Dilemma - mee naar hockeywedstrijd zonder begeleiding
aangezien ik er al wel een week mee rondloop en niet verder kom, pols ik maar eens hier.
Situatie: kind 11 jaar, benedengemiddeld intelligent, ADD, DCD en ASS. Zit in een regulier hockeyteam. Laatste wedstrijden gaat het niet goed, staat veel te dromen, moet flink aangespoort worden en rent wel af en toe mee, maar is dus niet een speler waar je wat aan hebt tijdens de wedstrijd.
Twee coaches: ene vader heeft zelf een zorgenkind en benadert zoon positief, pept hem op voor de wedstrijd en coacht hem vanaf de zijlijn. Andere vader is type militair, mijn zoon is geen watje en brult zich suf langs de lijn. Kan zo in het spotje dat tegenwoordig uitgezonden wordt door Postbus 51: neem maandag tot en met vrijdag niet mee op zaterdag.
Aanstaande zaterdag spelen onze beide kinderen een uitwedstrijd. Meneer Purk verblijft in het buitenland en kan dus niet met onze andere, jongste zoon (8 jaar oud)mee. Jongste voetbalt. Die is nog nooit alleen mee geweest naar een uitwedstrijd en durft ook niet alleen mee te gaan. Dus ik ga met hem mee en oudste gaat alleen op uitwedstrijd. Op zich kan dat, ware het niet dat de coach die stimuleert en positief benadert er niet zal zijn.
Blijft dus de coach over met zeg maar niet gewenst gedrag. Tot nu toe is deze coach niet te keer gegaan tegen onze zoon, aangezien ik er altijd bij ben. Op één of andere manier voelt het niet goed om hem alleen mee te laten gaan.
Meestal vraagt bullebak-coach op zulke momenten aan een andere vader om te helpen coachen. En dat is zeg maar een zelfde soort. Niet echt geschikt dus voor onze oudste zoon. Mijn hart zegt....ga maar een keertje niet hockeyen. Mijn verstand zegt: zo is het nu eenmal, dit is de wereld, je gaat maar gewoon mee. Schreeuwen ze, dan zeg je maar, als je tegen me schreeuwt of je zegt afbrekers dan ga ik echt niet beter spelen.
Laat ik eerlijk zijn, zoon zelf heb ik nog niet horen zeggen dat hij niet wil spelen zaterdag.
Wat vinden jullie of hebben jullie nog tips? Wellicht goed te weten dat wij nog niet echt officieel gemeld hebben wat er met oudste aan de hand is. Volgens mij heeft de "begripvolle" coach gewoon door wat er aan de hand is. Qua gedrag en doen en laten lijkt onze zoon ook op zijn zorgenkind.
Pfff.....graag reacties.
groetjes van Purk
Voorbereiden?
Mijn kinderen sporten niet, dus ik heb geen ervaring. Maar zou het helpen als je hem zou voorbereiden op het feit dat Coach Bullebak meegaat en dat die waarschijnlijk wel zal schreeuwen, maar dat hij zich daar niks van aan moet trekken? Gezien zijn leeftijd kan dat misschien wel en kom je er ook nog achter hoe erg hij het vindt als er tegen hem geschreeuwd wordt. Misschien zal het hem wel worst zijn, of heeft hij het helemaal niet door? En als hij laat blijken het wel erg te vinden, kun je hem altijd nog thuis houden.
Het bewerken van Coach Bullebak lijkt me niet erg zinvol. Zo'n houding is voor andere kinderen natuurlijk ook niet geweldig, dus hij heeft dat ongetwijfeld al eens te horen gekregen.
Geen worst
zoon zal het niet worst zijn. Hij is nogal gevoelig en snel in tranen. Dus ik weet al wel wat schreeuwen met hem zal doen.
