
purk
04-08-2011 om 12:28
Beetje erg radeloos
laat ik maar met de deur in huis vallen: beetje radeloos ben ik wel.
Situatie: twee jongens, oudste is elf, diagnose ADD, benedengemiddeld iq en dcd (motorisch zwak). Jongste is acht, slim jochie, motorisch sterk.
Jongste vindt het verschrikkelijk dat oudste is zoals die is. Waarom doet hij niet normaal, iedereen lacht hem uit (dat denkt hij, is misschien soms wel zo, maar echt niet iedereen). kortom, een jongetje dat gevoelig is voor "erbij horen".
Jongste is oudste duidelijk aan het inhalen op alle fronten en uit dit door continue oudste uit te lokken. Vorobeeldje: oudste gaat springen op de trampoline, jongste huppelt er ook heen, gaat ook wat springen en doet dat zo dat oudste er maar vanaf gaat.
En zo gaat het dus eigenlijk de hele dag door. Het gebeurd niet heel opvallend, maar eigenlijk onderhuids.
En ik kan blijven scheidsrechteren, er tussen komen, maar het helpt niet. Mijn gevoel zegt ook dat ik oudste er niet mee help, omdat ik door mijn er tussen komen, eigenlijk bevestig dat oudste het niet alleen aan kan.
Maar diep in mijn hart word ik er zo ontzettend verdrietig en boos van dat jongste zo gebruik maakt van de zwaktes van oudste.
Het liefst zou ik het anders zien. Dat hij oudste niet pakt op zijn zwakheden, maar juist de sterke kanten van oudste waardeert. Tuurlijk, dat is volwassen praat, maar deze negatieve benadering doet me zo zeer. Als ik eerlijk ben, weet ik gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan.
Voor het complete verhaal. Jongste weet van de diagnoses van oudste. Zijn reactie was boosheid. Waarom heb ik nou net zo'n broer!
Goed, een hak-op-de-tak-verhaal, maar ik ben echt de wanhoop nabij. We moeten ook nog op vakantie....ik zie er gewoon tegenop zo.
Graag tips, ervaringsverhalen, het zou me goed doen.
groetjes van Purk

Asa Torell
04-08-2011 om 13:25
Lieve purk
Geen tips, maar ik krijg tranen in de ogen van je posting, wat verdrietig! Je hoopt toch op zoiets anders dan dit wat betreft de band tussen je kinderen .

Tineke
04-08-2011 om 13:45
Erkennen
Jongste is slim, dus stapje voor stapje zou hij meer compassie met zijn grote broer moeten tonen. Maar dat komt natuurlijk niet vanzelf. Ik denk dat je daar heel actief in moet sturen, en hem goed moet begeleiden. En al wil je waarschijnlijk het woord 'gehandicapt' niet gebruiken, zo'n term maakt voor een kind veel meer duidelijk dan een reeks afkortingen. Er bestaan ongetwijfeld boekjes voor brusjes. Dat hoeft niet precies te gaan over de stoornis van grote broer, maar het geeft iets aan over hoe je met broertjes om moet gaan. Er bestaan spelmiddagen voor brusjes. Zo'n middag wordt vaak door MEE georganiseerd, het kan voor jongste misschien betekenen dat het menens is, dat het serieus is. Het is geen gezeur van ouders, het is geen aanstellerij van oudste, maar hij mag naar zo'n speciale middag omdat hij zo'n broer heeft. En ook: hij mag best weten dat hij slim is en er dus mee om kan leren gaan. (Of is dat te zware verantwoordelijkheid? ik twijfel!)
Bedenk, dat deze situatie nu, ook maar tijdelijk is. Jij erkent het probleem, dus straks is het echt anders.
Tot zolang zou ik ook duidelijke regels stellen. Oudste is op de trampoline, dus jij mag straks, niet nu. Dat soort dingen. Oudste mag best beschermd worden, dat heeft hij gewoon nodig. Beetje, of van tijd tot tijd, uit elkaar houden.
Ik zie van dichtbij dat de erkenning van de handicap heel belangrijk is. Ik zie wat er gebeurt als dat niet zo is, als het kind voor 'volkomen gewoon' moet meedoen. Dat wil je niet, voor geen van de partijen.
Sterkte!!!

