Ben ik nou even vergeten dat ze autistisch is?

Tijdig

Goed om je er tijdig in te verdiepen en contacten op te doen Tess. Het kan een heel circus zijn of toevallig in een keer goed. Het is een tombola.
Mijn dochter zit undercover op regulier voortgezet onderwijs waar haar broer in de autismeklas zit. Dat betekent dat alle leerkrachten bekend zijn met autisme, en er iets meer kans is dat er rekening met dochter gehouden wordt. En als het alsnog fout gaat kan dochter op de school bijven maar in de autismeklas.
Alles wat ik vooraf had ondernomen was niet erg gelukt overigens. Om een diagnose te krijgen zijn we jaren onderweg geweest, bij meisjes kan het blijkbaar nogal moeilijk zijn, en hulpverleners vielen gestaag uit, en we hadden natuurlijk ook nog die kokerogen van de kinderbescherming. De basisschool had nog niet veel ervaring met rugzakjes. Via contacten van school van zoon hadden we voor dochter een speciale school gevonden op haar niveau, maar daar stak de staatssecretaris weer een stokje voor, kinderen die in groep 8 een diagnose krijgen, moeten het maar eerst proberen in het voortgezet onderwijs. Ja, wie neemt je kind dan aan zonder extra geld? Undercover dus.
En het gaat goed. Ze heeft het naar haar zin. En er zijn mensen in de school die rekening met haar houden en waar ze terecht kan ook al is de klassegrootte hoog voor haar. Nu in de 2e is het al rustiger. En ze weet zelf heel goed hoe het zit. Fijne niet zo grote school. Ondanks problemen als bezuinigingen lukt het.

Zucht

Ik herken deels je probleem. Jij hebt in ieder geval een leerkracht die al een niveau indicatie geeft. Hier zit dochter in groep 8 en ik heb nog geen idee! Volgende maand krijgen wij het schooladvies....
De juffen ZIEN de taalstoornis bij dochter niet eens. Dochter heeft ook een dyslexieverklaring maar omdat ze heel netjes kan schrijven mag ze haar werkstukken niet typen (andere dyslecten wel).
Ze doet pluswerk rekenen en in totaal zes kinderen doen op vrijdag nog een uurtje leuke dingen met iemand anders en dat doet ze ook. Haar spelling is niet geweldig, en begrijpend lezen ook niet (ruim voldoende beide op rapport). Presentaties en werkstukken schudt ze zo uit haar mouw en doet ze super. Tja, dat ze niet práát als een bijna 13-jarige daar heb ik ze nog nooit (nu tweede jaar) over gehoord.
De weg naar de middelbare school is voor ons 'dus' een eenzame. Aan de juffen zal ik niets hebben.
Ik ga wel zeer binnenkort babbelen bij de buurman, die werkte als brugklascoördinator op de school die jij te ver weg vindt(?).
Buurman kent dochter goed en eens horen hoe hij het ziet.

Vera

Weet niet of je er iets aan hebt

Hier wil ik absoluut voor het hoogste niveau gaan, juist omdat zoon zo kwetsbaar en sociaal wat zwak is. Geen flauw idee of hij het gaat redden, maar ik maak me geen enkele illusie dat hij het makkelijker zou hebben met lager niveau. Nu is dat hier wel iets evidenter omdat zoon op alle fronten cognitief goed scoort. Maar toch, er zijn nog steeds genoeg mensen die vinden dat het beter een stapje lager kan als sociaal overleven al zoveel kost. Ik denk dat een stapje lager funest is voor zoon, maar we zullen het zien. (hier groep 8 maar nog geen keuze gemaakt, heel jammer dat er hier geen kleine scholen zijn, particulier is voor ons geen optie)
Moeilijk te zeggen vanaf de zijlijn, maar zelf zou ik denk ik wel iets aan rekenen doen, als je het gevoel hebt dat daar in verbeterd kan worden.
Ik zou gewoon rustig overal gaan kijken, praten, ook kijken wat ze met een rugzak kunnen/doen. Heeft ze die dan nog? Je hebt nu nog tijd zat, antwoorden komen er vast wel. Kleine klasjes klinken leuk, maar volgens mij gaat het veel meer om sfeer in de klas (en of je kind erin past) en instelling docenten/mentoren etc.

