Graag jullie advies over omgaan met verhuizen
Ik heb een 13-jarige Aspergerzoon die 5 september naar de brugklas van het speciaal voortgezet onderwijs gaat. Hij is enorm nerveus (zoals altijd bij veranderingen, verjaardagen, feestjes, vakanties, etcetera) maar kijkt er ook erg naar uit.
Nou sta ik alweer een tijd ingeschreven voor een huis in een andere gemeente, niet uit luxe maar vooral uit noodzaak. En het ziet er naar uit dat ons wachten nog dit jaar eindelijk beloond gaat worden.
Zoon ziet daar, begrijpelijk, erg tegenop. Wéér een verandering, zo kort na de vakantie (ook altijd een bron van zenuwen) en de brugklas (idem dito) met kinderen die hij niet kent op een nieuwe school, en afscheid nemen van het vertrouwde (er zit een bekende van hem in de klas in onze huidige woonplaats). Al snapt hij de voordelen van het nieuwe huis wel (eigen kamer, meer ruimte, meer privacy, minder prikkels), hij hikt er enorm tegenop. Bij zijn vader blijven is helaas geen optie omdat het nogal eens botst tussen die twee (vader kan niet goed met de onhandigheid en het "claimgedrag" van zoon omgaan en gaat dan schreeuwen).
Wat ook al niet meewerkt is dat we niet weten wanneer we precies gaan verhuizen. Ik kan bij wijze van spreken volgende week horen dat we een huis hebben, maar het kan ook nog een aantal maanden duren in het slechtste geval. Als ik eenmaal een huis krijg toegewezen is het direct actie (inpakken, schilderen, dingen regelen, inrichten en verhuizen; ik heb wel besloten een maand dubbel te huren en zoon kan dan wel even bij zijn vader). Dat kan dus al in september zijn, maar ook later. De verhuizing doodzwijgen tot het zover is om stress te voorkomen is onmogelijk omdat ik al een beetje aan het voorbereiden ben (dingen uitzoeken en weggooien bijvoorbeeld, offertes vragen, allerlei praktische voorbereidingen waar hij soms ook bij betrokken moet worden of in ieder geval wat van meekrijgt).
En ik vind het superlastig om mijn hyperende zoon daarmee om te leren gaan. Een afteken-kalender bijvoorbeeld is niet mogelijk, en met hem als voorbereiding door de buurt rijden waar we gaan wonen brengt teveel opwinding.
Graag jullie tips en goede raad om deze best wel heftige overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen!
Lastig
Het eerste dat in mij opkomt is toch een soort van aftelkalender. Niet eentje die aftelt tot het moment van de sleuteloverdracht (nu, over vijf weken of over vijf maanden) maar meer een soort lijstje wat er gaat gebeuren als je een huis krijgt aangeboden. Je gaat eerst kijken, dan contract tekenen en krijg je de sleutel. Vervolgens inventariseren wat er geschilderd moet worden en waar andere vloerbedekking moet komen, wie/wat/wanneer de spullen moet gaan inpakken (ieder zijn eigen spullen?), wie er misschien mee wil helpen met klussen/inpakken/verhuizen. Bespreken dat niet alles in in keer klaar kan zijn, hoe ziet zijn kamer er uit direct na de verhuizing. Ik denk dat ik bedoel dat je misschien over de verhuizing zelf zoveel mogelijk duidelijkheid kan scheppen als je zoon nodig heeft.
Moet je zoon óók nog van school veranderen of blijft hij op dezelfde school? Als je pas over een aantal maanden een huis krijgt, is hij misschien al gewend op school en vindt hij daar een stukje rust en regelmaat terug.
Vera
Niet belasten
Mijn zoon gaf zelf aan zo min mogelijk te willen weten van een ophanden zijnde verhuizing. Mijn voorbereidingen zo veel mogelijk te negeren.
Pas als iets vast ligt deel ik het mee.
Ik zou overigens je zoon liever niet een maand naar zijn vader doen. Dat is 2x veranderingen van omgeving.
Geef je zoon de instructie zich te focussen op zijn brugklas en het huiswerk. Hoe moeilijk ook zal dat ook begeleiding van jouzelf vragen, naast de verhuizing.
En als dat teveel wordt zou ik de verhuizing uitstellen als dat mogelijk is. Het brugjaar is bepalend en een kind mag niet blijven zitten.
