Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Inlevingsvermogen, wat is dat?

Ik zit nog volop in het traject met zoon, 7, ADHD en misschien ASS. Gisteren is hij onderzocht door een klinisch psycholoog, over 2 weken weer naar haar toe en buiten dat nog 3 afspraken met allerlei onderzoeken. Een term die steeds opduikt is inlevingsvermogen. Heeft mijn kind inlevingsvermogen. Ik kan er geen antwoord op geven, ik weet het niet. Ja, hij kan medelijden hebben met een zielig iets of iemand: ah wat zielig als een lammetje zijn moeder kwijt is, of hij vraagt mamma gaat het als ik bijv mijn teen stoot en hard auw roep.
En nee, hij is er totaal ongevoelig voor als ik even niks voor hem kan doen omdat ik druk met iets anders bezig ben (ja, maar ik vroeg het toch eerst?), vaak lijkt alles om hem te draaien en komt de rest van de wereld op de 2e plaats. Tuurlijk hij is pas 7... Maar, valt inlevingsvermogen daar ook onder? Wat verstaan jullie onder inlevingsvermogen?
Mijn zoon is nl erg egocentrisch (niet egoistisch) en eist alle, maar dan ook alle aandacht op. Als het even niet kan, bijv ik moet baby die huilt voeden, lijkt hij daar totaal geen begrip voor te hebben. Is dat gebrek aan inlevingsvermogen? Voor de goede orde, het gaat mij niet om verder labellen. Ik ben gewoon benieuwd wat jullie onder inlevingsvermogen verstaan.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
angela

angela

09-06-2010 om 20:42

Voor mij

is inlevingsvermogen het vermogen om een bredere context te zien. Het overzien van een situatie en plaatje zonder jezelf daar per definitie centraal in te stellen...zoiets. Geen idee wanneer dat echt ontwikkeld is bij kinderen. Afhankelijk van de situatie (moe, gespannen) kan mijn 7 jarige (geen stoornis) dat ook niet, dus in die zin wellicht niet helemaal gek als jouw zoon dat ook niet kan in diverse situaties. Heb je het idee dat het met dat lammetje en die teen authentiek is van je zoon of duidelijk 'aangeleerd' en 'gewenst' gedrag. Misschien dat je daar een verschil kunt zien?

Sharon*

Sharon*

09-06-2010 om 20:51 Topicstarter

Aangeleerd

Ja, goeie vraag, ik weet niet of dat aangeleerd is bij hem of niet. Hij snapt dat als iemand pijn heeft dat dat zielig is. Of dat echt oprecht uit hem komt, ja soms denk ik wel, afhankelijk van het moment en nee soms weet ik het niet. Ik vind het heel moeilijk. Ik vind het een heel moeilijk begrip, worstel er echt mee en vind het ook moeilijk te bepalen wat je al kan 'verwachten'van een 7-jarige.

Guinevere

Guinevere

09-06-2010 om 21:01

Onderscheid

Ik denk dat je moet proberen te onderscheiden of het geen inlevingsvermogen is, of geen geduld. BIjvoorbeeld als de baby gevoed moet worden, dat is typisch een gevalletje geduld.
Wat beschouw ik eronder? Of liever: wat zie ik hier bij mijn 7-jarige? Ik zie iemand die zich afvraagt of iets voor anderen wel leuk is. Die opa een koekje aanbiedt als die op bezoek is. Die zijn broertje probeert de regels bij te brengen. Die een groot rechtvaardigheidsgevoel heeft. Die jongere kinderen op jonge-kindertoon aanspreekt en vertelt dat ze het knap gedaan hebben.
Misschien moet jouw zoon al die dingen nog een beetje leren. Hij heeft het niet makkelijk gehad al die jaren, dus dit aspect kan onderontwikkeld zijn. Hebben de experts geen concrete voorbeelden voor je, waar je hem tegen kan afmeten?

Dropke

Dropke

09-06-2010 om 22:48

Onze zoon (ass)

had het zeker niet. En bij hem was het ook heel erg duidelijk dat hij zijn voelsprieten miste, zoals ik het altijd zei. Een voorbeeld: Hij kon geen contact maken met leeftijdsgenootjes, dus gaf hij ze een flinke duw, zodat ze reageerde. Maar die kindjes lagen dus op de grond en hadden pijn en waren verdrietig. We vertelden hem dat het niet mocht en vroegen hem, waarom dat niet mocht. Zijn antwoord was dan: Omdat ik dan straf krijg??? Nee jochie, omdat je dat kindje pijn doet.

