Dochtertje 4 praat niet op basisschool. Selectief mutisme?
Ik weet niet ofdit de goede rubriek is,maar ik heb een vermoeden dat ons dochtertje van 4 selectief mutisme heeft,ze zit nu 2 maanden op de basisschool en heeft nog geen woord gezegd,alleen geknikt met ja en nee,zoals voorheen ook op de peuterspeelzaal,de leidsters toen hebben toen een keer gepraat met iemand en het verhaal verteld(op de psz),maar omdat onze dochter wel begon te praten als ik(moeder)en de grote broer haar op kwamen halen,zagen ze er nog geen ernst van in!
Nu krijgt ze sinds enkele weken logopedie(om te kijken wat er aan de hand is),ze heeft met spelletjes doen niets gezegd alleen genikt en ze begrijpt het ook allemaal,nu mag ze maandag een knuffel meenemen en aan de hand daarvan probeert de logopediste met haar in contact te komen,maar ze is bang dat het niet gaat lukken,ons dochtertje knikt wel ja en nee,was al wel positief volgens haar,maar kan iedereen ook gewoon in de ogen aankijken(dus niet verlegen of angstig,lijkt me),want we begrijpen en de juf ook niet hoe ze je zo lang aan kan kijken,zonder weg te draaien ofzo!
Ook de juf ziet dat ze alles meedoet en kan doen op school,dus ik denk ook dat ze peinter genoeg is,maar ben wel bang voor vriendinnetjes,dat ze nu nooit eens afspreekt enz,want ons zoontje van bijna 6 zegt dat ze buiten alleen in een hoekje om zich heen staat te kijken,maar daar heb ik van de juf nog niets over gehoord!
En kinderen zijn wel behulpzaam voor haar en hlpen haar bijv. met een puzzel te maken,maar dan hout het verder op!
De logopediste denkt dat ik langzamerhand beter naar een kinderpsygoloog/therapeut kan gaan(ze wil eerst nog enkele weken afkijken en vindt het nog te vroeg om slectief mutisme te zeggen,hoewel ik daar veel van haar gedrag in zie)
Ook een belangrijk iets,ze luisterd de laatste weken best slecht thuis en verveeld haar broertje,mijn schoonmoeder denkt dat ze het thuis allemaal uit ,omdat ze op school niets zegt(het is ook een erg gevoelig meisje,als je een keer op haar mopperd,dan kan ze al gaan huilen!
Ik heb helemaal geen ervaring met deze kinderen en de school ook niet,maar ik weet dat hoe ouder ze wordt hoe moeilijker het wordt,herkent iemand dit,of heeft iemand tips,want eerlijk gezegd wist ik niet dat logopedistes
zich ook met kinderen die niet praten "bezig hielden"!
Excuses voor spelfouten zoals hout, moet houd zijn enz, maar toe
excuses voor typefouten,maar computertoetsen zijn niet helemaal goed!
Heb een fijne huisarts, zal het nut hebben om eens met hem te ga
Heeft het zin om met mijn huisarts te gaan praten,heb ik laatst al aan de doktersassistente gevraagd,maar die zei wacht eerst maar eens de logopedie af,ik vind dat die er eigenlijk niets mee te maken hebben,maarja die krijg je al eerste aan de telefoon en dan vragen ze waarover gaat het?
Zorgenkinderen betere rubriek?
daar is ook iemand wiens kind selectief mutisme heeft....
