Kind niet gelukkig
Pfff... Even van me afschrijven. Enorm drama met naar bed gaan met aspergerdochter van 8. Ze is anders dan andere kinderen in de klas maar ze ligt er niet echt uit. Ze had twee goede vriendinnetjes en een ging een schooljaar geleden van school (verhuizen) en de ander ging deze zomer van school, ook verhuizen. En nu hangt ze er overal een beetje tussenin. Ze speelt wel met kinderen (elke woensdag gaan er wel een paar mee naar huis) maar soms willen ze niet met haar spelen, zoals vandaag. Ik denk dat ze haar soms te 'moeilijk' vinden. Maar daar begrijpt ze niets van. En als ze iets niet begrijpt is het drama en is ze vreselijk ongelukkig. Op zich valt het allemaal best mee met mijn aspergerdochter. Ik kan er goed mee omgaan maar ooo, wat vind ik het moeilijk te weten dat het leven nooit simpel is voor haar. Dat ze niet 'zorgeloos' kind kan zijn. En vandaag heb ik het daar even moeilijk mee. Dat voor haar het leven, de wereld zo moeilijk is. En ik kan daar weinig aan veranderen. Ik kan er alleen maar bij staan en 'vertalen' wat er gebeurt. En troosten natuurlijk, maar wat vind ik die gedachte verdrietig; dat alles moeilijker voor haar is.
Nou ja, dat moest ik even kwijt. Een oplossing is er niet en hopelijk raak ik dat rottige gevoel morgen weer kwijt...
Groetjes,
Gonzo
Ach gonzo
Even een knuffel voor jou!
Ik herken het wel hoor. Hier heb ik dat ook met vlagen. Andere momenten denk ik hij komt er wel! Maar het zal altijd een zorg blijven...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ja...
Mijn jongens hebben godzijdank hun eigen draai kunnen vinden en doen het lekker op dit moment, maar wat herken ik wat je schrijft 
Vooral dat niet zorgeloos kunnen zijn...
Maar echt... Ook door jouw inspanningen en liefde en begeleiding zal ze die wereld om haar heen wat beter gaan begrijpen en leren omgaan met het feit dat ze anders is. Sterker nog: ze zal ook haar sterke kanten leren kennen en ontwikkelen!
Maar op dit moment ziet dat er nog niet zo uit en dan is het verdomd ellendig om je kind zo te zien vechten op een voor hem/haar verkeerde planeet...
Vandaar een dikke, welgemeende knuffel. Schouderklop mag ook als je niet zo van de kleverige bent 
Herkenning
Ik heb afgelopen zondag echt gejankt om mijn zoon (14), die mij die avond had verteld dat hij diep ongelukkig is met zijn situatie, dat hij niet begrijpt waarom mensen hem niet willen begrijpen en dat het zo verrekte moeilijk is om "hem" te zijn. Dit gesprek ontstond na zijn weekend met zijn vader, die zijn diagnose niet accepteert en alles aanpakt om het te ontkennen, het tegendeel te bewijzen of het te negeren, wat het voor zoon extra moeilijk maakt.
Ik doe zo ontzettend mijn best voor hem om de situatie te verbeteren en hem te helpen, maar ik werd even flink met mijn neus op de feiten gedrukt dat mijn best doen dus lang niet genoeg is. Het zit me nog steeds erg hoog.
Gossie, nee, het is ook niet eerlijk!
Hoewel het hier op zich best redelijk gaat zijn er ook hier natuurlijk dips en dipjes. Het is voor zoon ook moeilijk om contact te leggen, echte vrienden heeft hij niet, hij hangt er inderdaad een beetje bij meestal. En soms heeft hij het daar erg moeilijk mee. Dan breekt je hart. En ook als de neuropsycholoog weer even haarfijn uitlegt wat er precies gebeurt in dat bolletje. Dat staat zo ver af van mijn eigen perceptie. En als ik het al moeilijk vind me in hem te verplaatsen, hoe kan ik dat dan van anderen verwachten?
Nee, het leven is niet eerlijk. En met vlagen niet leuk ook. Maar gelukkig zijn we allemaal positief ingesteld (zeker echtgenoot, da's een rasechte positivo) en kunnen we het ook wel relativeren. Bijvoorbeeld als hij weer eens een prachtig kunstwerk heeft gemaakt. En als klasgenootjes graag naast hem zitten bij opdrachten omdat 'hij altijd alles weet'. Maar ja, die weegschaal is helaas lang niet altijd in balans...
Voor jullie allemaal een dikke virtuele knuffel. En een extra dikke voor onze kinderen, die toch iedere dag maar weer die strijd aangaan.
Engeltje
Naar is dit toch!
Hoi Gonzo,
Naar voor je hoor!
en inderdaad heel herkenbaar.
Wat jammer dat die twee vriendinnetjes verhuisd zijn. Niets aan te doen natuurlijk, maar vang het maar weer op als Aspergermeisje!
Hier zijn diverse wisselingen geweest in leerkrachten op school. Alle kinderen klagen en jammeren, heel heftig. Maar de niets-aan-de-hand kinderen functioneren twee weken later weer alsof er niets gebeurd is. En onze dochter worstelt er maanden mee. Het is ook echt niet eerlijk! Maar ja.......
Gelukkig lees ik dat er toch bijna iedere woensdag gespeeld wordt, dat is mooi. Maar het klikt dus niet super goed.
Kan ze op een klup o.i.d nieuwe vriendinnen maken? Ze had twee goede vriendinnen, dus ze kan het!
Hopelijk voel je je alweer wat beter, goed om het van je af te schrijven!
veel sterkte en liefs
Dihanne
Gaat al weer hoor
De dip ben ik weer voorbij. Dank voor de bemoedigende woorden en knuffels. Ben niet zo kleverig maar in zo'n dip zijn ze heel fijn
Vandaag met vriendinnetje en vriendje (als sinds dag 1 op school, hij is haar reddingsboei en zo'n lieverd, ben dol op hem) naar Sint geweest. Zoals vriendje al zei: jullie doen altijd leuke dingen. Valt wel mee maar zijn ouders doen weinig met de kinderen. En mijn meisje is ook weer minder verdrietig.
Dihanne, ze zit op twee clubs: vlaggen (winterguard en circusschool). Niemand uit haar klas/buurt doet dat en dat vindt ze fijn. Beetje weg van die druk om aansluiting te vinden. Op de sporten zoekt ze niet echt aansluiting dus voelt ze die druk niet en gaat ze helemaal op in de dansjes met vlag, eenwieleren, op bal lopen...
Ze moet ermee leren leven dat ze niet makkelijk echt vriendschappen maakt en dat gaat de ene dag beter dan de ander. En ik verdenk sommige kinderen ervan dat ze graag komen omdat ik altijd wel 'in' ben voor iets dat eigen moeders niet doen. Maar zolang ze dan leuk spelen met mijn dochtertje, ach... Het is niet anders. Blij dat mijn dip weer over is!
En nu wilde ik even teruglezen want er was een post van iemand die ook niet lekker zit maar ik zit op mobi en dan gaat dat niet. Dus maar even zo, sterkte!! Hopelijk vind je snel weer een weg!
