
indigo
26-11-2010 om 16:40
Gaan we weer!
Denken mijn man en ik dat het eindelijk een beetje lekker loopt met de kinderen op school (stilte voor de storm van de middelbare school voor zoon volgend jaar ?? ), krijgen we gedoe met oudste. Oudste is altijd wel aanwezig als ze thuis is, moet altijd iedereen betrekken bij wat zij aan het doen is of luid en duidelijk ons op de hoogte houden van wat ze doet. Ze kletst ook erg veel. Op de basisschool is ze getest, gedacht werd aan hb met evt. adhd. Er is uitgekomen disharmonisch profiel(boven de 20 punten verschil, 23 dacht ik zo uit mijn hoofd), bijna hb, verbaal iq hoogbegaafd, performaal begaafd, duidelijk geen adhd.
Nu zit ze in 2 gym en heeft ze een docent die denkt aan adhd bij haar. Dat heeft hij ook uitgesproken bij het 10-minuten gesprek. Wij hebben gezegd dat ze daar op getest is, dat daar niets uitgekomen is wat adhd betreft en dat ze een broertje met adhd heeft en dat dochter toch heel anders reageert dan hij qua chaos en concentratie en vooral impulsiviteit. Oudste is een chaotische wervelstorm, zeg maar, maar wel een die absoluut lijn ziet in haar eigen chaosen bovndien perfectionist.
Nu wil de mentor maandelijkse gesprekken met haar nadat wij aangegeven hebben dat wij niet aan adhd of add bij haar denken en ook niet van plan zijn opnieuw met haar onderzoeken in te gaan. We hebben toegezegd dat mentor met dochter mag spreken maar eigenlijk vinden man en ik dat niet nodig. We hadden beiden het gevoel nadat gesprek dat er gedacht werd aan een probleemkind. Oudst gaat op 1 vak na hartstikke lekker wat cijfers betreft. Ze heeft ook voldoende contacten binnen en buiten de klas. En gaat, itt de basisschool met plezier naar school.
Wat is dat toch, zijn die docenten zo gespitst op van alles? Kan je niet gewoon lekker chaotisch zijn? En vooral: kan het nou nooit eens lekker lopen bij ons? Er is altijd wel geneuzel rond 1 van de 3 kinderen. Zo, effe mijn hart luchten.

Kobalt
26-11-2010 om 17:08
Kenmerken van
Hier zijn er ook twee zussen (van een adhd-er) in beeld, die ook erg druk, chaotisch en ongeconcentreerd kunnen zijn. En dan komt toch regelmatig (ook bij ons, maar vooral bij een dochter ook op school) de vraag op: moeten we hier iets mee?
Dan komen wij steeds weer tot de conclusie: als het kind er in deze mate last van blijft houden, als het kind zo blijft functioneren, dan hoeven we er niets mee in de richting van een onderzoek, medicatie o.i.d.
We doen er wel wat mee. We bieden structuur, we leren strategieen aan om rust te vinden (yoga werkt goed hier), we helpen met herinneren aan al die duizend dingen die ze vergeten. We helpen dochter in vwo 3 nog steeds met het plannen van haar huiswerk. En vooral en bovenal, we worden niet kwaad en geirriteerd als er iets niet gaat zoals het zou moeten gaan.
Dat leggen we dan dus ook zo uit op school. We zeggen dan iets als: 'Inderdaad, wij zien ook wel kenmerken van adhd (dat zinnetje horen leerkrachten graag, dan voelen ze zich bevestigd in hun zorgen en observaties), maar wat vind jij (u)? In de mate waarin ze er nu last van heeft, vinden wij het eigenlijk niet verantwoord om haar te belasten met een psychologisch onderzoek. Zo'n onderzoek is best belastend voor een kind. Ik stel voor dat we in ons achterhoofd houden dat er misschien sprake is van een lichte vorm van adhd, zullen we proberen om haar zo te benaderen. En als het dan echt niet gaat, als u echt denkt dat ze er vergaand last van heeft, of als er iets anders veranderd in haar gedrag, dan willen we dat gelijk van u weten.'
Tot nu toe werkte dat prima, we stelden de leerkrachten gerust en dochters hoefden niet in een diagnose traject.
Het is ook een idee om bij de bezorgde leerkracht te vragen, waar hij nu precies tegen aan loopt bij je dochter, en daar dan vervolgens met haar thuis aan te gaan werken. Een van onze dochters, maakt op school bijvoorbeeld storende geluiden en opmerkingen in de klas. Wij hebben het daar thuis regelmatig met haar over, vragen steeds hoe het ging en leren haar alternatief gedrag aan. Dat helpt.

