Diagnose asperger - hoe vertel ik het het kind?

De duvel...

... speelt ermee. Vanavond kwam het 'natuurlijke moment' om het haar te vertellen. Ze worstelde met wat gevoelens jegens andere kinderen, en dat ze zichzelf soms raar vond en niet begreep waarom dingen moeite kostten. Dit was dus zo'n natuurlijk moment, en we zijn er meteen op ingegaan. Hebben het luchtig gehouden, veel woordgrapjes over groenten erbij. We gaan nog kijken naar boeken die wat zaken kunnen verduidelijken, zowel voor haar als voor ons. Tips?
Groetjes Anne-Marie

Wij zo

Wij hebben begin april te horen gekregen dat onze zoon (bijna 10) Asperger heeft. In eerste instantie hebben we alleen verteld dat hij Asperger heeft, niet dat dat een vorm van autisme is. Dat hebben we een aantal dagen later verteld, toen wij een vervolggesprek hadden gehad bij de GGZ en dus iets meer informatie hadden.

Hoe we het verteld hebben? Ongeveer zo: "Je weet dat je onderzocht bent he? Je hebt immers een aantal onderzoeken en tests gehad. Op school gaat het niet zo lekker, jij begrijpt je klasgenoten niet, en zij jou niet. (enz.) We weten nu hoe het komt. Je hebt Asperger. Dat betekent niet dat je gek bent" (daar was hij namelijk bang voor), "maar dat er in jouw hoofd dingen anders werken dan bij andere mensen. In je hoofd zitten allemaal draadjes, en bij de meeste mensen gaan ze zo" (laat allemaal nette, paralelle lijntjes zien). "Bij jou gaan ze meer zo" (lijntjes kris kras door elkaar). "Daardoor kun je sommige dingen heel erg goed, jij bent bijvoorbeeld heel erg goed in rekenen en topo, maar andere dingen kun je niet zo goed. Bijv. vriendjes maken. Nu we dit weten, kunnen we je ook gaan proberen te helpen." Nog wat verder met elkaar gepraat, hij heeft nog wat vragen gesteld, en is toen naar bed gegaan. De volgende dag, of een paar dagen later, hebben we het er weer over gehad. Gewoon over gepraat. Ondertussen begint hij het 'voordeel' er van in te zien. Dan is er iets gebeurd, en was zijn reaktie o.a. 'dat komt omdat ik Asperger heb'.

Ik heb trouwens wel bijna meteen een paar boeken over Asperger gekocht. 1 voor ons, om onszelf meer informatie te geven, en 1 voor zoon, geschreven door een 13-jarige jongen met Asperger. "Mafkezen en het Aspergersyndroom, een handleiding voor de puberteit" door Luke Jackson. Dat boek is op een hele leuke manier geschreven, speciaal voor andere kinderen met Asperger/ autisme. Misschien ook iets voor je dochter? Mijn zoon heeft het boek nog niet gelezen, maar weet wel dat het er is.

Jakiro

Onze zoon heeft een SoVa-training gedaan, en op advies van die orthopedagoog zijn we gaan verder testen. De SoVa-training heeft namelijk niet opgeleverd wat het had moeten opleveren. De theorie kende hij, maar toepassen lukte absoluut niet.
De reden voor verder testen was dat hij heel slim is, misschien wel hoogbegaafd, maar dat hij ook tekenen/ kenmerken vertoonde die (naast hb) ook zouden kunnen duiden op ADHD en autisme. Zodoende zijn wij het traject ingerold. En natuurlijk was zoon hier ook wel van op de hoogte, want dat hebben wij hem ook wel verteld. Alleen zat er op het moment van aanmelden en het begin van de onderzoeken een half jaar wachtlijst. Het traject gingen we in met de verwachting een hb-uitslag te krijgen. In de tussenliggende maanden hebben we natuurlijk ook lopen googlen op ADHD en autisme, en zagen we in autisme toch wel veel herkenning. Dat hebben we niet aan zoon verteld. Voor ons was de uitslag dus niet verrassend, maar zoon wist nog van niets. Die wist alleen dat hij slim was en dat het op school niet lekker ging in de klas (hij met zijn klasgenoten).

Rieneke

Wat een oplichting voor die kinderen hé ? Als ze horen dat ze niet gek zijn, maar dat het een naam heeft en dat er veeeeeeeeeeel meer zijn die het hebben.
Jakiro

Verteld door de onderzoekster

Stom genoeg zijn wij daar toen mee akkoord gegaan. En spijt dat ik daarvan heb! Het is verteld in een onpersoonlijk kantoortje en mijn zoon zat er bij alsof het totaal niet tot hem doordrong. Ik heb hem op een gegeven moment op schoot getrokken, het ging me zo aan het hart..