Die zinnetjes die ik in mijn beginposting noem, heb ik al met hem geoefend voor het geval dat. Tot nu toe heeft hij ze echter nog niet hoeven toepassen, omdat ik in schat dat coach Bullebak al wel doorheeft dat hij dit niet moet doen tegen mijn zoon, aangezien ik hem er dan zeker op zal aanspreken. Wees niet gevreesd, ik sta niet als een leeuwin langs de lijn, maar volgens mij voelt coach B al wel aan welke mening ik toe gedaan ben.
groetjes van Purk
Herkenning
Met het zweet onder mijn oksels liet ik mijn kind meegaan, hij wilde dat ook. In spanning hoorde ik hem uit bij thuiskomst.
"Hoe was het?" Had ik daar de hele middag mijn zenuwen door mijn lijf voelen gieren, was zijn eenvoudige antwoord:"O, best hoor, ik heb honger, gaan we eten?"
Je zoon is 11 en ik denk dat hij meer aan kan als dat moeder denkt. Zo niet, dan heeft hij een rotmiddag. Meer kan er niet gebeuren. Ik heb dat overigens nog steeds, dat gevoel dat ik er maar liever bij ben. Steeds vaker neem ik daar bewust afstand van. Ik merk dat het goed is voor mijn kind, hij wordt steeds zelfstandiger.
Jij hebt Zaterdag een lastige middag qua gevoel,maar je zoon gaat het prima doen, als jij hem het vertrouwen meegeef.
Hmmm
Is het ongebruikelijk om een 8-jarige met iemand anders mee te laten rijden voor een uitwedstrijd? Vinden opa en oma het niet leuk om eens met een van de jongens mee te gaan?
Ik zou hem niet laten spelen
Zeker niet als er geen coach is die hem begrijpt en met hem om kan gaan. Of je 'moet' toch de coach inlichten en uit zijn reactie opmaken of hij er mee om kan gaan of niet.
Overigens zou je er ook voor kunnen kiezen om jongste alleen te laten gaan, zit er geen klasgenootje in het team? Hier gaat jongste (7) regelmatig alleen mee, is nog nooit een probleem geweest. Een opa/oma/oom/tante etc kan ook nog een idee zijn.
En, ik zou mijn zoon (12, en klinkt redelijk vergelijkbaar) niet zelf laten beslissen of hij wel of niet alleen kan. Ik denk niet dat hij (=mijn zoon) dat kan overzien.
Reactie
geen familie of dergelijke in de buurt. In het team van jongste zit ook geen klasgenootje. Vorige week heeft jongste net een akkefietje op het veld met een tegenstander gehad, dus die vroeg meteen al...je gaat toch volgende week wel met mij mee.
Gelukkig spelen ze wel allebei in hetzelfde dorp en liggen de sportvelden, naar ik begreep, op loopafstand bij elkaar. Ze spelen op hetzelfde tijdstip, dus ik ben sowieso van plan om snel heen en weer te lopen.
Tot nu toe heb ik oudste er nog niet over gehoord. Als ik de keuze maak, jij gaat niet, ben ik bang dat hij het ook nog als een afwijzing kan ervaren. Niet goed voor zijn zelfvertrouwen lijkt me.
Het blijft lastig.
groetjes van Purk
p.s. fijn dat er mee gedacht wordt.
Kiezen
Ik zou je zoon zelf laten kiezen, vooral als je toch 'in de buurt' bent. Dan zou ik erbij vertellen, dat die coach nu eenmaal niet zo'n fijne manier van doen heeft. Hoe zou hij het vinden, als hij zo tegen hem tekeer ging? Hoe zou hij dan reageren? Wat kan hij doen, om zich af te schermen?
Dat soort dingen zou ik met zoon bespreken en dan zou ik hem de keuze laten.
Daarnaast zou ik nog een redmiddel zoeken. Dus afspreken dat je zo en zo laat bij je zoon kan zijn. Afspreken waar hij naar toe kan, als het niet gaat. Afspreken wat hij kan doen als hij vol schiet. Is er in het team van je oudste niet een ouder die er zal zijn, waar je zoon naar toe kan gaan? Of die je kunt vragen een oogje in het zeil te houden?
