Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Boos zeg

Komt mijn zoontje uit school: is hij gevallen omdat een rotjochie hem heeft laten struikelen, doet zijn vinger het niet meer en dik. Nou heeft mijn zoontje DCD, een motorische stoornis waarvoor hij maximaal getraind wordt om ervoor te zorgen dat hij op het gewone basisonderwijs kan blijven. Het is natuurlijk de vinger van zijn schrijfhand. Gelukkig bleek het slechts gekneusd, maar ik ben zo zwaar geirriteerd!

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

27-01-2011 om 16:34

Rotjochie

Ik hoop dat het rotjochie op het matje is geroepen! Ik ken die typetjes wel, loopt er een willekeurig kind voorbij en dan steken ze opeens hun been uit. Heb er ook wel eens een bij zijn nekvel gepakt. :-p
Sterkte met de vinger.

Fransien

Fransien

28-01-2011 om 10:02

Moeder van zo'n rotjochie

Mijn kleuter doet dit zo nu en dan op school, juist in de gang bij het jassen aantrekken. En ik schaam me zo voor dat gedrag, hij behandelt andere kinderen als dingen als het hem zo uitkomt. Het zal bij de leeftijd horen en dergelijke, maar ik vind het principieel onaanvaardbaar gedrag.
Heel veel sterkte met je kind. Als mijn kind dit gedaan had, was het op het matje geroepen op een manier die niet mis was (excuses aanbieden aan het kind, en daarbij het kind aankijken en bij de naam noemen).

lilajolie

lilajolie

28-01-2011 om 11:39 Topicstarter

Fransien

Bestonden er maar meer moeders zoals jij! Dan komen de kinderen er in ieder geval achter hoe je je 'hoort' te gedragen. Dat het dan vaker gebeurt, is meestal het gevolg van moeizame sociale vaardigheden en dat valt voor zowel ouders als kind niet mee. Maar erkenning dat jouw kind dat wel eens doet en aanspreken op gedrag is al veel meer dan de meeste andere ouders doen.

Dus namens de gepeste kinderen: Dank je wel voor de aandacht die je het geeft.

Fransien

Fransien

28-01-2011 om 13:23

Zelf gepest

Ik ben zelf vreselijk gepest op de kleuterschool eerst, geen dag zonder builen en blauwe plekken, en daarna op de lagere school, daar werd het alleen maar erger. Alleen al het idee dat mijn kind iemand zou worden waar ik destijds op school bang voor was geweest, dat wil je als moeder nooit. Net zoals jij wil ik dat mijn kind gezond en gelukkig wordt, vriendelijk is, leuke vrienden heeft, een fijne knul, zoeentje waar iedereen blij mee is, dat hij alles bereikt wat hij wil bereiken, dat eruit komt wat erin zit... Jij hebt een kind wat door een handicap al bij het begin van de race op achterstand staat, als ik dat wist, had ik mijn jongetje voor de duur van de kwetsuur behulpzaam laten zijn bij het schrijfwerk. Hij is 4, hij heeft iemand pijn gedaan, hij heeft iemand die zo op het randje van de mogelijkheden zit tijdelijk een mogelijkheid ontnomen, dat neem ik ook op deze leeftijd heel serieus.
Maar ik denk dat er meer ouders zijn zoals ik, ik denk dat de juffen de ouders te weinig inschakelen voor dingen die op school mis gaan en waar ouders wel degelijk iets bij kunnen doen. Ik sprak vanochtend in de trein een moeder van een jongen die in de klas van mijn oudste de grootste pestkop is, moeder wist van niets, had op het 10-minuten gesprek een vage zin gehoord van 'sociaal gedrag niet altijd op het gewenste peil, haalt kattekwaad uit', maar had gedacht dat dat kattekwaad was, niets ernstigs. Zij stond met haar oren te klapperen dat beste vriendin van dochter van de overblijf af is omdat het dan helemaal mis gaat, dat dochter ook bang is voor hem terwijl ze haar jongen regelmatig over mijn dochter hoort, en dan alleen maar positief. Zij gaat dit grondig aanpakken, maar ook de juf aanspreken dat ze niet van die vaagheden wil horen, maar duidelijk dat zoonlief zich misdraagt, en wat vanuit juf het stappenplan is, en melden wat zij thuis doet en dat ze wekelijks feedback van de juf wil over hoe het gegaan is.

