Even up-date

Polly

Ik denk nu niet dat je meer kan doen. Hij wordt nog meer geobserveerd, je hebt je twijfels ws wel op tafel gegooid. En er was blijkbaar wel aanleiding om hem nog meer te observeren. Het enige is dat je wel de opvoedtactieken van de oudsten (structuur/duidelijkheid?) op hem kan loslaten, maar dat doe je vast al.
Een kind dat geen adhd heeft kan ook lastig zijn, daarbij is het niet niks wat hij heeft (reuma), het is denk ik bij hem juist heel lastig te beoordelen welke oorzaak dat dwarse gedrag heeft.
Er bestaan helaas geen gebruiksaanwijzingen, maar lastige buien zijn vaak wel fasen die weer voorbijgaan.
Sterkte! En als je toch blijft twijfelen second opinion?

Rafelkap

fijn dat je reageert, ik zat gewoon te wachten op een reaktie. Het voelt heel raar, op de uitwerking van de vragenlijsten die we hebben moeten invullen scoort hij wel heel hoog op ADHD. Opvoedkundig doen we het goed, idd met structuur, pictolijsten, duidelijkheid enz enz. Meer kunnen we niet doen. Maar afwachten tot deze "fase" overgaat kan ik ook niet... daarvoor is het TE. Maar aan de andere kant, hij is nog zo jong!! Over een paar jaar zit hij in een klas waar hij werkjes moet maken, als hij adhd heeft valt hij dan vanzelf wel uit, en valt hij dan vanzelf wel op, net als zijn broers. Maar ik heb ook weinig zin om daar op te gaan wachten.
Middelste broer heeft in heel groep 3 gewoon eigenlijk niks geleerd!! Het kwam bij hem niet binnen.... Ik wil niet dat met Ruud hetzelfde gebeurt.
Ik ben nu een beetje moedeloos.

Moed

Maar die mevrouw kon blijkbaar jou niet overtuigen waarom ze het geen adhd vond. Waarom dan geen second opinion? Wat gebeurt er met de komende observaties? Heb je je twijfel geuit? Het is wel goed dat ze er niet te snel een adhd-diagnose willen geven, aan de andere kant: jij hebt ervaring en het is erfelijk (toch?).
Ik snap je twijfel, heb zelf ook gehad dat ik gerust werd gesteld, moest zoontje "de tijd geven", elk kind is weer anders enz. Werkte bij mij heel kort (was wel wat ik wilde horen) voordat de paniek er weer in schoot. Helaas had mijn moedergevoel gelijk (maar heel ander verhaal)
Geef de moed niet op maar kijk verder!
Hier een zakje MOED! (vangen!)

Hoe meer ik erover nadenk

Hoe minder ik haar gedachte gang begrijp.

Ruud kreeg klachten in Feb 2009, in de maanden daar voor afgaand zat het blijkbaar al te wringen want doen had hij gruwelijke peuter drift aanvallen.
Van feb 2009 tot nov 2009 heeft hij zeer veel pijn gehad, en is hij heel weinig mobiel geweest, daarna ging het beter.
hij werd in juli 2009 3 jaar. Ik geloof best dat het een impact op het mannetjes heeft gehad.
Maar ... ver voor 2009 had ruud al "streken" waardoor wij zeiden: oh dit is de ergste van de 3... Terwijl grote broers toen nog niet eens een diagnose hadden.

Als baby MOEST hij ingebakerd worden, omdat hij TE onrustig was om te slapen ( wat nr 1 en 2 ook hadden) Nou dat kan niks met de reuma te maken hebben...
Zijn ontwikkeling liep tot aan zijn ziek zijn, gelijk aan dat van zijn broers, NIET in de box willen, zo gauw hij mobiel was ( vanaf 1 jaar) hadden we geen moment rust meer.
Nou weet ik ook dat er genoeg kindern zijn die inbakeren nodig hadden en nu GEEN adhd hebben.
En nu lijkt het ook alsof ik graag wil dat hij het heeft... maar dat is natuurlijk ook niet zo. Liever niet!!
We wachten de komende observaties maar af. Als ze ons geen diagnose kunnen geven, prima!! maar dan wil ik wel hulp in begleiding.. want zomaar wachten tot dit overgaat.. trek ik niet!
Doe mij een enkeltje paaz afdeling!

