Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Karmijn

Karmijn

10-05-2011 om 08:38

Laatste nieuws (nou ja, nieuws?)

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/5288/Onderwijs/article/detail/2421251/2011/05/10/Kabinet-de-fout-in-met-groei-aantal-zorgleerlingen.dhtml
Ik wist al dat ze niet konden rekenen. Maar dat ze zo enorm fout zouden zitten, vind ik dan wel weer schokkend. Ik vraag me af of die 15% stijging dan wel weer klopt, of zouden ze zich daar ook mee verrekenen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Moek

Moek

10-05-2011 om 11:11

Bezuinigen

De regering heeft eigenlijk geen cijfers nodig (zeg ik dan cynisch). Ze willen gewoon bezuinigen, maakt niet uit op wat voor gronden. Hier vinden ze ook wel weer wat op, vrees ik. Wel interessant dat ze ook niet wisten hoe ze dan weer aan die nieuwe cijfers kwamen.

Karmijn

Karmijn

10-05-2011 om 11:15

Moek

Tja, dat maakt mijn vertrouwen in de regering er ook niet bepaald groter op.

Cijfers

Hier de eerste som over de fout: http://www.sevendays.nl/node/2824
Hier de verantwoording van de inspectie
http://www.avs.nl/artikelen/Lists/Artikelen/Artikel.aspx?ID=3587
En hier de oorzaak van alle misverstanden:
http://www.rekenkamer.nl/Actueel/Onderzoeksrapporten/Bronnen/2010/03/Zorgleerlingen_in_het_primair_en_voortgezet_onderwijs_Terugblik_2010/Rapport_Zorgleerlingen_in_het_primair_en_voortgezet_onderwijs_Terugblik_2010
Er is geen eenduidige definitie van zorgleerling. Er is onvoldoende monitoring van beleid, middelen en doelen. Scholen mogen het allemaal zelf weten.
En wij maar raden ondertussen.
Groet,
Miriam Lavell

Karmijn

Karmijn

10-05-2011 om 14:36

Probleem

Ja, helaas zit het probleem veel dieper dan een falende minister van onderwijs (hoe makkelijk het ook is om haar als kop van jut te gebruiken). Ook gaat het dieper dan scholen die ten onrechte een rugzakje krijgen voor een al dan niet zorgenkind (op de een of andere onverklaarbare manier zijn in dat laatste geval de ouders van dat kind en niet de school, kop van jut).
Het gaat over de hele mentaliteit in het totale onderwijs. De manier waarop ze 'open' staan voor de inbreng van ouders (zoals jij zo mooi beschreef in het draadje hierboven Miriam) en de manier waarop men rekent (slecht) en rekenschap aflegt (niet).
Ik denk niet dat een van mijn kinderen nog op school zal zitten, tegen de tijd dat dit verbetert. Maar misschien kunnen mijn kleinkinderen ervan profiteren.
Dan zit ik bij het haardvuur en zeg tegen mijn (klagende) kinderen: 'Weet je nog, van dat Passend onderwijs, dat was me ook wat zeg, gelukkig is het nu beter geregeld! Jullie moeten het niet zo zwartgallig zien!'

anna van noniemen

anna van noniemen

10-05-2011 om 22:57

Zie ook hier

Check out this site: http://ouderplatformverontrusteouders.blogspot.com/

Wat levert het op?

