Ervaringen voedselangst en therapie
Hallo,
Sinds enkele weken weet ik dat onze zoon van bijna vier een voedselangst heeft ( hij heeft o.a. al sinds hij 1 is geen avond eten meer gegeten, durft het niet op zijn bord te hebben en niet aan te raken enz.) Nu heb ik een verwijzing naar Bureau jeugdzorg voor een orienterend gesprek voor een evt verdere verwijzing naar een therapeut.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met Bureau jeugdzorg , het klinkt zo heftig en staat zo vaak negatief in het nieuws dat mijn ouders nogal raar reageerden en ik met een beetje raar gevoel in mijn buik zit.
Zijn er hier mensen die ook een kind hebben die voor een voedselangst in therapie zijn en zo ja wat voor therapie ?
alvast bedankt
Heu
Wie heeft je verwezen naar BJZ? Waarom ben je niet meteen naar een therapeut verwezen?
Huisarts/cb
Je zou denken dat deze twee je doorverwijzen naar een kinderarts of therapeut? Heeft je kind een groeiachterstand of ondergewicht?
Ik begrijp ook niet goed wat BJZ ermee te maken heeft.
Misschien niet heel raar
Mogelijk ligt er iets anders ten grondslag aan de voedselangst en gaat het BJZ bekijken waar ze hulp voor hem kunnen krijgen.
Voordat onze dochter geplaatst was op de dagbehandeling (vroegere MKD) kregen wij via BJZ van een instelling hulp bij de opvoeding. Dat had inderdaad ook gekund via een therapeut oid maar liep via BJZ.
Bij ons heeft het BJZ goed de vinger aan de pols gehouden ivm snelheid van hulp. Wij waren/zijn dus heel blij met ze. Al zien we ze nu maar een paar keer per jaar met besprekingen.
Huisarts
Ik heb op mijn verzoek een lang en goed gesprek gehad met onze huisarts, deze heeft vervolgens het geheel besproken in een team met meerdere huisartsen bij ons in de praktijk, en een dietiste. Zij zei ook in eerste instantie dat ze direct op zoek zou gaan naar een therapeut maar vervolgens gaf zij mij het telefoonnnummer van BJZ voor een orienterent gesprek want die zouden dan weer de juiste kanalen en therapeuten weten. Eerlijk gezegt voelde ik me wel een beetje afgescheept maar zij verzekerde mij dat dit de juiste volgorde is.
Ron groeit heel goed, heeft ook een goede ontwikkeling is nooit ziek dus haast of stress is er gelukkig niet betreffende dit probleem op dat vlak. Het "enige" is zijn angst voor voedsel (niet al het voedsel we weten alleen zijn criteria niet) Hij eet dus al geen avondeten meer en geen toetjes en geen fruit sinds hij 1 jaar oud is (is nu bijna 4) Het consultatiebureau heeft de problematiek altijd weggepraat. Maar het eetgedrag in vergelijking met andere kinderen is zo groot dat ik me niet meer af wilde laten schepen en naar de huisarts gestapt ben. De huisarts heeft duidelijk gemaakt dat dit geen lichamelijk en geen opvoedingsprobleem is anders had zij mij eerst naar Bureau Opvoedkunde door kunnen sturen (stap voor jeugdzorg) Dit had ik trouwens prettiger gevonden want een opvoedkundig probleem is makkelijker op te lossen dan een gedragsprobleem met angst als basis.
Maar idd het voelt wel heel heftig "bureau jeugdzorg"
Eetteam
In veel ziekenhuizen heb je speciale eetteams voor kinderen met ernstige eetproblemen. In zo'n eetteam zitten in elk geval een revalidatiearts, logopedist, diëtist en een orthopedagoog. Daarnaast indien nodig een kinderarts, gastro-enteroloog of kinderpsychiater. Samen kijken zij naar het probleem en zoeken ze naar een oplossing. Misschien is dit iets voor jullie?
Eetteam
Mijn dochter heeft ook in zo'n eetteam gezeten! eerst doorverwezen door de HA touwens, maar het team verwees weer door naar BJZ. Dan zit je wel met een knoop in je maag. Maar maak je niet te druk over BJZ, uiteindelijk zijn het gewoon doorverwijzers die de meeste wegen kennen in de jeugdhulpverlening. Jullie zijn er vrijwillig binnen gekomen, dat is iets heel anders dan een mishandeld kind dat binnen komt! maar ja, BJZ bemiddeld voor allebei. De "horor-verhalen" komen m.i. ook vaak van de niet zo vrijwillig binnen gekomen families.
groetjes Tess
T&t
Ik ben blij met je berichtje, werd al een beetje zenuwachtig. Idd zo legde de huisarts het ook uit, dat we de juiste stappen in het geheel moeten nemen om uiteindelijk bij het juiste stuk aan te komen. Kan jij mij ook vertellen wat voor soort oefeningen ze dan zouden kunnen gaan doen, waar moet ik dan aan denken. ?