Nu ja, moeilijke keuzes, sterkte.
Andere ouders
het zit niet mee voor zaterdag. Ik had natuurlijk al bedacht wie ik zou vragen om op zoon te letten, te begeleiden. Sjips....haar zoon speelt niet, want ze zijn een weekendje weg. Dan is er nog een aardige vader die een paar jaar geleden coach was. Die is er niet, want die heeft deze week nachtdienst. Het lijkt net een optelsom van factoren die het allemaal minder makkelijk maken.
groetjes van Purk
Zelf brengen
Je kinderen moeten vlak bij elkaar spelen. Is het niet mogelijk dat je de jongste en oudste allebei wegbrengt en dan jongste op het sportveld overdraagt aan zijn leider/trainer en dat je vervolgens met oudste verder gaat.
Of zet oudste eerst af, ga met de voorbereidingen met jongste mee en als die eenmaal speelt ga je bij oudste een oogje in het zeil houden. Als wedstrijd van jongste klaar is dan schiet oudste ook al een aardig eind op met de wedstrijd en als jij een groot deel van de wedstrijd langs de lijn hebt gestaan dan zal het die laatste 10 minuten ook wel goed gaan.
Wel lastig, soms zou je willen dat je je op kunt delen.
En de trainer van jongste
Kan de trainer/leider van jongste zich niet over hem ontfermen?
Het lijkt wel of ik op alle oplossingen een weerwoord heb...
de leider van jongste is zijn vader....elftal gaat morgen zonder leider op stap.
Al denkend heb ik nu het volgende idee:
Het meerijden is voor oudste allemaal geen probleem. Dus oudste lever ik om half negen af bij de hockey en dan kan hij richting de uitwedstrijd. Om negen uur ga ik met het elftal van jongste richting de uitwedstrijd. Help met omkleden etc. en dan ga ik kijken bij oudste. Jongste moet zich dan maar redden. Er gaan meer ouders mee.
Een gedeelte van de wedstrijd van oudste ben ik er dan zeker bij. Wedstrijd van oudste begint eerder dan die van jongste. Tien minuten na de rust, ga ik dan weer naar jongste toe. Kijk ik daar ook een gedeelte van de wedstrijd.
Volgens mij is alles dan zo redelijk gedekt. Oudste zal ik vandaag gaan instrueren hoe hij kan reageren als Bullebak uit zijn dak gaat.
Nu verheug ik me maar op zaterdagmiddag....dan is het lekker voorbij.
Bedankt nogmaals voor het meedenken. Het feit dat jullie meedenken, geeft erkenning van mijn gevoel.
groetjes van Purk
Purk
Je hoeft je zoon niet te instrueren hoe hij kan reageren op Bullebak. Laat je verrassen en vraag aan je zoon wat hij doet als Bullebak gaat blèren. Ik denk dat je verrast bent over zijn antwoord en zijn oplossing een prima idee vindt.
Juist als hij leert zelf de oplossingen te bedenken kan je hem steeds makkelijker met anderen meesturen.
Ook al is het niet jouw manier, de manier van je zoon is minstens zo goed.
Deze prachtige tip heb ik zelf enkele jaren geleden van een andere moeder gekregen en ze had gelijk. Zoon wist zich prima te handhaven zonder mij erbij.
Veel succes voor morgen.
Andere insteek
Je schrijft hierboven het volgende: "Tot nu toe is deze coach niet te keer gegaan tegen onze zoon, aangezien ik er altijd bij ben."
Het zou natuurlijk ook kunnen dat coach Bullebak in de gaten heeft dat tekeer gaan niet gaat werken bij jouw zoon, of dat de andere coach hem dat duidelijk heeft gemaakt.
Je zou coach Bullebak een compliment kunnen geven dat hij jouw zoon rustig aangepakt omdat dat beter bij je zoon werkt. Dat je daar zo blij mee bent.