Dit heeft hij nu nog eigenlijk en inmiddels is hij 13 jaar. Hij heeft veel geleerd, vooral de gevoelsregels. Hij voelt het niet, dus moet hij de regels kennen. Op een begrafenis ga je niet ineens hard lachen, als iemand valt vraag je of het gaat en lach je hem niet uit, schelden kan pijn doen. Onze zoon kende ook gevoelens niet en heeft daar veel begeleiding in gehad. Op zijn 6e jaar kende hij het verschil bv niet tussen boos, blij, verdrietig en bang.

sterkte Dropke

Pieper

Pieper

10-06-2010 om 09:15

Troosten

kind A huilt: kind B troost

Dit is wat je ziet, maar waarom troost kind B? dat kan zijn omdat hij het zo verdrietig vind voor A, dat hij zijn medeleven wil tonen.

Maar dat kan net zo goed zijn omdat hij het vervelend vind dat A huilt, voor zichzelf.
HIJ kan er niet tegen en dus moet het huilen stoppen, en dus ga je troosten.

Dit verschil is moeilijk te zien en te merken, voor ouders en hulpverleners.
De uitwerking is nl het zelfde, het kind word getroost, maar het inlevingsvermogen is totaal anders.

Gaia*

Gaia*

10-06-2010 om 10:19

Plaatsen in ander

Ik denk dat het inleven in de breedste zin van het woord is. Het gaat daarbij niet alleen om gevoelens. Maar ook: wat zal de ander zien, wat zal de ander denken, hoe vat de ander dat op, kan de ander dat weten (of weet ik het en denk ik daardoor dat de ander dat ook weet?).

Er is zo'n testje wat vaak te zien is voor ass. Kind stopt iets in een koffer (oid) gaat weg. Een ander haalt dat ding uit de koffer en stopt het in de andere koffer. Het eerste kind komt terug. 'Welke koffer zal het openen om dat ding te pakken?' is dan de vraag.

Ik merk bij mijn dochter (ass) dat ze iets kan vragen waarvan ik totaal niet weet (en niet kan weten) waar het over gaat. Ik moet haar dan eerst uitvragen om daar achter te komen. Daarbij raakt zij zo geïrriteerd, want: "waarom weet ik dat niet? waarom snap ik dat niet" Zij begrijpt dan echt niet dat dat iets onbekends is voor mij.

Ondertussen kan zij best iets zielig vinden. Maar ze kan soms ook niet snappen waarom iets zielig is (omdat ze het zelf nog niet ervaren heeft?)

Pippin

Pippin

10-06-2010 om 10:44

Lastig

Ik vind dit altijd een lastig onderwerp. Deels doordat het een ontwikkelingsproces is. Mijn peuter heeft nog weinig inlevingsvermogen. Als hij mij een kaart laat zien, doet hij dat zodat hij de afbeelding ziet. Hij moet nog leren dat ik dat dan niet kan zien.
Als hij nu de volgende keer mij wel de afbeelding laat zien, is het dan aangeleerd? Ja, maar daardoor niet minder echt.
Als ik denk aan mijn eigen puberteit. Als wij zaten te klieren in de klas, ging dat eigenlijk veel te ver, achteraf behoorlijk genant. En dat vond ik helemaal niet zielig voor die docente. Want 'dan had ze maar geen les moeten gaan geven, als ze geen orde kan houden'. En dat terwijl ik toen al zo fel tegen pesten was! Ik zag leraren niet als medemensen. Gebrek aan inlevingsvermogen van mijn kant dus. Onacceptabel, maar wel volstrekt normaal voor een puber.
Mij valt op, dat wanneer je met profs gaat spreken over het inlevingsvermogen van je kind, ze nogal eens komen met 'Ja maar, dat is aangeleerd gedrag.' Dat vind ik dus een kulredenering want ál het gedrag is aangeleerd. Ik heb nog nooit een baby gezien met inlevingsvermogen.
En dan nog een praktijkvoorbeeldje. Onze zoon kan, als hij boos is, heel erg kwetsend zijn, echt supergemeen (gelukkig doet hij dat niet zo vaak, of houdt hij het voor zich en hoor ik het later). Op school leggen ze dat uit als gebrek aan inlevingsvermogen. Hij deed een keer zo lelijk tegen de meester. Ze legden dat uit als: 'Hij begrijpt niet, hoe rot dat voelt voor de meester, dus dit is typisch een gebrek aan inlevingsvermogen.' Volgens mij is het in zoons geval anders. Volgens mij kwetst hij dan zo, juist omdat hij weet dat het zo zeer doet. Want hij wílde de meester kwetsen, heel bewust. 'Jij raakt mij, dan zal ik jou ook wel eens laten voelen wat dat is!'
Pff, moeilijk onderwerp!

