Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Notton

Notton

02-06-2018 om 07:38

Hoe om te gaan met een kind met een lagere mentale leeftijd

Goedemorgen lezer,
Even een korte schets van mijn situatie.
Mijn kind is bijna 12 en zeer moeilijk lerend / licht verstandelijk beperkt. Hij kan nauwelijks lezen en ook zijn rekenvaardigheid. Hij volgt al aangepast onderwijs.

Kort geleden is er een WISC-III test afgenomen waaruit kwam dat zijn IQ tussen de 65 en 70 ligt. Tijdens het nagesprek kwam ook naar voren dat hij op veel vlakken functioneert als een 6 jarig kind.

Los van zijn intellectuele capaciteiten merk ik ook dat zijn gedrag en belevingswereld niet past bij een kind van 12. Lastig vast te stellen, maar ik gok dat het past bij een kind van een jaar of 7 a 8.

Ik heb me vanzelfsprekend behoorlijk ingelezen en verdiept in alles wat met zwakbegaafdheid, maar antwoorden die ik vind zijn vaak algemeen en zakelijk:
- focus je op wat hij kan
- beloon waardeer hem voor de dingen die hij wel kan
- vraag en verwacht niet te moeilijke dingen
etc.

Maar mijn belangrijkste vraag is moet ik meegaan in de belevingswereld van mijn kind? Of moet ik hem benaderen als een 12 jarige? cq moet ik pogen zijn gedrag te laten aansluiten bij die van een kind van 12 door bijvoorbeeld aan te geven dat:

- spelen met dit of dat wat kinderachtig is
- het kijken naar bepaalde tv-programma's wat kinderachtig is of hem "geforceerd" naar programma's als klokhuis laten kijken?
- slapen met de deur open (dicht vind hij eng) onverstandig is en hem laten slapen met de deur dicht

Het zijn zomaar wat voorbeeldvragen. Eigenlijk zou ik van lotgenoten willen weten hoe zij met een dergelijke situatie omgaan...

Dank!

Kaori

Kaori

02-06-2018 om 08:27

mee gaan

In de ervaring die ik heb zeg ik meegaan, je kunt wel iets aanbieden en zien hoe hij het oppakt. Mijn ervaring bestaat uit 38 jaar een zus hebben die ernstig gehandicapt was. Ontwikkelingsniveau van ongeveer 1,5 tot 3 en niet zindelijk.

Haar groepsleiders hebben haar jaren proberen te behandelen alsof ze 8 was, dat is niet gelukt erger haar ontwikkeling stagneerde daardoor of ging zelfs achteruit. Waar ze toen ze 4 was met mes en vork kon eten is ze dat later verleerd, hetzelfde voor fietsen op een aangepaste fiets.

Meegaan met zijn belevingswereld zorgt voor een lager frustratie niveau en ruimte om te leren. Op alle vlakken, behalve het lichamelijke, zal hij zich langzamer ontwikkelen en alleen jullie kunnen je daar op aanpassen, hij kan dat niet.

Even ingaande op je voorbeeld vragen:
- kinderachtig speelgoed: waarom zou je hier een strijd van maken? Laat 'm lekker spelen met wat hij leuk vind, dat geeft vaak ook rust, spelen moet leuk zijn.

- Het zelfde voor tv kijken, je kunt wel samen naar een programma als klokhuis kijken als je denkt dat hij dat begrijpt. Samen zodat je dingen kunt uitleggen maar laat hem ook lekker ter ontspanning naar de andere programma's kijken.

- waarom is slapen met de deur open onverstandig? Als hij het fijn vind met de deur open dan is dat prima hij doet er niemand kwaad mee. Mijn 12 jarige vind het niet gezellig met de deur dicht, met de deur open hoort ze mijn gerommel. Zelf weet ik niet of de deur van mijn slaapkamer nog dicht kan, is al een aantal jaar niet meer gebruikt.

pick your battles: als het echt gevaarlijk is (die deur dus niet) voor hem of anderen dan moet je het hem gaan proberen te leren en zelf extra maatregelen nemen tot hij het kan maar bij andere dingen kun je hem gewoon op zijn niveau laten functioneren.

Het lijkt alsof je niet accepteerd dat hij een beperking heeft die niet over zal gaan. Hij zal altijd op zijn eigen niveau blijven functioneren en van jullie als ouders en anderen afhankelijk zijn voor bepaalde zaken.

Vogel

Vogel

02-06-2018 om 11:39

Kijken

Dat was vast wel even schrikken, de uitslag van die test.
Ik denk dat je het best kunt kijken naar je kind (en dat doe je volgens mij al heel goed): wat vindt hij leuk, wat kan hij aan, waar wordt hij blij van? Je wilt het liefst dat je kind gelukkig is, en dat wordt hij niet als je iets van hem vraagt wat hij niet aankan.
Gedrag en belevingswereld hangen samen met zijn intellectuele niveau, dus dat dat dichter bij zijn ontwikkelingsleeftijd dan zijn kalenderleeftij ligt is logisch.
Je kunt natuurlijk wel kijken naar de zone van de naaste ontwikkeling, dus net een stapje hoger dan hij nu zit. Dat doen ze als het goed is op school ook. Misschien kunnen ze je daar ook adviseren over speelgoed, activiteiten enz. Heeft de school een orthopedagoog, of een goede maatschappelijk werkende? Ik werk in het speciaal onderwijs en weet dat zij ouders goed kunnen adviseren en ondersteunen. Heb je contact met andere ouders van school?
Het lijkt mij heel frustrerend, voor jou en ook voor hem, als je steeds dingen van hem vraagt die hij echt niet kan.
Succes!