Kleuters

Er wordt niet voor niets gezegd dat het stellen van ADHD-diagnoses bij kleuters (of jonger) vrijwel onmogelijk is. Ze ontwikkelen zich onregelmatig, ze vertonen kleutergedrag dat niet te onderscheiden is van ADHD-gedrag. En dan ook nog die complicerende factor van de reuma erbij.
Misschien moet je in dit geval dus gewoon vertrouwen op je instinct (ja, dat heb jij heus wel). En tegen de tijd dat hij bijna 6 wordt opnieuw kijken of er ADHD vastgesteld kan worden.
Nog een vraagje: wat had je met een diagnose willen doen, dat je nu niet met hem kunt doen? Medicatie?

Quin

het was ons vooraf al duidelijk dat we geen diagnose gingen krijgen, omdat hij daar nog veel te jong voor is.
We wilde wel gewoon hulp. En we willen heel graag als hij eenmaal 6 is en naar groep 3 gaat "heel snel" de diagnose krijgen, om idd snel medicatie te kunnen geven ( waar ik een enorm groot voorstander van ben!!!) shoot me! Zodat hij "normaal" aan groep 3 en zijn echte school carriere kan beginnen zonder veel last te hebben van zijn eventuele adhd. Zoals zijn broers wel hebben gehad.
De weg naar een diagnose is lang.. weet ik uit ervaring. Daarom wilde we eigenlijk nu al het voortraject bewandelen zodat het later wellicht sneller kan gaan. Het hele proces duur dik een half jaar. ALs we daar mee starten als hij 6 word en begint aan groep 3, duurt het mij gewoon veel te lang.

Maar mocht het zo zijn dat ons schatje dermate last heeft van een ontwikkelingsachterstand door een fase van stilstand tijdens het hoogtepunt van zijn ziekte, dan ook hoop ik dat hij een soort van oefeningen/therapie/hulp kan krijgen zodat het snel weer beter gaat, met hem..en ons gezin!

Bv polly&man

'We wachten de komende observaties maar af. Als ze ons geen diagnose kunnen geven, prima!! maar dan wil ik wel hulp in begleiding.. want zomaar wachten tot dit overgaat.. trek ik niet!'
Ik denk dat dit het goed signaal is. BV Polly&man biedt al een complete adhd-proof opvoeding en nog... Heeft ze dit meegewogen in haar 'niet'- diagnosestelling?

Quin heeft natuurlijk gelijk. Het is heel erg lastig om een diagnose te stellen bij kleuters. De chronische ziekte van je zoontje zal dat nog moeilijker maken.

Polly

Daarom hebben wij zelf indertijd een versneld traject gedaan bij een particuliere instelling. Dat zoon ADHD had was voor ons toch eigenlijk al duidelijk. In 2 maanden waren we klaar, en zo kon hij vóór hij naar groep 3 ging al beginnen met medicatie (einde van de lente-kind). Wanneer is jullie zoontje jarig? Prik nu vast een moment voor tijdige herdiagnostisering.
Verder begrijp ik je noodkreet. Wij zijn in het verleden lange tijd doorgekomen op simpele valeriaan. Dat scheelde echt een slok op een borrel, en het is geen heftig spul.
En de therapie die je zoekt zou los moeten staan van welke diagnose dan ook, toch?

Bah!

voel een flinke huilbui opkomen nu!

Ruud is in juli jarig, en zou dus als hij 6 is gelijk naar groep 3 moeten, JA daar sta ik achter dus dat gaat ook zeker wel gebeuren, desnoods neem ik Mevrouw lavell persoonlijk mee naar school.
Middelste heeft 1,5 jaar over groep 3 gedaan, en 1,5 jaar over groep 5. Hij zit nu M5 ( had M6) moeten zitten en is nu op nivo E3 aanbeland!
Hij is ernstig dyslecties maar zijn Dyslexie juf is er van overtuigd dat het vooral door de adhd gekomen is dat hij zo is gaan achter lopen.
Toen hij begon met zijn medicatie zat hij op begin groep 3 nivo ( hij zat toen eind groep4)

anyway...!
ik baal gewoon, ik werk mezelf een slag in de rondte moet de opvoeding van die heren van me, en de opbrengst is maar zo minimaal. Grootste lof gaat uit naar de medicatie...

