Geïndiceerde hulpverlening thuis omzeilen voor aanvraag rugzak
Misschien een beetje omslachtige omschrijving maar het zit zo: voor onze oudste (pdd nos en adhd 1) zitten we in het traject van de rugzak aanvragen. De problemen doen zich voornamelijk op school voor en thuis kunnen we er goed mee omgaan. Voor de beoordeling van de aanvraag voor de rugzak wordt gevraagd naar een verslag van een half jaar geïndiceerde hulpverlening. Maar daar hebben we thuis geen behoefte aan.
Voor mij voelt het als het paard achter de wagen spannen. De rugzak is juist bedoelt voor school. Zijn er meer mensen die hiermee te maken hebben gehad?
Alvast veel dank voor jullie info!
Hier
Onze rugzak aanvraag is inmiddels alweer 15 maanden oud, misschien is er het een en ander veranderd.
Maar bij ons was een zeer beknopte uitleg (half A4) van de behandelaar voldoende. Je moet aantonen dat er thuis ook problemen zijn en dat daar aan gewerkt wordt. Daar valt voor zo ver ik begrepen heb, alle hulpverlening onder hoor. Dat hoeft volgens mij niet perse in de vorm van thuisbegeleiding.
De behandelaar heeft alleen zijn diagnose toegelicht en verklaart dat zoon therapie krijgt. De inhoud van die therapie is beroepsgeheim.
Heeft je zoon een behandelaar? Dan kan hij of zij een kort verslagje maken.
Verslagen etc.
Dank voor jullie info. Intussen heb ik ook contact gehad met de orthopedagoog waar we wat sessies hebben gedaan en zij gaat een verslag hiervan opstellen. Ook heb weer gehoord dat de sova-training (die nog in de planning zit) hier ook voor in aanmerking komt.
Pfff, 't is ook wel een kwestie van snel leren en weten hoe je de in de bureaucratie aan het werk moet
Ja joh
Die bureaucratie is een verschrikking. Wij hadden een totaal andere kijk op de zaak dan de school en dat gaf de nodige problemen. Ik was in eerste instantie heel erg woedend over de verslagen van de school, die bij de aanvraag werden meegestuurd. Er stonden leugens en erg gemene dingen in.
De behandelaar heeft mij erg geholpen door de andere kant te laten zien. Hij vertelde mij dat de indicatiecommissie echt niet geinteresseerd is in mijn zoon en wie er wel of niet gelijk heeft. Ze kijken alles vluchtig door. Ze kijken of er een dubbele diagnose is, of er thuis ook problemen zijn en of de school inspanningen heeft geleverd om het zonder rugzak te redden. Dat is wat ze willen weten. De rest interesseert hen niet.
Hierdoor werd het voor ons allemaal minder beladen. We hebben uiteraard in 'ons stukje' van de aanvraag duidelijk verwoord dat wij van mening verschilden met de school en het niet eens zijn met hun interpretatie. We hebben ook een privegesprek met de ambulant begeleider aangevraagd, voor de rugzak werd op gestart. Daarin hebben wij onze visie rustig kunnen verwoorden en kunnen vertellen dat wij vinden dat de school ernstig tekort heeft geschoten. Ook dat hielp. Ik merk dat de ab-er erg goed naar ons geluisterd heeft.
Je eigen "deskundige"
Ik ben als moeder mijn "eigen deskundige" wat mijn kinderen aangaat. Thuis heben we geen hulp, maar op school is het zeker wel nodig. Als je zelf goed kunt verwoorden WAT je thuis aan extra's doet, of anders doet, en dat je daar niemand anders bij nodig hebt is dat ook prima! Mijn kinderen zijn autistisch, hebben daar een diagnose voor via een interdisciplinair team EN psychiater, dat zijn ze dus ALTIJD! op school, maar ook thuis! Oh, ja, en het is niet na 4 jaar ineens over 
) toen kwam de herindicatie van de oudste. Wij hebben toen 1 gesprekje gehad bij iemand van het team dat destijds ook de diagnose had gesteld, met het hele gezin zijn we daar "op bezoek" gegaan... wat perfect liep, de kinderen hadden werkelijk niet "autistischer" uit hun ogen kunnen kijken dochter (waar het over ging) zat erbij als een lappenpop, zoon toeterde overal dwars doorheen, contact maken ging zeer minimaal. In de tussentijd hebben wij verteld over de thuis situatie, en hoe die draait... ZONDER hulp dus, maar dat wil niet zeggen dat we een normaal gezinnetje zijn. We leven "op schema" voor van alles en nog wat, maar je denkt toch niet dat ik mijn schema's door een ander laat maken? he, dat kleine beetje vrijheid wil ik wel graag behouden.