Chippie
27-11-2010 om 16:14
Indigo
"Er is uitgekomen disharmonisch profiel(boven de 20 punten verschil, 23 dacht ik zo uit mijn hoofd), bijna hb, verbaal iq hoogbegaafd, performaal begaafd, duidelijk geen adhd."
Bij een HB kind (dus ook bij een bijna HB kind, neem ik aan) is een kloof van 20 punten verschil helemaal geen ramp. Je mag daar niet zo 123 de problemen op plakken die bij een echte kloof (100-80) horen. Zolang het PIQ (boven)gemiddeld is, is er niet veel aan de hand. Het chaotische kan door die kloof komen, maar so be it.
Hier dus ook een chaotische, HB jongen met een V/p kloof. Gewoon laten waaien! (Dien mentor dus).

indigo
28-11-2010 om 10:13
Kobalt
Dat is inderdaad een goeie: heeft dochter er last van? dan is het antwoord: niet zoveel dat wij het nodig vinden opnieuw een traject met haar in te gaan. Ze kan haar huiswerk (na wat beginnersfouten in de brugklas) behoorlijk goed plannen. Daar heeft ze geen hulp meer bij nodig. Voor de proefwerkweek heeft ze alweer een heel schema in haar hoofd. Ze plant ook voldoende tijd in om leuke dingen te blijven doen. Haar cijfers zijn prima, op 1 vak na. Wel had 1 docent opgeschreven dat hij vindt dat ze veel opschrijft bij de antwoorden. Hij was de enige.
Dochter vindt haar rust in muziek luisteren (helaas niet al te rustige muziek maar toch geeft het haar rust), zingen en gitaar spelen. En haar clubjes.
Verder gaat dochter natuurlijk gewoon mee met het schema hier in huis: duidelijkheid en regelmaat en we gaan daarnaast een beetje mee met pubernukken van dochter en soms ook niet.
Man en ik en dochter zien eigenlijk niet zo heel veel problemen. Ja, ze is er wel in de klas maar als het moet en als de leraar duidelijk is, dan heb je een hele leuke spontane en betrokken leerling (gelukkig zijn dat veel leraren, dat werd ook aangegeven door mentor) maar bij de minder duidelijke leraren is ze er wel en daar gaat het dan ook allemaal wat minder lekker, ook qua prestaties. Daar zal ze mee om moeten leren gaan.
Man en ik denken dat de mentor wat overijverig is. We gaan zeker geen onderzoek in met dochter en man en ik broeden nog op een plan hoe dochter netjes onder de gesprekken uit kan komen van mentor. Man heeft dit nog veel sterker dan ik. Gelukkig zijn we het heel erg eens met elkaar wat dochter betreft.

indigo
28-11-2010 om 10:20
Chippie
Zoals ook bij kobalt aangegeven: we laten die mentor inderdaad lekker waaien. Dochter zit in een erg braaf klasje en ik heb het vermoeden dat dochter een beetje problemen oplevert en de rest niet. Nou, so be it.
Wat die kloof betreft, daar hebben we eigenlijk weinig tot niets meegedaan. Wij hadden na dat onderzoek (dochter zat toen in groep 6) zoiets van: zie je wel, dochter is slim maar verder is er niets met haar aan de hand: geen adhd, autisme of wat dan ook. Ze is wel bijzonder.
Misschien had ik dit beter in "school" kunnen zetten want vlgs mijn man en mij is de mentor wat voorbarig.

Philou
28-11-2010 om 18:15
Mbr maandelijkse gesprekken
Chippie, heeft de mentor ook gezegd waar hij die maandelijkse gesprekken nodig voor acht ? Misschien wil(de) je dat hier niet kwijt maar als de reden niet gegeven is (en het doel).. zou ik toch moeite hebben om mijn kind aan zo'n gesprek uit te leveren. Als je het wel weet en er achter staat, geen probleem. Maar dat vraag ik mij dus af.