Mijn zoon
heeft ook jaren lang (warm) voedsel geweigerd.Is begonnen toen hij ongeveer 1½ jaar was. Inmiddels is hij een (gezonde) kunl van 6½.
Zoon at geen warm, alleen friet, pannenkoeken en poffertjes.
Ook bij mij wuifde het cb het weg, kwam wel weer goed. Dat kwam het niet! We zijn naar de huisarts geweest en ook wij konden daar een verwijzing krijgen naar BJZ. deze NIET aangenomen omdat huisarts ook de link maakte naar het overgewicht van man en mij, wij zouden het verkeerde voorbeeld geven! Huisarts kon echter niet verklaren waarom dochter dan wel normaal at. We hebben gezegd als we de verwijzing wel wilde we terug zouden komen.
Heb (via mijn werk) met een fysiotherapeut gepraat en zij stelde voor om dingen te combineren voor zoon. We zijn toen bijvoorbeeld begonnen met 1 korrel rijst op een kroepoek te leggen en zoon mocht er dan een kroepoekje oplegegn en de korrel rijst verstoppen. Vervolgens mocht hij proeven, dat ging goed en toen 2 korrels rijst erop gelegd. inmiddels eet zoon 2 eetlepels rijst!
Het is gebleken dat mijn zoon smaken vrijwel niet of moeilijk waar neemt, daarnaast heeft zoon een ander warm en koud gevoel in zijn mond dan wij. Wat wij lauw vinden is voor zoon gloeiend heet!!! Dat verdiend dus echt aandacht in het aanbieden van eten en je moet rekening met hem houden. Bijvoorbeeld afgelopen oud & nieuw hadden we frituurhapjes op tafel, zoon mag dan aanwijzen wat hij wil en leg ik voor hem hapjes apart, anders zijn de hapjes op voordat hij iets kan pakken i.v.m temperatuur.
Zoon is nu sinds een maand of 2 of 3 heel voorzichtig aan het terug komen met eten. Soms is het voor ons als ouder best frustrerend, dan zet zoon 2 stappen vooruit en dan weer 1 achteruit. Zoon heeft ook zo'n 5 jaar geen warm gegeten en zich ertegen verzet en dat is dan ook zijn houding geworden, is normaal geworden voor hem en geeft hem ook een soort veiligheid. Die veiligheid moet hij nu laten varen en dat is niet altijd even makkelijk.
Afgelopen kerst hebben we gegourmet en heeft zoon zijn eigen vlees mogen bakken en we hadden arrdappeltjes etc. Zoon heeft genoten, niet alles opgegeten wat hij gebakken heeft, maar hij heeft zitten genieten voor 10 en dat genieten hebben we benadrukt.
Ikzelf werk bij een instelling die ook een "eetgroep" heeft voor kinderen met eetstoornis. Hier komen echter alleen kinderen die door hun eetstoornis afhankelijk zijn van sondevoeding.
Gr Sjillie
Liesje
Bij mijn dochter ging het vooral om logopedie en ergotherapie, met als doel de overgevoeligheid te verminderen. Het bleek nl dat ze erg overgevoelig was in de mond, maar ook bijvoorbeeld aan de voetjes.
Er werden spelletjes met haar gedaan waarbij ze heel bewust haar mond moest gebruiken, bijvoorbeeld blaasspelletjes. De ergotherapeut werkte met allerlei materialen zoals tekenen met scheerschuim, en graven in bonen, lopen over verschillenende materialen.
Ook hebben we haar "geborsteld" maar dan over het hele lichaam, dat vindt ze nu, jaren later, nog steeds heel prettig trouwens. Wel grappig dat je dan zoiets overhoud aan alle therapie...
groetjes Tess
Therapie
Het doet mij goed om te horen dat er een therapie beschikbaar is Liesje! Mijn oudste begint nu na 12 jaar eindelijk wat aan te durven, een zo lange weg gun ik niemand. We hebben nooit hulp kunnen krijgen omdat hij geen levensbedreigend ondergewicht had of sondevoeding.
Ik heb jeugdzorg altijd als een hulpverlenende instantie gezien, samen met deze instantie zoeken we de beste weg naar hulp voor mijn kinderen.