joep

joep

10-06-2010 om 13:10

Hoe voelt een hond zich

Simpel gezegd: inlevingsvermogen is m.n. het anderen kunnen lezen en zien hoe zij zich voelen en daarbij je je vervolgens voor kunnen stellen hoe het voelt als jij diegene was en evt. reageren zoals de ander fijn zou vinden.
Ik vraag mij ook regelmatig af of mijn kinderen voldoende inlevingsvermogen hebben en probeer hen dat ook te leren (Kijk eens naar mijn gezicht, hoe vind ik het wat je nu doet, stel als jij nu mij was.. enz..).
Daarbij houd ik in mijn achterhoofd iets wat ik ooit gelezen heb: Mannen zijn in het algemeen veel minder goed in staat om zich voor te stellen hoe iemand zich voelt. Vrouwen zijn hier juist supergoed in en weten vaak zelfs hoe b.v. een hond zich voelt. Ik vond dit komisch en soms denk ik hieraan als ik in mijn mannenhuishouden niet zo goed begrepen wordt.
Gr. Joep

Sharon*

Sharon*

10-06-2010 om 14:12 Topicstarter

Moeilijk

Hmm, toch wel uiteenlopende ideeen valt mij op. Ook wel dingen die ik niet onder inlevingsvermogen zou scharen maar onder iets anders.

En Pippin, eens hoor, het is een proces, veel is afhankelijk van de leeftijd, wat heeft een kind geleerd. Maar toch snap ik denk ik wel dat de profs bedoelen met aangeleerd gedrag. Tuurlijk is veel (of alle) gedrag aangeleerd, maar het gaat er denk ik hier om of het gedrag is aangeleerd en ook daadwerkelijk wordt begrepen door het kind (als ik schop heeft dat kind pijn, dat snap ik) of het is aangeleerd en het kind begrijpt het niet echt (als ik schop is mij verteld dat dat kind pijn heeft, dat zal dan wel zo zijn, maar ik voel dat niet). Snap je wat ik bedoel?

Zoals Guinevere het omschrijft zie ik eerder een sociaal vaardig kind voor ogen, met een gewetensontwikkeling.
In het geval van Dropke zie ik weer een kind wat sociaal wat minder begaafd is en niet weet hoe het zich moet handhaven in sociale situaties.
De omschrijving van Joep doet me eerder denken aan iemand die voelsprieten heeft wb een ander.

Ik kan me nog het meest vinden in de omschrijving van Gaia. Wat ik herken is dat zoon soms ook ergens over begint en ik totaal niet snap waarover omdat ik het verband niet weet en hij daar erg gefrustreerd van kan raken. Overigens heb ik die test gedaan, maar dan met een balletje onder een beker die ik verplaats. Zoon snapt die hele test niet, kan hem niet juist beantwoorden en redeneert van uit zichzelf. Zijn redenatie is dat er gegokt moet worden omdat hij niet weet waar het balletje is, omdat hij het als een raadspel ziet. Maar goed, hier trek ik geen conclusies uit hoor!

Een interessant voorvalletje gisteren. Ik loop met zoon over straat. Baby mee in kinderwagen, dochter mee op meerijdplankje. We steken over, komen dicht bij de overkant waar de stoeprand vrij hoog, ik wil net dochter waarschuwen dat zij zich goed vasthoud omdat zij anders kan vallen als we de stoep op gana als zoon een verhaal begint af te steken. Ik zeg tegen hem: wacht even, hij blijft doorpraten, ik nogmaals: even wachten, hij blijft doorpraten, ik kan niet naar hem luisteren want ik wil dochter waarschuwen, dat doe ik dus ook. Zoon wordt boos omdat ik niet naar hem luister. Ik leg hem uit waarom ik even niet naar hem kon luisteren, dat het even belangrijker was dat ik zijn zusje waarschuwde omdat ze anders kon vallen. Dat snapt hij niet (of hij wil het niet snappen). Hij bleef maar volhouden dat hij eerder begon met praten en dat ik moest luisteren. Dat daardoor zijn zusje zou kunnen vallen vond hij totaal niet relevant. Zou dat met inlevingsvermogen te maken hebben?