Ik ben erg benieuwd waar die 300 miljoen vandaan komt. Als die gebaseerd is op een dubbeltelling van lln, dan betekent dat vooral dat de bezuiniging niet gehaald wordt. En dat betekent dan weer dat de minister elders geld vandaan zal moeten halen.
Ondertussen, foute cijfers of niet, gelden de bezwaren tegen de huidige financiering/onderwijsstructuur nog steeds. Zie dat stuk van de Rekenkamer.
Het bezwaar van de Rekenkamer: scholen doen maar wat. Geld halen bij open eindfinanciering lijkt belangrijker dan onderwijs organiseren. In feite is dat stuk een pleidooi voor meer toezicht en minder vrijheid voor scholen. Meer verantwoording, minder Franse slag.
De Rekenkamer heeft (sinds 2005 al) ook kritiek op de plannen voor passend onderwijs.
En ik kan dat alleen maar onderschrijven. Meer verantwoording en minder Franse slag, levert ouders namelijk ook meer zeggenschap en inzicht op.
Groet,
Miriam Lavell

Ooievaar

Ooievaar

11-05-2011 om 11:11

Meer verantwoording of

Meer verantwoording voor scholen gaat ongetwijfeld weer een hoop gejammer opleveren over bureaucratie, werkdruk, enz. enz. Ik zou het beter vinden als ouders meer rechten krijgen. Als ouders hun recht kunnen halen zullen een aantal dat ook doen. En scholen worden nergens zo schichtig van als wanneer je komt met juridische 'oplossingen'. Ik herinner me een zaak van een jongen op het VO die ten onrechte langer was geschorst dan toegestaan. Daardoor had hij toetsen gemist en was flink benadeeld. De betreffende school is veroordeeld tot het bekostigen van aansluitend een jaar Luzac. Ik weet dat scholen van dat vonnis flink zijn geschrokken en sindsdien veel beter opletten als ze schorsen.
Maar rechten voor ouders kunnen ook ontwijkgedrag bij scholen opleveren. Je moet het dus doordacht inrichten. Zorgbudgetten kunnen dan ook beter bij ouders blijven, die hebben belang bij besteden van het geld waar het voor bedoeld is. Aan school als school iets te bieden heeft. Aan een ander instituut als die iets te bieden hebben. Om te voorkomen dat het een inkomensaanvulling wordt voor ouders die ze vervolgens te vuur en te zwaard zullen verdedigen, zou ik er alleen evidence-based behandelingen van betalen. Ouders kunnen dan dus niet meer zichzelf betalen uit het potje. Verder zou ik de diagnostiek weghalen bij BJZ die kennelijk geen bezwaar zien in bedrog (aandikken diagnosen, diagnosen opschrijven omdat dat beter uitkomt qua financiering) en alleen nog laten doen door figuren die er belang bij hebben dat er geen oneigenlijke toeloop komt. Met heldere criteria: dit betalen wij wel en dat niet, dus iets dat lijkt op het ziektekostenverzekeringsmodel. Nieuwe methoden worden toegelaten voor betaling als ze kunnen bogen op effect binnen een vastgestelde termijn. Dat stimuleert ook onderzoek, aanbieders van zorg krijgen er dan belang bij dat hun methode wordt getoetst voor toelating. En goed onderzoek levert voor iedereen wat op, maar vooral ook voor de ouders van zorgenkinderen en de kinderen zelf.

Karmijn

Karmijn

11-05-2011 om 11:33

Ooievaar

Ik ben het met je eens, ouders zouden meer rechten moeten krijgen.
Maar ik zie het niet gebeuren. De omzwaai die daar voor nodig is....
Als je ziet dat over Passend onderwijs al jarenlang gesproken en gesteggeld wordt..