Groetjes van Jun
Herkenning jun!
Ons meiske is een lichtgewichtje (nog steeds) maar ze heeft nooit levensbedreigend ondergewicht gehad en dus ook geen sonde voeding. Daarmee is de kous af voor een groot deel van de hulpverlening.
Mijn wanhopige geschreeuw "moet ik dan maar wachten tot het zover is!" deed daar niets aan, ik voel de frustratie weer nu ik jou berichje lees. Meiske bleef in leven met pap en yoghurt...
"Gelukkig" kwamen er ook steeds meer andere problemen om de hoek kijken, meiske werd dus toch onderzocht en is autistisch. Van daaruit waren ook veel van haar problemen met eten te verklaren, en uiteindelijk een heel stuk te verbeteren.
Goede, en geruststellende, hulp hebben wij op een gegeven moment gehad van een dieetiste. Die stelde een dieet op waarbij ze echt genoeg voedingsstoffen binnen kreeg, en wel in de vorm die zij ook kon eten! Wel heeft ze heel lang medicatie gehad om te kunnen poepen. Kijk dat verschaft de hulpverlening dan weer WEL, middelen om dat probleem te voorkomen zijn veel moeilijker 
groetjes Tess
Zo jammer (beetje ot)
Ik vind het zó jammer dat de eetproblemen waar veel ouders mee worstelen snel van tafel worden geveegd door CB of huisartsen. Want bij echt heel serieuze eetproblemen blijkt toch wel vaak sprake te zijn van onderliggende problematiek. Bijvoorbeeld pure SI-problemen, ASS of ADHD. Ik vind het een gemiste kans voor de hulpverlening eigenlijk.
Zoon van 6 hier vertoonde bijvoorbeeld al eetproblemen vanaf zijn eerste hap bijvoeding, en nog namen ze het niet serieus of verwezen naar het opvoedbureau. Achteraf bleek ADHD en SI-problemen. Ik had van de "experts" iets meer alertheid verwacht op zulke zaken. Gelukkig heeft het eetprobleem zich hier "vanzelf" opgelost vorig jaar, dus dat kan zowaar ook gebeuren. "Jammer" alleen van die 5 jaar ervoor dat we zo ellendig hebben zitten worstelen. En dan druk ik me nog voorzichtig uit.
Sjilly
Heftig wat ik hier lees.
Sjillie, wij hebben nog geen idee wat de oorzaak zou kunnen zijn. Zoon is met 34 weken geboren en heeft wel sondevoeding gehad , bijna drie weken lang zelfs maar heeft geen overgevoelige mond hieraan overgehouden want hij stopt wel van alles in zijn mond en hij eet bv ook getoast brood en brood met stukjes. Ik ben daar als eerste naar een oorzaak gaan zoeken maar volgens mij ligt het bij ons echt psychisch en dat denkt de huisarts ook. Het eten verstoppen en laten proeven zovel zijn wij nog niet, hij wil het geen eens aanraken dus hoe doe je dat ? ....
T&t
Ja dat overgevoelige betreffende de mond en handen en voeten schijnt ook heel veel voor te komen bij prematuur geboren kinderen. Ik kan bij Ron geen overgevoeligheid in zijn mond herkennen want hij stopt van alles en nog wat in zijn mond behalve dat wat ik wil hahahahaha.
Jun
Ja ik ben het ook goed zat dat er zo makkelijk over gedaan wordt, alles wordt maar gestopt in het vakje "alle kinderen krijgen anti gevoelens tegen eten vanaf een jaar of twee en dat gaat vanzelf weer over" nou de mijne heeft de overstap gewoon nooit goed gemaakt naar avondeten en met zijn melk waren er ook al problemen met reflux ellende enz en dan toch zo makkelijk er over doen.
Vraagje...
bh de avondeetproblemen hebben wij gelukkig verder helemaal geen moeilijkheden niet met ander gedrag of gezondheid dus dat zit ons heel erg mee. Hij groeit ook waanzinnig en heeft alleen erg vreemde criteria en ik hoop dat we via de juiste wegen er achter komen wat er aan de hand is.
