Dat "zuigen"

Wat ik wel eens zeg

onze IADH-kind heeft ook de neiging om je bij alles en niet te betrekken, dodelijk vermoeiend. Erg bot en onaardig soms, maar ik benoem tegenwoordig weleens: jij kijkt nu jeugdjournaal, wij zijn aan het praten. Ik wil niet dat je telkens roept. En bij ons kind werkt het. Wel zaak om het niet boos te zeggen, gewoon vriendelijk. Onze zoon snapt het dan en houdt dan eigenlijk op met al die loze mededelingen.

Maar goed, je een beetje inschattende, denk ik dat je dit vast al weleens gezegd hebt.

groetjes van Purk

Klopt

Dat is inderdaad precies wat wij altijd zeggen. Maar jammer genoeg: het helpt geen sikkepit. Dus na een tijdje raken wij er knap geïrriteerd door. Daarna moeten we boos worden. En zelfs dat helpt niet...

Oh jaaaaaaa

wat herkenbaaar!
Ik probeer het ook vaak pedagogisch verantwoord door hem omstandig uit te leggen ; jij doet dit, ik doe dat: probeer dat alleen te doen, want ik vind het vervelend als je mij steeds stoort.
Koentje... dat doe je op school toch ook niet? Daar kun je toch ook gewoon voor jezelf werken? Of moet ik soms ook een rood verkeerslicht maken?

Enm uiteindelijk roep ik wel eens :'Hou nu gewoon je kop tegen mij!!!'
(anders zet ik de tv uit, smeer ik verf in je haren, gooi ik de psp weer voor een week op slot!. Oh ja ennuh..... dat doe ik dan ook.
Oke, nee, ik heb nog nooit verf in zijn haar gesmeerd.
M< aar ik geef op een bepaald moment wel aan; als je nu niet gewoon stil bent, dan ....' En dat doe ik dus.

Koentje

Ja hoor koentje dat doe ik ook. En ik voer het dan ook uit, wat weer leidt tot een driftbui. Oh bah, ik vind het ook zo moeizaam gaan allemaal momenteel hier. Ik heb ook geen geduld meer, zoon is echt lekker op dreef, en lekker dwangamtig, veeleisend, boos ed. Tijd dat de vakantie even gaat inzinken...

En noemen jullie dat dan ook "zuigen"? En Koentje, hélpen die sancties dan voor de volgende keer?
Ik probeer het hier ook nog vaak op andere momenten met "rede" uit te leggen, ja, de theorie is hem hélemaal duidelijk. Jammer genoeg de toepassing in de praktijk niet. :-p

zuigen idd, zo noem ik het ook.
Ik leg het ook uit op een ander moment, jaha, dan snapth hij het uitstekend, maar als puntje bij paaltje komt... dan kan hij het gewoon niet.
Ik heb hem net naar zijn kamer gestuurd (gewoon omdat ik gek werd van die geluiden, uitroepen en andere dingen van hem), hij ging zowaar, heb wel gedreigd anders zijn nintendo waar hij mee speelt, af te pakken én gezegd dat het voor hem fijner is omdat zijn brusjes al genoeg herrie maken...
Is de vakantie al voorbij??

Claimen

Zo noem ik het. Bij tijd en wijle is het héél erg. Dan word ik continu overal bijgetrokken. Gék word je ervan, zeker als je nog wat werk moet afmaken of gewoon een gonzende koppijn hebt...

Ik leg het uit. Ik leg het nog een keer uit. Eerst vriendelijk, daarna meer kortaf. En als hij door wil ratelen zeg ik kortaf "STÓP". En dan is het een minuutje stil...
Negeren (na uitleg en "STÓP") werkt ook nog wel eens, soms brgrijpt hij waarom hij geen reactie krijgt, maar niet altijd en dan is het verdriet. Het heeft me veel verdriet, schuldgevoel en praten met de begeleiding gekost voor ik het wat meer naast me neer kon leggen: dit kind vréét aandacht en ik kán dat niet allemaal opbrengen. Kind moet, ondanks zijn stoornis, leren dat de wereld niet alleen om hem draait. En dat er momenten zijn dat ik NIET altijd aanspreekbaar kan zijn als hij weer in een claimperiode zit.

Momenteel heeft hij een rustiger periode. Het wisselt elkaar af.

En het is ontieglijk vermoeiend, zeker in vakanties en weekends...

als het nu gekoppeld wordt aan een einde (tijd --> time timer of aan het einde van het programma) van iets.. eerst een halve minuut en dan steeds wat langer. Hoe zit je kind als het tv kijkt ? Het helpt ook om in kleermakers zit te (leren) zitten (als dat kan).

Fijn, herkenning

Fijn (of helaas natuurlijk) dat ik hier weer herkenning in vind, dat verlicht mijn lasten altijd wel.
Judith, in kleermakerszit zitten? Heb je dat uitgeprobeerd? Baat het niet, .... Ga ik eens uitproberen.

