Druk druk druk
Er is nog genoeg lol hoor. Maar ik merk toch dat ik me de laatste tijd heel moe afvraag hoe lang dit nog zo kan. Wat een drukte altijd maar om ons heen. Man en ik kunnen zo goed als niet met elkaar praten, moeten altijd corrigerend optreden. Vaak tevergeefs want het houdt gewoon niet op. Onze kinderen spelen zoooooooo druk. Rennen, schreeuwen, hard lachen, heel veel rommel maken. Ze hebben de grootste lol hoor. Dat maakt het zo sneu misschien. Maar het is niet vol te houden.
Buiten spelen? Nee, dat zit er gewoon niet in. Dat willen ze gewoon niet. Het zijn echte binnen kinderen. Oudste is dan ook sociaal angstig dus doet dat al niet zo snel. Bovendien is het weer ook niet super nu he deze vakantie ha. Thuis laat ze vooral adHd-gedrag zien. Net als broer met ADHD. Dochter van 4 gaat ook gezellig mee. Alles is lol, alles is hilarisch, alles is gekte.
Uit elkaar halen werkt nog wel eens. Maar dan is de sfeer eigenlijk al niets meer. Eigenlijk kunnen mijn man en ik niet zo heel veel meer velen hoor. Pffffff (dat dus). Echt een relatie lijken we niet meer te hebben.
Er zijn dan toch heel veel dingen die ik me afvraag. Wanneer stopt dat? Op welke leeftijd worden kinderen over het algemeen wat rustiger? Dat zal dan toch ook wel voor ADHD-kinderen zo zijn? En... hoe zorg ik ervoor dat het niet zoveel energie wegneemt? Ik vraag me niet meer af hoe we ze kunnen dimmen. Het werkt allemaal niet.
Maar misschien toch tips?
Herkenning
Hier herkenning vanuit onze eigen circustent. En zo voelt het af en toe echt, een circus en als we ergens zijn een reizend circus. En dat terwijl ik denk dat het hier eigenlijk nog best meevalt in vergelijking met vele andere "circusfamilies" hier.
Ik denk dat het belangrijk is om bij jezelf te kijken of je iets kunt veranderen. Al is het maar in de manier waarop je je eigen circus bekijkt. Mijn clowns zijn bijvoorbeeld wel het grootste deel van de tijd erg goedgehumeurd bezig. Da's mooi meegenomen, kan ik niet van alle kinderen zeggen.
Verder toch in de tijdelijke lucht-geef-sfeer: voor zover mogelijk één of enkele kinderen regelmatig een speelafspraak laten houden. En neem zelf eens een dag vrij (samen met je man) op een dag dat de kinderen op school of opvang zitten. Kun je samen heerlijk bijtanken.
Nog een tip: samen met je man eten terwijl je de kinderen voor een DVD hebt geparkeerd. Een absolute aanrader.
Whaaaa!
Oh ja, lekker door het dolle met z'n allen, en dan steeds doller worden 
wij hebben de vakantie net achter de rug, ik herken het wel, en dan heb ik niet eens adhd-ers...
Maar goed, ik veeg ze toch naar buiten! soms letterlijk, kuur je daar maar uit! ga op de trampoline, ren rondjes om het huis, maakt me niet uit, als ze er maar moe van worden. Geen zin? nou, das erg jammer dan, kom over een half uurtje maar terug. Meestal werkt het wel, als ze eenmaal buiten zijn hebben ze de grootste lol.
Ik realiseer me wel dat dat niet overal even gemakkelijk is, ik bevind me in de luxe positie dat we in een rustige buurt wonen waar lekker buitengespeeld KAN worden, en 5 minuten lopen van het bos...
Sterkte ermee
groetjes, Tess
Afgezaagd
maar wat je kinderen nodig hebben is structuur.
Huisregels, niet schreeuwen, rennen, springen, weet ik wat.
Spullen opruimen als je er niet meer mee speelt.
Buiten spelen moet. Stel de regel in ' eerst buiten spelen, dan pas op de computer''
Je klinkt heel moe, of je ook geen positieve aandacht meer op kan brengen. Probeer daar iets aan te doen. Die structuur hebben ze ook nodig.
Hou de touwtjes in handen!
Kun je niet een weekend weg, de kinderen uit logeren?