Ik moest zaterdag bij de Mac D. wel bijna huilen. Er zat aan het tafeltje naast ons een jongetje wat een happymeal zat te eten en Ron wilde dat ook maar dan alleen het doosje en het kadootje natuurlijk. Ik legde uit dat dat bij een menu zit en hij zei op een gegeven moment "nou dan eet ik wel een patatje" dus ik geef hem een patatje en hij moest gewoon echt emotioneel huilen (hij huilt nooit om eten want zo ver gaan wij niet met de druk opvoeren) omdat hij het dus echt niet kon. Zit je daar je zoon te troosten uiteindelijk omdat hij het emotioneel niet voor elkaar krijgt het patatje aan te pakken. Dus hij maar weer aan zijn volkoren boterhammen met stroop en chocopasta...zucht.
Maar goed dat is niet mijn vraag. Hoe reageert jullie omgeving o phet eetgedrag van jullie kinderen ? ondanks mijn huisarts zelf geconstateerd heeft dat het angsten zijn is er in mijn omgeving gewoon geen begrip, iedereen ziet het als falende opvoeding en dat sloopt me, ze blijven maar "tips" geven en aangeven dat z ehet maar niet begrijpen ook al heb ik het al tien keer uitgelegd. Mijn zwager bood zelfs aan dat hij maar bij hun moest komen logeren, hij zou hem wel dwingen te eten........ben zooooo boos weet wel dat het domheid is hoor maar toch.
Omgeving
De omgeving heeft zeeeer weinig begrip hiervoor, en zelfs als je hulp zoekt bij cb of ha word je raar aangekeken. Maar goed; een kind dat GEEN frietjes eet... mensen snappen het niet... Liesje ik herken je verhaal zo! een van de redenen om nooit naar mc Donalds te gaan allemaal die blije kinderen met hun happy meal, en die van mij brullen omdat er niks is dat ze kan eten... wij zeulden overal bakjes yoghurt mee naartoe... en nu nog boterhammen met kaas! Ze eet nu wel frietjes trouwens, maar heel weinig nog steeds, en al helemaal geen snack erbij. Ze is nu 7 in de tussentijd, en wij hebben zoveel bereikt dat ze niet meer echt opvalt, ik let op dat er altijd iets te eten is wat zij ook kan eten, ook als we ergens naartoe gaan. Ze eet nog steeds heel eenzijdig, maar dat is wel haalbaar, ieder restaurant heeft ook soep of frietjes, of gewoon een stukje brood...
Alle opmerkingen van onbegrip staan me wel nog heel duidelijk voor de geest; "geef ze maar een keer aan mij, dan leert ze het wel - je bent ook veel te soft - je moet gewoon consequent zijn - dan eet ze toch niks! - geef ze maar eens een keer niks dan krijgt ze wel honger....." dat laatste hebben we in uiterste wanhoop uitgetest (was zelfs een huisarts die het beweerde), dat ging zover dat meiske een week niet at en ziek werd... toen was voor mij de maat vol! ze kreeg de papfles weer, alles wat ze wel wilde kreeg ze te eten (meer drinken eigenlijk) en ik kreeg vet maling aan alles wat de omgeving erover zei!!! Ik ben nog steeds van mening dat het door deze aanpak komt dat ze nooit aan de sondevoeding is gekomen en dat het niet nog erger is geworden.
De weg richting boterham was lang en moeilijk... ik ben nu blij met alles wat ze eet, en eet ze niet, dan komt er een extra groot toetje als aanvulling... ja iets wat de omgeving natuurlijk als verwennerij ziet, maar ze heeft er jaren op overleefd, ik kan er niet meer wakker van liggen!
groetjes Tess
T&t
ik zit bijna te janken van herkenning hier, idd je noemt precies de opmerkingen die we iedere keer weer moeten aanhoren en ook wij hebben op een gegeven moment gezegt goed dan eet je maar niet en idd weken zonder eten naar bed (best eng ivn het risico op wiegedood tot je 4e ivm falende suikerspiegel) en ja hoor idd nooit ziek maar toen wel en hoe ! het heeft het bij ons erger gemaakt. Onder sociale druk hebben wij ook een keer eten verstopt in iets wat hij wel luste ...dom !!!!!!!!!!!!!! werkte totaal verkeerd en zijn nu een stuk achterop.