Communicatie met school

Zeker heel belangrijk. Hier wordt gesproken met de ouders van het kind dat gepest wordt en thuis misschien niets verteld, en er wordt gepraat met de ouders van het kind dat pest.
Als de kinderen wat groter zijn gebeurt dit soms ook na schooltijd met alle partijen. Zodra een kind weet dat anderen op de hoogte zijn (volwassenen) verandert er soms al veel in het gedrag. Er hoeft niet direct "straf" gegeven te worden, daar worden de kinderen misschien alleen maar stiekeme pesters van. Gewoon een open en eerlijk gesprek doet vaak al wonderen.Zo`n geval van been uitsteken in de kleuterklas is echt iets voor de juf om in de klas over te praten. Een 4 jarige ziet het misschien een ander(ouder?) kind doen en lijkt het wel een leuk spelletje. Nee dus, het is gevaarlijk.
Wij hebben het gehad in groep 3. Het werd een sport om een stoel naar achteren te schuiven als iemand anders wilde gaan zitten. Tijd voor de leerkracht voor een flinke "preek".

lilajolie

lilajolie

28-01-2011 om 15:43 Topicstarter

Verantwoordelijkheid en judo..

Als ouders hun verantwoordelijkheid willen nemen, nadat ze zijn ingelicht (wat een vreselijk verhaal over de moeder die niet wist dat haar zoon een pester was), kan het niet anders als dat er een plan opgesteld kan worden voor zowel de pesters als de gepesten. Dat moet werken, zou je zeggen. Het punt is dat deze ouders er niets van willen weten. De moeders van de gepeste kinderen zijn degene die overtrokken reageren. Komt nog bij dat het zorgenkinderen zijn, dus ouders van de pesters hebben daar ook een mening over (is de ervaring).

Mijn man wil dat mijn zoontje op judo gaat. Maar ik vind dat lastig te beoordelen, omdat mijn zoontje sociale informatie maar moeizaam kan interpreteren en zich heel snel een 'geslagen hondje' voelt. Hij loopt er dan ook helemaal naar. Ja zegt mijn man dan, dan moet je zorgen dat hij óók kan slaan, het recht van de sterkste. Maar ik vind dat onverantwoord, omdat ik niet weet of hij hier wel mee om kan gaan. Bovendien komen de prikkels zo hard binnen, dat hij al snel van slag is. Ik ben van mening dat de kinderen maar gewoon moeten leren om respectvol met elkaar om te gaan.

Respect

Respect en discipline is juist wat je leert bij Judo. Je leert er zeker niet slaan! Wat je wel leert is wat meer zelfvertrouwen, sterker in je schoenen staan.
Moeders zullen niet gauw zeggen: "Toen hij je liet struikelen had je hem een flinke oplawaai moeten verkopen." Maar toch, is dat soms het enige wat goed werkt bij geboren pesters. Koekje van eigen deeg.
Lilajolie, als wij elkaar morgen toevallig tegenkomen en ik laat jou met opzet struikelen? Wat doe je dan? Ik neem aan dat je niet vol respect naar me kijkt en me vriendelijk bedankt?
Als de ouders niets doen, de leerkracht niet, dan zal je zoon het zelf op moeten lossen. Dan maar een keer straf, dan maar een keer een pittig gesprek als je op school moet komen. Die rotjochies komt hij nog jaren tegen, het is goed als hij zichzelf kan verweren. Hij hoeft de sterkste ook niet te zijn, maar het is al goed als hij niet bang meer is, een weerwoord heeft, voor zichzelf opkomt.

