Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
mimamoe

mimamoe

27-10-2008 om 16:07

Impulsiviteit (en adhd)

Zoon heeft adhd. Hij is behoorlijk impulsief en doet dan dingen die hij beter niet kan doen en zegt dan iets wat hij beter niet kan zeggen. Soms onschuldig, soms minder onschuldig. Bv iemand een duw geven (die net zit te drinken of die net vlakbij een muur is), een verkeerde opmerking maken (bv wat heb jij een rare bril, neus, kapsel, oren etc). Ik hem al heel vaak gezegd dat hij niet dingen tegen een ander moet zeggen, die hij zelf ook niet zou willen horen, dat hij van anderen af moet blijven etc. Het komt alleen niet aan en hij wordt steeds bozer als ik hierover (weer eens) begin.
Doen jullie kinderen dit ook en/of hoe zouden jullie hiermee omgaan of gaan jullie hier mee om? Hij heeft een hoop charme en humor en komt er mee weg, maar dat houdt natuurlijk ook een keer op. En de een is gevoeliger voor die opmerkingen dan de ander.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
anna van noniemen

anna van noniemen

27-10-2008 om 22:48

Lastig....

is dat voor zowel henzelf als de omgeving....tja, wat kun je er aan doen....niet veel, die impulsiviteit is nu eenmaal een kwaal van ADHD ) Maar, veel herhalen dat het niet leuk en aardig is....het kwartje valt een keer.....hoop ik

Merla

Merla

27-10-2008 om 23:29

Zeer herkenbaar

Ik heb hier ook zo'n impulsief ADHD-ertje vol humor en charme. Hij kan bij veel mensen wel een potje breken, maar idd, dat houdt een keer op. Ik merk het nu al wel vaak dat hij niet alles meer kan doen en of zeggen dan een jaar of wat geleden.
Wat ik bij hem steeds maar probeer te herhalen is: C? en dan wijs ik naar mijn hoofd. Waarop hij gelijk weet wat ik bedoel en meestal hardop zegt: oh jaaaaa, eerst dénken dan pas doen.
Natuurlijk hamer ik er ook steeds op dat hij geen dingen moet zeggen of doen bij andere mensen die hij zelf ook niet wil horen of dat een ander bij hem doet. Maar op het moment zelf hoef ik zijn naam maar te noemen, hem aan te kijken en naar mijn hoofd te wijzen (met en draaiende wijsvinger) en hij weet gelijk wat ik bedoel. Vaak zegt hij dan ook gelijk al sorry tegen de betreffende persoon (tja, dan komt die charme er weer aan te pas he )

Tja

veel praten wordt op een gegeven moment ook preken en daar word je kind ook immuum voor. "Daar heb je d`r weer...". Misschien maar eens netjes zijn excuus aan laten bieden aan de persoon die hij kwetst/pijn doet. Dat kan ook gevolgen hebben. Niet iedereen zegt: "Ach joh, het geeft niet." Als ik regelmatig zou zien dat zoon iemand pijn doet dan krijgt hij straf. Mag hij even op zijn kamer gaan nadenken.
Als ik in het verleden zag dat hij te wild deed op trampoline of zo iets, moest hij er af. En zomaar iemand een duw geven heeft ook wel gevolgen gehad. Einde speeltuin, mee naar huis. Het gedrag wat jij beschrijft komt hier eigenlijk niet meer voor. "Hij kwam er niet mee weg" zullen we maar zeggen.Soms heeft hij nog wel een impulsieve opmerking, maar intussen wordt hij ook gecorrigeerd door leeftijdsgenootjes, die pikken dat niet meer. Hij komt er dan niet mee weg, het kost vriendschappen. Al doende leert hij, maar niet als hij "er altijd mee weg komt." Vooral als je kind ouder wordt reageert de omgeving niet meer zo soepel. Hoe oud is je zoon? Dat je er niet veel aan kunt doen ben ik het dus niet mee eens. Door het te negeren of glad te strijken voor hem is je kind niet mee geholpen.De buitenwereld ( b.v. in de speeltuin) ziet de diagnose niet, ziet alleen een jongetje die een gemene duw geeft. En verwacht een ouder die het kind corrigeert. Hij heeft namelijk een ander kind pijn gedaan en komt er mooi mee weg.

mimamoe

mimamoe

28-10-2008 om 09:42

Herhalen

Ik blijf het herhalen en hopen dat het eens beklijft.
En Wil (en anderen), hoe doe/deed je dan in situaties als je er niet bij was? Als ik er bij ben (of mijn man) dan doet hij het (meestal) niet en als hij het doet, dan corrigeren wij hem meteen.
Maar er zijn situaties waar ik (of mijn man) er niet bij ben (is), op het schoolplein bijvoorbeeld. En dat is voor hem een complexe situatie, waar hij soms terug valt in zijn impulsieve gedrag, vooral omdat er ook een paar klasgenootjes zijn die het leuk vinden hoe ver ze kunnen gaan totdat hij boos wordt.

koentje

koentje

28-10-2008 om 11:14

Wat bij mijn zoon helpt

is hem steeds heel concreet te laten oefenen met hoe hij bepaalde dingen wel zou kunnen zeggen. Zo haal je een beetje de scherpe kantjes er van af en heb je een positieve insteek.