Fransien
04-08-2011 om 13:53
Lieve purk
Een hele grote knuffel, wat is dit naar voor jullie.
Je oudste zal zich niet fijn voelen thuis, en het is wel zijn thuis en het zit hem al niet zo mee. Hij kan zich niet zo lang en goed concentreren als gemiddeld, hij is minder slim dan zijn kleine broertje en hij is niet goed in sport, schrijven of tekenen. Je jongste baalt als een stekker dat hij geen picture-perfect broer heeft, en misschien ook wel dat jullie als ouders niet hip genoeg zijn. Het feit dat hij alles mee heeft, is voor hem een gegeven en niet iets om nou specifiek blij mee te zijn.
Je oudste doet al vreselijk z'n best om toch gewoon mee te komen en mee te doen, ik neem aan dat je hem regelmatig een complimentje geeft. Misschien is het een idee om je jongste ook regelmatig een complimentje te geven voor doorzettingsvermogen of andere zeer gewenste eigenschappen. Hoogst waarschijnlijk doe je al aan complimentjes, maar misschien kun je daar complimentjes op eigenschappen aan toe voegen.

koentje
04-08-2011 om 16:43
Nou....
Iemand in huis met een beperking is voor alle betrokkenen niet grappig. Ieder heeft daar op zijn manier 'last' cvvan. Maar .... de gene zelf echt nog steeds het meest!
die jongste van jou die zou ik even wat ernstiger aan gaan pakken. Hij hoeft echt geen zelfmedelijden te hebben met het feit dat hij een broer heeft met een beperking. Dat is vervelend genoeg voor hem, zijn broer dus. Het is echt laag om hem op zijn zwakke kant te pakken en dat zou ik ook echt met hem bespreken.
Ik denk ook dat je niet te veel moet denken dat je het niet voor je oudste op moet nemen. Die heeft moeite genoeg om zich staande te houden en zit er niet op te wachten onderuit gehaald te worden door zijn kleine broertje.
In je houding naar jongste zou ik zeker uitstralen dat het inderdaad niet leuk voor hem is dat hij niet de broer heeft die hij ideaal vindt. Maar wijs hem er eens op dat ook zijn grote broer geen ideale jongere broer heeft doordat hij op deze manier met hem omgaat. Maar dat hij (jongste dus) nog het geluk heeft dat dat iets is wat hij kan veranderen....

purk
04-08-2011 om 17:14
Reactie
blijkbaar helpt van je afschrijven. Tijdens de lunch kwamen ze samen op het idee om te gaan koken voor vanavond. Dus wat uitgezocht, boodschappenlijstje gemaakt en samen op naar de supermarkt. GRappige is dat jongste dan echt oudste nodig heeft. Oudste doet graag boodschappen, durft ook prima te vragen als ze een artikel niet kunnen vinden en afrekenen bij de cassiere, ook geen probleem. Daar schuift jongste echt achter oudste aan.
Daarna zijn we nog met z'n drietjes naar de bieb geweest en dat ging echt uiterst harmonieus. Toen ik ze samen bij de strips zag zitten, hoofden naar elkaar toe. Toen schoot ik ook vol. Zo zijn het echt broers, het kan dus best wel. En dat geeft ook hoop voor de toekomst.
Natuurlijk heb ik over jullie postings even nagedacht. Terugkijkend, denk ik dat ik toch vaak geirriteerd heb gereageerd als jongste zich zat te beklagen. Terwijl ik het op een bepaalde manier ook wel een klein beetje begrijp waar zijn redenatie en gevoel vandaan komt. Ik ben toch van plan ook maar eens zijn gevoel en teleurstelling te erkennen. Zo van...ik begrijp best dat het erg vervelend is dat oudste ...en noem dan maar wat...
Maar dan daarna, inderdaad Koentje, dat dat voor oudste zelf eigenlijk het vervelendst is.
En Fransien, ook meer jongste complimenteren. Het vervelende is dat dat soms idnerdaad ondersneeuwt. Hem vliegt alles makkelijk aan en uit bescherming naar oudste prijs ik hem inderdaad niet de hemel in dat hij zo geweldig goed kan rekenen. Dat vind ik dan sneu voor oudste. Die doet zo zijn best, maar komt echt met ieniemienie stapjes vooruit op dat gebied.
Goed, zo kan ik nog wel even doorratelen over dit alles. Jullie woorden en begrip doen me echt meer goed, dan jullie je misschien kunnen voorstellen. Zat ik vanochtend met tranen te typen, nu kijk ik er al weer iets beter tegenaan. Zeker omdat de rest van de dag zo prachtig verlopen is.
groetjes van Purk
p.s. het onderwerp zetten we trouwens wel op het lijstje te bespreken met orthopedagoog. Die kan er vast ook wel wat zinnigs over zeggen. Helaas is ze nu op vakantie, anders had ik haar gebeld.