Pelle

Helemaal eens met je stelling dat je zelfvertrouwen krijgt door dingen te doen die je aanspreken. Overigens ook door dingen te doen die je niet liggen en je blijkt toch succesvol te zijn.
Ik reageerde puur op de uitspraak van de man van Lilajolie, dat hun zoon op judo wel zou `leren slaan`. Ik reageer daarop door te zeggen dat er bij judo andere zaken worden aangeleerd, maar zeker geen slaan.
Niet dat Judo het beste zou zijn voor hun zoon, ik heb geen voorkeur voor een bepaalde sport of hobby.

Pelle

Pelle schreef:
"Daar ben ik het niet mee eens. Je krijgt zelfvertrouwen van een sport/hobby die je leuk vindt en waar je lekker in de groep ligt. Dat hoeft dus niet perse judo te zijn en al helemaal niet als judo je niet ligt."

Ik denk dat je flow krijgt door iets te dat je ligt. Daarnaast denk ik dat sporten als Judo, of andere verdedigingsporten, twee dingen kunnen bewerkstelligen.
Het eerste is lichamelijke centratie: vanuit een punt in je lichaam -vaak je buik; de chi- de kracht bundelen en kanaliseren. En dat leer je ook geestelijk: overtuiging en vertrouwen in jezelf maar ook in een ander (via regels: iedereen houdt zich er aan en anders..).
Bij acrobatiek kan dit ook. Maar spreekt iets minder helder.

En in sommige andere sporten of hobby's heb je dat in andere mate.

monne

monne

29-01-2011 om 21:22

Twee kanten (beetje lang geworden)

mijn zoontje van 5 wordt sinds vorig jaar gepest en buitengesloten. Meerdere keren aangegeven op school waar niks mee is gedaan. Zoon vertrouwt leraren niet meer en lost zijn problemen nu zelf op. Als hij het gevoel heeft gepest te worden of als iemand hem iets aandoet (ook al is het per ongeluk) kan hij degene in kwestie slaan enz.
Nu vallen onder de kinderen die nu wel eens een tik van hem krijgen dus ook de pestkoppen die hem ook steeds hebben buitengesloten. En wat denk je de moeders van die etters lopen nu bij school te klagen over mijn zoon en hij wordt er ook nog eens op afgekereknd zo zielig voor mijn zoon die nu school, juffen en andere ouders niet meer vertrouwd, enz.
Ik baal er zo erg van dat ik de docenten heb geloofd dat het niet zo erg was, en dat ik ook niet ebn gaan klagen enz. Een moeder van die pestkoppen had zelfs het lef mij boos aan te spreken over gedrag van mijn zoon. Pff wat doe je hieraan.

lilajolie

lilajolie

30-01-2011 om 09:05 Topicstarter

Terugslaan

Ja zie je? Terugslaan lijkt toch echt niet te lonen. Het is beter als de kinderen met elkaar leren praten. Slaan is meer iets voor holbewoners, volgens mij...

Ik weet nu zeker dat mijn zoontje niet op judo hoeft. Hij moet gewoon slimmer zijn

monne

monne

30-01-2011 om 09:44

Leraren

ja als een kind zich in het nauw gedreven voelt en als volwassenen niet rechtvaardig ingrijpen gaan ze het zelf oplossen.

Ik vind echt dat dit de taak van de leraar is, krijgen leraren niks over pestprotocollen enz op de pabo? Ik ben eigenlijk wel benieuwd.

Vreselijk hoe kinderen kunnen pesten. Het is iets wat je je hele leven bij je houdt. y

Brugmannen

Ik keur slaan niet goed maar ik denk wel dat 'praten' veelvuldig overrated is. Lichaamstaal spreekt het meest, ook op school maar daarmee bedoel ik niet slaan. Hoe meer er geluld wordt, hoe minder adequate lichaamstaal.
Maar zoals die twee van mij, toen 4 jaar oud, brutale buurjongen van toen 8 kwam er aan. Hij had een manier .. hij had iets over zich.. die twee van mij denken niet eens na: een grijpt z'n enkels, de ander z'n armen en middel en in no time ligt brutale buurjongen op de grond en zitten mijn twee triomfantelijk te schaterlachen&meteen weer opgestaan.

