Grijze zone
Ik post hier omdat ik me zorgen maak en jullie er waarschijnlijk een goede kijk op hebben.
Mijn zoontje van drie is in september gestart in het kleuteronderwijs (in België.) Na een paar weken gaf de juf aan dat ze vond dat hij niet ontwikkelde zoals de andere kleuters. Tot dan hadden wij de idee dat hij koppig is en soms weigert dingen te doen maar niet dat hij onder een bepaalde noemer zou vallen. Probleem voor ons is dat de juf ook niet verder specificeerde. Ze kreeg moeilijk contact met hem maar als nieuwbakken juf vonden wij haar aanpak ook niet altijd even super. Zoon houdt namelijk van mensen die er 'staan' en de juf kwam die eerste tijd onzeker over. Feit is wel dat hij tijd nodig heeft om aan iemand te wennen, toch als het niet vrijblijvend is. Er blijkt dus gevoelsmatig wel een verschil tussen iemand een hand geven die toevallig aan de deur komt of er moeten dingen gebeuren als op school, waar hij ook een hele dag blijft zonder ons. In het kdv waar hij zat, vonden ze niet dat hij niet normaal zou opgroeien maar dat hij zijn karakter wel 'tegen' heeft. Hij weet wat hij wil en je kan hem moeilijk van idee laten veranderen. Als kleuter die moet meedoen met de klas niet altijd even handig.
Thuis is hij een gewoon jongetje, weet de gang van zaken, zoekt contact, kijkt me aan, komt dingen vragen maar een echt gesprek lukt niet. Een vraag als 'wat heb je net gegeten?' daar reageert hij niet op. Hij was later met lopen (14 mnd) en is nog niet zindelijk, hoewel ook dat positief evolueert. Verder kan hij zich prima alleen bezig houden maar heeft hij toch liever gezelschap en komt me dan halen. Bij het boekjes lezen duidt hij aan wat hij kent en benoemt het, hij telt tot tien, kent de kleuren, legt puzzels van 20 stukjes.
We plannen een afspraak bij een kinderarts maar als iemand zijn ervaringen wil delen zou dat fijn zijn. Zelf denk ik ondertussen dat hij in een grijze zone zit, hij groeit normaal op maar met enkele aspecten is hij trager (die gesprekken) of niet 100% maar ja, wie is dat wel, ik heb ook zo mijn speciale kantjes (hoogbegaafd en hoogsensitief, niet altijd even makkelijk)
De reden waarom ik twijfel is dat ik met mijn dochter een gelijkaardig verhaal heb, ze doet het schitterend op school, was een heel braaf kind (zoon ook trouwens.) Alleen erg gevoelig en ze heeft op emotioneel vlak extra ondersteuning nodig die wij haar geven.
Is er iemand die hier wat in herkent en dan wel of geen diagnose kreeg later? Of evolueerde je kind verder prima en waren er ook geen problemen in de lagere school?
Gertrudis
Om eerlijk te zijn: zoals jij het beschrijft zie ik niet veel ongebruikelijks. Alleen dat je moeilijk tot een gesprek komt en/of geen reactie krijgt, dat is opvallend. Dat ze hem op het kdv koppig vonden verbaast me: al die kleintjes zijn toch koppig? Of was het op een opvallende manier, bijvoorbeeld heel rechtlijnig in gedrag zijn? Is hij net 3 of al lang trouwens? Zijn er meer dingen die je opvallen en op welke manier uiten die zich?
Trouwens, het is (ook voor experts) reuze moeilijk om een oordeel te geven over een 3-jarige. Zo'n kleintje kan zich nog allerlei kanten op ontwikkelen, en het is moeilijk aan te geven wat er "nog in ontwikkeling" is en wat "afwijkend".
Vind jij lopen met 14 maanden trouwens laat? Ik noem dat prachtig op schema!
Taalontwikkeling?
Hallo Gertrude,
Ik herken behoorlijk veel uit de beschrijving van je zoon, behalve het praten, want die van mij praatte helemaal niet. Hierdoor is hij vrij vroeg onderzocht en kwam eruit dat hij een taalontwikkelingsstoornis had.
Een taalontwikkelingsstoornis kan verschillende vormen of een mix daarvan hebben, zoals moeite met articulatie van klanken (verbale dyspraxie), moeite het uitdrukken in taal van je gedachten, woordvindingsproblemen (dysfasie), moeite met begrip van gesproken taal (receptieve taalstoornis).
Mijn zoon heeft ze alle drie en ook een ernstige mate, maar het komt ook los van elkaar of in mindere mate voor. Doordat mijn zoon dus zo'n moeite had om te decodificeren waar mensen het nu over hadden is hij erg gefocust op de non-verbale signalen van iemand. Hierdoor kan hij dus iemand ogenschijnlijk zonder aanleiding afwijzen en zich afsluiten van contact met diegene.
Ook hier zit in het karakter dat hij erg goed weet wat hij wil en je hem moeilijk van idee kan laten veranderen. Wat hier echter ook bij in meespeelt is dat de motivatie tot meedoen en de emotionele hefbomen om iemand over te halen toch meestal erg talig zijn. Als de boodschap daardoor die goed overkomt en het kind ook nog eens niet goed uit kan drukken wat zijn bezwaar nou eigenlijk precies is dan kan het hierdoor als veel koppiger overkomen dan het in werkelijkheid is. Ik heb geleerd om met veel try en error op rustige manier door te vragen om uit te vogelen waar zijn bezwaar nou precies zit en pas als ik dat weet kan ik er met hem over beredeneren.
