Ervaring gevraagd ivm opname voor diagnose mcdd
mijn verhaal in het kort
mijn zoon is 14,ik ben al jaren bezig met hulpverlening in welke vorm dan ook.jeugdriagg...stichting mee ,het spalier en nu triversum.een maand geleden een flinke uitbarsting gehad bij zoonlief wat na mijn idee leek op een soort of phygose...weet niet hoe je het schrijft..mijn zoon kreeg bij het triversum niet echt een diagnose,hij had overal een beetje last van,beetje adhd,beetje autisme,beetje van dit...beetje van dat..hij had wel een ernstige angststoornis en een trauma door mishandelingen.hij kreeg emdr..dit is een traumaverwerking...dit werkte prima,hij kreeg steeds minder last van nare herinneringen maar hoe meer ruimte er in zijn hoofd kwam hoe "raarder"hij ging doen...hij was helemaal van god los...kon niets meer opvangen ...tot drie weken geleden ik met een moeder in contact kwam die mij van stichting balans vertelde...op de site kreeg ik de schrik van mijn leven...ik las over mcdd en dacht dat is mijn zoon!!!
ik de volgende dag meteen triversum gebeld,paar dagen later moest mijn zoon naar therapie en ik heb met de desbeteffende persoon een gesprek gehad.
nu wil ik er bij vertellen dat ik mijn zoon wilde laten opnemen voor een opservatieperiode omdat ze maar niet zagen wat ik wel elke dag zie en mee maak..maar een opname zat er niet in omdat hij zelf niet wil...terwijl het toch belangrijk genoeg is lijkt me, mag een kind van 14 met een verstandelijke beperking zelf een beslissing maken als het beter voor hem maar ook voor de andere in het gezin is maar goed..geen tijdelijke opname dus..
nu willen ze hem wel opnieuw testen...dat wilde ze al maar volgens hun moet hij dan opgenomen worden...o,dus nu kan het wel zeg ik nog...maar zo moest ik het natuurlijk niet zien....
ik weet dat mijn zoon helemaal uit zijn plaat gaat als ie hoort dat hij daarheen moet maar ik weet ook dat het beter voor hem is....
nu zeggen hun dat je een diagnose van mcdd niet kan stellen als een kind niet opgenomen word
mijn vraag is dus of er iemand is die hier ervaring mee heeft want ik vind dit zo.n moeilijke beslissing...ik wil mijn zoon niet kwijt want hij pubert enorm en gevoelsmatig ben ik bang dat ik hem gewoon kwijt ben omdat hij heel boos op me zal worden want hij ziet totaal niet in wat er met hem aan de hand is..
ben ook bang dat hij zal weglopen met alle gevolgen van dien..
wie o wie kan er met mij over praten..ik ben ten einde raad.
gr.hilda
12-16 jaar
Tussen 12 en 16 jaar is voor een medische behandeling (diagnose stellen hoort daarbij) toestemming nodig van zowel het kind als de ouder. Voor 12 jaar alleen de ouders, na 16 jaar alleen het kind. Als een van de twee partijen weigert (in jouw geval je zoon) dan kan de behandeling in principe niet doorgaan. Stel dat je het zou willen afdwingen, dan met je met een rechterlijke machtiging komen. Dat is heftig en ik weet niet of je dat krijgt als het alleen maar gaat om het stellen van een diagnose.
Wat gebeurt er als je een diagnose hebt? Wat zou er dan veranderen, behalve dan de erkenning voor jezelf dat zoiets aan de hand is?
Wat gebeurt er als je geen diagnose hebt, maar zelf ervan overtuigd bent dat dit het probleem van je zoon is? Bij stichting Balans staan met name tips over opvoeding, hoe je hiermee zou kunnen omgaan. Die tips kun je altijd volgen en jezelf daarin specialiseren.
Heeft je zoon er last van? Heb je wel eens extra vitamine B geprobeerd (al is het maar voor het placebo-effect)? Heeft hij wel eens medicijnen gekregen voor zijn angststoornis? Je zoon volgt in elk geval wel een bepaalde vorm van therapie, dus hij is niet helemaal onwillig. Ik hoop dat je toch met hem het gesprek hierover kunt openen, zonder dat hij uit zijn plaat gaat. Maar ik denk dat het dan voor jezelf belangrijk is om helder te krijgen waar de grote winst zit van een echte diagnose.
Tsjor
Tsjor
wat er gebeurt als je een diagnose heb...
ja..niets meer dan nu idd.. de erkenning voor jezelf dat wel,de behandeling veranderd er ook niet door idd..
mijn zoon heeft er heel veel last van..hij krijgt nu het medicijn dipiperon...word ook gegeven bij kinderen met mcdd..heb ik gelezen op balans
hij wil de therapie wel volgen dat is het probleem niet..hij wil niet bij mij weg...haat liefde verhouding zeg maar...hij wil mij nog steeds beschermen wat ook in de mishandeling gebeurde onzichbaar..hij gaat waar ik ga..let altijd op mij en laat me geen moment met rust letterlijk en figuurlijk.
mij is geadviseert om het te vertellen als er een hulpverlener bij is,anders lukt het zo ie zo niet..maar vroeg me af of iemand opgenomen moet worden voor een diagnose,kan dit niet zonder opname?
ik denk dat er geen winst zit in het krijgen van een diagnose behalve dan dat er erkent word dat het "toch"iets is,dat het niet aan mijn opvoeding ligt en dat ik dan via het pgb iets van een zorgboerderij kan betalen of een weekendopvang...dit krijg ik nu niet ...
gr.hilda