Guinevere

Guinevere

28-10-2008 om 11:37

Eens met Koentje: veel oefenen in de thuissituatie. Maar zelfs dan valt het natuurlijk niet helemaal te voorkomen. Ik denk trouwens dat "gewone" kinderen ook wel van die situaties hebben hoor, alleen ADHD-ers wat vaker.
Zoon van 6 hier heeft ADHD, maar is los van die ADHD van nature verlegen en kent zijn grenzen (toch!) goed. Gecombineerd met zijn charme en grappige hoofd komt hij er voorlopig dus ook goed mee weg.
Kunnen we uit deze draad trouwens concluderen dat ADHD-ers charmant zijn? Ja he!

Pippin

Pippin

28-10-2008 om 20:49

Geduld

Er gebeurt natuurlijk heel erg veel met onze zoon waar wij geen zicht op hebben. Wat wij wel zien, bespreken we altijd later met hem door.
Niet te langdradig. Wat zag ik, wat was het gevolg, waarom is dat niet zo gunstig voor zoon, heeft hij nog ideeen om het anders op te lossen.
Het werkt alleen als hij ziet wat voor een belang hij er zelf bij heeft. Dat overziet hij vaak niet. Ik las laatst weer, adhd-ers leven in het nu, hebben geen zicht op de toekomst.
Daarnaast helpt het om alternatieve gedragingen aan te bieden. Je mag niet.... maar je kan bijvoorbeeld wel....
Bij onze zoon helpt het verder heel goed als ik niet elke keer alles herhaal. (herhaling werkt namelijk niet bij hem) Ik zeg dan alleen maar : 'weet je nog?' Dat is vaak al genoeg.
Pippin

Als ik er niet bij ben....

dan ben ik al blij als hij zelf met het verhaal komt. Dat en dat is er gebeurt en toen kreeg ik straf. Meestal vindt hij dat hij zeer onterecht gestraft is door de gene die er wel bij was. We praten er even over ( is hij zijn verhaal kwijt ) en ik vraag hem: "Wat doe je dan de volgende keer, wat zou je anders kunnen doen?" Eerlijk gezegd weet hij dat natuurlijk best wel.Ook als je impulsief hebt gereageerd weet je best dat een duw geven niet klopt. Dus daar heb ik het niet eens meer over. Gebeurt is gebeurt en de volgend keer anders oplossen. Verder geen straf of preek, ik was er niet bij en soms heeft het voor hem al vervelende gevolgen gehad. Straf op school, is op school, niet thuis weer een preek. Het is dus veel positiever geworden en hij kan zelf beter oplossingen bedenken hoe het "anders" kan. Naarmate hij ouder wordt kan hij ook beter het gedrag van klasgenoten negeren als ze hem uitdagen. Hij begrijpt ook beter waardoor hij soms dat gedrag zelf uitlokt. Het ligt niet altijd aan een ander, ga eerst eens naar jezelf kijken...Eerst denken en dan doen is juist zo moeilijk, maar hij heeft dat intussen prima geleerd....meestal. En idd, dit gedrag hoort niet speciaal bij ADHD`ers, het is ook geslacht, karakter en leeftijdgebonden.Jongetjes zijn sowieso al lichamelijk ingesteld. Ze moeten altijd duwen, trekken, stoeien, wilde spelletjes. Ze moeten nog de rem op tijd leren vinden...dat is bij een ADHD èr net iets lastiger en heeft meer geduld en tijd nodig. Blijkbaar kan je zoon zijn impulsen wel onder controle houden, want het vervelende gedrag is er veel minder als je er als ouder zelf bij bent. Mogen we weten hoe oud je zoon is? Je hoeft dat natuurlijk niet te beantwoorden, maar ook leeftijd maakt veel duidelijk. Mijn zoon is 10 en het gedrag van jouw zoon doet me denken aan een kind tussen de 6 en 8 jaar. Zit ik er erg naast?