Belle Époque
04-08-2011 om 17:56
Lieve purk
Geen tips of raad, wel een dikke knuffel...
Weet je... Ik vind het regelmatig een geluk bij een ongeluk dat al mijn kinderen (twee stuks) een etiketje hebben. Het uit zich op heel verschillende manieren, en oudste schaamt zich enorm voor zijn broertje en laat dat ook regelmatig merken, maar het is wel zo makkelijk om de hele dag te groepsopvoeden met hetzelfde petje op.
Jij moet twee petjes dragen... En ik zou niet weten hoe dat moet...
VEel sterkte ermee, en hopelijk kan de ortho je goede handvatten geven!

dihanne
04-08-2011 om 18:09
Rot hoor!
ja, Purk, dit is rottig voor je.
hopelijk gaat het inmiddels weer wat beter. Maar vervelend als je er steeds aan moet denken.
de tijd gaat dit natuurlijk oplossen, je jongste moet er net even overheen groeien, maar tot die tijd is het lastig.
het lijkt erop dat je jongste sowieso erg competatief is ingesteld, klopt dat?
het zoontje van mijn zus is dat ook, dat is daar soms ook lastig.
Mijn zus houdt de kinderen inderdaad ook wat uit elkaar. Als oudste ergens mee bezig is, mag jongste het niet, want die gaat er direct een wedstrijd van maken en verpest de lol van de oudste.
Maar mijn zus doet dat wel op een positieve manier, hoor, het zit gewoon in het karakter van haar zoontje, hij bedoelt het allemaal prima. Dus wat ik las over veel complimenten geven als het goed gaat: daar ben ik helemaal voor
zit je jongste op een sport o.i.d? misschien moet hij zich daar uitleven met wedstrijdjes, en dan in het gewone leven leren accepteren dat het geen wedstrijd is (en dat iedereen goed is zoals die is)
succes, en fijne vakantie
Dihanne
(PS. een paar jaar geleden vertelde een oom van mij bij het kerstdiner het kerstverhaal, daar kwamen ook de drie koningen in voor. Vraagt mijn neefje: welke koning was er het eerste? Dacht íe dat dat ook een wedstrijd was!)

