Hoe krijg je leraren zover? [in de brugklas]
Onze dochter met PDD-NOS en ADHD zit in de brugklas van het tweetalige VWO.
Op die school (toch 1700 leerlingen) hebben ze nog nooit een leerling op het VWO gehad met die diagnose en laveert ze er dus een beetje tussendoor.
Het gaat redelijk, met veel pijn en moeite thuis en met de studiebegeleiding thuis. Op school zelf gaat het eigenlijk wel goed; ze doet mee met de klas, heeft vriendinnen, let op etc. Een paar kleine dingetjes gaan fout.
De leerkrachten weten het, zowel de mentor als ik hebben al aangegeven dat mijn dochter direct aangesproken moet worden om dingen over te laten komen.
Als er bv in de klas gezegd wordt:"Jongens, pak je werkboek en ga opdracht 14 t/m 18 maken" weet de hele klas dat wat ze moeten doen. Behalve mijn dochter die het dus heel letterlijk neemt, geen jongen is en dus denkt dat de opdracht niet voor haar is. Ze gaat dan eigen werk doen. Sommige leerkrachten hebben al de standaardaanvulling: "DochtervanJakiro, dat geldt ook voor jou"
Er zijn echter 2 basisproblemen, die ik maar niet opgelost krijg.
Dat is de informatievoorziening vwb huiswerk en toetsen. Dit wordt een beetje halfslachtig in de klas opgegeven en studiewijzers zijn na de eerste periode ook niet meer voorhanden (en die waren er sowieso al niet voor alle vakken).
Het komt dus regelmatig voor dat ze een SO of een toets heeft die niet in haar agenda staat. En ja, dan heeft ze dus een dikke onvoldoende. Naar mijn mening niet geheel haar schuld. Ze heeft al een buddy in de klas, die met haar aan het einde van de dag de agenda doorneemt en huiswerk doorgeeft. En toch gaat het nog steeds fout.
Het tweede probleem zijn bv de opdrachten. Een opstel met als opdracht ongeveer 200 woorden is in haar ogen 200 woorden. Niet meer en niet minder. Uren zit ze te puzzelen, aan te vullen, te schrappen tot ze op die 200 woorden komt.
Of haar boekpresentatie waarin de helft bestond uit het voorlezen van citaten en de verklaring waarom juist dat citaat. De verklaring dat het leuk is, is niet voldoende, waarom is het leuk ?
Ja, dûh, een ASS-kind met gevoelensverklaring ??????? Snappen ze nu echt niet hoe moeilijk dat is ?
Of de opmerking dat ze wel mensen aan moet kijken tijdens het voordragen.....
Ze heeft dus een 5,5 gekregen, maar ik vond het minstens een 10 waard !
Mag ik verwachten van school dat ze met de normering rekening houden met haar (on)mogelijkheden ?
Mag ik van school verwachten dat elke leerkracht aan het einde van de les controleerd bij mijn dochter of het huiswerk is opgeschreven ?
Of zal ik toch de stap naar een rugzak moeten zetten om alles voor elkaar te krijgen.
Persoonlijk vind ik dat erg ver gaan,omdat het in principe maar 2 probleempjes zijn, die heel makkelijk op te lossen zijn.
Graag jullie tips of eye-openers !
Jakiro
Een oplossing
Wat hier al besproken is (zoon zit nog net niet op het VO), is dat de docenten het huiswerk zullen opschrijven in zijn agenda. Dat zou bij jullie ook éen probleem oplossen.
Het andere vind ik lastiger, omdat het kind daarmee moet leren omgaan. Extra educatie dus om de opdrachten te begrijpen hoe ze bedoeld zijn. En dat kan mooi uit een rugzakje.
Ik snap het probleem
en volgens mij is het eerder aan de orde geweest. In de vorm van een kind met motorische problemen die met gym zo goed zijn best doet en zelfs vooruitgang boekt. Hij voldoet tenslotte niet aan de eisen om een 7 te halen of een zes, en tja wat moet je daar nu mee?
Ik vind dat ze dat wel in aanmerking moeten nemen en toch dat goed cijfer geven. Maar ja, het is moeilijk vergelijken. Je zet tenslotte ook niet kleuters en 8 jarige in een klas om dezelfde eisen aan ze te stellen. Kleuters verliezen het dan altijd. En bij autisme is er natuurlijk altijd een sociaal emotionele achterstand. Misschien kun je er zo met de leraren over praten.
Nou
Het huiswerkprobleem moet toch echt op te lossen zijn lijkt mij. Hebben ze geen klassenboek? Hoe kan het dat dit ondanks de buddy toch mis gaat? Hier staat al het huiswerk trouwens op het digitale klassenboek dat kinderen thuis online kunnen inkijken ( en ouders dus ook).