Pippin

Pippin

29-10-2008 om 09:17

Wil

Helpt dat bij jouw zoon dan, straffen? Bij ons is gebleken dat het compleet zinloos is. Als zoon straf krijgt, wordt hij daar alleen maar vreselijk boos om. Het verband tussen de straf en zijn daad ziet hij niet. En je rolt gelijk in een conflict over de straf en over het uitvoeren van de straf. Dan gaan we van kwaad tot erger... Je kunt je er misschien wel iets bij voorstellen.
Vervolgens doet hij het de volgende keer weer precies zo! Het nadeel van impulsief gedrag is namelijk dat zoon niet nadenkt (dus ook niet denkt over de eventuele straf).
Wij kruipen dus meer in het waarom van het gedrag en proberen daar samen met hem een oplossing voor te vinden. Dat lijkt heel veel werk, want er gebeurd zo veel, maar als je goed kijkt komt het vaak maar op een paar dingen neer. Zo had zoon bijvoorbeeld dagelijks ruzie bij het fietsenhok van de school. (duwen trekken, je kent het) Nu gaat hij eerder naar school, dan is het fietsenhok nog bijna leeg en tada! geen ruzie meer.
Pippin

Of straffen helpt

Tja, dat ligt er aan wat je met straf bedoeld. Als zoon iemand een duw geeft op de trampoline dan moet hij er af. En ja, dat begrijpt hij zeker wel. Dat hij in discussie gaat kan ik intussen redelijk negeren. Ik loop weg met een boos, stampvoetend kind achter me aan.

Als ik er niet direct over ga praten of uitleggen, weet hij al genoeg.Hij is al snel niet meer boos en vraagt weer om positieve aandacht. Ik blijf er ook niet te lang in hangen en geef niet meer van die lange preken. Hij zat fout en voor hem even geen trampo. Dat is straf genoeg. Een korte lijn. Vervelend gedrag: einde trampo. Verder gaan we weer door met andere zaken.
Ook bedenk ik al lang niet meer altijd de oplossingen voor hem. Hij komt met een probleem en mag zelf de oplossing bedenken. Ik gebruik even jouw voorbeeld. Iedere ochtend ruzie in het fietsenhok. Zoon verteld mij dat en dan vraag ik: "Wat kan je daar aan doen? "Zoon zegt : "Nou, flink terugduwen hoor!". Dan zei ik toen hij jonger was:"Kan je dan niet beter 5 min. eerder naar school gaan, dan is het nog rustig." Dat doe ik dus niet meer.
Ik zou nu zeggen: "Tja, als je terug gaat duwen, wat gebeurt er dan denk je?"
Zoon zegt nu: "Ik denk nog meer slaan en duwen...hmmm...misschien kan ik beter wat vroeger naar school gaan, dan zijn die etters er nog niet." Dus ik keur zijn oplossing niet direct af( het terugduwen ) maar laat hem zelf inzien dat dat niet de oplossing is. Daarna prijs ik hem: "Nou, dat vind ik een goed idee, morgen dus iets eerder naar school, gelijk proberen?" Het is zijn idee en zijn oplossing, niet de mijne.
Dat lijkt me beter voor de komende jaren. Over enkele jaren gaat hij naar het voortgezet onderwijs en komt in allerlei situaties die hij zelf moet oplossen.
En als hij echt straf verdiend heeft kan hij even naar zijn kamer. Gaat dit op een redelijk normale manier ( hij mag natuurlijk best boos zijn ) is hij met 10 min. weer in de huiskamer. Roept hij allerlei dingen of schreeuwt de hele buurt bij elkaar dan doe ik er 10 min. bij. Er is dus duidelijk verband tussen de daad en de straf. Ik zal nooit zeggen: Je krijgt vanavond geen toetje of je mag morgen niet naar sport. Daar zit idd geen verband in. Nu moet ik wel zeggen dat mijn zoon totaal niet agressief is of brutaal. Het zijn eigenlijk normale aanvaringen die gewoon bij zijn leeftijd passen.
Hij leert naarmate hij ouder wordt wel na te denken als hij iets impulsiefs wil doen. Als hij nu te wild zou doen op de trampo hoef ik alleen maar te zeggen: "Als je zo doorgaat dan zijn we weg." En hij stopt ermee, ik doe het namelijk echt, dat weet hij.Ik vertrek naar de uitgang van de speeltuin. Er volgt verder geen straf, dat is al straf genoeg.
Hij begrijpt zeker wel oorzaak en gevolg. Als de zon schijnt is het warm, als het winter is moet je een muts op, het fornuis is heet en daar moet je dus afblijven en als je iemand met opzet pijn doet is het einde spelen. Geen discussie mogelijk toch? Zijn gedrag verpest zijn uitje. Niet de mijne.
Hij is intussen 10 en zie hem het laatste jaar enorm groeien in zijn gedrag. Tegenwoordig zegt hij bij een incidentje: "Mama, dat ging niet helemaal goed hè?" Ik geef dan ook een compliment: "Nee, de laatste paar minuten niet zo, maar de rest van de middag was heel gezellig." Ik moet intussen echt nadenken als ik nog incidenten op moet noemen. Kan ze bijna niet meer bedenken omdat ze praktisch niet meer voorkomen. Je kan je impulsiviteit leren beheersen naarmate je ouder wordt. Misschien niet helemaal, maar dat hoeft ook niet.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.