
ano9
07-01-2009 om 19:31
Hoe vertel ik hem dit
onze zoon moet binnenkort naar een kinderpsygoloog. hoe ga ik hem dit vertellen... hij heeft een beetje gedragsproblemen thuis, (driftig, onzeker faalangstig, zijn gevoelens niet goed kunnen uiten enz... ik kan toch niet tegen hem zeggen dat hij met iemand moet gaan praten over zijn gedrag? het is een heel gevoelig kind en denkt overal over na. hoe ga ik dit toch vertellen... ik weet het echt niet. misschien kan iemand ons op weg helpen.

Luusepuus
07-01-2009 om 20:03
Dit heb ik ook meegemaakt!
Beste ano9,
Onder jouw berichtje/oproep plaats ik net dus een berichtje over mijn eigen zoon van nu 19 jaar!
Ik herken dit, want toen hij 16 was is hij ook vanwege psychische problemen van school afgegaan; het was dus wel heftig bij hem! Ook wij zijn met hem naar een kinderpsychiater gegaan, maar hebben hem (omdat hij al oud genoeg was om e.e.a. te begrijpen) verteld dat het een maatschappelijk werker was en we haar raad gingen vragen voor ons gezin en voor hem. Wij durfden ook i.v.m. zijn kwetsbaarheid het woordje psychiater niet te noemen!
Ik weet ook zeker dat hij dan zou zeggen: "ik ben toch niet gek, mamma!"
Op deze manier is het toch gelukt hem mee te krijgen, echter sloeg het contact met haar niet aan bij hem, maar dat hoeft bij jouw kind natuurlijk niet het geval te zijn!
Hopelijk heb je wat aan mijn ervaringen en voor nog meer informatie: lees even mijn oproepje?
Ik was nog benieuwd hoe oud jouw kind is?
Sterkte met dit alles!

louz
07-01-2009 om 20:15
Maak het niet te zwaar
Ik weet niet hoe oud je zoon is, maar ik denk dat het voor alle leeftijden geldt: maak het niet te zwaar.
Je keus om hem hulp te laten krijgen is gestoeld op het idee dat hij daarbij gebaat zal zijn en het leven voor hem leuker kan worden ( en voor jullie).
Praten met een psycholoog...praten met een vreemde moet al heel eng klinken in zijn oren, laat staan een psycholoog...mischien kun je vragen of je de psycholoog bij de voornaam mag noemen zodat het voor hem wat laagdrempelliger wordt. Leg wel uit dat het een psycholoog is en vraag hem of hij weet wat dit voor iemand is ( betrek hem erbij en test zijn kennis) En verder zou je het vooral naar hem kunnen benoemen als "we gaan voorlopig iemand een aantal keer bezoeken met wie we "samen" kunnen kijken hoe we sommige dingen "beter" kunnen aanpakken die we nu soms best wel lastig vinden." Benoem gewoon dat het over onderwerpen kan gaan als boosheid en teleurstelling en dat heel veel mensen dit lastige dingen vinden en dat het dan fijn is dat iemand daarin kan meekijken/ denken. ( het "samen" maakt dat hij zich niet in een uitzonderingspositie zal voelen...voor jullie is zijn angst evengoed moeilijk als voor hem)
Hoop dat je hier wat aan hebt!
mvg Louz

yasmine_5
07-01-2009 om 20:28
Psycholoog/psychiater
Wees altijd eerlijk tegen je kind. Kinderen zijn super gevoelig en voelen als je ( ook goed bedoeld) iets voor hen verzwijgd...dit belemmert het verloop...het kind zal steeds zichzelf afvragen waar en bij wie hij nu eigenlijk zit te praten. Leg dus naar mijn idee beter uit naar wie je toe gaat en waarom en maak het kind bewust dat het juist veel gekker zou zijn om niet iets te doen met iets dat toch vooral nu lastig is voor hem.
Wij als ouders van deze tijd dienen onze kinderen juist bewust te maken van alle mogelijkheden die er bestaan om het leven aangenamer te maken i.p.v. in een soort spasme te raken...laten wij onze kinderen aub niet opgroeien met het idee dat naar een psycholoog gaan gelijk zal staan aan gek zijn...de wereld is al complex genoeg

ano9
07-01-2009 om 20:32
O,ja
hij wordt 8 jaar over 2 weken. op school gaat alles prima tot zeer goed. eenmaal thuis kan hij zichzelf zijn en barst de bom vaak. ik kan idd de psygoloog bellen hoe hij of zij erover denkt hoe het te vertellen. groetjes