Karmijn
04-08-2011 om 23:34
Empathie
Purk,
Ik vind het ook een lastig probleem. Heel veel van wat jij schrijft herken ik wel bij mijn kinderen. Vooral de interacties tussen de 12 jarige adhd-er en de 10 jarige zus, verlopen soms moeilijk. Allebei zeggen ze weleens in een boze bui, dat ze wilden dat de ander niet bestond. Heftig vind ik dat.
Maar aan de andere kant, kunnen ze ook hier lief met en voor elkaar zijn. Dus die uitlatingen, zijn wel echt, maar wel emotionele momentopnames.
Het valt ook niet mee, zo'n broer met een 'stoornis'. Veel dingen waarvan ik denk, dat dochter dat wel snapt, heeft ze écht niet door.
Ook valt mij op, dat kinderen tussen de acht en de tien jaar, pas beginnen met het ontwikkelen van werkelijk invoelingsvermogen. Natuurlijk zijn er kinderen die dat heel vroeg al hebben. Maar mijn dochter niet . En ik zie bij haar in de klas, dat nog meer kinderen 'een hoop moeten leren' op dat gebied.
Dus misschien heeft jouw jongste ook daar wat leerpuntjes liggen. Mij valt op, dat het leren van rekening houden met een ander, een leerproces is, wat zo maar een aantal jaren kan duren. Dus het is zaak om als ouder een lange adem te hebben. Steeds maar weer uitleggen hoe de ander dat ervaart. Steeds maar weer voorzichtig laten merken dat zij niet de enigen met gevoel zijn, op de wereld.
Wat hier heel erg helpt, is als wij duidelijk maken, bijvoorbeeld met een gesprek, dat onze dochter er ZELF baat bij heeft, als het goed gaat met haar broer. Als het goed gaat met haar broer, is dat ook in haar voordeel. En dan kunnen wij inmiddels heel concreet benoemen wat dat voordeel is. Dan kan zij bijvoorbeeld samen met hem thuis blijven en hoeft ze niet mee boodschappen doen.
Nou ja, heel veel sterkt in ieder geval.

Genista
05-08-2011 om 10:14
Van mij ook vooral meeleven
Echte tips heb ik niet voor je, maar wat een rotsituatie, meid. Sterkte. En ik wens jullie toe dat de vakantie onverwacht meevalt en erg leuk wordt.

Puck
05-08-2011 om 13:41
Ik sluit me helemaal bij genista aan.
Dikke knuf, en maak er een leuke vakantie van.

purk
05-08-2011 om 14:12
Dank voor de warme woorden
fijn die warme woorden. Doet me echt goed.
Vandaag was jongste weer lekker op dreef, helaas. Oudste kreeg van een vriendinnetje foto's en een filmpje op een usb-stick van haar feestje. Ze zijn naar een klimmuur geweest. Voor oudste behoorlijk spannend. Maar goed, hij is wel twee keer boven geweest!
Terwijl we alles bekijken, kan jongste het niet laten om smalende opmerkingen te maken. En tja, is dat gewoon broedernijd? Hem lijkt het volgens mij ontzettend leuk om dat ook eens te doen.
Dus, terwijl hij zo sneren zat uit te delen (de anderen gaan veel hoger, nou ik was nooit naar een feestje met alleen maar meisjes gegaan, je gaat helemaal verkeerd naar beneden etc.) heb ik hem gevraagd: goh, volgens mij zou jij het ontzettend leuk vinden zo'n klimmuur, zullen we dat eens onthouden voor jouw volgende kinderfeestje?
Volgens mij schrok hij gewoon van de vraag (had ws. verwacht dat ik hem zou aanspreken op zijn woorden) en stamelde dat hem dat best wel leuk leek....maar, dan mocht die sukkel zeker niet mee...zucht.
Goed, we gaan dapper verder.
groetjes van Purk

carolien
05-08-2011 om 14:34
Herkenning
Purk ik heb helaas nu niet veel tijd om uitgebreid te reageren, maar ik wil je laten weten dat ik het allemaal herken. Hier een zoon van 11 met pdd-nos en adhd en een zoon van 9 die zich gedraagt zoals jouw jongste. Ik kan hem wel elke dag achter het behang plakken! Zo irritant en vervelend kan hij doen. Maar ja oudste zoon krijgt ook privileges overal en volgens mij is jongste dus ook gewoon jaloers. Ik probeer ze zoveel mogelijk uit elkaar te houden en ze allebei regelmatig 1 op 1 aandacht te geven. Ook houdt mijn man regelmatig met 1 van de heren een mannendag. Dan gaan ze iets leuks doen en heeft betreffende zoon even de exclusieve aandacht.
Oudste gaat volgende week op kamp vanuit zijn PGB. Heerlijk vindt hij dat om met lotgenoten op te trekken, want zo zegt hij: die begrijpen mij tenminste. Jongste is dan thuis met zus en met mij en die is dan een stuk beter te handelen. Ik probeer later nog even meer te schrijven.