Elisa Gemani

Elisa Gemani

10-06-2010 om 14:17

Empathie

Empathie is inlevingsvermogen: het is even door de ogen van een ander kijken naar een situatie en meevoelen en meedenken met een ander.
Hier een aardig artikel over empathie in de opvoeding bij kinderen: http://www.waarden.org/studie/hoeken/2artikelen/olthof/
Empathisch vermogen is deels aangeleerd, deels zit het er al bij de meeste mensen in. Bij bepaalde gedrags-, ontwikkelings- en persoonlijkheidsstoornissen kan het empathisch vermogen geheel afwezig zijn danwel verstoord. Onderzoek heeft uitgewezen dat er idd een verschil zit tussen het mannelijk en het vrouwelijk brein. Een interessant stuk hierover: http://www.kennislink.nl/publicaties/de-autismeparadox-wel-gevoelig-maar-niet-empathisch

Guinevere

Guinevere

10-06-2010 om 14:36

Sharon

Klopt sharon, mijn zoon heeft dan dus ook geen ASS. 't Is bij hem zuivere ADHD.
Ik moet zeggen dat ik vrijwel alle voorbeelden die jij schetst, interpreteer als ADHD-kenmerken. Geen geduld, niet op zijn beurt kunnen wachten, doorkletsen, ontplofbaar. Deze kenmerken hoeven niets te maken te hebben met gebrek aan inlevingsvermogen. Ik zie dit gedrag in mindere mate terug bij mijn eigen ADHD-er. Maar die is ietsje ouder, zit langer aan de medicatie en we zijn al jaren bezig hem te proberen op zijn beurt te laten wachten. Dus de vergelijking is niet helemaal eerlijk.

Sharon*

Sharon*

10-06-2010 om 14:45 Topicstarter

Guinevere

Klopt, hij heeft ook geen geduld, echt werkelijk geen geduld en op zijn buurt wachten is onmogelijk voor hem, maar wat hij dus ook niet kan, is inzien dat hij even niet aan de buurt kan zijn (ook al begon hij inderdaad eerst met praten), omdat er iets belangrijkers dan zijn verhaal aan de orde is, maar dat kan je eerder wijten aan starheid dan aan gebrek aan inlevingsvermogen! Maar goed, wrs ADHD kenmerken, zo zou je inderdaad heel goed gedragingen van hem kunnen interpreteren. Ik denk ook dat je gelijk hebt. Maar wij zijn ook al jaren bezig hem op zijn buurt te laten wachten hoor, dat is niet iets recentelijks. Vergeet niet dat hij een broertje heeft van ruim 4.5, zo lang geleden zijn we in ieder geval al begonnen met hem op zijn buurt te laten wachten

Guinevere

Guinevere

10-06-2010 om 14:48

Elisa

Dat spiegelneuronenverhaal is volgens mij inmiddels al weer van tafel geveegd door een ander onderzoek...

Pippin

Pippin

10-06-2010 om 14:48

Empathie

Grappig Elisa, ik ga nu lezen over empathie en ik lees dat het als synoniem van inlevingsvermogen wordt gebruikt. Zo gebruik ik dat zelf eigenlijk nooit. Ik gebruik het woord empathie alleen als je laat merken dat je door hebt wat de ander voelt. In mijn taalgebruik noem ik iemand empathisch, als diegene iets dóet. Bijv. zeggen: 'Joh, ik zie dat je boos bent, wat rot voor je.'
En nu blijkt dat je ook empathisch bent, als je iets alleen maar begrijpt, maar je doet er verder niets mee. Interessant.
Wat ik ook interessant vind, zit in het woord 'vermogen'. Als iemand inlevingsvermógen heeft, wil dat dus niet zeggen dat hij zich ook daadwerkelijk altijd en eeuwig inleeft in anderen. Dat doet niemand natuurlijk. Hij kán het, of hij het doet is een tweede.
Ik denk dat je dit voor adhd-ers zo werkt. Voor die van mij wel in ieder geval.

Sharon

Die test waar Gaia* het over heeft is de Sally-Ann (of Sally-Anne in het Nederlands) test. Misschien handig als je er op wil googelen.