Goede tips
die ga ik zo even proberen wil40. Hoe hij zelf had gedacht te reageren als coach B te keer gaat.
En wat het niet-schreeuwen naar oudste betreft. Inderdaad best kans dat beide coaches het er over gehad hebben. Ze zijn zwagers van elkaar. Dus ze zullen het er vast weleens over gehad hebben.
Ooit is het coach B eens gelukt om echt prachtig te coachen. Direct heb ik hem daar mee gecomplimenteerd. Hij was zelf toen ook verguld met het feit dat het hem best lukte op die manier.
Het lastige vind ik dat hij duidelijk niet van "watjes" houdt en dat me dat weerhoudt om onze oudste met hem te bespreken. Met de andere coach heb ik dat al weleens gedaan. Gaat een stuk makkelijker. Om morgen dit eens aan te kaarten bij hem, dat lijkt me niet handig, als ik tussen twee sportclubs op en neer pendel, maar voor de toekomst is het wellicht toch wel een keer goed. Dat scheelt wellicht een boel buikpijn bij mij.
groetjes van Purk
En?
Laat je ons weten hoe het liep?
Tuurlijk
tuurlijk laat ik jullie weten hoe het gegaan is.
Het ging GOED! Leerzame les van deze dag is, heb vertrouwen. Gisteravond zag het oudste het niet helemaal zitten, maar toch gegaan. We zijn samen richting het hockeyveld gereden. Althans, hij reed mee met zijn team en omdat ik toch met andere zoon daar ook moest zijn, reden wij mee. Daar nog even geweest en met hem herhaald....ene oor in, andere oor uit.
Ook nog tijdens een kopje koffie met coach B gesproken, die zat wat te mopperen op zijn neefje die ook in het team speelt en en passant heb ik maar laten vallen dat oudste ook wat positieve aansturing nodig heeft, hockey nog wel leuk vindt, maar dat hij er gewoon veel moeite mee heeft. Daar reageerde hij goed op.
Goed, toen naar de voetbal. Toen dat op gang was, weer richting de hockey (heb er heel wat loopmetertjes opzitten). Alles ging goed en eigenlijk schreeuwt coach B vooral tegen eigen zoon en neefje, ben ik tot de conclusie gekomen.
Terug naar de voetbal bleek jongste nog zelfs gescoord te hebben. Erg jammer dat ik dat gemist heb.
Goed, al met al...ging helemaal goed. Vond oudste zelf ook. Daarom ook de conclusie....meer vertrouwen hebben in zoon.
Bedankt allemaal voor het meedenken en meeleven!
groetjes van Purk
Mooi!
Tja, eigen zoon en neefje moeten natuurlijk in Oranje spelen straks, of ze nou willen of niet. Maar dat is gelukkig niet jouw probleem!
Leuk hoor
Vooral omdat je alle tips gecombineerd hebt.
Ach purk (beetje o.t.)
Ik lees het nu pas, maar wat fijn dat het goed liep! Inderdaad, heb vertrouwen in je kind en een mens lijdt het meest ect. 
Hier gebeurde vanmiddag het tegenovergestelde ongeveer :s want NADH dochter die altijd zin heeft in een wedstrijd, kwam van streek thuis: de onsportieve tegenstanders hadden 5 van de 8 teamleden (onder wie dus dochter) zó hard bewerkt dat die beurtelings huilend naar de kant moesten. Dochter is vooral kwaad op de scheidsrechter (lid van de tegenpartij) die niet adequaat ingreep. Wat ik dan nog heel netjes van haar vind, want zulk ruw spel op dit niveau komt vrijwel nooit voor.
Fijn!
Ook fijn voor in de toekomst. Je kind wordt steeds zelfstandiger, stapje voor stapje. Het is heerlijk om te zien dat hij dat prima aan kan. Mijn zoon zie ik "groeien" als ik vertrouwen in hem toon.
