Even juichen - hiep hoi
onze oudste zoon, met vermoeden NLD, zit op hockey. En vandaag heeft hij met al zijn houterigheid, zwak ruimtelijk inzicht en matig balgevoel toch een prachtig doelpunt gemaakt! Zijn allereerste doelpunt.
Het was briljant en ik ben zo blij voor hem. Het leek wel in slow motion te gaan, want ik had zelfs tijd om te denken....please, laat die bal erin gaan. Het was een schot van veraf en zo loepzuiver genomen, echt klasse. Hij was zelf ook dolgelukkig....rende rond als een ware kampioen en maakte het geluk compleet met een sliding op zijn knieen. Let wel....au au....op een zandveld. Dat mocht de pret niet drukken.
Dit is zo'n boost voor zijn zelfvertrouwen. Ik ben zo blij voor hem en trots, moest het even met jullie delen.
groetjes van een trotse Purk
Wow
Wat leuk voor je zoon, gefeliciteerd! Juich, juich!
Oja
Wat een heerlijk gevoel is dat hé! Proficiat aan zoon!
Gefeliciteerd!
Wat moet jij trots zijn!
Weet je wat zo mooi is ? Als met twee handen iets vasthoudt, zorgt dat ervoor dat beide hersenhelften beter samenwerken en het vergroot de concentratie.
Ubercool
Een dikke knuf voor jou en je zoon, dat is echt tof om te zien denk ik zo!!
Há
Kijk, hockey-genialiteit kun je niet onder het tapijt vegen! Zo zie je, sommigen moeten het gewoon van enkele briljante momenten hebben. Of dit is de opmars naar meer!!!
ADHD-zoon (8) hier had onlangs ook zijn sportmoment. Hij won de prestatiebeker in het eindklassement! Ik heb hem nog nooit zo zien glimmen. Wat een ongelooflijke impuls voor zijn zelfvertrouwen!
Kwinnefeer
Ook dat is very cool, gefeliciteerd ook voor jouw zoon 
Super!
Zowel voor zoon Purk als voor zoon Kwinnefeer! 
Dat zijn toch egoboostjes voor moeder en kind!
Superleuk
Mijn man is sinds dit seizoen coach bij de hockey (E-tjes). Hij heeft genoten van de eerste wedstrijd. Niet alleen omdat ze gewonnen hebben (ook leuk natuurlijk) maar vooral om allerlei kleine details, Jantje had zijn schroom overwonnen, Keesje had twee van de drie punten gemaakt, Pietje durfde nu wel dit of dat, Klaasje zijn vader zat vol zorgen of hij dit wel aankon maar Klaasje kwam superenthousiast van het veld.
Ook hier zat een zorgenkindje bij. En dat ging ook helemaal goed.
Pa zat dus te glimmen thuis. Zoon niet. Hij moest keepen dit keer en hij heeft de bal niet één keer aangeraakt. De tegenpartij kwam nooit tot aan zijn doel. Gelukkig mag hij volgende week het veld weer in.
En als ik dan de reactie van Purk lees, dan ben ik blij dat mijn man coach is. Want hij zal er alles aan doen om een zorgenkind erbij te houden.
Kwinnie
geweldig, ik neem aan dat je zoon helemaal blij was en jij trots langs de kant stond. Welke sport doet je zoon?
groetjes van Purk
Purk
Hij doet aan atletiek. En ik had last van zo'n emotioneel incontinentiemoment. 
Reacties
ik ben nog steeds blij. En wat ik me eigenlijk realiseer is dat hij in het hockeyteam eigenlijk niet als zorgenkind gezien wordt. Goed, hij is niet de sterspeler, maar dat kan niet iedereen zijn.
Maar hij is een goede verdediger. Hij had aangegeven wel keeper te willen zijn. Volgens mij uit zeg maar veilige overwegingen. Dan hoef ik niet te rennen en heb ik overzicht. Nou, de coaches hadden dat helemaal niet in gedachten. Hij is een goede verdediger. Staat daar zijn mannetje en houdt eigenlijk alle ballen tegen. Dus ze willen hem helemaal niet op doel hebben.
Kijk, en dat gevoel, dat hij er toe doet in het team en zeg maar niet ook mee doet (snappen jullie het verschil?) daar zijn wij zo blij mee.
Jouw echtgenoot klinkt trouwens als een geweldige coach Annet. Leuk, hoor zo'n betrokken coach. Wij hebben dit seizoen twee nieuwe coaches. Ervaren hockeyvaders, erg gedreven en betrokkene. Wij zijn ook blij met hen.
groetjes van Purk (glim glim nog steeds)
Blijf genieten
Blijf genieten. En dit is een voorbode van hoe hij later in de maatschappij zal passen, denk ik.
Hi purk!
Ik lees het nu pas!! geweldig voor hem! en jullie!
xk