We kregen een prachtig verslagje, waarin ook weer uitgelegd dat we geen hulp hadden omdat we prima in staat zijn zelf de situatie te kunnen behapstukken. Op school, in een klas met 20 kinderen is dat natuurlijk wel wat anders. Net voor de vakantie kwam de goedkeuring weer (pfoeh) dus we kunnen er voor de oudste weer 3 jaar tegenaan... als de rugzakjes tenminste blijven bestaan
groetjes, Tess
Autistisch spectrum
Toen ik de aanvraag deed (1,5 jaar geleden), toen stond er op het formulier dat je aan moest tonen dat de problemen ook thuis aanwezig waren.....TENZIJ het om een stoornis in het autistisch spectrum ging.
Daarvan werd dan automatisch aangenomen dat deze problemen zowel thuis als op school aanwezig waren.
Ik weet niet of dit inmiddels veranderd is, maar je zou even kunnen kijken of deze opmerking er nu nog op staat. PDD-NOS is namelijk een stoornis in het ASS en dan zou je die vraag over kunnen slaan.
Nickelo
Dank voor je tip! Ik ga het checken. Het vervelende is alleen wel de instantie die hier de aanvraag naar het REC leidt, specifiek om het verslag van de geïndiceerde hulpverlening vraagt. Dubbelchecken dus
Samenwerkingsverband
Intussen heb ik vanochtend op school te horen gekregen zoonlief eerst voor een half jaar moet worden ingebracht in het samenwerkingsverband. Leuk want tegen die tijd is het verslag met de diagnose van de psycholoog niet geldig meer.
Hier nog tips over?
Je wilt het niet weten )
"Er gaat wereld open waarvan je het bestaan niet vermoedt als je geen kind hebt Waar iets Mee Is."
Ja, maar je wilt het eigenlijk allemaal niet weten!!! En iedereen meent zich ermee te moeten bemoeien: ouders, huisarts, jeugdzorg, mkd, speciaal onderwijs, ambulante diensten... zucht... ik was ze allemaal zo beu! Mag ik nou ook eens zeggen dat ik twee prachtige kinderen heb, en gewoon van ze genieten?! Heb ik thuis een hulpvraag? nee, eigenlijk niet! maar ja, dat KAN toch bijna niet, met twee autistische kinderen, en u bent daar toch niet voor opgeleid mevrouwtje... Maar waar de zoveelste "peut"misschien meer weet over autisme, weet ik een stuk meer over mijn kinderen. (en al die anderen hoef ik gelukkig ook niet te beoordelen)
Het "etiketje" heeft hier best voor een groot deel begrip en gebruiksaanwijzing gezorgd, en ik vind het goed dat het onderzocht is, dat mijn kinderen anders zijn heb ik ook echt wel door. Maar nu moeten we er zelf mee verder.
Ja, op school met een rugzakje, dat wel. En dat is ook het enige wanneer ik nog het soort therapeuten praat moet aanhoren, met bijbehorende grafiekjes in hoeverre je kind wel niet afwijkt. Verder redden we het wel.
Oh ja, een "verlopen diagnose" is zo weer verlengd hoor; even een telefoontje met degene die de diagnose gesteld heeft. Wij kregen er nog een gesprek bij kado, maar goed, dan isie weer goed voor vier jaar autisme gaat nl niet over! dat weet iedereen, dus daar doen ze ook eigenlijk niet moeilijk over. (anders was hun eerste diagnose al fout) en verder is het een "pervasieve" ontwikkelingsstoornis, dat betekend "doordringend in alle delen van je leven" dus zowel thuis als op school als in sportclubjes, ja; overal! dat zegt de diagnose al, hoeft dus eigenlijk niet nog een keer bewezen te worden met verslagen van de hulp thuis, dat is echt dubbelop.
groetjes, Tess
Maar tess
je moet nooit de hoop opgeven voor de 'wonderbaarlijke genezing'!!
Wij zitten hier soms ook erg mee aan dat je aan allerlei hulpverleners steeds opnieuw verklaringen moet vragen om de PGB herindicatie te regelen. Soms vind ik dat bijna genant.
Hebben anderen dat niet?
Sorry
niet tess, even verkeerd