Gaia*

Gaia*

10-06-2010 om 16:04

Aangeleerd en context

Heel grappig wat ik me net weer herinner. Mijn dochter dacht heel vaak dat ik boos was (toen nog geen diagnose). Als ik peins of nadenk dan kijk ik ongeveer net zo. Maar ik heb ook twee van de verticale rimpels tussen mijn wenkbrauwen en die zie je extra op dat moment. Blijkbaar voor haar een van die tekens die bij boosheid horen.
Heel duidelijk aangeleerd. mijn boosheid herkent ze door die rimpels. Dus rimpels is boosheid. Ook al is er helemaal geen ander teken wat daar op wijst.

Zij leeft zich op dat moment ook niet in mij in. Ze ziet dat ik iets aan het schrijven ben maar legt geen link. Of ze hoort mij zeggen: "oei, waar heb ik toch die sleutels gelegd, ik weet het niet meer". Ook hier zit het denken in stukjes in de weg. Er wordt op signalen (rimpels) afgegaan, niet op het geheel van de context. Dus niet het vermogen om te kunnen bedenken wat in de ander omgaat.

Het gaat er volgens mij toch echt meer om dan 'mee voelen'. Het is: zich kunnen plaatsen in.

Ik ben nu trouwens een heel leuk boekje aan het lezen wat daar ook best wat inzicht in geeft. "dit is de titel" van Peter Vermeulen. Een leuke aanrader. Ik lees het met vaak een brede glimlach.

Gaia*

Gaia*

10-06-2010 om 16:04

Test

Dat is 'm Mina. Sharon, Leuk dat je dat getest hebt.

T&T

T&T

10-06-2010 om 16:31

Geen inlevingsvermogen...

Ik maakte eens een flinke schuiver, recht voor school. Het was glad, en ik viel behoorlijk hard; blauwe knie, bloedende handen. Van schrik bleef ik even op de grond zitten, totdat een behulpzame vader me overeind trok, en vroeg of het wel ging en of ik misschien hulp nodig had.
Mijn dochter stond erbij en keek erna, ik moest haar nog naar school gaan brengen en ze vond het nogal vervelend om te wachten. Toen we verder liepen zei ik "nou, dat deed best pijn" waarop zij onbewogen
antwoordde "nou gelukkig voel ik er niets van."
.... tja, daar heb ik dan even geen antwoord op
groetjes, Tess

billie

billie

11-06-2010 om 09:04

Lastig

Dat is nu juist de term waar ik al jaren mee worstel. Want hoewel ik best veel ass gedrag zie bij zoon (hij heeft de diagnose) heb ik zelf het gevoel dat hij inlevingsvermogen zat heeft, soms misschien een beetje teveel.
In gesprek met hv gaf ik eens het volgende voorbeeld aan: hij was samen met zusje en opa en oma een gezelschapsspelletje aan het spelen. Ik zat erbij en ik keer ernaar. Ze waren allebei nog vrij klein, en konden nog erg slecht tegen hun verlies. (dochter is 2 jaar jonger dan zoon, hij zal toen 6 zijn geweest) Opa en oma gingen te lang door, het spelletje was al een poosje niet meer leuk want teveel spanning. Boze gezichten en oplopende spanningen als het niet liep zoals ze wilden. Zoon ging er helemaal in op en werd steeds bozer, zag daardoor zijn omgenving ook niet meer. Zusje trok het niet meer toen ze weer niet scoorde en ging huilend van tafel. Zoon leek te ontwaken uit zijn boze bui toen hij het verdriet van zus zag en liet haar snel winnen, om haar te troosten. Ik vond dat best een prestatie, zijn eigen frustratie die op dat moment gigantisch was aan de zij schuiven voor zusje.
Maar goed, dit voorbeeld werd gelijk van tafel geschoven door profs want hij wilde hiermee alleen maar controle houden. En toen gaf ik het op, ik geloof niet dat ik snap wat inlevingvermogen is!
Misschien klopt het wel dat hij er alleen maar controle mee wilde houden, maar ik snap niet waarom dat zo snel geconcludeerd wordt uit dit voorbeeld. En het kan iid ook nog zo zijn dat hij het huilen van zusje niet kon verdragen (maar geldt dat niet voor veel mannen, daarom werkt huilen toch ook zo goed?) maar die optie werd dus ook niet verkend, het was gelijk controle houden en meer niet.
Vanmorgen speelden we het spelletje ik zie ik zie wat jij niet ziet. Zusje had iets genoemd, en toen hij er maar niet achter kwam kwam hij eens naast haar staan, om vanuit haar blikveld de omgeving te bekijken en het te kunnen raden wat ze zou zien. Is dit nu juist een voorbeeld van vermogen om te kunnen kijken vanuit haar *bril*, of is dit nu typisch autistisch, zo letterlijk vanuit haar bril te willen gaan kijken door echt naast haar te komen staan?