Laat je relatie niet op die manier verwaarlozen: dat is jaMMER en niet nodig.
Buiten spelen is deze vakantie misschien wel wat veel gevraagd. Met al die regen. Maar echt: je moet je plek in huis voor jezelf letterlijk en figuurlijk opeisen ... voor jou en je man!
Ook
Ik herken er ook heel veel van.
Structuur bieden, is hier eigenlijk niet zo nodig. Ze zijn druk, ze spelen, soms is er ook ruzie, maar dat kan ik wel in banen leiden. Als ik teveel structuur ga bieden, onderbreek ik hun fantasie/spel. Dat vind ik dan ook weer zonde. Opruimen doen we altijd pas aan het einde van de dag. Maar ze mogen nooit drie verschillende speelsystemen door elkaar gooien. (geen duplo door de playmobil!) Meestal spelen ze hier met veel tenten, kussens, touwen, knuffeldieren en plastic eten. Dat geeft veel zooi, maar is ook zo weer opgeruimd.
Wat ik zwaar vind, is het feit dat je geen adempauze hebt, in de vakanties.
Ik trek mezelf regelmatig even terug om mijn slaapkamer. Dat helpt echt. Of ik ga in de tuin werken. Ook glip ik af en toe even weg naar de supermarkt. Zodat ik frisse lucht heb. Die regen neem ik dan voor lief. Maar de oudsten kunnen hier dan ook wel even een half uurtje oppassen. Ik weet niet of dat bij jou lukt?
Bij opa en oma logeren wordt hier toegejuicht. Juist niet met z'n allen, maar individueel of in tweetallen. Spelen bij vriendjes, ook prima. En zoon gaat een dagje 'werken' bij papa. Dan doet hij daar klusjes, krijgt een zakcentje.
Man en ik kiezen er bewust voor om af en toe met z'n tweeen weg te gaan. We hebben een theaterabonnement. We praten ook wel samen op onze slaapkamer (wat klinkt dat zielig!). Want dat wordt je zoooo zat, dat er de hele tijd een guppie inbreekt in de gesprekken. Meestal komen ze dan met superlieve schattige dingetjes aanzetten, zodat negeren ook weer zo cru is.
Ik hoop wel dat het eindelijk eens weer wat beter weer wordt, zodat ze lekker naar buiten kunnen.
Gaia, ik lees in je bericht de hoop dat het in de toekomst beter gaat worden. Ja, dat wordt het wel hoor. Maar het is wel buffelen. Sterkte! Je bent in ieder geval niet alleen (schrale troost!?)
Oh zo herkenbaar
3 zoons,
de oudste 2 krijgen binnen nu en 2 wkn hun officiele diagnose en daarmee hun receptjes voor ritalin. het zal wel een enorme tegevaller worden maar ik heb al mijn hoop daarop gevestigd...
ik zit vaak met mijn handen in het haar, hoe heeft het zover kunnen komen.. ineens heb ik allerlei diagnoses om mijn oren vliegen terwijl ik een paar jaar geleden alleeen nog maar drukke kinderen had...
nu is het soms niet meer om te harden, en zet ik mezelf gewoon op de gang als ik er niet meer tegen kan.
uitelkaar halen,.,, werkt helaas maar kort, oudste en middelste slapen op zolder, dus hun kamers ze TE dicht bij elkaar. oudste wil wel met jongste ruilen van kamer.. dat zou voor de rust wel prettig zijn maar jongste heeft reuma en kan niet zomaar even 2 trappen op'
de oplossing is: heel rijk worden en heel groot gaan wonen, ieder zijn eigen vleugel?????
groet, polly
Year, right, polly
dream on!!!
Time out
3 zoons, drie luidruchtige spring-in-het-velds. Vaak spelen ze buiten, daar kunnen ze lekker gillen en rennen. Wij hebben de bovenverdieping het domein van de kinderen gemaakt, daar kunnen ze naar hartelust spelen, terwijl wij beneden vertoeven. De regel is: we spelen binnen zonder gegil, en zonder gestamp. Als het te bont wordt, moeten wij, als ouders, een time-out, dus dat betekent dat ze alledrie voor een bepaalde tijd apart op hun eigen kamer moeten spelen (met de deur dicht). Wonder boven wonder werkt het, je hoort regelmatig: "broertje, niet zo gillen, anders moeten pap en mam een time out..."