T&t

Probeer over je speciaal-onderwijs-afkeer heen te stappen. Het is niet ideaal, maar mogelijk verzuipt je kind op een gewone middelbare school.
Mijn beide kinderen zitten op speciaal voortgezet onderwijs en oudste wordt bijzonder goed begeleid met zijn zwakke sociale kantjes, ik zie echt verbetering! Hij doet HAVO-VWO en ja, het is anders dan gewoon onderwijs, hij doet er waarschijnlijk langer over en dan is het nog de vraag of hij ooit vervolgopleidingen kan doen vanwege zijn stoornis, maar wat is het alternatief? Hem thuis laten zitten?
Mijn jongste zit op speciaal VMBO-TL sinds september en dreigt nu al een probleemgeval te worden omdat hij echt niks kan met rekenen én heel veel moeite heeft gewenst gedrag te vertonen in de klas (hij is, zeg maar, "nogal aanwezig"). Volgende week het eerste gesprek hierover.

Ja, je kind is autistisch en dan is de kans aanwezig dat het, net als bij mijn kinderen, niet op de "normale" manier kan. Middelbare scholen zijn vaak te prikkelrijk. Grote klassen, "leerfabrieken" in enorme gebouwen, en zelfs rugzakjes waar geen ruk mee wordt gedaan (ik zie momenteel zoiets gebeuren bij een vriendin van me). Ook is anti-pesten minder gegarandeerd dan bij speciaal onderwijs, waar ik echt ervaar dat ze er boven op zitten (mijn oudste begon vorig jaar pestgedrag te vertonen omdat hij behoorlijk verbaal begaafd is, dit is direct de kop ingedrukt en er is heel veel aandacht aan besteed dat dit niet opnieuw gebeurt).

Er zijn autisten die het uitstekend redden op het gewone onderwijs, al dan niet met wat begeleiding. Maar dat geldt niet voor elk kind. Elke autist is weer anders, heeft zijn eigen sterke en zwakke punten. Het is niet te vroeg om je daar nu al in te verdiepen, met oog op het voortgezet onderwijs.
Maar alsjeblieft, roep niet meteen dat SO uitgesloten is. De ene school is de andere niet, en ook al vindt geen enkele ouder het leuk als je kind erheen moet, ik ben honddankbaar dat het bestaat, anders had ik nu twee probleempubers gehad. Misschien hoeft jouw kind er niet heen, maar als ik lees hoe je bij voorbaat al die kleine klassen uitsluit vraag ik me toch af of je wel goed bezig bent... Sorry dat ik het zo hard stel.

Wat rekenen betreft: je kan het proberen om eraan te trekken. Misschien werkt het, misschien niet. Mijn jongste kind kan dus amper rekenen. We hebben ons kapot gewerkt daaraan, maar het zit er gewoon niet in en hij is ook nog eens net een ezel die zich steeds meer schrap zet naarmate je harder eraan trekt. Dan is hij door niemand vooruit te branden. Nu mag het voortgezet onderwijs het proberen. Basisschool, begeleiding en ondergetekende hebben jammerlijk gefaald. Ik ben benieuwd naar het gesprek volgende week.
Oudste kon wel goed rekenen, maar had weer andere problemen (o.a. omdat hij héél erg aan zijn eigen methodes hangt, ook al werken die niet). Met veel geduld en begeleiding heeft zijn mentor hem uit die starheid gekregen. Op de gewone middelbare school had dit geheid tot stampei geleid, omdat oudste heel veel geduld, begeleiding en ook steun nodig had hiermee. Ik geloof nooit dat een doorsnee middelbare school dit kan doen omdat er zoveel meer leerlingen zijn die ook aandacht nodig hebben, en deze vorm van aandacht meer is dan een gewone school kan bieden.

Kortom: ga goed uitzoeken wat bij jouw kind past en sluit alsjeblieft je ogen niet voor speciaal onderwijs. Misschien is het niet nodig, maar jouw dochter heeft wel autisme, en dat is wat anders dan zweetvoeten die je gewoon een keertje extra moet wassen. Het heeft echt aandacht nodig om te bepalen wat het best bij haar past en waar ze toe in staat is. Sluit dan niet al bij voorbaad dingen uit.

Lwoo?

