Hoe zorg je voor jezelf?

Geen idee

Moek, ik heb werkelijk geen idee. Ik loop hier zelf ook enorm tegen aan. Vooral dat stukje van die kwetsbaarheid voor opmerkingen van anderen, en het zorgen maken....
Ik lees mee, misschien volgt hier de allesverbeterende zondoordewolkenbrekende tip?

Zorgen zijn nutteloos

Je kan je zoveel zorgen maken maar uiteindelijk zullen ze altijd overbodig zijn.

Beter is je zorgen opschrijven en kijken wat je concreet kan doen om handen en voeten te geven aan die storende gedachten. Want dat zijn zorgen eigenlijk.

Zo heb ik jarenlang gepiekerd over de toekomst van onze zoon. Inmidels weet ik dat het wel loopt. Het balletje gaat rollen en vervolgt zijn weg wel.

Ja je kind is anders maar kijk eens bewust om je heen. Hoeveel mensen zijn er normaal? En wat is normaal?

Probeer de kwaliteiten van je kind te zien en probeer zoveel mogelijk je kind eigenwaarde bij te brengen.

Als ik naar mijn man kijk, ook die is er gekomen.Mijn man is klassiek autistisch en kokmt er na jaren vechten ertegen voor uit. Ook hij snapt nu dat het meer over de ander zegt dan over hemzelf als men er niet mee kan omgaan.
Maak dingen niet zwaarder dan ze zijn.

Neuh

Gewoon de tijd geven. Eelt moet groeien. Als het eelt er eenmaal is kan je ineens zien dat de opmerkingen helemaal niet zo kwetsend waren als jij ze ervaren hebt.

Nikus,

En dat zorgen voor jezelf? Ik begrijp namelijk helemaal niet hoe je dat zou moeten doen, terwijl alle gedwillende mensen dat steeds roepen.

Eelt en nikus

begint bij mij nu pas te komen. Het ligt ook wel aan mijn bui. Heel soms heb ik nog de neiging om uit te leggen waarom hij anders is; maar meestal laat ik het maar gaan. En ik heb vooral geleerd om niet te ver vooruit te kijken. Dat heeft helemaal geen zin; het loopt toch nooit zoals ik het zo verwachten. Dit jaar bijv. heeft hij twee juffen en vooraf dachten we dat problemen zou geven. In de praktijk is dit helemaal niet het geval. Juf X doet het nou eenmaal zo en juf Y doet het anders. Punt.
En nikus wat goed om te lezen dat je man ook zover is gekomen (hier ook een klassiek autist namelijk).
Voor mezelf kiezen is mijn geval geweest door te stoppen met werken. Ik was voor mijn gevoel overal maar half bezig; en dat gaf veel onrust. En door er thuis te zijn gaf dat ook veel meer rust en regelmaat en verloopt alles veel rustiger waardoor ik ook weer meer aan mijzelf toekwam. (Toen hadden we trouwens nog geen diagnose; die kwam pas later)

Zorgen voor jezelf

Goed zorgen voor jezelf is iedere dag iets doen waar je energie van krijgt. Dat kan van klein (een half uurtje ongestoord in bad liggen) tot wat groter (creatieve cursus volgen, avondje sporten, mindfulness-training volgen). Of genieten van iets simpels: een dropje, de eerste sneeuwklokjes. Even bewust stilstaan en bewust genieten. Dat kost nauwelijks tijd en levert wel veel op. Doe in elk geval iets wat bij je past, want dat avondje sporten helpt niet als je sporten haat.
Uiteindelijk sta je dan wat meer ontspannen in het leven, dat maakt je minder gevoelig voor nare opmerkingen.

Ja..voor jezelf zorgen

Ik kan dat nog erg slecht. Het is heel lastig om tijd voor mezelf te nemen. Dingen doen die ik echt leuk vind. Ik begin het steeds beter te leren. Ik ga nu rustig een zaterdagmiddag winkelen met een vriendin.

Regeldingen heb ik uitbesteed aan mijn pgber.

Samen

We vangen alles hier zoveel mogelijk samen (pap en mam) op. Dat put een tikkeltje minder uit, doordat we voor elkaar inspringen als het even niet meer wil. Dat betekent dus ook dat we elkaar de ruimte geven iets voor jezelf te doen. Een sport oid is daarbij een goed idee, het geeft energie, maar je kunt je ook even uitleven en even kindvrij zijn.
Een eeltlaag heb ik geloof ik niet en die zal ik ook niet krijgen. Ik blijf gevoelig waar het zoonlief aangaat, en dat wil ik blijven. Moet wel zeggen dat hij gedragsmatig een eitje lijkt in vergelijking met zijn mede-ADHDers. En dat maakt het leven een stuk makkelijker.

Iets voor jezelf

Ik heb, net als K. Heksenvet schrijft, bewust gekozen om iets voor mezelf te doen. Toen onze zoon met zorgen net geboren was, had ik soms weinig energie maar met vriendinnen had ik een vaste afspraak in de week dus moest ik wel. Soms bij mij thuis, soms bij een van hen. Lekker kletsen, vaak ook over je zorgen en de kinderen maar ook over de dingen die zij beleefden. En nu, jaren later, zijn deze avondjes nog "heilig".

Dat eelt kweken is lastig. Toen mijn zoon baby was werd er soms ook geschokken naar hem gekeken. Dan kwam ik zo verdrietig thuis. Mij hielp het om van te voren na te denken hoe ik kon reageren, met welke opmerking ik de situatie positiever draaien. Dat hielp me. En dan nog blijft je kind een zwakke plek en wil je dat iedereen hem of haar geweldig vindt, net zoals jij hem/haar geweldig vind!Gelukkig zie je die leuke dingen vooral. Ach, de rest weet niet wat ze missen

Sterkte,
Dilap

Enige gedachten over zorgen en tips

Hoi,

Als eerste herken ik veel in wat je vertelt. Ik denk dat het niet makkelijk is om jezelf emotioneel uit te sluiten. Ben zelf ook emotioneel en kan tot en met een leeuwenmoeder worden...grrrrrrrr

Wat ik je wil zeggen is dat zorgen ook op je kinderen door kunnen werken. Ik merk aan mijn kind dat hij dat snel oppikt en dat soms vertaalt met bv zeggen, mamma is boos.
Ik heb ook wel eens kinderen horen gillen dat mijn zoon nog niet naar de wc gaat op de speelplaats of bv dat ze hem nadoen. Ik denk niet dat je aan reakties van anderen kan ontsnappen. Zelfs blikken kunnen een soort van druk op je uitoefenen. Het beste is je hoofd hoog te houden en te denken aan de mooie dingen van je kind, lacht hij of zij lief, kan je kind mooi zingen kan hij mooie dingen vertellen ook al is zijn fantasie een andere dan die van gewone kinderen

Kun je bv een dagboek aanleggen, elke avond een muziekje opzetten al is het 5 minuten of aan iets moois denken, zulke dingen helpen vaak als je het maar genoeg herhaalt.
Je bent een goede moeder en als je dat weet draag die liefde uit als een toorts of een kaars en, om het maar even plat te zeggen, denk aan jezelf, stoor je niet aan de beperkingen van anderen, kop op en sterkte ermee,

groet van een mede zorgen moeder

Dank je rianne,

Wat is dat mooi gezegd: stoor je niet aan de beperkingen van anderen! Zo is het natuurlijk. Gelukkig kan ik wel van mijn kindjes genieten, dat is zelfs wat me op de been houdt. En verder...tja, ik begin eens om me heen te kijken, wat ook al helpt. En ik ben dankbaar dat iedereen fysiek gezond is.