Is dit te regelen [goede therapeut, slechte communicatie]
Hierbij vraag ik jullie advies. Al een tijdje loop ik hiermee in m'n maag.
Het zit namelijk zo, zoon heeft moeite met fijne motoriek. Hij krijgt daarvoor therapie van een therapeut die wij al langer kennen, alle kneepjes van ons kind kent en hem goed vooruit helpt. MAAR deze kneepjes moeten ook gecommuniceerd worden naar school en naar ons. Daarin is deze fijne therapeut niet geschikt. Rapporten zijn nooit op de afgesproken datum klaar, pas weken later komen die, na veel vriendelijk vragen. Laten we zeggen dat de therapie op zoon helemaal afgestemd is maar afstemming op de omgeving van zoon, dat gaat (te) moeizaam. Schriftelijk (of per mail) is dat nog lastiger. Ik hou er rekening mee dat er mss woordblindheid meespeelt en dat het geen onwil is.
Het liefst houden we haar, omdat de therapie zo goed aanslaat bij zoon en zoeken we een oplossing hoe de communicatie, zonder dat wij nu experts moeten worden, richting school beter kunnen afstemmen. Ik pieker me suf.
Afspraak
Ik neem aan dat je dit al met de therapeut hebt besproken, en dat dat geen resultaat heeft opgeleverd?
Waar ik zelf goede ervaringen mee heb mbt overdracht van therapeutische zaken: incidenteel een afspraak maken tussen de leerkracht, de therapeut en jezelf. Dit werkt echt beter dan al die schriftelijke rapportjes op en neer sturen (en het is veel aanschouwelijker).
Concrete punten
School zit niet te wachten op rapporten en verslagen (ook al zullen ze er soms wel naar vragen).
Wat de leerkracht nodig heeft, is een lijstje met concrete tips. En een korte omschrijving van hoe jouw kind elkaar steekt. En wat de gevolgen zijn als de tips niet worden opgevolgd. probeer dingen te benoemden waar leerkrachten niet blij van worden ('dan verstoort hij de les'), dat stimuleert hen ermee aan de slag te gaan. Ga alsjeblieft niet zitten wachten op een therapeut, neem zelf het heft in handen. Wat moet de leerkracht volgens jou doen om het voor jouw kind in de klas makkelijker te maken? Heb je daar al een idee van of weet je het zelf eigenlijk ook nog niet?
Goed idee ook van Guinevere: samen met de therapeut naar school (hebben wij overigens niet gedaan, maar daar was ook geen noodzaak toe).
En aanvulling
"zonder dat wij nu experts moeten worden"
Is dit een bewuste keuze om geen expert te willen worden? Onze ervaring - en die van veel mensen hier op het forum - is dat je als ouder juist expert moet proberen te worden. Expert op het gebied van je eigen kind. Niemand anders zal dat namelijk worden; hulpverleners pakken meestal maar een stukje aan. Er is maar één die jouw kind écht kent, en dat ben je zelf. Probeer zelf ook te leren van de therapie van de kind; wat leert hij daar, waarom werkt het zo goed? Veel vragen dus stellen, probeer alles te begrijpen. Dan heb je geen rapporten nodig, en kun je zelf bepalen welke info de school moet hebben - en welke niet.
Nog niet zo ver
Ik ben nog niet zo ver op expertgebied. Dat wil ik wel en ben ook druk bezig maar therapeut is ook nog altijd bezig met uitpluizen hoe en wat.
Een beller is sneller
Dat kan toch ook gewoon per telefoon. Therapeut belt juf, of als dat niet van de grond komt andersom.
Jij schrijft op een briefje dat je toestemming geeft, klaar.
Waarschijnlijk (als het een heel goede therapeut is) heeft deze persoon ook heel veel kinderen te behandelen, dus misschien komt het er niet van.