Polly

Je mag er ook best even doorheen zitten. Maar probeer die valeriaan nou eens. 't Is natuurlijk geen methylfenidaat, maar het maakte onze zoon goed hanteerbaar en hij voelde zich ook fijner. Cola had ook een goed effect, maar dat is nou niet iets om de hele dag door te drinken.

Rust

Wij geven onze terror ruud al van kleins af aan RUST dat is vloeibare valeriaan, ik weet er alles van quiny!
pffff
Het is gewoon deze week net teveel: oudste zoon is aanmeld op school naar keuze maar het is nog heel spannend of hij daar wel mag komen, hij loopt mijn de tandarts ( in en uit) want tandarts is een tand aan het reanimeren, we zijn bij KNO arts geweest want er is iets niet goed met zijn oren en hij moet waarschijnlijk over 3 weken een CT scan... en dat is pas over 1 zoon....
dan hebben we natuurlijk ruud die maandag op controle moet bij de reumatoloog, incl bloedonderzoek, incl controle bij de oogarts.. en dat is altijd spannend, Ik kan overginds niet mee dus zijn papa gaat met hem.
Ik moet namelijk naar school op maandag, en daarvan kan ik echt niks missen.
Middelste loop zo enorm achter op school dat ik twijfel of hij ooit groep 8 haalt...
GROTE ZUCHT!!

zo.. dat was wel weer genoeg klaar zang voorlopig

Polly

Volgens mij is het probleem niet dat je nu nog geen diagnose krijgt, volgens mij is het probleem dat je een hulpverlener hebt getroffen die jou niet verder kan helpen. En volgens mij is de oplossing niet zo ingewikkeld: zoek een andere hulpverlener. Je hebt een heel duidelijke hulpvraag, en die staat volledig los van welke diagnose dan ook maar. Deze dame kan je niet verder helpen, maar dat betekent niet dat je niet te helpen bent. Ja, duidelijk niet door haar, maar er zijn massa's andere therapeuten, orthopedagogen en kinderpsychologen die dat mogelijk wel kunnen. Ik zou dus even verder zoeken!

Hoe herkenbaar (misschien o.t.)

(hier ook een nieuwe nick a la Quin).

Toevallig had ik het er gisteren nog over met Beukman dat we ons leven helemaal wilden omgooien. In plaats van alle dingen te doen die normale gezinnen doen hadden we bedacht om terug te gaan naar het minimum, dus eten, slapen, wonen. En dan alleen maar erbij pakken wat we aankunnen en waar we de energie voor hebben.

Op dit moment gaat oudste goed op school, jongste wandelt handelingsplan in en handelingsplan uit, speltherapie oudste is klaar maar nu heeft school weer pijlen op jongste gericht (alles ligt aan hem en hij moet in therapie), voor hem zijn we (DUS) al met nieuwe school bezig, maar daarvoor moet hij getest worden, liefst na zijn zesde verjaardag (hij is van juni, nu ben je zeker jaloers wink wink...) maar het testbureau wilde weer verzetten, dan weten we weer niet voor de zomervakantie waar we aan toe zijn. Oudste heeft kaasmolaren, moet om de drie maanden naar speciale kindertandarts, die zijn we vergeten, kaartje niet me te vinden, normale tandarts voor rest gezin afgezegd vanwege operatie vader, werden we maandag gebeld, mag hij in plaats van drie maanden maar drie WEKEN blijven in het verpleegtehuis, dus volgende week mogen we weer vol aan de bak om te mantelzorgen en de hele overgang naar huis van een onhanteerbare mopperende mankepoot van 84 te begeleiden, oh ja aangifte successie na de dood van mijn moeder moet ook nog, en ik heb weer last van mijn rsi gekregen dinsdag. Ik denk de klap dat mijn vader weer naar huis komt. Zwemles hebben we voor oudste nooit afgemaakt, jongste is nog niet eens begonnen met bijna zes.

Dus nu denken we eraan om de hobbies te minimaliseren en sociale dingen enzo maar te vergeten.

Waarom vertel ik dit allemaal?

Omdat

ik dan het gevoel krijg dat wij niet alleen zijn.... misschien??

ik ga in bad! pfff manlief is thuis hij gaat met jongste nu aardappelen schillen, kan ik mooi ff mezelf terug trekken en energie hervinden, voel me behoorlijk leeg nu..
raar

Dendrork!

Een dikke virtuele knuffel!