purk
05-08-2011 om 15:47
Carolien
herkenning, hoe vervelend voor jullie het ook is dat het herkenbaar is, ik ben er wel blij mee.
groetjes van Purk

FayW
05-08-2011 om 16:14
Broeder/zusternijd
Hier gebeuren zulke dingen ook hoor. Mijn oudste mocht van haar zus ook niet op haar feesten komen (andersom wel). Ook zaten ze samen op een sport, waarbij ik later van oudste hoorde dat zus hardop stond te zuchten en steunen als zus aan de beurt was, ze ergerde zich luid en duidelijk aan gestuntel van zus (we wisten overigens toen nog niet dat er "iets" was). Er wordt sowieso geruzied, het ene moment gaat het beter dan het andere moment, maar ze kunnen ook heel leuk met elkaar omgaan. Ik zou het niet te zwaar opnemen, wel je oudste beschermen bij bijv. de trampoline (dan maar omstebeurt springen). Maar op zich is het wel iets wat tussen broers en zussen gebeurd. En helaas worden daarbij ook de zwakke plekken van elkaar "gepakt", vooral door het verbaal sterkere en slimmere kind.
Verder gaat er natuurlijk een hoop aandacht naar het kind waarmee wat is. Hier hebben we een druk jaar met oudste achter de rug, de rust is momenteel gelukkig weergekeerd. Ik had weleens te doen met de andere twee die er wat aandacht betreft er voor mij gevoel wat bekaaider vanaf kwamen. Daarnaast is het ook gewoon heel vermoeiend zo'n periode en kan je er niet veel bij hebben. Ik heb wel iets meer zorgen om kind waar wat mee is, maar ik vind haar niet zieliger dan mijn andere kinderen.
Ik denk dat jouw jongste wat meer positieve aandacht nodig heeft, heel goed om niet boos te worden vanwege de sneren. En een compliment voor iets waar hij goed in is mag best. Kan je ook doen als je hem naar bed brengt bijvoorbeeld.
Nou succes met jouw jongens, ik vond het verhaal over het samen koken en stripboek lezen heel ontroerend. Moet zeggen dat ik het lastig vind om te reageren (want ik heb helemaal niet de wijsheid in pacht), maar het hield mij wel bezig jouw verhaal.

Philou
05-08-2011 om 20:56
Purk
Purk, ik herken veel van wat je (be)schrijft. Hier twee zorgenkinderen, een tweeling. Misschien maakt het dat iets makkelijker omdat er natuurlijk wel verschil is maar niet op een pijnlijke manier verschillend. Maar wel heel veel concurrentie, ruzie, afkatten, jaloezie. Tweelingen zijn er sterren in. De hele dag gaat het door. En heel soms een dagje harmonie (pffff)... Wij hebben afspraken gemaakt wat je niet en wel mag zeggen. En als er ruzie of 'mot' uitbreekt (alleen al over het tellen van alle rode auto's op de weg die we *samen* tellen --> nee, die is niet van jou, die is van mij!!) dan krijgen ze beiden een time-out. Ook dat lukt niet tegelijkertijd (op verschillende plekken) dus dat moet dan maar na elkaar. HIer: niet slaan, niet katten, niet spugen, geen nare dingen zeggen (en anders moet je of 3 goede eigenschappen -echte goede- opsommen of een time out..) en sorry zeggen (waarbij ik vaak genoeg zeg, ja dat was het woord 'sorry' dat je schreeuwde maar ik hoorde geen sorry). En verder, daar waar ik humor kan gebruiken, doe ik het ook. Soms negeer ik een beetje speels de ander en zeg dan dat ie wel iets onaardigs zei maar dat ie eigenlijk stik jaloers is of juist heel veel van z'n broer houdt etc.. Maar ook het verwoorden dat een kind jaloers is, boos is etc.. juist ook het geven van een woord aan een gevoel en de vraag hoe het komt. We hebben hier geen taboe op jaloers zijn. Voor ons betekent dat eerder dat iemand een tekort voelt en dat is geen lekker gevoel maar iedereen heeft dat wel eens. Het gaat niet alleen om de vorm maar vooral om de achtergrond ervan.
Er zijn hier tijden dat we ze niet samen kunnen laten uit/aankleden, tandenpoetsen, tv kijken, etc.. vaak genoeg zitten ze met een eigen doos lego elk in een ander deel van het huis.

