Gezagsprobleem

Herkenbaar

Heel herkenbaar is dit. Onze zoon heeft hier ook enorm mee geworsteld. Waarom moet ik doen wat een volwassene zegt? Waarom zou ik naar volwassenen luisteren, ze zeggen vaak zulke onzinnige dingen? Waarom zou ik volwassenen vertrouwen, ze begrijpen mij niet en kwetsen mij? Waarom zou ik naar school gaan, ik leer er toch niets?
Hier heeft het geholpen om de wereld met onze zoon als een antropologisch project te onderzoeken.
De werkelijke reden waarom er schoolplicht is bijvoorbeeld. (met dank aan M Lavell) Schoolplicht is ontstaan om kinderarbeid tegen te gaan. Het alternatief van school is niet vrij zijn, maar werken.
De werkelijke reden waarom kinderen op school naar volwassen moeten luisteren onderzoeken. Onze gezamenlijke conclusie was: organisaties die zo groot zijn als scholen, kunnen alleen bestaan dankzij regels. Dat die regels nergens op slaan is niet relevant. Het gaat erom dat er regels zijn. We hebben samen anarchie onderzocht. Zoon kwam tot de conclusie dat dit ook niet zou werken. We hebben ons samen verdiept in iederwijs. Zoon begreep al snel dat dit ook geen optie voor hem zou zijn. 'Dan zou ik helemaal niets meer doen.'
We hebben onderzocht dat die (vaak zeer onzinnige) regels in de maatschappij op allerlei gebied gelden. School is er maar een voorbeeld van. We hebben steeds weer met hem onderzocht wat ZIJN belang is, om zich aan de regels te houden.
Zoon wil later zo min mogelijk met van bovenaf opgelegde regels te maken krijgen. Dat is voor hem een grote motivatie om een zo hoog mogelijke opleiding te volgen. Want hoe hoger je opleiding, hoe groter je autonomie. Als je je slecht gedraagt op school, kom je in de problemen en dus niet op de opleiding die je wilt. Dat is voor hem de enige reden waarom hij naar school gaat en zich aan de regels houdt.
Verder geven wij onze zoon in zijn thuis- en familiesituaties zoveel mogelijk autonomie. Dat helpt enorm. Bij elke beslissing die hem aangaat, betrekken wij hem. Bijv: We hebben dit weekeinde twee familie bijeenkomsten, opa wordt 80 en tante wordt 36. Wat wil je? Wil je mee? Het is verbazingwekkend om te zien dat hij dan bijna altijd kiest te doen wat wij in eerste instantie van hem willen. Natuurlijk wil hij naar opa die 80 wordt, dat is bijzonder, het zou zomaar de laatste verjaardag van opa kunnen zijn, dat wil je niet missen.
Het helpt ook enorm om hem te laten bepalen wanneer we weer naar huis gaan. Dus niet urenlang op zo'n feest blijven hangen, maar na anderhalf uur weer weg.
Onze sleutelwoorden zijn dus: argumenten, het eigenbelang van zoon onderzoeken en autonomie als het kan.

En thuis?

Hebben de ouders zelf ook problemen ogv gezag met haar kind? En als een andere communicatie methode wordt gekozen, bijv Gordon? Hoe reageert hij daar op?

Ik weet helemaal niet op welke manier het kind is toegesproken mss is er wel heel erg gebullebakt tegen hem (ik ben de baas over jou en je doet nu wat er gezegd wordt enz) tsja, dan raak je in een machtsstrijd natuurlijk, zeker met een kind dat daar gevoelig voor is.
Ik zou thuis eens rustig napraten (zonder verwijten) en er achter proberen te komen wat er nou aan de hand was en waarom hij niet deed wat er gezegd werd.

Koffiekop

Wat leuk om dit van je te lezen. Dit speelt hier ook met enige regelmaat, ik geloof niet vanwege zozeer hoogbegaafdheid, meer vanwege aangeboren anarchisme van onze kinderen. Ik gebruik precies hetzelfde soort argumenten voor onze kinderen als jij dat doet, en ze komen er ook vaak zelf op.
Verder doen we ook vaak het volgende: ik probeer ze dit soort situaties vaak als een soort toneelstuk te laten zien. WAt wordt er in bepaalde situaties van je verwacht en waarom (dus dan komt weer de hele achtergrond die jij noemt aan bod). En vervolgens speel je (letterlijk) het spelletje mee. Voordeel: jij krijgt geen gedoe met de leiding, nog een voordeel, de leiding is blij met jou waardoor je al als vanzelf minder gedoe krijgt.
Zo hebben we bv. ook de verkeersregels besproken, zie het als een groot spel. Ook bij monopolie of carcassonne zijn regels nodig, anders is er zo ruzie. Het werkt beter, maar kinderen moeten er ook ouder voor zijn, want ze moeten kunnen relativeren, en dingen los van zichzelf zien.

Natuurlijk was mijn reactie ook voor kendra

Zou zoiets werken? Laat het hem als een groot spel zien? Zou hij dat op zo'n manier kunnen toepassen?
Ik leg mijn kinderen ook regelmatig uit dat er ook niet-aardige en niet-slimme mensen bestaan. Dat je ook dat soort mensen bij de opvang en overblijf ed. kunt treffen, en dat het de kunst is om je niet door hen te laten raken, en dus weer het spelletje meespelen...