Ik dacht dat lwoo in principe voor VMBO was en niet voor hoger.
Wij zitten in hetzelfde schuitje, alhoewel dochterlief nu in groep 8 zit met rugzak. Entrretoets heeft ze niet zo goed gemaakt, slecht op begrijpend lezen en woordschat. Rekenen scoort ze havo/vwo. School denkt aan TL, misschien havo. Over 2 weken voorlopig advies.
In groep 6 is tijdens diagnosetraject oa iq getest: bovengemiddeld Ik dacht 113 (met kamtekening dat dit een ondergrens is).
Zelf denken wij dat ze minimaal havo moet kunnen qua niveau, zeker op rekengebied.
Spelling is ze ook erg goed. Ik ben bang dat school het advies laat leiden door haar prestaties op begrijpend lezen en dat zien als een soort afspiegeling van een IQ.
Dat klopt mi in haar geval dus niet.
Wij zijn dit jaar overigens wel aan t oefenen geslagen met begrijpendlezen; dochter zegt thuis meer te leren dan van de RTer en in de klas. Dus ik hoop nu op een betere eindcito....
Dochter is ook kwetsbaar, heeft weinig vriendinnetjes en loopt soc emo achter denk ik. Ze ziet er ook als een berg tegenop en is ook nog vrij jong (nu jongste van de klas en dan ook nog Asperger).
Karin

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hier ook

Zoon zit in groep 7 en ook wij hebben binnenkort een gesprek op school over het voortgezet onderwijs. Ik ben heel benieuwd. Ik vind het juist moeilijk dat er hier in de regio weinig scholen zijn met kleine klassen en ook geen voortgezet speciaal onderwijs op hoger niveau. Ik ben wel blij dat school nu al met ons meedenkt.
(zoon heeft klassiek autisme, bovengemiddelde intelligentie. Cognitief ook goed; alleen dat begrijpend lezen is hier ook lastig)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hier helemaal goed gekomen (vo is zo veel beter dan basisschool)

Ik herken je zorgen maar al te goed. Hier heeft zoon Asperger. Was op de basisschool een buitenbeentje, zei al die jaren amper wat, iedereen liet hem links liggen en moest elke 5 minuten er op geattendeerd worden door de juf om verder te gaan met zijn werk. Elke leek had meteen gezien dat hij autistisch was. Iedereen had er ook voor het VO een hard hoofd in ondanks dat hij cognitief zeer goed was.

Nu zit hij als 13 jarige in 3 VWO van een reguliere scholengemeenschap en de docenten zien amper aan hem dat hij autistisch is. De mentor had vorig schooljaar verzuimd zich in te lezen en kwam er door ons na 6 weken achter dat hij autistisch was (is) en een rugzakje heeft. Het was haar niet opgevallen, wel van een andere jongen in de klas met Asperger.

Verder heeft hij vriendjes in de klas, is opeens gaan praten, durft wat te vragen aan docenten, heeft het naar z'n zin en doet bijna alles wat een ander ook doet. O.k. hij gaat nooit naar schoolfeesten, spreekt maar heel af en toe met iemand na school af en zit vooral thuis. Prima toch, als dat het enige is?

Hier dus helemaal goed gekomen en dat op een school die weinig kennis heeft van autisme. Rugzak begeleiding kwam ook pas na 1,5 jaar goed op gang. De locatie directeur beweerde zelfs nog dat er geen autisten bij hem op school zitten....

Zoon heeft nu voor het 5e jaar een rugzakje maar dat is eigenlijk bijna niet meer nodig. Hij heeft de 1e 1,5 jaar nauwelijks begeleiding gehad en het geld is verdwenen in de schoolpot. Het rugzakje wordt nu gebruikt voor lange termijn projecten en voor onduidelijke opdrachten. Heeft daar 1 uur per week begeleiding voor.

Verder is het een school met veel les uitval, lokaalwisselingen en roosterwijzigingen, maar dat vindt zoon alleen maar erg interessant. Hij zegt dat het zo saai zou zijn met elke dag het zelfde rooster. En dat zegt een autist...

Succes met jouw kind!

Vo helaas niet altijd beter dan bo

....Het is echt afhankelijk van school EN kind (en vooral wat het kind dus heeft....)