Pippin

Pippin

11-06-2010 om 09:50

Inderdaad

Het is lastig. Het voorbeeld van Tess is wel heel duidelijk, vind ik . Maar wat zegt dat? Op dit moment vertoont het kind (ik bedoel in het algemeen, niet per se jouw dochter Tess) geen inlevingsvermogen. Maar op een ander moment kan het weer anders zijn.
Kan het kind het niet tonen, omdat het niet kan begrijpen wat een ander denkt, omdat het kind geen inlevingsvermogen heeft? Of kan het kind het niet tonen omdat het op dat moment zo druk bezig is met andere zaken, dat er geen ruimte meer is voor inleving? Of wil het kind het niet tonen, omdat het op dat moment boos is? Of kan het kind het niet tonen omdat het zich niet kan uiten, maar voelt het het wel?
Allemaal hetzelfde resultaat: men ziet geen inlevingsvermogen, maar het heeft heel veel verschillende oorzaken.
Andersom is het nog lastiger. Als het kind wel inlevingsvermogen toont, zoals Billie haar zoon, dan kan je daar ook nog een heleboel aan af gaan dingen. Hulpverleners (in ons geval vooral de ambulant begeleidster) komen dan met allerlei termen als: aangeleerd gedrag, controle willen houden en manipulatief. Tja, dan wordt het lasig om er als ouder nog chocolade van te maken. Volgens mij is dit dan weer een voorbeeld van een ander psychologisch fenomeen, tunnelvisie !
Wij zien bij onze zoon veel inlevingsvermogen. Misschien wel te veel. Hij is soms zoveel bezig met de stemmingen en visies van andere mensen, dat hij er niet uit komt. Dan wil hij begrijpen hoe het voor de moslimkinderen in zijn klas moet voelen als Geert Wilders president zal worden. Dan komt hij naar mij toe om mij een knuffel te geven als hij merkt dat ik me overweldigd voel door alle aandacht die de kinderen soms nodig hebben.
Maar op school kan hij zich erg afsluiten. Vooral, met name, als hij somber is. Op dat moment laat hij dan weinig inlevingsvermogen zien. Maar dat is voor mij geen reden om aan te nemen dat hij het niet heeft.
Pff, is het heel warrig, mijn verhaal?

T&T

T&T

11-06-2010 om 10:24

Ja, heel moeilijk

In de onderzoeken speelde diezelfde dochter het klaar om bij vertrek niet alleen haar eigen jas, maar ook mijn jas te pakken... dat was voor de psych genoeg "inlevingsvermogen" om haar niet klassiek autistisch te noemen. (?) Ik blijf het ook heel moeilijk vinden.
Wat ik ook zo moeilijk vind is dat autisme ook meteen wordt gezien in combinatie met gedragsproblemen, en sociale onhandigheid. Dat is echter niet wat autisme is! dat is een gevolg van autisme! Het is gewoon heel moeilijk in te schatten wat een ander mens (en zeker een kind) gaat doen, en dat is eng voor een autist, daar is geen controle over. Maar dat wil niet zeggen dat hij geen contact zou willen. Net na de diagnose van oudste was ik zo in shock, ik dacht echt dat ze niet kon "voelen" dat ze geen gevoelens zou hebben van bijvoorbeeld liefde of vriendschap. In de tussentijd weet ik dat dat echt niet klopt, mijn kind is geen robot!
Broertje is trouwens wel klassiek autistisch, heeft ook wel nog wat minder inlevingsvermogen, maar kan soms ook echt verbazen. Op zijn manier is hij zo gek op zijn zus, daar mag echt niemand aan komen!
groetjes, Tess

Moek

Moek

12-06-2010 om 09:05

Psychiater

Mijn kind heeft stukken meer inlevingsvermogen dan de psychiater die de diagnose stelde! Die ergerde zich duidelijk kapot aan die emotionele moeder. Ik kwam toch voor een diagnose, nou, daar was-ie dan. Mijn zoon moet je soms iets meer uitleggen, maar dan is hij heel lief (net als zijn vader trouwens

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.