Niet uitstellen
Zonder op details in te gaan: uitstel kan niet. Het zou praktischer zijn geweest als we NU waren verhuisd of pas volgend jaar, maar uitstellen is bijzonder onwenselijk. Het klinkt misschien gek, maar onwenselijker dan een kind dat even van de leg is. En omdat ik tussen twee kwaden moet kiezen, probeer ik de komende tijd een beetje draaglijk te maken voor hem 
Anne heeft gelijk met "zo min mogelijk belasten", maar helemaal voorkomen kan ik dat niet. Vera komt met een soort inventaris waar ik eigenlijk wel wat mee kan. Ten eerste voor mijzelf alles op een rijtje krijgen, maar ik kan zoon alvast aanmoedigen na te denken over zijn nieuwe kamer. Ook al is nog niet zeker hoe de indeling is, ik heb wel een ruw idee van de grootte van zijn kamer.
Hij heeft zich ook enorm zorgen gemaakt over het verhuizen van zijn spullen. Ik heb afgelopen maand enkele verhuizers benaderd voor een offerte, en die stelden hem persoonlijk gerust door te vertellen hoe zijn spullen vervoerd werden en hoe hij dingen kon inpakken (we pakken zelf in).
Verhuisboek
je kunt een verhuisboek maken zonder aftelkalender. Hoewel ik niet begrijp wat er mis is met een aftelkalender.
Je kunt van alles in beeld brengen of de voor ons vanzelfsprekende dingen, die dat voor hem niet zijn, beschrijven.
Mijn zoon die toen een stuk jonger was had er echt iets aan, er stonden foto's van voor en na; dit is je nieuwe huis, dit het oude.
Dit zijn je straatvriendjes van nu; daar weten we dat nog niet (gezichtjes met vraagtekens)
volle verhuisdoos, auto, lege verhuisdoos.
De route naar school is anders (beschrijving)
met zoveel woorden: papa en mama hebben geen of weinig tijd om met jou leuke dingen te doen(opnoemen) Dat komt na de verhuizing pas, als alles op orde is. Dat hielp hem, soms moesten we hem verwijzen om het na te lezen, maar het hielp.
Van te voren bepalen welke kamer voor hem wordt: foto lege kamer een oude kamer (daar gaan we je plek maken)
Als naar de nieuwe buurt gaan te .. is, maak dan veel foto's en laat die zien. Enb dingen die voor hem belangrijk zijn: daar kun je dan een boodschap doen, daar kun je fietsen of wat ook.
Het is voor mij lastig in te schatten wat voor jouw kind exact belangrijk is. Maar toendertijd heb ik het voor mijn zoon behoorlijk goed in een boekje kunnen verwerken. Het gaf hem ook de mogelijkheid het aan anderen uit te leggen en te laten zien. Dat helpt bij het verwerken.
Koentje
Ik lees je antwoord nu pas (sorry) en reageer even middenin de nacht (ben gisteren vroeg in slaap gevallen en dan ben ik ook walgelijk vroeg weer wakker).
Ik weet wel de buurt waar we gaan wonen, maar nog niet de exacte lokatie. Er zijn 3-4 mogelijke woning-soorten, in groffe trekken kan ik hem ongeveer vertellen hoe het huis eruit gaat zien. Maar er zijn ook nog veel onzekerheden die ik pas weet als het zover is. En wannéér het zover is... Het kan bij wijze van spreken volgende week zijn, maar ook pas over een aantal maandjes. En dat is voor hem heel moeilijk te trekken (snap ik ook heel goed, ik vind het zelf ook superspannend ).
Ik ben blij dat je zo uitgebreid vertelt hoe jij dat doet, ik heb er best veel aan!
Omdat ik weet in welke buurt hij komt te wonen (ruwweg ergens in een gebied van 1 x 1 km), kan ik hem daarop voorbereiden. Dichtbij een tuincentrum, vlakbij het centrum waar hij een ijsje kan kopen in een ijswinkel die hij al eens heeft gezien. Denk dat dat al houvast kan geven!
School: ik weet nu al waar die zal zijn en hoe hij er heen zal gaan (busje). Maar ik ben wat dat betreft terughoudend: volgende week begint hij als brugpieper op speciaal voortgezet onderwijs in onze huidige woonplaats en hij is daar al hyper genoeg over. Wat dat betreft is de timing van de verhuizing (al weten we nog geen datum) niet bepaald gunstig. Maar daar is helaas weinig aan te doen. Daar zit ik echt een beetje in een spagaat: ik hoop zo snel mogelijk bericht te krijgen dat ik een huis heb, maar voor hem is het waarschijnlijk beter als dat pas in het najaar is. Dit is typisch een gevalletje "'t komt zoals het komt", en zal veel aandacht en begeleiding vragen...