Het probleem van de beoordeling is natuurlijk van andere orde.Ik vind niet dat je een boekbespreking met een hoog cijfer kan waarderen als het niet voldoet aan de daarvoor gestelde normen. Een presentatie is een essentieel onderdeel van een vak. Misschien moet je thuis heel precies zeggen wat er verwacht wordt en oefenen met de klas wat rondkijken. Lukt het toch niet jammer dan en een lagere score. En dat je bij een boekbespreking meer moet kunnen melden dan alleen dat je het "leuk" vond lijkt me ook normaal. Zeker op een VWO . OOk bij PDD nos en ADHD. Misschien kan je als ouder daar een beetje in sturen. Waarom vind je het leuk? Een paar voorbeelden/redenen geven en kijken of ze daar wat mee kan.
En trouwens, een 5,5 is een voldoende, met andere onderdelen kan wel weer wat beter gescoord worden.
Nou
ik kom zelf al niet verder dan "leuk" als men mij iets zou vragen over een boek, laat staan dat iemand met een ASS dat zomaar kan.....tja, de discussie is er al eerder geweest, ik meen in ouders en school, en ik vind dat scholen er best wel rekening mee mogen houden ja, er zijn nu eenmaal verschillen en je kan dus niet elk kind op dezelfde manier beoordelen....
Afspraken
Dat gedeelte van die beoordeling, dat vind ik nog steeds een moeilijke. Als een kind met een spraakstoornis een spreekbeurt moet houden, wordt het er hopelijk ook niet op afgerekend dat het niet zo verstaanbaar is? Een kind met een visuele handicap zal toch niet allemaal onvoldoendes krijgen voor tekenen?
Volgens mij is het goed als de handicap wordt meegewogen in de beoordeling van het eindresultaat. Maar het lijkt mij heel slecht als dat aan de goodwill van de individuele leerkracht wordt overgelaten. Er zouden dan goede afspraken met de mentor en de conrector over gemaakt kunnen worden.
Zolang het echter blijft bij een 5,5 zou ik dat nog niet in de gang zetten. Dan zou ik het nog houden bij: 'Het is blijkbaar je sterke punt niet'. Wat niet wegneemt dat je er alvast afspraken met de mentor over kan maken. Dit is gebeurd, gelukkig heeft ze een voldoende, maar wat zullen we doen als ze echt uit gaat vallen op dit punt.
Die agenda, dat zou ik toch echt als ouder meer gaan afstemmen met de buddy, of een andere klasgenoot.
Gesproken met mentor
Via mail heb ik inmiddels weer contact gehad met de mentor. Volgende week vrijdag heb ik een gesprek met haar en de zorgcoördinator om inderdaad te gaan bespreken of een rugzakje een oplossing zou zijn.
Mijn dochter is zelf heel bang dat ze hierdoor een buitenbeentje in de klas gaat worden als ze teveel aandacht krijgt (wij vermoeden dat ze ook daarom af en toe wat buddy-hulp afslaat, maar ze zegt van niet)
Inmiddels heeft de leraar Nederlands contact met ons opgenomen, uit zichzelf. Hij had met de gymleraar over onze dochter gesproken, die blijkt een PDD-NOS zoon te hebben en een ADHD zoon. Deze gymleraar heeft bv voor onze dochter de schoolafspraken verruimd. 2x Gymspullen vergeten is melden bij de concierge. Voor onze dochter is dat 5x (omdat je de chaos niet uit het kind kan halen) ook met haar motorische onhandigheid wordt rekening gehouden met becijfering. Chapeau voor zo'n leraar overigens.
De Nederlandse leraar heeft nu een beetje door wat het betekent en heeft na het gesprek het cijfer bijgesteld. Oogcontact maken met de groep (wat ze dus wel probeerde) is nu wel goed, want voor haar (met haar diagnose) was het uitstekend. Gevoelens omschrijven is nu ook goed. Haar cijfer is bijgesteld naar een 7,5 !
Alle leerkrachten weten wel dat ze wat heeft, maar niet wat het inhoudt en wat haar beperkingen zijn. Nu 2 wel (en haar mentor).
Wordt vanuit een rugzakje ook lessen aan de leerkrachten gegeven met diagnose verduidelijking en handvatten aanreiken ?
Jakiro
Manja
"Misschien kan je als ouder daar een beetje in sturen. Waarom vind je het leuk? Een paar voorbeelden/redenen geven en kijken of ze daar wat mee kan"
Op waarom vragen komen daarom antwoorden...heel moeilijk hoor.
Als ik voorbeelden geef (heb ik uiteraard gedaan) vind ik deze voorbeelden letterlijk in het boekverslag.