Als we toch bezig zijn ...

Ook hier een nick die even anders is ... Ik zucht met jullie mee. Ben het ook beu. Zoon zit in groep 8 en vorige week hebben we schooladvies voor hem gekregen. Valt tegen maar de leerkracht ziet allerlei bomen op de weg: tja, adhd, he? En verder hebben we het verslag ingezien dat naar de as school gaat. We hebben er heel wat uit laten schrappen want de leerkracht heeft alles aangekruist en aangegeven wat ooit een keer fout is gegaan in de loopbaan van zzon. Wij zijn het daar niet mee eens: alleen hoofdlijnen en anders eventueel mondeling toelichten. Leerkracht heeft geschrapt maar er staan nog 2 dingen in waar ik het niet mee eens ben en man ook niet. Ach ja, we zullen toch op gesprek moeten komen en dan zal ik wel toelichten dat wij alles zo positief mogelijk bekijken (gedijt zoon ook het beste bij) en dat school alles aangeeft wat een keer fout is gegaan (al was het 3, 4 jaar geleden).
Waarom kan het voor zoon nou nooit eens een keer gladjes gaan? Waarom krijgt hij altijd de tegenslagen? Gelukkig is hij er zelf vrolijk onder.

Polly

Geen goede raad, behalve wat hierboven ook al is gezegt: Probeer een second opinion te krijgen.
Verder alleen heel veel sterkte, ik lees al een tijd mee (en schrijf af en toe) en ik heb bewondering voor je kracht. En die hervind je zeker weer!

Stress

Een paar losse opmerkingen, mischien heb je er iets aan.
Stress bij autisme kan een beeld geven van ADHD. Ze kunnen het dan ook zeer druk in hun hoofd hebben. Ik denk niet dat je kind autisme heeft maar als voorbeeld.
Actieve reuma vreet energie en het kost veel inspanning omdat kind toch maar de hele dag moet meeschakelen met alle drukte. Kun je erg sacherijnig van worden met kort lontje is hier mijn eigen ervaring.
Vaste routines voor dagelijkse dingen als ontbijten, douchen en aankleden geeft rust. En dan niet 3x per week maar 7x per week hetzelfde. Dan hoeft kind daar niet over na te denken.
Een vaste tijd voor alleentijd geeft rust. Ik liet dochter elke dag een uurtje bij mij in de buurt op de grond spelen, ze had haar vaste speelplekje in de woonkamer, dan ging ik koken of opruimen of iets dergelijks. Verder was er dan niemand in de kamer.
In groepen functioneren is drukker dan 1op1. Na een dag drukte op school dus verplicht alleentijd. Sociale activiteiten met 1 vriendje en niet met 5 of 6.
De Valeriaantip - of Passiflora - heb ik ook voorbij zien komen. Vergeet die niet. Het helpt je kind aan rust en dempt de binnenkomende prikkels wat.
En inderdaad kon je bij dochter duidelijk zien dat ze veel stress had gehad in groep 4 en 5. Van de juf kregen we dan ook uit die periode woordjes en oefeningen om dat op te halen.
Paardrijden een idee?

Aha

Aha, hij zit dus al lang aan de valeriaan, jammer, jammer, dat gaat dan dus ook geen extra bijdrage meer leveren dus. Eh...heb je mijn zalmdieet al uitgeprobeerd, het werkt geweldig op onze eigen druktemaker. En met die zalmvissticks die je tegenwoordig kunt krijgen is meerdere malen per week zalm een fluitje van een cent! Wij waren een tijdje vergeten zalm etc. op het menu te zetten en potverdrie, wat werd dat kind toch weer onhandelbaar. Nu weer een dikke week aan de zalm en pffffffffffffffffft, wij halen weer opgelucht adem.
Verder vraag ik me af hóe Ruudje nu eigenlijk doet, Polly? Stuitert hij gewoon of is hij onhandelbaar of slaapt hij niet, of gedraagt hij zich als de kleuter van een zekere Guinevere in kleutertijd?

Jeetje (beetje ot)

nu in dit draadje begint me pas te dagen wie Quin is zie ik pas de link met de oude nick....sorry, ik ben er zo dom en onhandig in...

Polly

als jij denkt dat er meer is, hou de vinger aan de pols. Ik heb dat ook gedaan met zoon2. Nog steeds denk ik dat er meer is....We zijn er ook al mee in onderzoek...