Definitie

Ooievaar:"Meer verantwoording voor scholen gaat ongetwijfeld weer een hoop gejammer opleveren over bureaucratie, werkdruk, enz. enz. Ik zou het beter vinden als ouders meer rechten krijgen. "
Zou ik ook fijn vinden, maar ook daarvoor zijn heldere definities noodzakelijk en een beperking van het recht van scholen om zelf invulling te geven.
Welke rechten dan? Hoe groot, hoe breed, etc.
Het probleem van de zorgleerling is dat de school die zelf mag definiëren. Na die eigen definitie geldt de boekhouding: school besteedt aandacht aan zorg, want heeft x of y percentage zorglln.
De school kan op basis van die cijfers ook beweren dat de school 'vol' is voor alweer een zorgexemplaar, terwijl ondertussen onduidelijk is welke zorgen de school zich precies maakt per lln, wat de school daaraan doet, wat dat kost en of dat effect heeft.
En zo kan er gemarchandeerd worden.
Voor de rugzak was de wet eigenlijk tamelijk helder. Het onderwijs was verdeeld in doelgroepen. Alle leeftijdgenoten hoorden tot de doelgroep, ook gehandicapten. De school had het er maar mee te doen, niks extra geld.
In die zin is die rugzak een paard van Troje geworden. Het heeft het boekhouden tot op de minuut en per kind geintroduceerd. Een zorglln is in de boekhouding er eentje die boven gemiddeld minuten verbruikt.
Zonder overigens vraagtekens te zetten bij het lesgeven zelf.
Ooievaar:"Zorgbudgetten kunnen dan ook beter bij ouders blijven, die hebben belang bij besteden van het geld waar het voor bedoeld is."
Ook daarvoor is de vraag die de Rekenkamer al jaren stelt relevant: een zorgleerling, wat is dat precies?
Groet,
Miriam Lavell

Ooievaar

Ooievaar

11-05-2011 om 13:16

Definitie zorgleerling

Dus in ieder geval de mogelijkheid om zorgleerlingen aan te wijzen, afpakken van de scholen. En neerleggen bij ouders die net als bij de gezondheidszorg kunnen aankloppen bij erkende beroepsbeoefenaren voor diagnostiek. Vervolgens vergoeding van behandeling binnen en/of buiten school en dat beperken tot evidence based. Maar dan ook geen scholen betalen die allerlei extra's beloven en vervolgens met allerlei excuses dat niet blijken te kunnen waarmaken, maar wel het geld naar binnen harken.
Het is als met de gezondheidszorg. Soms breekt een leerling een been. Moet die leerling misschien een tijd in een rolstoel naar school. Daar heeft school maar mee te dealen, daar gaan we geen extra geld voor uitdelen. Zo heeft een school ook leerlingen met allerlei gedrag. Dat is het wezen van een schoolklas, dat het een samengestelde groep is met hele bedeesde leerlingen, hele drukke leerlingen enzovoort. Heeft zo'n leerling nu bijvoorbeeld dyslectie en moet er behandeld worden, dan zou het denkbaar zijn dat dat (maar alleen evidence based behandeling) deels op school gedaan kan worden. Of buiten school. Dat beslissen de ouders en het gaat om een behandeling met bewezen nut. Niet om allerlei op te voeren extra drukte of moeite voor juf waarmee de school kan cashen dan wel kan claimen dat ze al te veel 'zorgleerlingen' hebben. Kortom: haal het financieel voordeel van de zorgleerling weg bij de school. En definieer inderdaad strakker welke behandelingen voor welke neuropsychologische dan wel medische kinderproblemen worden gefinancierd. Financier in natura en laat de ouders daar zeggenschap over hebben, zoals ouders ook zelf mogen beslissen welke arts ze bezoeken voor hun kinderen. Wie betaalt bepaalt, ook degene die een beroep kan doen op zijn verzekering.

Moek

Moek

11-05-2011 om 15:09

Goed idee!

Ooievaar, dit vind ik nou een goed idee. Er zal wel iets opgetuigd moeten worden van een keurmerk en een indicatiestelling, vrees ik. Maar de hoofdzaak is dat school niets meer over dit "rugzakje" te zeggen heeft. En dyslexie en dergelijke moeten er gewoon bij horen.

Verder moet de school dan een acceptatieplicht hebben voor elk kind dat zich meldt. Dan is het ook in het belang van de school een kind de weg te wijzen naar hulp (ook een allochtoon kind), want wegsturen mag niet meer, dus ook zonder hulp belandt het kind op het bordje van de school.