Vrije school

Mijn zoon zit op de middelbare school afdeling van de vrije school. In de dorpen/steden hier in de buurt heb je geen middelbare vrije school dus al die kinderen stromen hier op de middelbare school in. Althans een deel. Er zijn er ook die naar andere scholen gaan. Echter er zijn heel wat kinderen bij die elke dag minstens 1 uur enkele reis hebben. Kinderen die bij elkaar op de lagere school hebben gezeten reizen vaak samen naar de middelbare school. Een aantal ouders carpoolen met elkaar om te halen/brengen (wonen erg ongelukkig) maar de meeste kinderen gaan met de bus of trein/bus. Omdat ze met een groepje reizen is het helemaal niet zo vervelend en eng.
Als jouw dochter echt de enige is die naar de middelbare vrije school gaat is het misschien niet aan te raden maar als ze met een clubje vertrouwde klasgenoten samen kan reizen is dat misschien een oplossing?
Voor mijn zoon met ADHD is de vrije school echt een uitkomst. De combinatie van strak/klassikaal onderwijs en veel aandacht voor creatieve vakken en een hele duidelijke routine werkt voor hem heel goed.
Ik heb weinig tot niks met de pedagogische uitgangspunten van de antroposofie maar zolang mijn zoon elke dag vrolijk naar school gaat ben ik allang blij.
Zeker als jouw dochter het goed doet op de vrije school en aan deze vorm van onderwijs gewend is en het geschikt voor haar is zou ik het toch overwegen als het logistiek enigszins mogelijk is.

Verhuizen?

Het klinkt misschien raar, maar is verhuizen naar een plaats met een vrije school een optie? Nog afgezien van alle andere redenen lijkt het me voor een autist fijn als het oude vertrouwde schoolsysteem zoveel mogelijk wordt aangehouden.

Reactie

Fijn dat er zoveel reacties komen, en herkenning! Ik weet dat het allemaal nog ver weg is, maar van de andere kant; 1,5 jaar is ook niet zo lang, in die tijd gaat het onderwijssysteem niet veranderen, en gaat er ook geen leuke kleinschalige havo of vrije school in de buurt opstarten
Nogmaals, we wonen ook erg ongelukkig hoor (nou ja, erg mooi, maar voor scholen ongelukkig) de vrije school is voor het basisonderwijs 13 km reizen, voortgezet onderwijs ongeveer 60 km! dat is dus nogal wat. Er zijn wel kinderen die het doen trouwens, dus het blijft een optie, en ik ga ook kijken op die school, maar je vraagt wel erg veel van een kind van net 12. Van de andere kant, vraagt die school door de dag heen weer wat "minder" van haar; het is klein, overzichtelijk, ze kent het systeem, en de eerste twee jaar heeft ze nog klassikaal onderwijs met een eigen mentor. Verder kan ze examen doen op alle niveaus, en ook die keuze wordt pas gemaakt als ze 14 is, en dus een stukje verder in haar ontwikkeling. Zelf sta ik ook heel erg achter de visie van de vrije school, dus, dichterbij en het was helemaal geen vraag geweest! Bijkomend "probleem" is haar achtergrond, en deze school accepteerd gewoon niet alle rugzakkinderen; niet meer dan 3 per brugklas, en dan nog wordt per kind echt bekeken of het ook kans van slagen heeft, is ze wel zelfstandig genoeg? heeft ze gedragsproblemen? maar goed, we hebben het nog niet eens geprobeerd dus ik weet niet of ze haar zouden aannemen.
Het speciaal onderwijs, tja, ik weet dat ik daarover vrij hard uit de hoek kom, maar ze komt dan ook vanuit het speciaal (cluster 4), en ik heb haar juist zien opbloeien op de vrije school. Ik ben erg bang dat weer teniet te doen als ze weer in het "speciale hoekje" wordt gezet. Ze kan veel meer dan toen voor mogelijk werd gehouden, ze heeft zich enorm bewezen daarin, maar nu lijkt het nog niet genoeg, en dat is moeilijk. Van de andere kant wil ik ook niet de pusherige moeder zijn die haar kind onder druk zet om maar zo hoog mogelijk te presteren.
En dan houden we de reguliere scholengemeenschap over... 2500 leerlingen van vmbo tot vwo in een supergrote campus... dat gaat hem dus niet worden! ik zie haar in de 2e week al verzuipen.
Dan is er een toch iets kleinere scholengemeenschap, iets verder weg, maar wat gestructureerder, met huiswerk begeleiding voor de "rugzakkindjes".
En dan vragen scholen ook nog motivatie... is ze gemotiveerd om naar deze school te komen? nou eh... nee! ze is 10, en houd niet van veel mensen op een kluitje, hoe krijg ik haar gemotiveerd om met meer dan 1000 kinderen de hele dag op een school door te brengen? Ze wil best iets leren, maar dan het liefst gewoon thuis of in een heel klein groepje. En enthousiasme kan ze vooral opbrengen als ze met de paarden bezig kan zijn ze vindt groepen mensen moeilijk, en heel veel mensen vervelend, er zitten misschien 10 leuke mensen op de hele school denk ik, want de een kletst teveel, en de ander maakt teveel geluid, en de derde wiebelt, en de vierde maakt ruzie. Ze is nu al vaak erg moeilijk te motiveren om naar school te gaan. Als ze haar op haar toekomstige school vragen "en meiske waarom wil jij nou naar deze school komen?" zal haar antwoord zijn "dat wil ik helemaal niet!" en daar ga je dan... liegen kan ze ook al niet offeh, sociaal wenselijke antwoorden geven.
Tess

