bij wijze van spreken niet eens dat zoiets bestaat. En ik stimuleer ook het buiten spelen en het spelen met spullen (speelgoed).
Maar wat kaatje zegt vind ik ook: ben je constant bezig met iets dat maatschappelijk geaccepteerd en zelfs gewaardeerd wordt ben je oké, ben je gefocused op computers en games, dan ben je verslaafd. Weet je trouwens dat er goed geld te verdienen valt met het vertalen van games bijvoorbeeld, of het uitproberen van b-versies van games? En weet je dat diegenen alleen maar dit soort werk krijgen als ze heel veel van gamen weten en het echt goed kunnen? Ik zie wel een toekomst voor jouw zoon hoor! (lees dit ook met een smiley) Misschien gaat hij later zelf wel games ontwikkelen...
Eigen voorbeeldje nog: mijn partner is muzikant/musicus, dan klinkt het interessant en gezond. Maar eigenlijk is hij een self-taught autistische nerd die ongelooflijk goed is in muziek en in computers. Het gaat heel goed met hem, zijn werk en zijn leven.
Kortom, er is hoop!
Mirreke
Ehm, in grote lijnen heb je gelijk maar zodra het gamen het leven van een kind ontwricht is het een ander verhaal.
Onze zoon gamede stiekem s'nachts, wilde niet meer naar school, etc etc.
Het liep ietwat uit de hand mede door het feit dat wij even de teugels loslieten. (mijn moeder overleed en we moesten haar leven opruimen)
Onze zoon had letterlijk afkick problemen waar we hulp bij hebben gehad om het te begeleiden. (ik zet uit respect voor mijn mannetje niet alles op het forum maar het was iets meer dan enkel veel gamen.)
Overigens...zoonlief is game vrij en het gaat heel erg goed met hem! Je raad nooit wat hij worden wil. Game designer haha!!
Veel gamen kan zolang het maar niet ontwrichtend is.