Gewone restaurants zijn geen probleem die hebben meestal wel een stuk brood en wat aanmaak limo maar ik neem wel altijd zelf spullen mee (wat een gesjouw) even wat eten in een dierentuin of indoorspeeltuin gaat niet dus dan gaan we pas na het eten en als lekkers hebben ze meestal wel een waterijsje. De 19e gaan wij een midweek naar Centerparcs en gaan dan meestal buffet-eten dan kunnen we voor Ron cakejes opladen en soms wil hij ook wel wat van de toetjes uitproberen als ze net iets hebben wat hij er lekker vind uit zien maar verder.... en de mensen zie je soms zo kijken alsof wij dat kind mishandelen omdat hij geen "gezond" eten krijgt. De Mac is een ramp en tja die kinderfeestjes he........dat gaat vanaf volgende maand ook komen. Ik zie al beelden voor me dat ik hem een broodtrommeltje mee geef als hij ergens heen gaat. Tractaties op schoolo zijn ook zo zielig, hij lust niks. Wij hebben vandaag zijn tracttaties gekocht voor het afscheid van de peuterspeelzaal, lekker alles wat hij lekker vind hihiiiihihihi. Mijn wens ? dat hij leert patat te eten, iedereen die deze keuze snapt , snapt ook ons probleem.
Ik heb net BJZ gebeld en ik wordt terug gebeld voor een afspraak, heeft me wel wat moeite tussen de oren gekost hoor, heb geen idee waar aan ik begin maar zo kan het ook niet.
Omgeving hier
Ook wij hebben geen enkel begrip ontvangen uit de omgeving toen onze zoon jarenlang overleefde op Olvarit 6mnd en crackertjes met leverpastei. Ons grote geluk was dat hij dus wél patat at, dus we konden in vrijwel elk restaurant met hem terecht, wat een opluchting toen hij dát begon te eten! En vitaminetechnisch kwam hij ook niet tekort met zijn babyvoer.
Maar dan inderdaad die omgeving. "Je moet hem eens harder aanpakken". "Stuur hem maar een week naar mij, dan eet hij alles". "Je verwent hem teveel". "Knijp zijn neus maar dicht, dan móet hij wel slikken". Etc.
En inderdaad het "advies" hem geen ander eten te geven dan de pot schaft, nou, dat was een knaller maar niet heus. Je gaat het kind dan feitelijk straffen voor iets waar het helemaal NIETS aan kan doen.
Waar wij verschenen met onze potten babyvoeding en onze crackers werden we meewarig aangekeken. Overal waar we heen gingen namen we "eigen" eten mee, want stel je voor dat er niets te krijgen was dat onze zoon kon eten.
Je hebt ook het draadje over eten in Kleutertijd van begin december gelezen, dan zie je dat het probleem toch wel vaak aan de opvoeding wordt geweten. Helaas geldt dat niet bepaald voor alle kinderen.
Trek je niet teveel aan van de "anderen", alleen jij weet hoe je kind in elkaar zit.
Wij zijn er ook nog niet helemaal met zoon, maar we zijn nu wel zover dat het voor de buitenwereld niet meer opvalt. Hij eet nog geen boterhammen, maar wel broodjes, bepaalde soorten groente krijgt hij nog niet weg. Maar voor de buitenwereld valt dit onder de normale kindereetkuren. Dat zijn het niet, want het heeft met structuur van het eten te maken. Maar het is nu wel zo rustig dat we ons niet meer voortdurend voor de buitenwereld hoeven te verontschuldigen dat ie nog Olvarit eet. We krijgen zelfs complimenten dat ie zo geweldig eet!
Oh ja, olvarit!
Daar hebben wij ook zo mee gesleept...maar dan een ander merk (dat alleen hier in de buurt verkrijgbaar is, zodat we met dozen vol baby voeding op vakantie gingen ).
Er zijn ook echt wel verwende kinderen die goed kunnen eten maar de boel gewoon saboteren ! Zo ken ik er eentje die alleen sausijzenbroodjes als ontbijt wil... maar eetproblemen zoals hier omschreven zijn dat zeker NIET! En in dat geval spelen er ook vaak andere problemen dan alleen eetproblemen. Maar goed, zelfs al is het "alleen maar" het eten, het moet gewoon serieus genomen worden, eten is een eerste levensbehoefte! Mijn zoon werd eruit gepikt met controles op het cb omdat hij niet op tijd papa en mama zei, dat vond ik heel wat minder belangrijk !!! maar er werd erg over gedramd, uiteindelijk heb ik maar gewoon gezegd dat hij het kon (niet dus) om van het gezever af te zijn...
