Autistische zoon met buikpijn en nu?
Hallo
Mijn autistische zoon van 11 jaar kampt al sinds begin december met buikpijn, het begon met een licht buikgriepje maar hij bleef klagen over zijn buik rondom de navel. Drie weken terug begon hij ook met opstaan en zitten en liggen helemaal te verkrampen van de pijn, als hij eenmaal rechtop staat is het weer goed. Ook hoesten, niezen,lachen, autorijden doen pijn. Inmiddels een week terug in het ziekenhuis geweest maar bloedonderzoek en echo zijn allemaal in orde. Hij eet goed is niet echt misselijk. Omdat de pijn maar aanhoudt vandaag toch weer contact gezocht met de huisarts die adviseerde om alles te negeren, dus niet aandacht aan besteden en hem gewoon naar school te laten gaan. Volgens de huisarts blijven autisten wel eens "hangen"in een griepje. Ik voelde me onbegrepen ik ken mijn autistische zoon door en door en als hij opstaat verkrampt hij van de pijn dat is echt niet "gespeeld". Eerst maar 2 weken afwachten was het advies, als hij dan nog zo'n pijn heeft zou dit betekenen dat hij 5 weken rondloopt met pijn. Ook paracetamol geeft geen verlichting. En nu? gewoon dan maar 2 weken afwachten en elke keer zien hoe hij verkrampt van de pijn.
Als moeder van een autistische zoon voelde ik me vandaag onbegrepen, kwaad en verdrietig.........
Marloes
Als je het echt niet vertrouwd zou ik duidelijk aan mijn huisarts aangeven dat je je zoon zo niet kent. Dat hij weliswaar autistisch is maar dergelijk gedrag nog nooit heeft vertoond en zeggen dat je graag serieus genomen wilt worden hierin. Eventueel als hij echt niet over te halen is om er nogmaals naar te kijken in het weekend de huisartsenpost benaderen. Is niet echt de bedoeling en onder normale omstandigheden zou ik dat ook nooit doen maar als het niet anders kan ...........
Nee,
dit zou ik ook niet vertrouwen, als je duidelijk ziet hope hij op bepaalde momenten verkrampt. Als je denkt dat iets meer psychisch is, dan zou je zien dat hij zich laat afleiden ervan.
Het klinkt meer alsof er sprake is van een navelbreuk of breukje in de buikwand, of liesbreuk, waarbij misschien de boel soms ineens wel goed op zijn plek zit en in bepaalde houdingen wel in de knel raakt?
Ik vind in dit geval ook niet zo logisch; autisten hebben juist eerder de neiging zich eerder beter voor te doen: zodat alles weer bij het oude vertrouwde is!
Als moeder
ken je je kind het beste. Je zoon heeft pijn, echt pijn en moet er nog maar 2 weken mee doorlopen? Ik zou weer contact opnemen met de huisarts en vragen of je een verwijzing kunt krijgen naar een kinderarts.
Gewoon zeggen dat je je serieus zorgen maakt omdat hij dit nu al weken heeft.
Even een vraagje tussendoor. Ik ben natuurlijk geen dokter, maar vroeg me wel even af of je zoon geen last heeft van obstipatie? Daar kan je ook ontzettende krampen en steken in je buik van krijgen. Je zit van alles te bedenken wat het kan zijn, maar je zult toch naar een dokter moeten voor een juiste diagnose en behandeling. En psychisch? Ook dat zou kunnen, maar dan wil je toch ook een oorzaak weten? Deze conclusie mag je toch pas trekken als alle lichamelijke mogelijke oorzaken zijn uitgesloten. Sterkte met je zoon.
Misschien kun je...
.. een doorverwijzing vragen naar een (kinder)gastroloog? Ik dacht ook een half jaar lang dat zoon buikpijn vooral tussen de oren zat, vooral omdat hij het altijd 's ochtends bij het ontbijt (les: voor schooltijd) had (*schaam!*). Het was bijna precies zoals jij het omschrijft. Bleek hij idd zwaar geobstipeerd te zijn, met harde klonten in darmen waardoor alleen nog zeer dunne ontlasting langs kon (sorry voor de juicy details 
). We zitten nu nog aan de movicolon.
Of zou dat dan op de echo te zien geweest zijn? Ik heb overigens juist begrepen dat obstipatie vaak voorkomt bij aspergers, o.m. omdat ze te lang ophouden als ze niet naar hun eigen vertrouwde wc kunnen.
Oh en...
waar 'asperger' staat, moet gewoon 'autistisch' staan. Redeneer weer eens teveel vanuit eigen beleving
Marloes 120
Hoe is het nu??????????????
