Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Gaia*

Gaia*

20-05-2010 om 13:43

Gewoon zin om even te klagen

Bah wat zit ik dan weer te balen. Net tijdens de boterham gaat natuurlijk die telefoon. Opnemen om het kort te houden is al heel wat. Zoon van 9 (adhd) rent alweer gillend door het huis, dochter van 10 (ass) er achteraan. Wat een plezier. Vriendinnetje van dochter vind het geweldig.

Hup terug. Zoon is niet meer rustig te krijgen natuurlijk. stuitert door de kamer. Ik boos, hij naar boven. Dochter geniet grrr. Vriendinnetje begint een leuk gesprekje. Ik heb daar geen zin in, maar doe toch maar netjes mee (het is mijn ouders blijkbaar wel gelukt om mij op te voeden). Zo'n gesprekje wat ik nooit aan tafel met mijn eigen kinderen kan hebben trouwens.

Denk aan gisteren toen ze zo tekeer gingen in de tuin. Want een beetje rustig spelen is er nooit echt nooit bij. Gillen, schreeuwen, hilarisch. Als je roept dat ze daar mee op moeten houden, wordt je uitgelachen door dochter. Zoon is woedend. Gillen etc. Maar niet meer van plezier, maar van boosheid. Maakt het nog wat uit?

De ochtend is ook al zo'n leuke herinnering. Ach, ga het al niet eens meer opschrijven. Wat was er nou ook alweer zo leuk aan een gezin? Ik zie alweer tegen de vakantie op. Eigenlijk zie ik tegen de komende 10 jaar op. Bah bah bah. Ik zit weer in die rot dip.

Zo, lekker even dat klagen. pff

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
*Twinkel*

*Twinkel*

20-05-2010 om 17:03

Hug

Even een lekkere knuffel voor je meid. Het valt ook allemaal niet mee, en zeker zo tegen het einde van het schooljaar omdat iedereen op zijn tenen loopt.
Boos worden om niks, langdurige huilbuien en woedeuitbarstingen en de brusjes die last hebben van kopieërgedrag.

Gewoon lekker BAH!

Gaia*

Gaia*

20-05-2010 om 20:30

Twinkel

Nou ja zeg, het kan geen toeval zijn dat ik vandaag aan jou dacht Dank voor je hug, maar vooral je begrip.
Ik voelde me alweer 'stom' vanwege het opschrijven van dit.
Maar echt.... ik heb steeds gedachten: 'hoe houd ik het vol' en 'is een onbewoond eiland mischien iets'.

Maaruh... komt dit door het einde van het schooljaar? Voor mijzelf geldt wel dat ik helemaal op ben.

Voor jou ook een 'hug'!

Nog een hug

Gaia,
Ik begrijp je helemaal, hier zijn ook van die periodes dat ik geen lichtpuntjes meer kan zien.
(Zoon 10, ADHD en mogelijk ASS, dochter 6, in de molen op verdenking ASS).
Toch is het vaak zo, als ik er echt helemaal doorheen zit, dat het daarna weer een periode wat rustiger is. Ik duim voor jou dat dat bij jullie ook zo is, en dat je binnenkort kunt genieten van (relatieve) rust.
En, vergeet jezelf niet! Blijf tijd vrijmaken voor jezelf, ook al is dat vaak lastig.
Knuf,

Guinevere

Guinevere

20-05-2010 om 22:31

Dips

Helemaal niet stom dat je je zo voelt en ook niet dat je het hier even van je af wilt klagen. Bovendien kan ik me je gevoel "Wat was er nou ook alweer zo leuk aan een gezin?" ook goed voorstellen. Er zijn aardig wat dagen dat ik me hetzelfde afvraag, als zoonlief weer een van zijn buien heeft waar geen medicijn tegenop kan. Gelukkig zijn dat bij ons meestal toch zeldzame momenten, die maar een paar keer per maand voorkomen. Daarna is het gebruikelijk dat er weer een paar weken aanbreken dat ik me werkelijk afvraag waarom zoon ook al weer een diagnose heeft gekregen. Ik hoop voor jullie dat die periode NU weer aanbreekt. Hoewel het bij jou complexer is, met 2 van die portretten.

Respect

Gaia, heel knap dat je het allemaal blijft volhouden. Er komen vast weer lichtpuntjes, maar soms wordt je toch gewoon stapelgek!

Pippin

Pippin

21-05-2010 om 20:26

Beu

Gaia, ik kan het soms ook zoooo beu zijn. Alsof ik alleen maar achter de feiten aan het aanrennen ben. En dan loop ik me rot, doe van alles, begeleidt aan alle kanten, ben druk bezig met opvoeden. En tot mijn grote frustratie is het dan nog niet gezellig in huis!!!! Zoals je beschrijft, ruzie en moeilijk gedoe. Dan voel ik me echt zoals in dat liedje van The Talking Heads: 'How did I get here?'


http://www.youtube.com/watch?v=I1wg1DNHbNU
Net alsof het allemaal een grote vergissing is. 'Dit kan ik niet. Ik ben hier helemaal niet goed in. Als dit een baan was, zou ik ontslag nemen of ontslagen worden.'
Pff, doorbuffelen, blijven zwemmen, niet opgeven hoor! Het wordt weer beter. Echt waar! Zoek naar momenten voor jezelf. Blijf contact houden met wie JIJ bent. Hou het klein. Neem de dag stukje voor stukje. Verwacht niet te veel van jezelf. Je hoeft het niet perfect te doen. Goed genoeg is goed genoeg. (allemaal raad, die ook op mezelf van toepassing is!)

Gaia*

Gaia*

21-05-2010 om 21:04

Ooooo wat lief

Wat een ontzettend lieve reacties. En ik dacht nog, lekker fout wat ik hier weer opschrijf. Maar ach... even kwijt.
Ik ben mezelf heel veel aan het beschermen. Jee wat als je het echt niet meer trekt zeg. Ik heb wel het idee dat het gezin voor op mij draait.
Ik ben nu ook al veel eerder aan het grenzen stellen bij de kinderen. Zoon reflecteert altijd wel lekker dus er is hier en daar wel wat aangekomen. Dochter doet dat niet, maar ik wel (ha) en sta weer helemaal op scherp bij haar. Als ze even iets doet waarvan ik denk dat het de foute kant op gaat grijp ik in. Hopelijk lukt het om dit weekend wat energie te pakken.

En ja, het zal wel met de laatste periode van het schooljaar te maken hebben.

Nu het liedje van Talking Heads even beluisteren. Ik ken het vast wel. Maar de titel doet geen melodietje in mijn hoofd luiden ha. Daarna op de bank. O nee, eerst nog 1 kind naar bed brengen.

Bedankt voor jullie opbeurende en ondersteunende berichtjes.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.