Iets leuk vinden is voor mijn dochter geen emotie, maar een aangeleerde vaardigheid. En hoe ga je beargumenteren dat je een aangeleerde vaardigheid kan ?
Dat je moet lachen om een boek, of er tranen van in je ogen krijgt, of dat het herinneringen oproept is voor mij een reactie die onherroepelijk geassocieerd worden met leuk. Voor mijn dochter niet.
Ze vindt het gewoon leuk, maar waarom ??????
Ik probeer het voor mezelf te vergelijken met het beargumenteren van het feit dat ik mijn neus kan ophalen. Waarom kan ik dat ?
Ik kan heel goed uitleggen waarom ik het doe, maar niet waarom ik het kan.
Jakiro
Hoe het hier gaat
We hebben inderdaad al eens in een ander draadje het hier over gehad. Maar het blijft actueel.
Mijn zoon met Asperger zit ook in een 2 talige VWO brugklas en hier gaat het op een paar punten na, heel goed. School heeft wat autistische leerlingen, maar niet echt een zorgteam.
Dat letterlijk nemen heeft zoon niet. Al kan hij je wel in de maling nemen om het wel letterlijk te nemen. Agenda problemen heeft zoon niet, al wordt niet altijd alles opgeschreven. Wat wel problemen oplevert is samenwerkingsopdrachten, presentaties voorbereiden (heel vaak op TTO) en verhalen e.d. schrijven.
Bij Nederlands speelt het probleem van nomering ook, maar na een gesprek met de docent (heel aardig begripvol persoon) snap ik dat ze niet anders kunnen. Zoon krijgt dus voor opstellen, dagboekfragmenten, voorlees beurten etc. een 5,5 of soms iets hoger. Boekverslagen zitten op een 6 a 7 en leerdingen op een 9 of hoger. Het gemiddelde is dus gewoon goed en daarom laten we het maar zo.
Bij techniek wordt er volgens mij een oogje dicht geknepen en krijgt zoon constant een plus. Docent doet dit wel met meer leerlingen.
Bij gym wordt zoon beloont om inzet, want beoordelen op prestatie is docent mee gestopt, want dat gaat niet.
Onvoldoendes worden hier zelden gehaald. Wel bv. een 4 voor het 1e microscoop onderzoek. Zoon snapte de bedoeling niet. Voordat vak staat hij met die 4 nog steeds ruim een 8, dus echt erg is het niet. Wel mail ik de docent dan even daar over. Misschien wat duidelijke uitleg volgende keer. Docenten hier vinden het juist fijn als ze wat extra info krijgen, want ze zeggen zelf dat ze bar weinig van zulke kinderen af weten.
De mentor mail ik regelmatig over van alles en nog wat. Zij mailt zelf ook als er wat ingeleverd moet worden of als ze bv. ergens naar toe gaan. Ik heb de mentor zelf pas nog gemaild over een samenwerkingsopdracht voor geschiedenis. Of ze wat sturing wil geven. Zoon moet met 2 andere een presentatie houden. Zoon wil aan de slag (tijdig beginnen is hem aangeleerd) en de andere 2 hebben geen haast. Zoon laat die 2 jongens bepalen wie wat gaat doen en hoe ze het gaan verdelen. Presentatie is woensdag al. Zoon aangeraden dat ze vandaag het werk verdelen en dat ze van te voren thuis bij elkaar gaan oefenen. Ben benieuwd of er wat gebeurt vandaag. Dit is echt super lastig. Zoon zou het het liefst alleen doen.
Wij hebben 1x per week op zaterdag een psychologe die met hem de planning maakt voor de hele week. In een map wordt het huiswerk dan opgedeeld. Als het enigszins kan laat ik haar ook de opstellen, speeches e.d. met hem doen. Helaas ontbreken juist dit soort opdrachten in de agenda en dan ziet zij ze ook niet.
Een rugzakje is hier wel, maar stel je daar niette veel van voor. De begeleiding bestaat uit af een toe een gesprek. Ik probeer wel altijd de ambulant begeleider op de hoogte te houden van wat er speelt zodat ze het daar over kan hebben. Helaas ben ik vaak net te laat en leest ze het niet meer. Gelukkig kaart zoon zelf ook af en toe ook een probleem aan. Zo hebben ze nu vraagtekens gemaakt die zoon op tafel kan leggen. Zoon durft nl. niks te vragen.
Jakiro
Wat goed van die nederlands docent zeg! Dat vind ik echt groots, als mensen zo op hun beslissingen terug komen.
Bij onze zoon (basisschool) wordt het grootste deel van het rugzakje besteed aan uitleg naar de leerkracht toe. Wij zijn zelf ook heel veel aan het uitleggen. Gelukkig staat deze meester er wel open voor. Want de problemen van onze zoon worden voor 90% veroorzaakt door misverstanden, waar zoon super impulsief en gefrustreerd op reageert. Met alle gevolgen vandien.