EvenAno

EvenAno

02-06-2018 om 11:47

ontwikkelingsleeftijd

Pin je niet vast op die zogenoemde ontwikkelingsleeftijd. Stel dat die 7 is, dan nog IS je kind geen 7 jaar. Je kind heeft namelijk wel 12 jaar 'levenservaring' en heeft het lijf van een 12-jarige.

In mijn werk (gehandicaptenzorg) gaan we uit van het 'ontwikkelingsdenken'. Google er maar even op. Het is een andere manier van kijken naar het ontwikkelingsniveau van mensen. Het hoort binnen een programma voor ernstige meervoudig beperkten, maar biedt ook aanknopingspunten voor mensen met een lichte verstandelijke beperking. Het gaat dan vooral om 'klikjes' versus 'begrijpen'.
Online kun je er wel wat over vinden, en anders kun je ook het boek bestellen (vind ik zelf echt een aanrader).

Vogel

Vogel

02-06-2018 om 14:42

NouEvenAno

Koffie met een kokje lijkt me nou niet direct fijne lectuur voor TS die nog bijkomt van een IQ<70. Als professional kun je die vertaalslag van EMB naar LVB misschien goed maken, maar voor een ouder lijkt me dat heel moeilijk (ik heb geen alternatieve lectuur zeg ik er eerlijk bij).

juf Ank

juf Ank

03-06-2018 om 14:31

ervaringsdeskundig

Ik heb een zoon met een IQ schommelend rond lichte beperking (disharmonisch dus moeilijk te peilen) en werk met mensen met een lichte beperking in de dagbesteding/werksituatie.
Als je hem probeert te laten aan te sluiten bij wat voor leeftijdsgenoten normaal is, dan ben je eigenlijk constant bezig hem te overvragen. Daarvan zal hij eerder faalangstig en onzeker worden want datgene wat je van hem vraagt is steeds te veel. Hij kan steeds net niet aan je verwachtingen voldoen.

Als je zonder meer accepteert dat hij veel niet kan, dan zul je hem ondervragen, je krijgt dan een gebrek aan uitdaging en aan ontwikkeling! Ook dan is onzekerheid het gevolg.

De oplossing is dus de gulden middenweg. Accepteer dat hij bepaalde kinderlijke dingen nodig heeft voor zijn ontspanning. Probeer daaraast steeds heel goed te kijken naar wat hij kan en aankan (op dat moment) en biedt dat aan. Het is een fingerspizengefuhl, wat je waarschijnlijk al best hebt, maar doordat de omgeving misschien steeds verbaast reageert (hij is toch al 12???) probeer jij ook bewust of onbewust te voldoen of hem te laten voldoen aan het algemene beeld van wat hij zou moeten kunnen.
Laat los wat anderen vinden en benader hem op jouw gevoel van wat goed voor hem is!
En wees blij met ieder stapje! Moedig hem aan, dat heeft hij nodig. Hij moet waarschijnlijk al zo lang overal op zijn tenen lopen.

Probleem is wel vaak dat deze kinderen ook net zo goed in hun puberteit komen en daar niet mee wachten omdat ze met de rest ook gewacht hebben. Ze willen op een bepaald moment ook dingen zelfstandig kunnen doen en zeker niet meer met papa en mama! Schroom in die periode niet om aan de hulpverleningsbel te trekken. Zij kunnen bijv. een ambulante hulpvrelener inzetten die hemkan helpen die kleine stapjes naar zelfstandigheid te zetten.

Succes en sterke!

Tango

Tango

03-06-2018 om 17:23

Aansluiten

Ik zou zoveel mogelijk aansluiten bij je kind. En hem mogelijk stimuleren tot nog een stapje verder. Dus laat hem inderdaad kijken naar programma's die hij leuk vindt, maar daarnaast ook eens naar Klokhuis of het jeugdjournaal. Hij pikt er vast wel iets van op. Geforceerd zou ik niet doen. Gewoon eens aanzetten en zeggen dat het een leuk programma is.
Hetzelfde kan met spelen, sluit aan bij wat hij leuk vindt en daag hem af en toe uit om net iets moeilijkers te doen, een moeilijker spelletje, of iets nabouwen van lego etc.
Over dat slapen met de deur open zou ik me niet druk maken. Geen idee wat hier slecht aan is. Zoon hier is 13 en slaapt nu denk ik sinds een jaar met de deur dicht. Daarvoor stond hij ook altijd op een kier. Hij gaf een jaar terug zelf aan dat de deur dicht mocht.
Overigens heeft mijn zoon ook een lichte ontwikkelingsachterstand. Zijn IQ zit tussen de 75 en 80. Met sommige dingen is hij ook kinderlijker terwijl hij op andere gebieden met leeftijdsgenootjes mee doet, gamen etc. En inderdaad pubert hij ook. Sommige dingen wil hij ineens zelf doen, maar met andere dingen wil hij nog heel graag dat ik mee ga. Vind ik prima, ik geniet er ook gewoon van dat hij wat jonger lijkt in zijn gedrag. Kinderen worden al zo snel groot!
Op wat voor school zit jouw zoon, Notton? Zit hij er op zijn plek? Ik heb met mijn zoon ervaren dat hij met name de laatste jaren op de basisschool echt overvraagd werd. Hij zat op regulier basisonderwijs. Nu zit hij op VMBO-basis met LWOO. Hij heeft daar veel meer aansluiting en het leren gaat veel beter omdat de leerstof op zijn niveau is. Dat doet heel veel voor een kind. Zoon zit veel beter in zijn vel.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.