Herkenning

Tess, vooral die paarden en de overdosis aan vervelende mensen. Op de basisschool had ik er een hard hoofd in. Ik had de grootste moeite om haar naar school te krijgen en ik was bang dat het alleen maar erger werd. Maar dat werd het niet. Door de paarden en door mijn inzet om met hulp van contacten een goede school voor haar te vinden. En ze wil ook graag gewoon net als de rest zijn en die gaat naar school. En ja, als ik nu zie hoe graag ze wel naar school ga voel ik alleen maar opluchting, maar altijd ook die aarzeling of het wel zo gaat blijven. Het blijft een zorg. En een beetje schoolmens hoeft daar natuurlijk niet van om te vallen dat een kind eerlijk zegt dat het haar eigenlijk niet boeit. Die eerlijkheid kan ook charmant zijn en iemand voor je innemen.
Ik heb het inmiddels wat los kunnen laten. Gaat het goed, prima, gaat het weer moeilijk, gaan we maar weer praten of oplossingen zoeken. De grootste stress is eraf.

Wel verandering

Lastige keuzes ... Wij zijn er bij ons thuis ook mee bezig.
We hebben wel bewust gekozen voor speciaal voortgezet onderwijs volgend jaar. Wel cluster 3, ik zie mijn kind ook niet in een cluster 4 school.

Wel even iets om over na te denken....
Je schreef:
"1,5 jaar is ook niet zo lang, in die tijd gaat het onderwijssysteem niet veranderen, en gaat er ook geen leuke kleinschalige havo of vrije school in de buurt opstarten "
Daar ben ik het niet mee eens en wil je er wel voor waarschuwen.

Het systeem gaat per augustus 2012 wel veranderen. Er wordt passend onderwijs ingevoerd en een maatregel is dat je met een plus kindje niet zomaar overal terecht kan. Je geeft je kind op bij de gewone voortgezet onderwijs school naar keuze (dit kan geen speciaal onderwijs school meer zijn). Die school kijkt vervolgens of het jouw kind, met zijn/haar problematiek onderwijs kan bieden. Anders wordt je kind op een andere school binnen het samenwerkingsverband geplaatst. Een school die bijvoorbeeld heeft aangegeven graag kinderen met PDD-Nos op te vangen. Daar heb je als ouders verder in principe geen keuze in.
Helaas!