Petr@
05-08-2011 om 21:54
Ook geen tips
maar sluit mij ook aan bij Genista!
En een dikke knuffel, hopelijk wordt het een supervakantie...
liefs,
Petr@

Asa Torell
05-08-2011 om 22:40
Op zich
herken ik dit soort gedragingen wel van beide kinderen - die zijn hier echt niet aardig tegen elkaar. Zoon (7, niet eens zoveel jonger dan jouw jongste dus) zal een tekening van zus (4) altijd afkraken bijvoorbeeld. Daar is echt geen empathie te bekennen. Dit stoort me behoorlijk, maar het grote verschil is dat ze tegen elkaar opgewassen zijn, waarmee hetzelfde gedrag meteen veel minder pijnlijk wordt - althans ik denk dat het 'm bij jullie voor een aanzienlijk deel daarin zit.
Waarmee ik niet bedoel dat je het zou moeten laten zitten, het lijkt mij (als leek) juist wel terecht dat je je kind probeert te leren meer rekening met een ander te houden als die ander dat harder nodig heeft.

purk
06-08-2011 om 12:31
Broers-gedrag
voor een deel is het gedrag van jongste denk ik toch heel normaal "broers-gedrag". Beetje zieken en zuigen, hoort er gewoon bij.
Het lastige is dat oudste dat eigenlijk niet echt terug doet en daar zit ook de cruq, denk ik. Oudste is wat dat betreft naief en complimenteert altijd als jongste is bijzonders gedaan heeft (b.v. jongste vindt het erg leuk om 's middags thee te zetten en dat sjiek te serveren met kop/schoteltje en koekje etc. en oudste zeg dan bijna altijd wat leuk dat je dat doet, andersom als oudste eens b.v. eieren bakt, kan er bij jongste, die ze heerlijk vindt, nooit een bedankje of wat dan ook van af).
Ach, als ik het zo lees zijn het ook wat knullige voorbeeldjes en misschien wil het ook wel té ideaal. Het ergste blijf ik echter vinden dat jongste zo duidelijk maakt dat hij zich schaamt voor zijn broer en dat hij mokt: waarom heb ik nou net zo'n broer. Hopelijk is het een fase en is dit de periode van accepteren.
Dan wil ik ook nog even kwijt dat ik ontzettend blij ben dat ik deze in mijn wanhoop dit draadje ben gestart. Herkenning van anderen en de lieve woorden om me een hart onder de riem te steken doen me ontzettend goed. Echt ontzettend bedankt daarvoor! En die vakantie....daar gaan we gewoon wat van maken!
groetjes van Purk