groetjes Tess
Olvarit
potjes olvarit heeft onze bink dus ook niet gegeten. Hij begon ardig maar bouwde dat steeds verder af, hij heeft dus al niks meer qua avondeten gegeten sinds hij 1 jaar is. Maar og wat herken ik dat gesleep !!! volgende week gaan wij eerst een weekend naar mijn schoonouders in Duitsland...kreun, totale onbegrip en idd alles meeslepen, boterhammen aftellen en beleg meenemen en eigen melk en VIE want gelukkig hij drinkt Vie !!!!!! joepie zo houden wij hem gezond, van VIE limonade maken. Dan de maandag gelijk door op vakantie, gelukkig in nederland dat scheelt gesleep. Ik heb een vriendin en haar zoon is vijf en eet helaas ook niet te best, hij is te gevoelig in zijn mond maar heeft wel twee potjes olvarit die hij lust dus ook zij sleept nog steeds met potjes olvarit maar joepie die eet wel patat hahahaah dat wil ik ook. Onze zoon eet best nog wat snoep maar haar zoon bv bijna niks alleen nootjes en chocolade. Ik zorg dus altijd dat ik dat in huis heb want hij loopt er meestal tegen aan dat hij dus op kinderverjaardagen niks lust. Ook het zakje wat na de verjaardag mee naar huis gaat passen wij op onze twee "bijzondere" kinderen aan.
BJZ belde net, een lang maar goed gesprek maar hij had dit duidelijk ook nooit meegemaakt. Hij is nu in overleg, hij noemde de situatie "bijzonder" ik heb dus een bijzonder kind hahahahahahaha Ze zijn nu aan het kijken of zij hem kunnen helpen of dat ik een directe doorvewijzing naar GGZ krijg.....brrrrrr. Hij vertelde uit zichzelf dat alles vrijwillig blijft en dat ik met ieder advies kan doen wat ik wil, dat voelt toch wel beter nu hij dat zelf zo zei want ik heb net het gevoel alsof ik mijzelf inschrijf in een afkick kliniek, vrijwillig tot aan de deur hihiii. Ja ik lach er maar om anders krijgt het een te grote lading
Hij belde nu net tussendoor, ze zeiden direct in het team LUMC-eetteam. Gelukkig lijkt deze man de intelligentie op de juiste plek te hebben en heeft zelf al geprobeerd eerst het probleem telefonisch voor te leggen aan de betreffende arts voordat ze een een verwijzing geven. Ik gaf zelf al direct aan dat dat meestal kinderen zijn waar de sensomotorische en lichamelijke problemen op de voorgrond staan en dat bij ons dat dus niet het geval lijkt. Hij gaat nu bellen en belt mij deze week nog terug. Vind het nog steeds spannend, en vind het heel fijn dat ik dit met jullie kan delen.
Happy meal
Goh, wat ben ik blij dat ze zo goed reageerden bij BJZ Liesje! Het zou heerlijk zijn als je zoon de goede hulp krijgt zodat verder gemodder jou en hem bespaard blijft. Want voor het kind zelf kan het toch eigenlijk ook helemaal niet leuk zijn. Zeker als ze ouder worden gaan ze goed merken dat ze zo anders eten dan de rest.
Nog even over die happy meals: onze zoon wil die natuurlijk ook af en toe. Maar hij at dan alleen de frieten en nam het drinken. De rest was altijd voor mij, ik nam dan cappuccino met koekjes, hij at mijn koekjes en ik het meeste van zijn happy meal. Ach, het was een deal tussen ons 2en en hij had toch zijn doos en kadootje! Tegenwoordig kun je ook een toetje kiezen trouwens, dat maakt de mogelijkheden weer wat beter.
Voordat onze snuiter Olvarit at hebben we trouwens ook hemel en aarde moeten bewegen, jarenlang heeft hij maar één smaak gegeten. We mengden elke hap met fruithap of appelmoes, anders nam hij het niet eens. En onderwijl leidden we hem af met speelgoed...
Knorr Vie gaven wij inderdaad ook wel, zolang het met een rietje mocht nam hij het af en toe. Het gaf weer het goede gevoel dat er iets van groente inging inderdaad.
Guinevere en anderen
Wat zijn wij moeders toch creatief he hihih ja als hij maar 1 ding at van het happymeal dan wist ik het wel hoor, gelijk ! ik eet de rest wel, jammie !. Hij eet eigenlijk normaal ook geen toetjes.........soms ineens een keer wel maar ook daar ken ik het criteria niet van.
Ron al alle soorten appelmoes, dus gewonen en met aardbei of banaan of abrikoos totdat ikj 1 lepel babyvoeding door een hele pot aaplemoes/aarbei gemengt had....gevolg......at helemaal niks weer, we zijn nu net weer terug op het eten van appelmoes (met enig eweerstand) en van de week at hij ook een keer appelmoes/abrikoos, joepie en dan zijn we dus een half jaar verder.
Hij gaat het zo langzaam aan idd merken en dat is echt niet leuk.
