Droom
Ik had een heel nare droom en die blijft nu zo bij mij hangen dat ik het graag opschrijf. De reden dat ik het niet los kan laten is, denk ik, dat ik uiteindelijk in onwetendheid bleef.
Eerst: dochter is sociaal angstig en praat niet (ook geen geluid), zoon ADHD
Wij zijn met zijn drietjes in een groep. We krijgen een rondleiding door een gebied waar een bouwproject komt. Als de groep voor ons loopt komen er plots allemaal prikkels uit de grond, stekels o.i.d. Mijn zoon loopt gewoon door. Mijn dochter lukt het ook om er door heen te gaan. Mij niet. Ik ben op blote voeten. En zij lopen achter de groep aan. Die groep zie ik niet meer. Terwijl ik een mogelijkheid zoek om ook daar te komen, komt er plots een heel enge, schreeuwende man achter mijn kinderen aangerend. Ze verdwijnen achter een rots, om de hoek. Ik hoor wel het geschreeuw van die man. Maar ik weet niet of hij een grap maakt. Ik hoor mijn dochter niet. Zij zal niet roepen om hulp. Het vreemde is dat ik er vanuit ga dat mijn zoon al heel ver weg gerend is. En ik maak mij zorgen om mijn dochter. Ik weet niets.
Als ik wakker wordt probeer ik weer terug te komen in die droom. Maar dat lukt natuurlijk niet. Ik wilde terug om te weten hoe het met haar is. Om te weten of er iets naars gebeurde, of ik haar kon helpen, of ik haar kon vinden, wat ik zou treffen. Ik had ook angst om daar achter te komen.
Ik ben niet een moeder die zich heel veel zorgen maakt over het kunnen voorkomen van dit soort dingen. Ik maak me wel veel zorgen dat zij nooit zal roepen om hulp als er iets zou zijn. Ik houd uit deze droom echt een heel naar gevoel over.
Dromen jullie ook wel eens dit soort dingen?
Ja!
Nu ik zwanger ben, droom ik de vreemdste dingen. Sommige dromen zijn gewoon een beetje krankzinnig - zo moest ik pas met Mariah Carey mee op tour omdat ze half overspannen was (en geloof me, ik heb NIKS met die arme Mariah of haar muziek). Helaas zitten er ook dromen tussen waar ik de bibbers van krijg. Enge scenario's waarbij ik machteloos toekijk hoe er van alles heel verkeerd afloopt. En tenslotte droom ik zeker een keer per week dat ik vreemdga met werkelijk de meest onwaarschijnlijke figuren - waar dat op slaat mag joost weten, ik heb geen plannen in die richting.
Ik herken ook het gevoel als je wakker wordt dat je nog iets had moeten doen in die droom, dat je het liefst terug zou gaan om alles recht te zetten. Als je zo bang bent dat je dochter niet zelfredzaam is in noodsituaties, is het misschien een idee om eens te bekijken wat je eraan zou kunnen doen. Is ze oud genoeg om een mobieltje bij zich te hebben?
Groetjes
Massi
Het echte leven
hihi, ja zwanger zijn en dromen... dat weet ik ook nog wel.
Nu jij dit zo zegt is het natuurlijk heel vanzelf sprekend
dat ik niet in mijn droom iets heb te verrichten, maar in het echte leven. En dat vind ik dus ook een lastige. Ik voel dat er een ongewoon risico is, mijn dochter op straat. Zoals die mobiel.... zij praat niet en gaat het dus ook niet doen tegen mij door een mobiel. Ik heb haar nog maar 1 keer zelf aan de telefoon gehad. Toen was zij thuis en ik op mijn werk. Dat is nu 5 jaar geleden (ze is 11).
Ik heb haar ook briefjes meegegeven met 'ik praat niet, maar begrijp je wel' etc etc. Ze heeft nu een handig schrijfbordje. Maar ja.... naar iemand toestappen om hulp te vragen is er ook niet echt in.
Ik denk dat het 'niet kunnen bereiken en het niet weten' in mijn droom ook daar in zit.
O ja, een oude droom
Over ADHD-zoon. Ik droomde die toen ik nog niet wist en niet vermoedde dat hij ADHD had.
Zoon is heel stout en rent steeds weg. Ik probeer hem te roepen en te laten luisteren. Maar hij lacht ondeugend en rent weg. dan gaat hij langs een randje op een hoge ruwe rots. Ik probeer hem daar weg te dirigeren. Maar als ik dat doe maak ik het erger. Dan gaat hij juist verder (jee, nu zie ik dat hij dat nog steeds doet ha ha).
Dan valt hij naar beneden. Daar is water. Ik spring hem na. Maar hij is dood. Ik heb hem in mijn armen en ga naar boven. Daar wordt hij gelijk uit mijn armen gehaald, terwijl ik nog onder water ben. Ik ben hem dan kwijt.
Dat is het moment dat ik wakker werd met tranen over mijn wangen. Dat intense verdriet, het gevoel van verlies zal ik echt nooit vergeten.
Voor mij betekende die droom dat ik de controle maar niet kreeg. Het was pas twee jaar later dat ik bedacht dat er misschien iets was met zoon. Dromen betekenen veel he.
Ik niet
Nee, ik droom nooit dergelijke dingen over mijn (zorgen)kind(eren). Wat ik denk is dat het een uiting is van je onmacht overdag om grip op de zaak te krijgen. Waarbij "de zaak" natuurlijk de hele problematiek rondom je kinderen is.
Ik heb overdag ook altijd het gevoel dat onze ADHD-er "er" uiteindelijk wel komt, linksom of rechtsom. Dus ik heb (denk ik) minder een onmachtig gevoel waar het zoon's toekomst aangaat dan jij. Over jongste (NADH) maak ik me al helemaal geen zorgen, ja, behalve dat ie ons binnenkort allemaal voorbijstreeft op alle fronten. Dan ga ik dromen dat hij mij de les leest enzo. 
Guinevere (beetje ot)
Maar welke onmacht ligt er dan ten grondslag aan die droom waarin ik Mariah Carey moet oppeppen? En ook dat vreemdgaan met rare mensen (nou ja, onaantrekkelijke mensen in elk geval), wat zegt dat dan? Ik wil het geloof ik niet eens weten, haha.
Gaia, wat een moeilijk probleem met je dochter. Heb je afspraken met haar gemaakt? Zo van, als je hulp nodig hebt, moet je....? Of is ze daar niet ontvankelijk voor?
Groetjes
Massi
Massi ook licht ot
Je droomt nou eenmaal over je grootste angsten, en die van jou zijn Mariah Carey (terecht) en enge mannen. Juist omdat je zoiets ABSOLUUT nooit wil, zit er kennelijk een lading aan? Of je voelt je nu met buik en al natuurlijk zodanig dat je alleen nog onaantrekkelijke mannen denkt te kunnen verleiden? 
Jammer trouwens dat ik nooit droom over een escapade met Johnny Depp. Misschien moet ik dat overdag actief niet gaan willen, dan ga ik er beslist over dromen.