Ook kon hij niet aangeven dat hij iets niet goed begreep en was zijn reactie vaak helemaal niet reageren op een vraag of geroep, terwijl zijn gehoor meerdere malen als goed uit de testen kwam. (gehoorsproblemen moeten altijd als eerste uitgesloten worden).
Doordat mijn zoon bovengemiddeld intelligent is kan hij wel veel van zijn handicaps compenseren. We hebben gemerkt dat het wel belangrijk is om hem op zijn niveau aan te spreken. Als iets erg simpel is dan verliest hij telkens de concentratie en doet er uren over of maakt zelfs fouten doordat hij gedeeltelijk opschrijft tot waar zijn gedachten afdwalen ipv het vraagstuk te beantwoorden. Dingen die de rest van de klas moeilijk vindt zoals tafels, waar ze nu mee begonnen zijn, ziet hij gewoon en doet hij in een ogenblik. Hij hoeft ze niet uit z'n hoofd te leren, want hij visualiseert het getal al in een ogenblik voor zich. Hij is erg visueel ingesteld.
Lopen met 14 maanden of zindelijk worden met 3 jaar is verder op zich niet adnormaal, dus ik zou dit niet meenemen in je twijfels. Ik moest ook wat wenden toen deze tweede 'pas' met zo'n 13 maanden begon te lopen, terwijl zijn oudere zus dat al met 9 maanden deed. Zijn jongere broer deed er echter 16 tot 17 maanden over en ook dat was nog normaal.
Behalve overeenkomsten zien is het moeilijk om uit één berichtje op het forum te concluderen dat er inderdaad hetzelfde aan de hand zou kunnen zijn. Misschien lijken alleen de karakters van onze zoons op elkaar. Maar als je nou toch naar de kinderarts gaat vraag dan of je zoon eventueel specefiek op taalbegrip getest kan worden, omdat het een verklaring zou kunnen zijn. Bij mijn zoon kwam eruit dat hij veel woorden uit een zin miste zoals ontkenning door het woordje 'niet', tijdsbepalingen, en verder waren de woorden in een zin voor hem vaak een verzameling zelfstandige naamwoorden waren zonder dat het hem duidelijk was wat het onderwerp nou precies was en wat de eerste of tweede plaatsbepaling.
Hou er verder ook rekening mee, dat àls er sprake is van een afwijkende taalontwikkeling intelligentietesten vaak een zeer naar beneden vertekend beeld geven, omdat deze erg talig zijn. Hetzelfde geldt voor de verschillende schoolrijpings of kleutertoetsen. Onze zoon scoorde steeds als zwakbegaafd, totdat ik eens aandrong om een helemaal non-verbale test te doen, waar hij ineens als hoogbegaafd uit de bus kwam.
Oja, bij de testen is het verder ook belangrijk dat ze afgenomen worden door iemand die geen verkeerde non-verbale signalen uitzend. Dat gebeurde bij eerste psycholoog waar we mee te maken kregen. Mijn zoon weigerde alle contact en zij begon al aan autisme te denken, terwijl het enige wat er aan de hand was, was dat we (mijn zoon, ik en mijn man) haar niet konden uitstaan. Ze kwam zo ongemeend en gespeeld op me over. Ik had er zelfs last van als ze mijn zoon aanhaalde, terwijl ik er normaal helemaal geen moeite mee heb als hij bij anderen op schoot of in de armen zat. Tja, en bij een kind die die non-verbale signalen haarfijn oppikt is dus elke test vervolgens gedoemd te mislukken.
Groetjes Jessica
Weinig vreemds
Beste Gertrude,
Als ik je bericht zo lees kan ik weinig vreemds aan je zoon ontdekken. Wat me wel opvalt, is dat men in Belgie (ik woon er zelf inmiddels ook een aantal jaar) wat snel paniek zaait als dingen niet 100 % volgens het boekje verlopen. (K&G kan er ook wat van, is mijn ervaring..) 14 maandne is niet 'laat met lopen' (mijn kleinste is 18 maanden en loopt nog niet. dat is wel aan de trage kant, maar ik maak me vooralsnog geen zorgen en de neuroloog waarnaar K&G mij verwees doet dat ook niet), de meeste peuters zijn koppig en als je zelf hb bent, lijkt het me gezien de erfelijkheidsfactor niet zo vreemd dat jouw kleine zich ronduit verveelt op de kleuterschool. En alle peuters proberen toch volwassenen uit? als je niet sterk in je schoenen staat, word je uitgeprobeerd, lijkt me heel normaal. Ik vind het eigenlijk een behoorlijk rare opmerking, van die juf (en van het kdv. Karakter tegen? Kom aan zeg!) Heb je al gekeken in de klas of het materiaal hem aanspreekt? Grote kans dat hij ,als hij al puzzels van 20 stukjes legt en telt, zich rot verveelt daar en steeds 'vervelender' gedrag zal gaan vertonen. (Wederom uit ervaring sprekend: mijn zoon deed op een gegeven moment gewoon niets meer. Weigerde alle taakjes en zat soms een hele dag gewoon op de bank. En nog dacht men dat het gewoon 'een weerbarstig kind was' ipv dat hij misschien wat meer uitdaging kon gebruiken.)
Enfin. Als je je echt zorgen maakt, zou ik idd een (goede!) kinderarts bezoeken, geen algemeen arts maar eerder een neuroloog of zo. Maar ik heb niet het idee dat er iets mis is met je kind, hooguit met de school die hij bezoekt. (Sorry als ik misschien wat fel klink, maar mijn ervaring met het reguliere vlaamse onderwijs is helaas niet om over naar huis te schrijven. Ik kan het natuurlijk helemaal mis hebben he!)
Sterkte, houd je ons op de hoogte?