Passend onderwijs

Ja, dan ook nog eens die draak van het passend onderwijs... ik weet het idd wel, maar dacht eigenlijk dat dat vooral voor basisonderwijs opging. Maar goed, als ouder van een bijzonder kindje heb je straks steeds minder te willen lijkt het wel. Het is natuurlijk ook zo dat het op de basisscholen al lang zo werkt, sommige scholen willen gewoon niet, en met een beetje "geluk" wordt er dan nog even met een rugzakje geprobeerd, maar vaak is een kind vrij snel doorverwezen naar het cluster 3 of 4... want "wij kunnen hem niet bieden wat hij nodig heeft, en binnen ons samenwerkingsverband is DIT de juiste school voor hem" ik heb het pas nog van heel dichtbij meegemaakt. En ga jij maar eens tegenspreken dat DIT de school is! je wordt voor het blok gezet alsof je geen keuze hebt.
Enneh, een ding: mijn kinderen worden nergens "geplaatst" zo lang ik het er niet mee eens ben!
Maar goed, op dit moment hebben we daar rust in gevonden, de vrije school zat nl overal zo'n beetje "buiten". Ja, die verwijzen ook door als het echt niet gaat, maar dat heb ik nog niet zo vaak meegemaakt. En ook hier zie je behoorlijk wat bijzondere kindjes... al dan niet met rugzakje.
Voor het voortgezet vrije schoolonderwijs ligt het dus al wat moeilijker om binnen te komen, er is een beperkt aantal plaatsen voor kinderen met een rugzakje, en daar kan ik me wel wat bij voorstellen; het is nou eenmaal geen speciaal onderwijs, dus ergens zit je aan een grens wat de school aankan. Vandaar ook dat we nu al moeten gaan kijken, (ze is pas 10) als we dat zouden willen zijn we nog niet zomaar binnen, en de grote vraag blijft of ze het reizen een beetje aankan, en de lange dagen die ze dan gaat maken.
De uiterste optie is natuurlijk verhuizen maar daar krijg ik mijn man nooit in mee (dan moet hij weer ver naar zijn werk gaan reizen, haha) en daarbij komt dat we de jongste dan van basisschool moeten laten wisselen, en die moet dan nog 2 jaar, en hij zit eindelijk zo lekker op zijn plekje...
We gaan maar eens een paar open dagen bekijken als die eraan komen, en voorlopig nog maar even genieten van het feit dat ze het nu lekker doet op school.
Tess

Tja

Zoals ik het lees, heb je twee scholen die jij voor je dochter een optie vindt. Gezien de vrije school, zou ik eerst rondvragen of er meerdere klasgenootjes zijn die naar die vrije school gaan, zodat je weet dat ze niet alleen hoeft te reizen. Hoe denkt je dochter over die school? Als ze het ziet zitten, denk ik dat het zaak is dat je snel aktie onderneemt gezien de geringe hoeveelheid zorgenkinderen die zij aannnemen. Verder zou ik mezelf heel goed laten informeren bij beide scholen over de dingen die belangrijk voor je dochter zijn, hoe ze met kinderen met een etiketje omgaan, wat de procedure is voor een aanmelding? etc etc. Die motivatie is trouwens een zorg voor later, daar moet je je nu absoluut niet druk over maken.
Weet je zeker dat speciaal onderwijs een "no go" is? Gezien jouw dochters wensen denk ik juist dat je daar wel naar moet informeren. Informeren kan nooit kwaad tenslotte en wie weet kom je wel voor een aangename verassing te staan.

Reizen

Familie van mij is gaan wonen in de buurt van de enige goede lagere school voor hun jongste kind. De oudste reisde zelfstandig een flinke afstand. Toen de jongste ook naar de middelbare ging, is het gezin verhuisd naar de buurt van de school van oudste. Zo kan het dus ook.

Nou,

ze zijn juist naar de vriendjes van de oudste toe verhuisd, eigenlijk. Want die woonden allemaal in de de buurt van de school. Dus die sprong een gat in de lucht.

Verhuizen

klinkt allemaal leuk, maar heb je al eens geprobeerd een huis te verkopen in deze tijd? een andere woning vinden is dan weer niet zo'n probleem maar goed, verder zijn wij ook met het bedrijf behoorlijk gebonden aan deze regio, reistijd blijft dus.
Maar goed, heb gisteren nog eens met iemand gesproken wiens kinderen dus ook die "verre reis" elke dag maken, en die hadden er helemaal geen problemen mee. Sterker nog, ze lachen zich rot om die kinderen die een half uur moeten fietsen terwijl zij lekker droog in de trein huiswerk zitten te maken verder lijkt reizen met een groepje mij zowiezo wel het prettigste, ik zal eens her en der mijn licht opsteken wie nog meer van die plannen heeft...
Oooooh nu ben ik weer aan het vergeten dat ik een kind met een extra uitdaging heb... op dit moment zie ik het gewoon niet zo, al die problemen. Maar ja, op dit moment zit ze ook op een leuk klein schooltje waar iedereen elkaar kent.
Tess

Reizen

Hoeft geen probleem te zijn. Ik ging de eerste 14 dagen met mijn kinderen heen en weer. En nu reizen ze 5 kwartier naar school en 5 kwartier terug. Met mobiel voor verrassingen kunnen ze contact met mij opnemen om te overleggen en vooral mijn dochter heeft het goed gedaan dat ze uit school verplicht even moet stilzitten in de bus. De rust waarmee ze nu thuis komt is weldadig na de woede waarmee ze uit de basisschool kwam.