Wat ruud doet

Ruud zoekt altijd, overal de grens op.
Ruud gaat altijd onder protest naar bed, volgens een pictolijst plan ( dus structureel hetzelfde) altijd een strijd.. maar meneer gaat wel en slaapt als een os.
De ochtend en avonden lopen hier volgens pictolijsten.
De regels zijn duidelijk, na een half uur huilen krijgt hij NOOIT zijn zin, maar dat weerhoud hem er niet van om de volgende keer nog langer te huilen.

voorbeeld: mama mag ik ships antwoord: nee ruud, het is geen weekend, wij eten alleen ships in het weekend.
Vervolgens kan ruud hier dik 1,5 uur over door drammen, huilen, zeuren, krijsen enz enz Hoewel hij NIET zijn zin krijgt... nooit.. dus het is niet zo dat wij hem hebben geleerd, als je maar lang genoeg zeikt krijg je het toch wel..

Ruud kan vreselijk druk zijn (niet altijd) rondjes rennen door het huis, uren aan een stuk door tetteren ( bla bla bla) hij kan maar een korte tijd met iets spelen, verliest snel zijn aandacht ergens voor.
Kan alleen tv kijken als hij met zijn neus bijna op het beeld zit, als hij bv op de bank zit ( 1.5 meter van de tv af) dan is hij afgeleid door wat er om hem heen gebeurt en kan hij nog geen 5 minuten tv kijken.

Hij is ontzettend inventief en heeft een enorm geheugen.
Hij heeft als dreumes en peuter streken uitgehaald die zijn creatiev inventieve broers nog niet eens bedacht hadden in hun tijd.

Maar hij slaapt heel goed, wel altijd heel vroeg wakker, maar valt als een blok in slaap.
Hij eet heel goed, mits het in zijn straatje past.
HIj kan dus over iets wat hem niet zint volledig uit zijn paasei gaan.

Hij zit nooit stil, altijd te wiebelen en te friemelen ( behalve toen de mevrouw met haar camera hier stond, toen kon hij ineens wel heel stil zitten)

Het is lastig zo op te noemen merk ik, vragenlijsten invullen is makkelijker

Groet, polly

Polly

Jeetje, beschrijf je de kleutertijd van onze zoon? Wat een herkenning!
Zwaar kan het zijn he? Onze kerel kon mij, met zijn drie turven hoog, helemaal tot op het tandvlees uitputten. Vooral die woede/drein/zeurbuien. Het was bij ons elke ochtend voor hij naar school moest raak. Dan zat hij weer op de trap te krijsen dat hij niet naar school wilde, trok hij zijn schoentjes weer uit (als ik pech had kreeg ik ze naar mijn hoofd). En dan hees ik hem in zijn jas, en lopen maar naar school.
Je haalt wat op met je post, ik had het allemaal verdrongen geloof ik, maar nu weet ik het weer.
Joh, ik weet ook geen oplossing voor je, maar wil je wel even laten weten dat ik met je meeleef. Sterkte.

Ook herkenning

Mijn man was er bang voor, die woede-aanvallen, domdomdom, en ik vond het ook wel bizar dat je die woede-aanval ziet komen.
Nee, dan mijn oudste. Die vroeg op die leeftijd een keer om chocola. Gezegd nee, eten we niet zomaar overdag. Ok. Vijf minuten later weer vragen. en nog eens. Nog eens. Nog eens. Heeeeeeele dag volgehouden. Maar geen traan gelaten.

Hahahaha toen wist ik nog niet hoe zeer ik bofte, dat tweede gewoon he-le-maal uit zijn plaat zou gaan, huilen, gillen, huilen en dan nog wat gillen. Oh en dan weer huilen.

Mag ik trouwens ships, Polly? Ahhhh?

Kun je

Kun je hem niet af en toe of regelmatig een beetje isoleren van alle prikkels, bijvoorbeeld met een koptelefoontje of MP3-speler op zijn hoofd? Hij moet helemaal gek worden van al die indrukken, zo afleidbaar komt hij over. En dan nog in combi met een pittig karakter en dan heb je gesloopte ouders.
Pff, petje af, het lijkt me inderdaad erg slopend. Ook met je andere kinderen, er gaat toch veel energie in zitten om ze op hun juiste plek te laten landen.