De Vie wilde hij op een gegeven moment ook iet meer, vond het te zuur, en eerlijki gezegt smaakt het gewoon smerig hoor hahaha. Wij doen het nu zo, een grote beker en dan eerst wat Karvan Cevitan onderin en dan de vie en de beker aanvullen met water, heerlijk en hij drinkt het dus krijgt hij idd wat binnen wat ooit een groente geweest is.
Hij eet sinds drie dagen weer een banaan, smorgens nog voordat we opgestaan zijn, hij heeft ineens weer bere honger, die gaat weer groeien en dan een uur later twee volkoren boterhammen zonder korsten dan die laat hij nu weer liggen.
Hebben jullie kinderen ook van die "rare" dingen betreffende eten, Ron eet wel de rechte korsten maar niet de kromme en wel platte kroepoek van de chinees maar niet de plakken van de supermarkt want die zijn te gegolfd ........Ik weet niet of het echt de oorzaak is of dat hij het gewoon niet lekker vind en niet weet hoe hij dat uit moet drukken en dat dan maar als verklaring opgeeft. Ik snap hem niet.
"kuren"
Ja, nou, ik moet zeggen dat er hier ook wel wat kuren tussen zaten die ik niet kon thuisbrengen. Zoiets als met die broodkorsten inderdaad. Maar dan met frieten: hij lustte alléén normale frieten en niet die van een ander vormpje. Geen plakje kaas maar wel geraspte kaas. Wie weet komt deze voorkeur voor een bepaald soort/vorm voedsel wel doordat we te vaak geprobeerd hebben de kinderen te neppen? Dus nu denken ze: ik neem dit en dit wel, daar is tenminste niet mee gesjoemeld...Puur theorie natuurlijk!
Liesje, die banaan, die appelmoes en die volkoren boterhammen zijn natuurlijk wel reuze gezond, dat is super! Heb je trouwens al eens geprobeerd samen met hem iets klaar te maken? Koekjes of pannenkoeken of gekookte worteltjes? En dan absoluut niet met de bedoeling dat híj het opeet, het is voor jou bedoeld. Wie weet overwint hij daarmee enige schroom, hij raakt het voedsel dan in elk geval aan. En wie weet, na een keer of wat, dat hij denkt: ach, een likje van mijn vinger nemen kan geen kwaad.
Koken enz
hahahah ja je uitleg betreffende de kuren zou me niks verbazen, zou ook nog een soort uitproberen kunnen zijn, kijken hoe ver hij kan gaan in zijn "gekte" ik hoop daat het komende jaar ook wat duidelijkheid in te krijgen.
Wij hebben met Ron zelfs groenten verbouwd, mijn man kookt bijna iedere avond met hem en ik als mijn man in het buitenland zit, puur omdat we het zo leuk vinden en dan durft hij bv wel kaas beet te pakken om te raspen. Vooral pannenkoeken bakken vind hij geweldig maar meer als het oplikken van de door mij gemorste suiker is er niet bij. Koekjes bakken, brood bakken, muffins bakken alles maar hem verleid niet veel. hij heeft wel zo honing gegeten en 1 hapje pannekoek, beslag en veel suiker hahaha vooral het oliebollenbakken was een succes, hij heeft een halve gegeten, vond het lekker en zegt dan "dat was lekker maar dat eet ik nu niet meer" en waarom geen idee
Hij eet idd best goede dingen en is gezond dat scheelt maar zo is hij ook door de mazen van het net gevallen.
oh nog een leuke, wat is het stomste wat ooit een hulpverlener hierover tegen je heeft gezegt. Bij mij was het een verwijzing naar een alternatief geneesheer omdat Ron allergisch zou zijn voor alles wat hij weigert te eten hahahahahaahahah niks tegen het alternative gebeuren hoor maar hoe de wijkverpleegkundige dit bracht, echt zo knullig.
Opvoeden
Ja, ik ben zo iemand die op dit forum aangeeft dat leren eten over het algemeen een kwestie van opvoeding is. Omdat dat voor de meeste kinderen (in ieder geval die van mij) ook zo is. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, zie de verhalen hierboven. Je kunt je ergeren aan de 'opvoed-opvatting' (dat proef ik in ieder geval uit een aantal reacties), maar probeer te nuanceren. Het is een openbaar forum, en mensen reageren vanuit hun eigen opvattingen en ervaringen, daar wordt meestal ook bewust naar gevraagd. Dat betekent dus dat als iemand zijn zorgen uit over kind dat nog geen vriendjes heeft, vrijwel iedereen zal aangeven dat het vanzelf goed komt. Dat is meestal ook zo. Maar niet altijd. Idem voor de moeder die zich afvraagt met haar verkouden kleuter. Waarschijnlijk is die verkoudheid zo weer over, maar misschien heeft dit kind toevallig wel een zeldzame maaqr ernstige aandoening.
