Autisme en vastzitten in denken over vroeger
Ik heb een zusje met autisme. Ze is 15.
Op dit moment is zij heel erg bezig met dingen over 'vroeger', ze heeft op school een oude foto zien hangen met het personeel uit de jaren 70. Nu gaan er allemaal vragen malen in haar hoofd. Zoals; hoe zagen de banken en stoelen er toen uit? Welke kleding droegen ze toen? Wie zat op welke plek, welke kleur hadden de stoelen...kortom: ze is er helemaal door bezet.
nu ken ik dat wel van haar hoor. Meestal kan ik haar daar wel mee helpen . Maar nu zit ze er zo in vast dat ik zoiets heb van: hoe komt het dat ze zo geobsedeerd is door "vroeger'en waarom beangstigt dat haar? Ze geeft zelf aan dat ze erg schrok van die foto.(waarschijnlijk omdat alles er anders uitzag dan nu) Ze ligt er s'nachts ook wakker van, met al die vragen in haar hoofd.
Nu weet ik ook wel dat ik niet op alle vragen antwoord kan geven en dat ze ervan in de war raakt als ze de dingen niet concreet voor kan stellen.
Hoe kan ik haar helpen om die gedachtenstroom te stoppen? Ze kan zelf niet zeggen van: Nou heb ik genoeg gedacht, klaar!
Ik wil haar er heel graag mee helpen. Daarom ben ik erg benieuwd of iemand dit herkent. Hoe kan ik haar rust geven? Hoe leg je überhaupt dingen over vroeger uit als je het zelf niet weet? ja, een beetje van foto's, maar meer ook niet. Ik ben in de jaren 70 geboren 
En hoe komt het dat ze zo bezig is met vroeger? Hoe stop je zo'n gedachtestroom?
Ik heb weleens een 'denkboek'voor haar gemaakt. Daarin kon ze haar vragen opschrijven, in de hoop dat ze het een beetje op een rijtje kreeg. Maar wet je wat een waslijst dat wordt...?
Ik hoop dat jullie me een beetje inzicht kunnen geven, zodat ik haar kan helpen. Ik vind het nl. ook heel interessant, die denkwereld van een autist.
Ben benieuwd naar jullie reacties!
Hallo,
hai!
Mooi dat je je zusje wilt steunen en helpen.
Ik heb een zoontje van 9 jaar met een vorm van autisme.
Als hij erg in beslag wordt genomen door een bepaald onderwerp rest ons werkelijk niets anders dan hem daar mee bezig te laten zijn.en hem er mee te helpen.
Als je zusje zo vol is van dit gegeven en ze er zo onrustig van wordt kun je mischien samen met haar binnen een afgesproken tijd(eierwekertje zetten) gaan werken aan informatie inwinnnen.dus op internet kijken in de bibliotheek fotoboeken zoeken etc.
Het begrip tijd zegt een autist vaak weinig en dat kan haar ook angstig maken.Hoelang geleden was dat en waarom is alles nu zo anders.Mischien was dat wel gisteren of een weekje terug en heeft ze niet gemerkt dat het anders werd.....Dus goed om fotoboeken van vroeger met haar te bekijken en te laten zien dat toen zijzelf klein was of toen jij klein was de wereld en de mensen er ook een beetje anders uitzagen.
zo kun je op een veilige manier het begrip tijd met haar verkennen.als het eierwekker af gaat zeg je ''nu is de tijd om te werken even op'' en spreek je een moment met haar af dat jullie weer verderwerken.zo kan ze het mischien iets meer laten rusten omdat ze weet dat je er samen weer mee verder zult gaan.
Heb je hier iets aan?en zou deze manier bij jou en je zusje passen?
Groetjes,
Didi
Didi
Heel erg bedankt voor je heldere uitleg!
Ik denk idd. dat het een goed idee is om tijd af te bakenen.
Maar hoe kan ik haar nou leren om ZELF al die gedachten te stoppen? Of zou dat niet lukken?
Ze heeft natuurlijk niet gemerkt dat alles anders werd en ik denk dat dat haar verschrikt ja!
Ze kan ook helemaal geobsedeerd zijn door een bepaald persoon, in dit geval haar juf. Daar blijft ze maar over vertellen en vragen....herkenjij dat ook, dat geobsedeerd zijn door een persoon?
Wat vind jij van zo'n gedachtenboek? Of zou dat het denken alleen maar aanwakkeren?
Hai
ja ik herken het obsesieve zeker.Mijn zoontje is wel wat jonger natuurlijk maar ik merk dat hij rust krijgt doordat we hem serieus nemen maar ook de grenzen voor hem bewaken."Nu gaan we er over praten,zolang en dan is het klaar."Als er een onrustige periode is op school merk ik dat hij deze trekken veel sterker heeft.Alsof hij orde in de chaos wil maken door dwangmatige gedachten.
Een gedachten boek maakt het denk ik erg ''groot'' en onoverzichtelijk.Voor ons kan het helpen je gedachten en overpeizingen van je af te schrijven voor een autist kan het alleen maar de chaos bevestigen.zoveel gedachten en vragen en niemand die de antwoorden weet....
Maak het klein en overzichtelijk voor haar en stel haar gerust dat ze niet alles nu direct hoeft te weten .Wij moeten soms echt streng zijn als ons zoontje door blijft malen.
Ik weet niet of hij ooit zelf de gedachtenstroom kan bewaken .Mischien met een specifieke training.
Welke vorm van autisme heeft je zusje ,en weet ze zelf dat ze autisme heeft ?
groetjes,didi
Hoi
Mijn zusje heeft PDDNOS,maar daarbij ook een verstandelijke beperking. Ze zit op het VSO. Ik weet niet in hoeverre ze weet of ze het heeft, ze benoemt het weleens en dan vraagt ze wat het is.
Ik denk ook dat het gedachtenboek misschien de problemen groter maakt. Toch heeft het in het verleden wel geholpen. Dan schreef ze alle vragen op, die wij benatwoordden. Zo kon ze het dan weer teruglezen, dan zeiden we ook: lees maar, dan kun je zelf het antwoord opzoeken. Maar nu is dat misschien te ingewikkeld, als het over vroeger gaat...
Hoe komt dat toch, dat vastzitten in iets, weet jij dat?
En ook dat geobsedeerd zijn door een persoon, er als het ware helemaal 'verliefd' op zijn, zelfs zo dat moeder zich benadeeld gaat voelen? (Ik woon niet meer thuis, maar heb nog wel veel met mijn zusje te maken, omdat het me vooral ook interesseert)