Reizen is relatief

En een treinreis is redelijk overzichtelijk en beschermd. Ik persoonlijk zou minder moeite hebben met mijn kind een uur te laten treinen dan hem een uur te laten fietsen.

Maarre, loopt dat niet behoorlijk in de papieren, qua kosten?

Kosten

Sommige scholen hebben een potje voor verre leerlingen, kan je iets vergoed krijgen. Vraag er eens naar. Kinderen reizen voor minder geld dan volwassenen. Misschien zijn er wel meer mogelijkheden om iets vergoed te krijgen, iemand tips?
En ja, je hebt geen keus. Het was dit of speciaal vervoer en dat leek me, gezien de verhalen een drama. Gelukkig kan het.

Kinderen aannemen

Hoi. Ik lees je verhaal vol interesse, zoon zit nu in groep 7 dus het vo komt langzamerhand dichterbij. Hij heeft een rugzakje wegens pdd-nos. Dat loopt tegen het einde van de basisschool af. Ik neem aan dat hij daarna geen rugakje meer krijgt ivm alle bezuinigingen en zo, daarvoor gaat het 'te goed' denk ik. Maar begrijp ik nou goed dat scholen hem mogen weigeren omdat hij een diagnose heeft? Of alleen als hij een actief rugzakje heeft / nodig heeft? Daar had ik nl nog helemaal niet bij stilgestaan! Ik denk er trouwens nu al over om te gaan verhuizen naar waar zijn school is, hij kan nl totaal de weg niet vinden We wonen nu recht tegenover zijn school, heel handig. Groetjes, Lena

Hoi lena

wat een luxe positie: tegenover de school wonen! Wij wonen direct achter een basisschool maar die is helaas niet geschikt voor onze kinderen ;(
Het rugzakje van mijn dochter gaat ook aflopen, en ja, ik had ook het geweldige idee "dan laten we haar toch zo naar het vo gaan? het gaat prima nu!" maar zo simpel ligt het dus niet. Het kind wordt al beoordeeld op het feit dat ze een rugzakje heeft gehad, en ooit uit het speciaal onderwijs is gekomen. En al die grote stappen voorwaarts die ze heeft gemaakt, denk ik dan... nee, ze blijft autistisch. (ook pdd-nos)en dus is het helemaal niet zo vanzelfsprekend dat ze overal wordt aangenomen. Dat viel mij even heel erg tegen, vandaar ook dit draadje.
groetjes, Tess

Vo hoeft niet slechter te gaan

Mijn ervaring is dat het VO eigenlijk een stuk georganiseerder en gestructureerder verloopt dan de basisschool. De kinderen krijgen in het begin van het jaar een rooster, het weekoverzicht is dus duidelijk. Daarnaast een proefwerkrooster, dus dat is ook voor het hele jaar duidelijk en van de meeste vakken een jaaroverzicht waarop precies staat wat er wanneer behandeld wordt en wat het huiswerk is. Ook duidelijk voor het hele jaar. Maar: dat is op lang niet alle scholen zo.
Het rugzakje stelt niet gek veel voor, mijn zoon heeft iets vaker dan andere leerlingen een gesprekje met de mentor. Daarnaast hebben mentor, ambulant beg., zorgcoördinator en ik iedere twee maanden een gesprek. Daarin bespreken we knelpunten waar iets mee gedaan kan worden. Maar het allerbelangrijkste is dat school mijn kind en mij serieus neemt. We gaan het rugzakje niet verlengen, omdat het ze het serieus nemen en ook zonder rugzakje de aanpassingen willen blijven geven.
Een belangrijke aanpassing is dat mijn zoon vrijstelling heeft voor alles wat als 'leuk' bedoeld is. Geen gym, geen drama, geen kamp, geen sportdag, geen etc. Dat soort vakken kosten hem al zijn energie. Een kennismakingsdag met leuke spelletjes zou betekenen dat hij daarna minstens een week 'ziek' thuis is, dat is dus zonde van de energie.
Maar goed, met mijn zoon (klassiek autisme) gaat het op het VO heel veel beter dan op de basisschool. We hebben hem ook extreem goed voorbereid op de stap, hij heeft zelfs in groep 8 een paar vakken van de brugklas meegedaan, om gewoon -zonder druk- te kunnen oefenen. Daarnaast uitgebreid geoefend met van alles wat je kunt overkomen op het VO. Ik heb ooit een hele lijst hier neergezet, zal ik straks wel even zoeken in het archief.
Kijk gewoon goed naar wat je dochter nodig heeft, zowel aan vaardigheden als aan aanpassingen. En natuurlijk: kijk naar op welke school zij zich het beste thuis zal voelen. Wij hadden geluk met een heel prettige school op 1500 meter van huis.