Mijn mantra

Hij hangt aan me omdat hij me zo nodig heeft, want ik ben degene die structuur aanbrengt in zijn leventje. Op een dag zal hij het zelf kunnen, maar nu nog even niet, dus ik blijf geduldig totdat hij het van me geleerd heeft.

Soms helpt deze mantra, soms niet...

Quin

Kleermakerszit helpt hier iets. Alleen als onderdeel van. Ben zelf ook aan het zoeken.. Maak je gebruik van pictogrammen? Een picto voor x min je moeder niet storen met ondersteuning van de timetimer, misschien helpt dat? Prikkelbare kinderen hebben dit omdat ze zelf prikkels van buiten en van binnen zo moeilijk kunnen reguleren. Dus ook als er een vraag van binnen opborrelt. Een plan maken helpt ook soms (eerst dit dan met lego daarna ,..: kortom een serie met activiteiten die normaal langer duurt dan de jouwe). En ook: als het plan afgewerkt is en ik ben nog bezig, dan ga je zelf iets bedenken door in je kamer te staan en kijken wat je kan doen.

En vergeet niet te prijzen als het goed gaat.. ook als hij zelf iets heeft gedaan en je niet nodig had! En zie dan even alle andere stoute dingen door de vingers.

Het werkt hier allemaal even.. kennelijk is het net als met opriumen: duurt lang voor ze het onder de knie hebben. Vooral die prikkelbare kinderen.

Opschrijven en wachten

Zelfs als ik aan de telefoon was kon dochter niet wachten tot ik haar antwoord gaf.
Het lukte om met haar af te spreken dat ze haar vraag dan even op papier ging zetten -ze was bang dat ze de vraag zou vergeten als ze moest wachten- en met mijn handen gebaarde ik dan hoeveel minuten ze nog moest wachten.
Het was aanvankelijk ook nog eens zo dat zij in haar kamertje mij riep en dan moest ik meteen komen want anders ging alles de lucht in. Paniek. Pfoeeee.... allemaal voorbij gegaan. Dat heb ik haar moeten leren en nog komt het weleens voor dat ze toch echt eerst naar mij toe moet gaan en dat zeg ik dan ook: kom maar even hier dan versta ik je beter.

Of het helpt.........

tja, Quin, de neiging blijft bestaan. Maar je motiveert ze met consequenties wel om zich te beheersen. Als je ze tenminste consequent doorvoert.
En wat ook helpt is aangeven tot hoe laat hij zijn tettertje moet houden zodat het overzichtelijk voor hem wordt. Als je dat dan ook nog beloont met de aandacht die hij zo graag wilt ben je als een echte doorgewinterde speciale moeder pedagogisch verantwoord aan de slag!!!☺

Claimen ja

Hier noemen we het ook claimen. Samen een gesprek voeren waar de kinderen bij zijn hebben we al opgegeven. Dat doen we na bedtijd wel, want het lukt toch niet waar ze bij zijn. Het allerlastigste vind ik wel dat we twee duidelijke claimers hebben en een niet claimer. Ik moet er echt moeite voor doen om te zorgen dat ook de niet claimer net zo veel aandacht krijgt en dan zelf ook nog aan mijn rust toe te komen. Soms roep ik wel eens dat ik mijn eigen gedachten niet eens meer kan verstaan.....

Opschrijven helpt niet

Opschrijven van zijn punten en dan later vertellen gaat helaas niet lukken. Ik moet nú kijken naar de stofstorm bij het Jeugdjournaal, anders is het weer voorbij. Kennelijk denkt meneer dat ik niet genoeg sensatie heb in het leven.... Het lijkt op een overdreven behoefte om alles te delen wat ie meemaakt. Enthousiast is ie wel, maar na een tijdje ben ik wat minder blij als ik niet één zin kan afmaken. Ik kan ook wel zeggen dat hij zijn tater moet houden, en hoe lang, maar het lukt 'm helaas toch niet.

Ook herkenning

Ik weet nu al allemaal weetjes, over onderwerpen, waar ik echt niet geinteresseerd in ben. Over Glee (gruwel), RolePlayingGames, Superdieren, Pokemon, de tweede wereldoorlog, kwallen. Kom maar op met jullie vragen, ik kan er zo een spreekbeurt over geven.
Net wat de interesse van die guppies van mij is op het moment en ik wordt overspoeld met overbodige informatie.
Een vriendin van mij noemt die stortvloed van woorden: 'Zinloos geluid'. Ik moet zeggen dat die term hier wel helpt om het enigszins in te dammen.
Al mijn kinderen doen dit overigens, ook de NADH-ers. Die zijn alleen wat makkelijker af te remmen, als ze doorslaan.
Ik ben heel erg goed in het geven van vage mmmmmm antwoorden. Als ze heel erg zijn, laat ik ze verplicht dit filmpje zien:

Maar even serieus, het helpt wel als ik mijn zoon op een rustig, ander moment uitleg, dat het voor mij niet altijd zo prettig is, om steeds maar weer te moeten kijken naar zijn tv/computer bezigheid. Dat snapt hij heel goed eigenlijk. Soms neem ik wel tijd en dan ga ik wel samen met hem kijken, dat vindt hij dan super. Tegenwoordig kijken we samen TOSH.O. Daar moet ik zelf ook om lachen.