Pippin
07-01-2009 om 20:48
Wat wij vertelden
Onze zoon was ook acht toen hij voor het eerst naar de psycholoog ging. Wij hebben hem verteld dat het soms niet goed gaat thuis. Nu dat was hem ook al opgevallen. En dat wij dus naar een 'praatdokter' gaan, samen. Zodat deze uit kan zoeken wat er mis gaat en ons tips kan geven hoe wij hem beter kunnen helpen als hij boos is.
Verder benadrukt dat er heel veel kinderen naar de psycholoog gaan. Een vriendje als voorbeeld gebruikt. (dat wist zoon al hoor, vriendje had het eerder zelf al verteld)
Verder ook uitgelegd dat wij, als wij goed voor de kinderen willen zorgen, ook hulp moeten zoeken als het niet lukt. Net zoals dat je naar de huisarts gaat als je buikpijn niet overgaat en naar de tandarts om je tanden te laten controleren, kun je naar de psycholoog als je bijvoorbeeld heel vaak boos bent en niet zo goed weet wat je daaraan kunt doen.
En, wat zoon heel belangrijk vond, we hebben ook uitgelegd dat een psycholoog geheim houdt wat er gezegd wordt in de behandelkamer, dat hij dat moet van de rechter. Zodat zoon niet bang hoeft te zijn dat er buiten zijn weten over hem en zijn problemen gepraat wordt.
Tijdens de eerste afspraak heeft de psycholoog overigens zelf ook nog uitgelegd wat hij doet en waarom.
Pippin

Pippie
07-01-2009 om 21:42
Waar ie zelf last van heeft
Wij hebben gewoon verteld dat hij naar de psychiater ging (iemand die hem misschien kon helpen) om te kijken hoe het toch kan dat hij zo'n last heeft van de drukte in zijn hoofd. Dat is waar hij zelf zoveel over klaagt.
Jouw zoon heeft ook vast last van iets. Je noemt zelf al onzeker, faalangst. Het driftige moet voor hem ook heel lastig zijn.
Wat we er ook bij vertelden dat het voor hem was en ook voor ons zodat wij te weten zouden komen hoe wij hem verder konden helpen.
Maar inderdaad, ook niet te zwaar. Geen toestanden.
Pippie

ano9
08-01-2009 om 20:08
Dank je wel
voor de reacties, ik kan er zeker wat mee. idd zeggen dat we samen naar wat oplossingen gaan zoeken voor de dingen die spelen.

patricia de groot
27-01-2009 om 21:36
Faalangst
Mijn dochtertje 8 heeft als gevolg van pesten last van faalangst. Je hebt tegenwoordig een vriendenprogramma die ze kunnen volgen met leeftijdsgenootjes. (GGZ, Bavo geven onderandere de programma's)
Ook is ons dochtertje al onderzocht door GGZ-bavo, maar hebben ons toen een beetje laten zitten.
Ik denk dat je het inderdaad op een kinderlijke manier moet vertellen een praatdokter, iemand die je angst begrijpt en die je kan helpen.
Ik hoop dat het gauw goed komt!!!
groetjes patricia

jasset
28-01-2009 om 11:54
Ano9
Je zoon zal zich zelf ook niet prettig voelen met zijn problemen. Het is dus ook zijn probleem. Dus misschien kan je het meer daarop aansturen, dat jullie naar iemand toe gaan om hem te helpen bij zijn faalangst, drift, enz. Misschien vind hij dat juist wel fijn! Breng het als hulp voor hem, en niet "omdat hij moeilijk is, of omdat je last van hem hebt".
Had zoiets met mijn dochter, ook heel gevoelig, zijwas erg blij dat we hulp voor haar zochten!