Jongens al honderd jaar adhd
http://www.balansdigitaal.nl/data/nieuws/2011/december/jongens-al-honderd-jaar-adhd/
Jongens al honderd jaar ADHD
Red de jongen, hij is het waard. Zo eindigt de column van Aleid Truijens in de Volkskrant van vandaag (7 december 2011). Zij constateert dat in onze huidige maatschappij de ideale jongen een meisje is en de echte jongen een ADHD'er.
Dit naar aanleiding van het proefschrift van Angela Crott, die 21 december zal promoveren op haar onderzoek 'Van hoop des vaderlands naar adhd'ers'. Crott concludeert dat jongens de laatste honderd jaar niet zijn veranderd, maar dat de opinie over deze jongens is veranderd onder invloed van maatschappelijke ontwikkelingen. Wat een eeuw geleden nog als kwajongensgedrag werd beschouwd, zou nu als hinderlijk worden ervaren omdat de maatschappij minder tolerant is geworden ten opzichte van jongensgedrag.
Spek en bonen
Dat mag zo zijn. Wij spreken dat niet tegen. Maar dit kwajongensgedrag leverde vroeger - ook zonder etiket - al veel ellende op voor henzelf, hun ouders en leerkrachten. Ze werden toen ettertjes, rotjochies en onopgevoede kinderen genoemd. Ze zaten veelal voor spek en bonen achter in de klas en waren vroeg van school om in het leger of op de grote vaart gedisciplineerd te worden. We zouden langzamerhand eens moeten beseffen dat het niet alleen hinderlijk is voor de omgeving maar dat het ook voor de jongens zelf een belemmering kan betekenen om van het onderwijs te kunnen profiteren.
Zwarte piet
Het is mooi dat columnisten als Truijens het opnemen voor de stuiterende jongetjes. Het zou nog mooier zijn als ze zich, wat nu vaak gebeurt, minder zouden afzetten tegen labels en etiketten en de zwarte piet van dit gedrag minder bij de ouders zouden leggen. Want die kinderen en ouders leven wel nu in een wereld die, om daarmee om te gaan, veel vraagt van bepaalde hersenfuncties. Om ADHD-jongetjes daarin een kans te geven zouden columnisten juist achter die ouders moeten gaan staan en ze niet voortdurend veroordelen. Want om een maatschappij te veranderen helpt het niet om bepaalde groepen verdacht te maken.
Bron: Oudervereniging Balans
Geplaatst op: 07-12-2011
Heeft ook te maken met
de "feminisering van het onderwijs" heb ik ooit ergens gelezen. Vroegah stonden er meer mannen voor de klas.
De meeste juffen hebben meer met meisjes en vinden jongens per definitie te druk. Op de basisschool heb ik er eentje meegemaakt die dat heel duidelijk ook uitsprak. Geen moment dacht zij erover na dat het probleem bij haar zou kunnen liggen of dat het vooral haar perceptie van de werkelijkheid was.
dat denk ik ook. In mijn tijd veel meer leerkrachten in het onderwijs, bij de school van mijn jongsten werkt geen enkele man voor de klas....
Toch kan ik, als ik terugdenk aan mijn eigen schooltijd, ook wel een aantal ADHD-ers en/of ASS-ers aanwijzen.
In het leger of op de grote vaart
Vroeger ging het lastige drukke jongetje vroeg van school, hij ging varen of het leger in.De leerplicht was toen tot 14 en later 16 jaar, dus afvloeien was sowieso makkelijker.En met een lts diploma kon je een prima beroep uitoefenen."Toch nog goed terechtgekomen" zei men dan.
En nu? Maken adhd`ers wel hun opleiding af tot de startkwalificatie? De leerplicht is tot 18 jaar, leren ze daarna nu wel door? Worden ADHD èrs nu ook notaris of dokter? Gaan ze naar de universiteit?
Of vinden ze nog steeds liever een plek in het praktijkonderwijs omdat ze daar beter hun ei kwijt kunnen?
Kortom, zijn de kinderen nu veel beter af omdat hun problematiek een naam heeft? Eerlijk gezegd zie ik nog steeds het zelfde oordeel als vroeger: Het vervelende jongetje uit de klas. Wel alles onder de professionele noemer; "Hij kan er niets aan doen, hij heeft ADHD."
Nu en toen.
Kinderen kunnen nu veel beter af zijn, juist omdat hun problemen een naam kunnen hebben. Daarmee kan er adequaat worden ingegrepen en met oplossingen gekomen worden waar vroeger niet aan gedacht werd. Ik ken ze ook uit mijn jeugd: de drukke kinderen, de dwarsliggers tegen wil en dank. En die kinderen hebben nu zelf ook kinderen en die kunnen dankzij begeleiding en medicatie wel laten zien dat ze wel degelijk kunnen leren en meer kunnen oppikken en niet automatisch op PO terecht komen.Tussen een notaris en een soldaat zit een wereld van verschil in opleidingen en kansen.
Het werkt twee kanten op
Ik geloof niet dat de kinderen vroeger beter af waren. Maar ik geloof net zo min dat kinderen tegenwoordig beter af zijn. Volgens mij werkt het twee kanten op. Ik denk dat bepaald gedrag - over het algemeen - tegenwoordig sneller als probleemgedrag wordt beschouwd. Mijn (inmiddels overleden) opa was - met de kennis van nu - een autist. In 'zijn tijd' werd zijn gedrag echter helemaal niet als problematisch gezien. Hij was boer, werkte op het land, en er werd niet van hem verwacht dat hij sociaal vaardig was, zijn vrouw het werk uit handen nam of allerlei leuke dingen met de kinderen deed. Twee van zijn kleinzoons zijn ook autistisch - en zij lopen tegen meer problemen aan. Op kantoor worden er nu eenmaal andere eisen aan je gesteld dan aan die boer op zijn akker werkt. Ook verwacht de hedendaagse jonge vrouw veel meer inlevingsvermogen van haar man/vriend dan mijn oma vroeger deed. Ik denk dat de 'bandbreedte' minder breed is geworden: we vinden dingen sneller raar of problematisch.
Daar staat natuurlijk tegenover dat kinderen nu veel meer begeleiding kunnen krijgen, er is goede medicatie voor handen etc.