Daar staat tegenover dat hier op het forum ook flink wordt uitgepakt met allerlei mogelijk vreselijke diagnoses. Iemand die vragen stelt over haar drukke kind, loopt grote kans te worden overspoeld met mogelijke syndromen en afwijkingen. Da's de keerzijde. Die verhalen veroorzaken soms veel onnodige onrust.
Aanvulling
Iemand schreef dat opmerkingen 'eten is een opvoedingskwestie' voortkomen uit domheid. Dat lijkt mij wel erg kort door de bocht.
Extreme situaties zoals hier boven beschreven komen maar heel zelden voor. Verwacht je echt dat iedereen daar veel verstand van heeft? Tuurlijk niet. Gelukkig ook maar, dat betekent dat het bij de meeste kinderen namelijk wel min of meer vanzelf goed komt.
Ik heb ook een zorgenkind (niet op het gebied van eten). En ik verwacht niet dat iedereen begrijpt wat er met hem aan de hand is. Hoeft ook niet. Als ze het willen weten (of als ik vind dat iemand het moet weten) leg ik het uit. Vertel ik dat mijn kind niet druk en hyper is doordat ik slecht opvoed. Leg ik uit dat zijn prikkelverwerking verstoord is en wat daar het effect van is. Geef ik wat concrete en herkenbare voorbeelden. Ik ken het dus heel goed, dat mensen vinden dat het gedrag van het kind voortkomt uit opvoeding. Maar 'domheid' hierover zal ik nooit iemand verwijten.
? sandra
Ik neem aan dat je doelt op de volgende opmerking van Liesje? "Mijn zwager bood zelfs aan dat hij maar bij hun moest komen logeren, hij zou hem wel dwingen te eten........ben zooooo boos weet wel dat het domheid is hoor maar toch."
Domheid is niets meer en niets minder dan onwetendheid, dus wat is er voor jou zo schokkend aan deze zin? Natuurlijk ga je in gevallen als dit eerst alle kanten bekijken, en opvoeding is er één van. Van de experts verwacht ik echter wel dat ze alert genoeg zijn om de "echte" eetproblemen eruit te halen, en niet af te doen als een opvoedingskwestie. Dat de publieke opinie (de niet-experts) dan denken dat het wel aan de aanpak door de ouders ligt, het zij zo.
En ja, dit is een forum, en als je hier post krijg je heel veel verschillende meningen en ideeën over je heen. Maar meestal zijn die dingen geformuleerd met woorden als "het zou iets te maken kunnen hebben met" en "dit komt ook voor bij ..., maar dat betekent niet dat jouw kind het heeft". Je haalt er als ouder uit wat het meest lijkt te passen, of niets, mag allebei. En ik maak me zelf ook "schuldig" aan het noemen van aandoeningen als er bijvoorbeeld een bericht is over een kind met een bepaald gedrag. Omdat bepaalde opmerkingen in zo'n posting mijn alarmbellen doen afgaan. Moet ik het dan maar niet zeggen? Ik doe het wel, er wordt tenslotte om advies gevraagd. Maar ik probeer het mee te geven als iets om rekening mee te houden, en niet als waarschijnlijkheid.
Guinevere
"En ik maak me zelf ook "schuldig" aan het noemen van aandoeningen als er bijvoorbeeld een bericht is over een kind met een bepaald gedrag. Omdat bepaalde opmerkingen in zo'n posting mijn alarmbellen doen afgaan. Moet ik het dan maar niet zeggen?"
Natuurlijk wel, dat is ook precies wat ik wilde aangeven. Maar in een aantal reacties in dit draadje werd gemopperd op mensen die slecht eten een opvoedingsprobleem noemen. Er werd ondermeer gerefereerd aan een discussie in december - en daar was ik degene die eten nadrukkelijk een kwestie van opvoeden noemde. Ik voelde mij dus wat aangevallen. Ik heb destijds trouwens duidelijk aangegeven dat onze aanpak bij ONZE KIDS goed werkte, en dat dat dus niet hoeft te betekenen dat dat de oplossing voor alle slechte eters is.
Sandra
Sandra zou jij eerst voordat je reageert in een topic goed willen lezen waar het over gaat, je slaat de plank nogal mis met je reacties 