Buurjongen nooit meer gezien: de verhoudingen zijn in 1x duidelijk geworden. Non-verbaal.

Rosase

Rosase

30-01-2011 om 22:12

Monne: wat je eraan doet!

De moeder van de pestkop klip en klaar vertellen hoe de vork in de steel zit.
Sommige mensen hebben blijkbaar een plank voor de kop en deze moeder lijkt mij er eentje van dat type. De hoogste tijd dus dat ze eens te horen krijgt hoe het er nou werkelijk aan toe gaat.

monne

monne

30-01-2011 om 23:29

Rosase

ik weet niet of dat nog nut heeft. Ouders en leraren hebben van mijn kind hun roddelonderwerp gemaakt. Ik had vorig jaar toen het begon meteen een klacht moeten indienen en niet op de leraren vertrouwen dat ze het zouden oplossen. Ik hou absoluut niet van slaan maar om eerlijk te zijn begrijp ik het ergens wel, als je zo wordt getreiterd en je geeft het aan en de juf doet er niks aan. En het blijft maar doorgaan dan wil je toch zelf iets doen.
Als ik er nu iets van zeg ben ik bang ruzie te krijgen met meerdere ouders die blijkbaar niks anders te doen hebben dan over andermans kinderen te roddelen en het nog eens hoog in hun bol hebben.

monne

Mijn ervaring is dat wanneer jij met een niet te moeilijke, elegante, voor alle partijen hapbare oplossing komt en je spreekt daarbij uit wat jij graag voor je kind wilt en wat hij nodig heeft er vaak wel geluisterd wordt. Vaak komen ze op school er zelf niet op. Dus ipv formuleren wat de juf moet doen.. zeggen wat jouw kind nodig heeft.

monne

monne

31-01-2011 om 10:49

De juf

We hebben idd al wel een goed gesprek gehad met de juf en we zijn nu bezig met het terugwinnen van het vertrouwen van mijn zoontje in de school en in de leerkrachten. Het probleem is nu dat de ouders elkaar opjutten en dat ze zelfs ook nog bepaalde leerkrachten op school opjutten.
ook mogen het jongetje dat mijn zoontje steeds treitert en het jongetje dat daarin meegaat niet meer met mijn zoon spelen van hun ouders omdat mijn zoon zogenaamd de boosdoener is. Het lijkt echt omgekeerde wereld te zijn. Maar goed ik kijk even aan hoe het met de school zal gaan en weet nu even niet wat ik met die ouders moet.

lilajolie

lilajolie

31-01-2011 om 12:43 Topicstarter

Monne

Het is een hele gevaarlijk hoor deze: Je gevoelens delen met moeders? Ik heb dat één keer gedaan, dat ging goed, maar die moeder heeft mij daarna niet meer gesproken (beetje geschrokken van die eerlijkheid, denk ik). Het is jammer dat dit zo fout loopt. Als je je kwetsbaar opstelt, kan je ook uitleggen wat je er allemaal aan doet om jouw zoontje zich goed te laten gedragen. Dat dat inspanning kost en dat je het jammer vindt dat hij zich zo gedraagt, maar dat je begrijpt dat hij het soms zat is. De discussie moet je dan altijd vermijden, natuurlijk. Want jíj doet er alles aan. Dan zouden de moeders wel erg rancuneus zijn om jou en je zoontje te blijven afwijzen, maar dan kan je het ook afsluiten, onder het mom van niet- leerbaar zijn.
Als de moeder van de pester van mijn zoontje op die manier naar mij toe zou komen, zou ik haar nog willen helpen ook, dat weet ik zeker!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.