Depressief

Herkenbaar

Heeft hij deze gevoelens alleen als hij zijn medicatie slikt of anders ook? Ik zou proberen hem zijn gevoelens wel te laten uiten, en vooral niet teveel laten merken wat je er zelf van vindt. Misschien kunnen jullie proberen uit te vinden waarvan hij zich beter gaat voelen? Ik weet niet of het een optie is, maar bij onze zoon benoemen we dat het door de pillen komt, en dat we het nog een tijdje blijven proberen om te kijken of het beter gaat. We weten dat het aan het eind van de middag weer over is en dat besef helpt.
Overigens zijn wij niet van plan door te gaan met deze dosis als het niet beter wordt met de depressieve gevoelens. Hij krijgt de medicatie ivm met ADD en heeft geen gedragsproblemen. We merken dat hij het moeilijker vindt om zich te handhaven op het schoolplein als hij zich zo down voelt, en het lijkt erop dat we met het behandelen van het ene probleem een nieuw probleem introduceren. Een lagere dosis heeft duidelijk minder positieve effecten, maar nog wel wat effect, dus misschien is dat uiteindelijk de oplossing.
mamadd

Hier

Onze zoon heeft ook vaak last van depressieve gevoelens. Moeilijk is het he?
Wij reageren erop door het te benoemen. 'Je voelt je volgens mij heel rot. Zie je het niet meer zitten?' Door te vertellen dat het heel vervelend voor hem is dat hij zich rot voelt, maar dat het ook wel begrijpelijk is. En dan benoemen we voor hem de problemen waar hij op dat moment mee worstelt. Als de problemen op te lossen zijn, doen we dat natuurlijk ook zo snel mogelijk.
Daarnaast hebben we op momenten dat zoon wat positiever is, met hem een aantal positieve gedachten en activiteiten gezocht, die hem bij zijn depressie kunnen helpen. Die vertellen we dan aan hem of doen we met hem. 'Je hebt nu allemaal sombere gedachten, zal ik je wat leuke gedachten vertellen?' Maar dus alleen als hij dat zelf dan wil.
We geven hem ook de ruimte om alleen te zijn, om zich terug te trekken, om nergens zin in te hebben, maar we laten hem dan niet alleen thuis. We lopen regelmatig even bij hem langs. Zodat hij weet dat het ons wat kan schelen en we hem niet vergeten.
Maar soms wil hij juist bij ons zijn en bij ons uithuilen. Dat mag dan ook natuurlijk.
We vertellen heel vaak hoeveel we van hem houden en wat een goede vent hij toch is.
Als hij zegt dat hij dood wil, reageren we erop door te vertellen dat dit wel het ergste zou zijn wat ons kon overkomen. Als hij er niet meer zou zijn. Omdat we juist zo blij met hem zijn en hij zo belangrijk voor ons is. Dat geen probleem zo groot is of wij kunnen er wel een oplossing voor vinden. Misschien niet ineens, maar dan in ieder geval op de lange termijn.
Later als hij minder somber is, komen we er dan vaak nog op terug. 'Je zei dat toen, denk je er nu nog zo over?' Hij geeft dan aan van niet en dan bespreken we nog waar die sombere gevoelens vandaan komen, dat veel mensen er last van hebben. Dat het belangrijk is om op dat soort momenten verder te kijken. Dat hij zich nu ook weer beter voelt.
Ik hoop dat je kind ook therapie krijgt, anders zou ik dat zeker gaan regelen.
Sterkte!

Juist na medicatie

De depressieve klachten van zoon waren allang aanwezig. Maar toen hij medicijnen ging gebruiken, lukte het hem niet meer om het 'weg te duwen'. Hij moest zijn gevoelens toen wel onder ogen zien en die gevoelens waren niet zo mooi.
En inderdaad, je wenst het je ergste vijand niet toe. Het is verschrikkelijk om je kind zo te zien lijden. Als ik zwanger was, zei ik altijd: 'Als ze maar gelukkig zijn...' En dan heb je een prachtig kind, waar je zielsveel van houdt en dan realiseer je je dat hij niet gelukkig is. AUW

Zelfbeeld

Scarlet, waarschijnlijk heeft hij een laag zelfbeeld gekregen. Dan is het heel moeilijk om nare gevoelens te verdragen. Misschien is hij zich meer bewust ervan (door de medicatie evt). Het is voor hem nu heel belangrijk om zijn positieve kanten te gaan benadrukken.
Goed dat hij bij je terecht kan met die nare gevoelens he.

Het kan wel zo zijn trouwens dat angstgevoelens meer naar boven gaan komen door de medicatie. Hoeft natuurlijk niet maar goed opletten dus op dat stukje!

Pippie

Eens met pippie

Dat was ook mijn gedachte, Pippie. De jongen heeft jarenlang op zijn tenen moeten lopen om te voldoen aan verwachtingen waar hij niet aan kón voldoen (niet kritisch bedoeld richting Scarlet!). Ik kan me goed voorstellen dat een kind daar een psychologische opdonder van krijgt. Nu met de medicatie krijgt zijn gevoel meer ruimte, omdat ie minder druk bezig hoeft te zijn met voldoen aan allerlei verwachtingen en zelf meer rust heeft. Geen wonder dat dat nu allemaal bovenkomt. En aan de andere kant, maar goed ook, anders blíjft het nog jaren langer doorsudderen. Geef hem vooral de ruimte zich te uiten, maar benadruk dat het over een tijdje waarschijnlijk langzaamaan steeds beter met hem zal gaan!
Als ik dit lees ben ik weer reuze blij dat mijn zoon er(ook) al vroeg uitgelicht is, daarmee kun je een hoop frustratie bij een kind voorkomen, door op tijd met de juiste behandeling/aanpak te beginnen.

reageer altijd op de achterliggende boodschap.
Een kind van 6 begrijpt nauwelijks wat dood gaan inhoudt en weet alleen dat dit een heftige boodschap is.
Ik benoem meer iets van;'Oh, ben je zo ontevreden over je leven?' En vraag hem dan eens iets meer uit teleggen. Dan wordt het concreet en bij mijn zoon blijkt het dan lang niet zop diep te zitten als dat doodgaan voor associaties bij jou oproept. Het is denk ik wel goed om niet de nadruk zo teleggen op de boodschap over het doodgaan op zich. maar de achterliggende boodschap; hij wil iets anders.