Karmijn
06-08-2011 om 12:45
Gezin, pfff
Ik kom zelf uit een best wel groot gezin. En het ging er niet zo lief aan toe onderling. Dat schijnt toch wel normaal te zijn. Heel ongezellig en irritant, maar toch wel normaal. Heb je die serie 'Malcolm in the middle' wel eens gezien? Boeiend vind ik die.
Als er een kind kwetsbaar is, dan kan 'de normale manier van omgaan' ineens erg op pesten gaan lijken. De gelijkwaardigheid is weg. Bij ons was dat bij een zus van mij ook het geval. Zij was heel gevoelig en wij wisten haar steeds weer, zonder moeite aan het huilen te krijgen. Achteraf hadden mijn ouders ons daar op aan moeten spreken, vind ik. Ik schaam me er achteraf soms wel over. Gelukkig hebben we nu een goede band.
Misschien kun je dat ook zo aan je jongste uitleggen? Dat het grenst aan pesten, wat hij doet?
Bij ons helpt het overigens heel erg goed, als ze jarloers zijn op bepaalde dingen die hun broer krijgt (aandacht bijvoorbeeld, of voorrang op de computer) dat ik dan (op een rustig moment en niet boos hoor) aan hen vraag of ze zouden willen ruilen. Hoe ze het zouden vinden, als ze zelf de problemen zouden hebben, die onze zoon heeft. Dat komt hier altijd wel goed binnen. Want ze zien ook wel in, dat zijn leven geen pretje is. Zoiets van 'neem je mijn plek, neem dan ook mijn handicap' wat je weleens bij gehandicaptenparkeerplaatsen ziet staan.
Nou ja, nogmaals sterkte ermee!

Tink
08-08-2011 om 00:30
Website
Hee Purk, wat moeilijk lijkt me dit. Ik las al veel goeie tips in dit draadje, en ik denk dat de (h)erkenning ook al heel fijn is!
Ik kwam nog deze site tegen: http://www.brusjes.nl/Home/
Misschien ken je hem al, hij is speciaal voor kinderen met een broer of zus waar 'iets' mee is. In de lijst staan helaas net niet de dingen die jij noemt, maar misschien kan je jongste er toch iets mee. Er staat o.a. ook een boekenlijst op.
Sterkte Purk, ik ben blij dat van je af mailen al een beetje helpt!

purk
08-08-2011 om 14:39
Tink
bedankt voor de tip. Heb net al de site uitvoerig bekeken en ga hem zeker onthouden
groetjes van Purk

Asa Torell
10-08-2011 om 10:36
Misschien een boekentip
Ik zit nu zelf net 'Siblings without rivalry' (nederlandse versie heet 'How2talk2kids - broers en zussen zonder rivaliteit' te lezen en hoop er veel aan te hebben. Hoewel de titel de indruk wekt dat er een toverknop is om van die rivaliteit af te komen, vind ik het fijne aan de inhoud juist dat het omgaan met broer/zus-problemen beschreven wordt als voortdurend 'work in progress'. Er staan bijvoorbeeld precies zulke dingen in als de situatie die jij beschreef met het feestje Purk, en jouw reactie was ook helemaal volgens hun advies. En heel veel voorbeelden van ongelijke verhoudingen tussen kinderen, al dan niet doordat eentje een zorgenkind is, en hoe daarop te reageren.

purk
10-08-2011 om 17:16
Asa
boekentitel ga ik onthouden. Leesvoer voor de vakantie is allemaal al ingepakt, dus na de vakantie ga ik het boek lezen!
Bedankt voor je tip.
groetjes van Purk

Asa Torell
10-08-2011 om 21:09
Purk
Een heel goede vakantie voor jullie allemaal gewenst! En hopelijk bovendien eentje met lekker veel zon .

purk
15-08-2011 om 13:49
Even een berichtje
tot nu toe is de vakantie heerlijk en verloopt die boven verwachting gezellig.
Groetjes van een gelukkige Purk uit een zonnig zuid Italie

Genista
15-08-2011 om 14:43
Purk!
Ik heb aan jullie gedacht. Oh, wat fijn dat het tot nu toe lekker loopt. Dat pakken ze je alvast niet meer af, meissie!

Gerdina
17-08-2011 om 20:13
Mooi zo!
Nog een goed vervolg gewenst! Hopelijk komen jullie weer helemaal opgeladen thuis!

Monet
19-08-2011 om 18:36
Purk!
Ik zie dit draadje nu pas........meid, wat ben ik blij voor jullie dat de vakantie tot nu toe gezellig verloopt! Waar het door komt maakt even niet uit, geniet ervan!