Foto's/plaatjes van lege/volle verhuisdozen en verhuisauto, en onbekende vriendjes, kunnen hem waarschijnlijk wel helpen. Ik heb gemerkt dat hij zich heel erg druk heeft gemaakt over de verhuizing op zich. Ik heb een aantal verhuizers langs laten komen voor een offerte, en hen ingelicht dat ik hier een hyperend kind heb rondlopen. Ik kan je vertellen dat er twee verhuizers duidelijk uitsprongen: zij namen mijn zoon serieus en hebben hem uitgebreid verteld hoe de verhuizing gaat verlopen, dat ze speciale dozen hebben voor zijn enorme legobouwwerken, etcetera. Als het zover is, zal ik kiezen uit één van hen!
Qua "vriendjes" (of liever: bekenden, kinderen die met hem mee gaan van de basisschool naar het voortgezet) ligt het nog even lastiger. In zijn geval is het vooral de angst om afscheid te nemen van vertrouwde mensen en in een nieuwe woonomgeving en op een nieuwe school weer andere mensen te vinden bij wie hij zich vertrouwd voelt. "Vriendschap" is in zijn geval een lastig begrip, hij sluit eerder vriendschap met de eigenschappen van een kind dan met het kind zelf.
Ik denk dat het heel belangrijk is om afscheid te nemen van zijn oude "vriendschappen" en onbedoeld heeft iemand in "real life" gisteren al een oplossing gegeven: een housewarming, desnoods met een sleep-in voor de kinderen die dat kunnen (allemaal speciaal-onderwijs-kinderen), in overleg met de ouders natuurlijk. Na de verhuizing al zijn "contacten" uitnodigen. Dat zal wel wat organisatie en inspanning vragen, maar het is het me wel waard. Zoon zelf liep hier enorm warm voor en ik vermoed dat dit een geweldige manier is om de overgang wat makkelijker te laten verlopen!
"Mamma kan geen leuke dingen doen tijdens de verhuizing" heeft me ook aan het denken gezet. Ik zal volop bezet zijn tijdens de verhuizing. Ik heb al gepland dat ik hier ruim de tijd voor ga nemen (kan me dit goddank ook financieel permitteren) en er is gelukkig ook een vader (we zijn gescheiden) die hem dan even uit de wind kan houden. Maar ik wil hem er toch op één of andere manier bij betrekken, zodat hij meer betrokken raakt (pfff, kromme zin, maar je begrijpt het wel). Inspraak geven in de inrichting (met name verf/behang) van zijn kamertje. Ik heb een super begeleidster die waarschijnlijk wel samen met hem aan het verven/behangen kan gaan (zoon is 13) in zijn eigen kamertje! Zo sla je een heleboel vliegen in één klap
Foto's in de nieuwe buurt: omdat het steeds concreter wordt waar we ongeveer komen te wonen, kan ik dit nu wel gerichter gaan doen. Het huis zélf nog niet, maar de huizen in die wijk zijn tamelijk "eenheidsworst" dus dat komt wel goed.
Verder kan ik zoon nog een mooie worst voorhouden: ons nieuwe huis heeft sowieso een tuin, en hij mag dan voor zijn verjaardag (duurt nog wel even, het moet wel heel raar lopen als we er dan nog niet zitten) een hangmat (aan zo'n standaard) hebben! Daar kan hij zich enorm op verheugen!
Kortom: een aftelkalender is super nuttig, maar niet als je de verhuisdatum nog niet weet (kan enkele weken, maar ook maanden later zijn). Maar voor de rest kan ik best wat met wat je schrijft!
Tips blijven welkom
Vera
Jouw idee om i.p.v. een aftelkalender, een checklist te maken is ook niet verkeerd. Zou voor mijzelf ook wel prettig zijn en daaruit distilleer ik dan de punten die voor zoon ook van belang zijn. O.a. het verven/behangen van zijn kamertje (hij heeft nu geen eigen kamer en krijgt die daar wel).
Zoon moet wel van school wisselen, helaas. Maar het valt binnen dezelfde overkoepelende organisatie.
Belle
Succes met alles!
Vera