Herkenning
Mijn zoon had dat destijds ook, praatte vnl tegen mij, tegen vreemden niet en tegen anderen (man, zusje, buurkinderen) weinig. Ook hij kreeg logopedie, zei daar niets (ook niet tegen mij), ik nam bandjes op van gesprekken thuis zodat ze konden horen hoe zijn taalgebruik was, zijn woordenschat was groot, zijn uitspraak en de verstaanbaarheid niet helemaal goed. Op de basisschool hadden we een heen-en-weerschriftje zodat zijn juf wist wat er thuis allemaal gebeurd was en ze daar op terug kon komen, ze legde er totaal geen druk op, was altijd heel lief en sprak wel veel tegen 'm. Op een dag stond er met grote letters in het schriftje dat hij iets gezegd had. Dat is vanaf toen steeds beter gegaan, eerst op school, daarna ook elders. Die juf is altijd zijn favoriet gebleven 
Later zijn er taalproblemen gekomen, maar die hadden ws niets te maken met zijn slechte start qua spreken. Ik denk dat hij het vervelend vond dat veel mensen hem niet goed verstonden, ik was de enige die daar totaal geen moeite mee had, en dat hij daardoor zijn mond ging houden tegen anderen. Kan zoiets aan de hand zijn met jouw dochter?
Mijn dochter heeft/had sm
Beste k,
Ik herken veel in jouw dochter. Onze dochter sprak helemaal niet op de peuterspeelzaal. Zodra we de drempel over gingen ging haar mond 'op slot'. Het was zelfs zo erg dat ze zelfs geen appeltje at, want ze kreeg haar mond gewoon letterlijk niet open. Verder deed ze overal aan mee, en werd gewoon door alle kinderen geaccepteerd. Tot dat moment was het ons nog niet opgevallen, maar het bleek dat ze alleen tegen ons sprak, en zelfs niet tegen opa en oma. We zijn wel toen al (ze was net 3) bij de kinderpsychologe terecht gekomen, dankzij een oplettende leidster die er een orthopedagoge bij haalde die SM kende (ik had er nog nooit van gehoord).
Toen ze naar groep 1 ging hebben we bewust gekozen voor een juf die nog vrij 'ouderwets' was. Een zeer gestructureerde groep. We hebben van te voren met haar gesproken over het probleem, en afspraken gemaakt (ook met de psychologe erbij) over hoe er mee om te gaan (vooral, net doen of het helemaal normaal was). Ook wij hadden een heen-en-weer-schriftje, want we merkten al gauw dat er over praten in bijzijn van onze dochter alleen maar negatief werkte.
Al met al heeft ze ongeveer anderhalf jaar speltherapie gehad (en wij ouderbegeleiding, en ook de school werd begeleid). Langzaamaan ging ze praten. Eerst alleen ja/nee, toen ja juf, en zo door. Tegen steeds meer mensen en in steeds meer situaties Nu (ze is inmiddels bijna 9) praat ze tegen iedereen. Als het moet. Mensen die haar voor het eerst ontmoeten denken dat ze 'gewoon' verlegen is.
Je schreef nog iets over het afreageren op haar broertje. Dat herken ik heel goed. Onze dochter had (en heeft nog steeds) regelmatig woedeuitbarstingen. Frustratie die zich opbouwde gedurende de dag moet er op een gegeven moment uit, en in haar geval knalt het dan. Nu nog steeds, want ook nu levert het praten nog steeds stress op (we zijn dan ook opnieuw met therapie begonnen).
Ik zou je aanraden om niet te wachten. Want inderdaad; hoe eerder de diagnose gesteld wordt en je er mee aan de slag kan, hoe beter. Wij waren wel heel vroeg (3 jaar). Voor de psychologen was dat ook een beetje een experiment, want de meeste kinderen komen als ze naar groep 3 gaan, want dan wordt het niet praten op school pas echt een probleem. Maar ik zou zo lang niet wachten. Ga naar de huisarts en vraag een verwijzing.
Heel veel sterkte ermee, ik weet hoe frustrerend het kan zijn (daarvoor is zo'n schriftje ook goed; op momenten dat je denkt dat er helemaal geen schot in zit kan je even teruglezen en zie je dat je toch al weer een eind bent opgeschoten!). En als je nog vragen hebt: stel ze vooral!
O ja, er is ook een forum voor (ouders van) kinderen met SM: http://health.groups.yahoo.com/group/selectiefmutismeNL/