Rugzakje
"Wordt vanuit een rugzakje ook lessen aan de leerkrachten gegeven met diagnose verduidelijking en handvatten aanreiken ? "
Bij ons is dat wel gebeurd (Asperger, brugklas). Ik heb met de begeleider een hele serie do's en don'ts opgesteld. Per slot van rekening ken ik mijn zoon het beste. De begeleider heeft een uur de tijd gekregen om het lerarenkorps (40 personen) in te lichten met deze aanwijzingen. Ik heb regulier gesprekken met de begeleider, zijn beide mentoren over de voortgang en de doelen.
Hij heeft elke week een planningsoverleg met een van de mentors.
Afgelopen maandag hadden we weer voortgangsoverleg. Daarbij kwamen een paar punten: het te laat komen en wat strubbelingen bij 1 vak. Ik had zelf bericht van een ander vak waar meneer graag de grenzen op zocht (een beetje zoals Astrid beschrijft: "ja, maar ik deed pre-cies wat ze zei" en dat dan met een grote grijns op zijn gezicht.
De begeleider vanuit het rugzakje gaat nu die 2 leraren opzoeken om te kijken hoe hij hen kan helpen beter met onze zoon om te gaan.
Voor het telaatkomen geldt dat voor onze zoon de regels erg ruim genomen worden, maar hij begint daar nu misbruik van te maken. We hebben daarom afgesproken dat we eens een slimme aanpak gaan bedenken om hem in het gareel te krijgen. Ik heb het er al met zoon over gehad en die zat in zijn vuistje te lachen. Hij weet dat er straks een strenger regime volgt als hij niet gaat starten met zich beter eraan te houden.
Ik ben heel erg blij met de school, met de mentoren, met de begeleider. Wij hebben het rugzakje vlak voor de start van de middelbare school kunnen regelen. Was wel een berg werk, maar ik ben er nu wel heel blij om.
Jakiro
Zou het mogelijk zijn dat de gymleerkracht ook de andere leerkrachten eens een info-uurtje geeft. Het lijkt me voor allemaal zinvol.
Ervaring hier - er is hoop!
zoon (asperger) nu in 4e jaar middelbaar onderwijs - en al de problemen die je omschrijft hebben we ook gehad. er is hoop! het want na herhaaldelijk uitleggen wat asperger inhoudt en de beperkingen die dat oplevert, gaat het nu gewoon goed. huiswerk wordt opgeschreven en gemaakt, schrijfopdrachten blijven moeilijk, maar krijgt hij nu extra tijd voor, en hier is altijd al het systeem dat ze een cijfer voor inzet en een cijfer voor prestatie krijgen - dus met gym is de inzet er altijd, maar ja, prestatie? nee, een sport kampioen zal hij wel nooit worden haha!
dus, wees gerust, je inspanningen zijn wel nodig, maar uiteindelijk komt het goed.
Hoop opgegeven
Ik heb de hoop opgegeven dat docenten het ooit (willen) snappen welke problemen er spelen bij onze oudst zoon (14 jaar havo 3 regulier onderwijs ) Hij heeft ADHD met PDD-NOS kenmerken. Dezelfde problemen als jullie hier boven beschrijven. Hoe krijg ik het huiswerk goed in mijn agenda. Hoe weet ik dat als er een les uur waarin een repetitie gepland stond uitvalt dat de repetitie wordt door geschoven naar de volgende les van desbetreffende vak.
Het werken in groepsverband, hij is altijd degene die het werk maakt en anderen profiteren daar van mee. Het niet goed voor zich zelf op kunnen komen omdat je je gevoel niet kan verwoorden. Allemaal zo herkenbaar
Vorig jaar is er door een externe begeleider van RMPI adviezen op papier gezet waar op te letten bij onze zoon. Helaas is dit bij de overdracht van de mentor van het 2de naar 3de jaar niet door gegeven. Erger nog er stond zelfs niets van in zijn leerlingen dossier. Wij zijn er dus vanuit gegaan dat alles op papier stond en alle nieuwe docenten van dit jaar zouden worden ingelicht. Eer dat wij er achter waren dat dit niet zo was stond hij al 6 onvoldoendes en was weer een aantal negatieve ervaringen rijker. De afspraak was dat wij ingelicht zouden worden bij meer dan 2 onvoldoendes. Maar ja als de huidige mentor niet op de hoogte is van deze afspraken wacht hij gewoon tot het mentorspreekuur.
Wij hopen dat het volgend jaar met onze middelste zoon op een andere school beter gaat. Hij heeft ook ADHD en impulsiviteit staat erg op de voorgrond. Voor hem hebben we nog hoop. We weten dat we er boven op moeten zitten