Voorbereiding

Even van mezelf twee stukjes gekopieerd uit het archief:

Voor ieder kind zal het anders zijn, maar voor mijn zoon was het belangrijk te werken aan: zelfstandig eten en drinken in een drukke ruimte waar iedereen door elkaar kakelt, ook als je niet kunt zitten.
Zelfstandig naar school fietsen, niet alleen als de zon schijnt, maar ook in regen en kou. Ook via een andere route kunnen fietsen. Ook met een zware rugzak kunnen fietsen. Ook naar een andere locatie kunnen fietsen. En ivm wegopbrekingen: een omweg kiezen of je fiets de stoep op kunnen duwen, kunnen lopen met fiets. Als je valt, wat doe je dan?
Kunnen omgaan met plotselinge roosterwijzingen. (= kunnen omgaan met veranderingen). Kunnen omgaan met een plotseling tussenuur. Je moet je in principe alleen kunnen redden, zonder dat iemand zegt wat je moet doen, dat moet je zelf kunnen bedenken.
Kunnen omgaan met drukte in smalle gangen, geduw en geklier. Kunnen omgaan met het 'vechten' om een plekje in de klas. Zelf een plekje kunnen kiezen, weten op welke plek je het beste kunt werken.
Om hulp durven vragen bij een volwassene, ook als je deze volwassene nog niet goed kent. Om hulp durven vragen bij een klasgenoot, zowel face-to-face als telefonisch en via mail/msn. Om kunnen gaan met vage opdrachten. Precies kunnen noteren wat een docent aan huiswerk opgeeft. Ook als je niet direct begrijpt wat de bedoeling is. Durven aangeven als je je niet lekker voelt, dan om hulp durven vragen.
Oplossingen kunnen bedenken voor alle problemen die je tegen komt (dat vraag ik straks aan Mama, is een adequate oplossing). Je eigen grenzen kennen, als je overprikkeld raakt, wat is dan een passende oplossing? Hoe los je dat op halverwege een drukke schooldag? Kunnen omgaan met een grote hoeveelheid 'moeten', ook als je daar 'gek' van wordt.
Bij alleen thuis zijn, zorg goed voor jezelf. Neem iets te drinken, iets te eten. Zorg even voor ontspanning. Neem zelf het initiatief om aan huiswerk te beginnen.

En in een andere reactie van mij:

1. voorbereiden op een mogelijk eerste uur vrij, dwz de avond tevoren dat doorspreken:-het kan gebeuren, -wat doe je dan, -welke opties zijn er, etc.
2. je kan 's avonds een klasgenootje bellen om het te vragen
3. nooit terug naar huis, maar vraag om hulp bij mentor, afdelingshoofd, zorgcoördinator of concierge.
Angst en paniek zijn te voorkomen door van te voren, steeds opnieuw, álle opties te bespreken. Van te voren is belangrijk, want dan is er nog geen angst en paniek. Ook is het handig om stappenplannen in de agenda te zetten. Onverwacht eerste uur vrij is: 1. mediatheek, 2. kantine, 3. vul maar in

Hier ook

Ook hier gaat het op het VO veel beter dan op de basisschool. Die wisselende docenten vindt onze zoon een verademing. Dat rooster biedt structuur en de school is wel groot, maar ook dat 'went' volgens zoon.
'Weet je wat zo lekker is, mam, die leraren, die de vakken geven, die weten echt heel veel van hun vak af. Daar kun je echt wat van leren.'