Haha

Haha, leuk filmpje. Ik zal het eens uitproberen op zoon als ie weer zit te "zuigen". "Boeiend, boeiend, boeiend, BOEIEND!".
Heb net al een poging ondernomen om 'm uit te leggen dat ik óók van een paar meter afstand door één blik te werpen kan zien wat er gebeurt, en dat ik dus geen nauwgezette studie nodig heb vanaf de kijkafstand van 1 mm. Want er wordt van mij verwacht dat ik zo ongeveer IN de tv/boek/computer/voorwerp in kwestie kruip om alles optimaal te kunnen meebeleven.

Zo herkenbaar allemaal!

Hoe vermoeiend het soms ook is, ik zit nu wel met een brede grijns jullie zooo herkenbare verhalen te lezen!
Godzijdank is kindlief momenteel op schoolkamp. Hij heeft online een Legopakket besteld en sinds we op "send" hebben gedrukt werd ik werkelijk nonstop verbaal platgespamd met "wanneer komt het, wanneer denk je dat het er is, zou het een dag eerder kunnen komen, weet je zeker dat het er zaterdag is, hoe lang duurt het?"
Tuut tuut tuut tuut tuut tuut...

Niet kind maar partner......

Hier doet mijn adhd-partner dat continu.... Ik word er soms gek van. Hij heeft het in elk geval nooit af kunnen leren...

Hierzo

Hmmm, ik geloof niet dat ik wil horen dat het niet af te leren is... :-p Wat doe je eraan en wat zegt hij er zelf van?

Immuun

ik ben er met 2 autisten in huis immuun voor geworden. Al 22 jaar word ik dagelijks geconfronteerd met monologen over het weer, luchtstromen, voetbal en jawel het weer over de hele wereld., het heelal, muziekstromingen etc.

Gewoon op goed geluk ja en nee zeggen.

Geen tips quin

ik heb helaas geen tips.Ik kan vaak niet eens even zelf wat lezen omdat ik de hele tijd eruit geropen wordt omdat ik iets van hem moet horen of zien. Ik vertel hem wel dat ik niet steeds voorgelezen wil worden uit de krant en bij de Tv geroepen wil worden, maar hij kan het blijkbaar niet onderdrukken. Onze relatie gaat ook niet echt geweldig
Zijn broer heeft het ook, eindeloze verhalen kan die houden.

Maar kinderen zijn vast beter bij te sturen. Zoon doet het namelijk niet, die weet dat hij op zijn beurt moet wachten met praten. Dat is dan gelukkig wel weer gelukt.

Vogeltjes

Ik zie het maar als de roep van vogeltjes in hun nest: vergeet me niet, jij bent heeeel belangrijk voor me, ik wil weten dat je er bent!

Dat geldt dan zowel voor mannen als voor kinderen. Maar er valt inderdaad wel wat af te leren. Helaas is dat moeilijker in het geval dat de opvoeding al jaren geleden voltooid is.

Zoon/schoonvader

Mijn zoon lijkt hierin erg op mijn schoonvader. Ik doe mijn zoon zijn toekomstige gezin en familie een groot plezier door te proberen het toch wel enigszins in te dammen bij hem.
Maar ik weet absoluut niet of het gaat lukken.
Ik denk vaak als ik naar mijn schoonvader kijk: ik hoop dat zoon niet zo wordt, later. Dat is voor mij een motivator om niet op te geven met de opvoeding van zoon.
Triest eigenlijk, vinden jullie niet?

Ja, triest

Ja, het is eigenlijk best triest om constant te moeten schaven etc aan een kind om te zorgen dat ie later een "perfecte" volwassene wordt, of iets dat zo dicht mogelijk daarbij in de buurt komt. Alsof ie niet goed genoeg is zoals hij is.
Toch vielen mij de schellen wel van de ogen toen een vriendin, werkzaam in het vakgebied, mij vorige week zei, bij een gesprek over school en het ontbreken van rugzakken en PGB (geen recht op): "Ja, maar jullie hebben er waarschijnlijk geen recht op omdat jullie al die jaren al zo hard met hem aan het werk geweest zijn.". Kortom, het lóónt, die investeringen.

Quin

Bij ons werd ook gezegd door hulpverlener/peut dat het veel duidelijk en veel eerder naar voren zou zijn gekomen als wíj er niet zo goed mee om waren gegaan.
Dat beschouwen we dan maar als compliment dat wij als ouders niet verkeerd bezig zijn, ook een schouderklopje voor jou dus.

Lonen

"Kortom, het lóónt, die investeringen."

Ja, hier ook.. met als gevolg dat 'het' niet (meteen) opgemerkt wordt en we niet of veel later hulp krijgen die nodig is. Of niet gezien worden. Soms verzucht ik wel eens dat wij ouders niet de vruchten plukken van het werk. Pas veel later.