Huiswerkjes en oefenen
Zoon (adhd, 8 jaar) krijgt soms wel wat mee van school om te oefenen. Zit sinds kort ook op gitaarles. Wij hebben met de muziekjuf besproken dat we geen toestanden om het gitaarspelen willen. Oefenen zal een drama worden. Dus we laten hem daar nu maar wat vrij in. En de juf neemt dat in de les dan een beetje mee. Zij geeft ook gevarieerde inhoud aan de les om hem er bij te houden. Afijn, aangepast en hij blijft enthousiast. Maar ik merk nu wel aan mijzelf dat ik vind dat hij toch ook wel eens kan gaan proberen te oefenen. Ik geef dat thuis dan ook aan. Maar het werkt gewoon niet. Hij doet het heel soms wel een beetje, uit zichzelf, zo uit de vrijheid en chaos.
Ik zie ook dat hij ook voor school ooit wel echte moet-huiswerktaakjes zal moeten doen. En ik ben daar nu al heel pessimistisch in. Hoe krijg je een kind, die nog niet eens zittend een boterham kan nuttigen, aan huiswerk, aan het oefenen voor muziek? Hoe doe je dat?
Ik hoor graag ervaringen want ik bak er niets van op dit vlak 
O ja, de tafels hebben we bijvoorbeeld voetballend en tenissend gedaan. Maar dat gaat met een gitaar niet lukken ha ha.
Ik lees mee
Hier hetzelfde,maar dan met drummen.Zoon is enthousiast bij de drumles zelf,maar thuis oefend hij niet.Nu kwam hij laatst niet verder en dat heeft hem wel gestimuleerd om te oefenen.Huiswerk,MOET van de juf en hij heeft een zus op het middelbaar,dus dan gaan ze samen aan tafel zitten.Maar verder............
Denk
Ik denk dat mij als zoon de échte huiswerkleeftijd heeft bereikt, vele uren blokken te wachten staan, samen aan een tafeltje. Of we moeten dan toch een PGB aanvragen en kijken of we er huiswerkbegeleiding uit kunnen financieren.
En ik denk dat het nu goed gaat met de gitaarles van je zoon. Hij vindt het leuk, af en toe doet hij er thuis iets aan. Gestructureerd oefenen zit gewoon niet in de aard van het beestje.
Als het moet
Mijn ervaring is, dat zoon het pas doet, als hij zelf de urgentie ervan inziet. Hij heeft dus een keer een onvoldoende gehaald voor topo, tja, dat is niet leuk, dus nu leert hij het wel. Maar we hebben hem heel erg veel moeten begeleiden, veel moeten belonen, veel moeten stimuleren. Het gaat steeds beter, dat wel.
Ik denk dat die urgentie met muziekles veel moeilijker duidelijk is te maken. Dus je moet het toch zoeken in de beloning, denk ik. En misschien uitleggen, dat hij niet op muziekles kan, als hij niet oefent. Voor kinderen zonder adhd is het al een ramp, dat oefenen. Adhd-ers overzien het natuurlijk helemaal niet.
Het moet
Ik heb zoon uitgelegd als hij datgene wil bereiken wat hij later wil worden dat hij serieus zijn huiswerk moet maken. We moeten hem er wel continue aan herinneren dat er huiswerk gemaakt moet worden en ik moet hem overhoren e.d., maar hij doet het wel, op zijn kamer aan zijn bureau met niks om hem heen (anders gaat het mis en gaat hij andere dingen doen). We steken er veel tijd in.
Voor zijn therapie moet hij ook werkjes maken, dat vindt hij heel vervelend, vooral omdat hij daar het nut niet van inziet. Dat werkt dus niet.
Muziek
Wat hier heel goed werkt (geen adhd maar ik vertel het toch maar even) is een vaste tijd van de dag. Keerzijde is dat mijn zoon het meteen categorisch weigert op ieder ander moment van de dag. We doen het na tafel voor het naar bed gaan... lekker om te rekken dus voor hem. Als het niet uitkomt doen we het ook gewoon niet. Niet forceren.
En verder moet het leuk blijven die muziek. Alleen maar tof als de juf het ook zo kan oppakken.
Bedankt
voor jullie reacties. Ik denk dat ik het maar even laat zo als het is. Hij heeft er echt nog plezier in. De juf geeft les vanuit de chaos die in hem zit dus ik vind het op die manier ook mooi om hem dat zo te laten doen. Dan hoort waarschijnlijk het oefenen er ook niet bij. Ik vind het zelf zo jammer dat er veel in het mannetje zit wat er (nu nog) niet uit komt. Dat is met school net zo. Maar goed, dat is natuurlijk mijn eigen frustratie. Als hij zich er nu maar lekker bij voelt is het al heel fijn.
Ik vroeg mij af of dat ook voor anderen geldt: zodra er wat structuur wordt gemaakt is er weerstand. Bijvoorbeeld het idee van een vast moment op de dag. Daarmee weet ik al dat dat zo'n weerstand bij hem gaat geven. We hebben nu de gitaar op een steuntje in de kamer gezet en dan pakt hij hem nog wel eens uit een impuls.
Ik had mijn vraag gesteld doordat zoon een voordrachtje moest doen voor een kijkdag. Niet oefenen dus. En ik wilde niet dat hij voor schut zou staan. de dag ervoor zag hij ook wel in dat het even moest en dan doet hij het spelen eigenlijk al zo vanzelf heel goed. En het voordrachtje ging ook echt goed dus waar maak ik me toch druk om.
Ik laat het nu voor wat het is en houdt mijn antennes maar wel even op scherpte. Ooit zal het toch echt moeten, dat huiswerk 8|
Gaia
Wij worstelen daar ook mee hoor. Er komt lang niet altijd uit wat zou kunnen. Onze zoon heeft het er sinds kort zelf regelmatig over dat hij 'gehandicapt' is. Door ons is het nooit zo benoemd, maar hij ervaart het blijkbaar zo.
Structuur wekt hier ook veel weerstand op. 'Dan is er gelijk niets meer aan! Dan is het helemaal verpest!' zou zoon zeggen. En dat terwijl 'structuur bieden' het eeuwige mantra is van adhd behandelaars. Ik snap dat nog steeds niet zo goed. Onze zoon wordt van structuur dwars en hij vindt het saai. Als we niet oppassen hebben we dan binnen de kortste keren een conflict met hem, omdat we structuur willen bieden en dat conflict wordt dan een groot obstakel om ook nog maar iets voor elkaar te krijgen. Niet echt productief dus.
Volgens mij heeft je zoon het nu zelf hartstikke goed geregeld. Maar dat is wel moeilijk vind ik, kinderen zelf de autonomie geven over dit soort zaken. Je wilt zoo graag dat het lukt, dat het een succeservaring wordt, zodat het kind trots kan zijn op zichzelf.