Ook niet handig ooievaar

Het heeft anderhalf jaar geduurd vanaf het begin van het diagnosetraject, en zelfs 2 jaar als je eerst nog de psychologe van het gezondheidscentrum meerekent voor dochter iets van een diagnose kreeg. En al die tijd doet iedereen of zijn/haar neus bloed en werden haar problemen niet serieus genomen of verkeerd geduid.
Bovendien kregen we daar dus die sores bovenop van een zorgmelding, of je kind daar dan beter van in haar vel gaat zitten?
Dus nee, eerst een diagnose halen dat is het echt niet.
Ik denk dat de diversiteit van kinderen geaccepteerd moet worden en concreet benaderd. Meer deskundigheid en creativiteit dus. Zoals Primavera al aangeeft, de school moet gewoon creatief oplossingen gaan zoeken. Maar vooral de situatie van een kind serieus nemen want anders loopt het uit de hand. Zo gaat het nu, een kind moet eerst een brandend huis zijn en dan volgt er iets.

Ooievaar

Ooievaar

11-05-2011 om 16:39

Diversiteit

"Het heeft anderhalf jaar geduurd vanaf het begin van het diagnosetraject(...)" Dat ligt niet aan het feit dat er gediagnosticeerd moet worden. Dat ligt aan hoe het traject is ingericht. Met wachtlijsten en dergelijke.
En als er serieus iets aan de hand is met een kind waar behandeling voor te krijgen is, wil je dat wel weten, lijkt me.

Onderwijs

Als de school zich zou beperken tot onderwijs, oplossingen verzinnen voor die situaties die betrekking hebben op het les geven of krijgen, dan zijn we al een heel eind.
Daar heb je geen diagnose voor nodig namelijk.
Groet,
Miriam Lavell

Behandeling

Als een kind een probleem heeft kun je niet 2 jaar wachten op een behandeling, zelfs niet 2 maanden. Bovendien wat stel je je voor bij een 'behandeling'? Dochter is opgeknapt van oa. paardrijden, de SOVA-training waar ze een jaar (!) voor op de wachtlijst stond, van haptotherapie, van inzicht in zichzelf en van het toenemen van de interesse van de leerkracht die met de SOVA-training mee deed. En van mijn toenemende inzicht en harde werken om haar angst te kalmeren en met haar angst en met zichzelf -betere kennis van haar manier van denken, emoties en balans - om te leren gaan tot aan het zelf doseren van Passiflora aan toe. Daartoe ben ik met haar naar een orthopedagogisch bureau gegaan en heb trainingen autisme gedaan.
En al die tijd ligt de school dus dwars enzovoort. Wat heb je daar nu aan? Niets dus.

Karmijn

Karmijn

11-05-2011 om 18:51

Ja!

'Als de school zich zou beperken tot onderwijs, oplossingen verzinnen voor die situaties die betrekking hebben op het les geven of krijgen, dan zijn we al een heel eind.
Daar heb je geen diagnose voor nodig namelijk.'
Hier ben ik het zoooo mee eens. Het lijkt net of de school denkt dat ze een kind, pas kunnen helpen, als ze weten dat de problemen door Asperger, PDD-NOS, ADHD, depressie of ODD komen. Maar dat is zo'n onzin.
Splits de problemen op in specifieke deelproblemen. Ga niet een half jaar broeden op een perfect handelingsplan, als het af is, is het weer verouderd. Die handelingsplannen moeten flexibel (is-ie weer), snel en to the point zijn. Ga in eerste instantie kijken naar wat werkt. Doe dat, ga daar mee door. Ga kijken naar wat niet werkt. Vaak valt straffen in deze categorie, ook het schreeuwen tegen kinderen en het maken van sarcastische opmerkingen valt daar onder. ( De ouders de schuld geven en klagen over hoe druk je het hebt valt daar ook onder.) En STOP daarmee.
Vreemd genoeg werken de meeste scholen andersom. Als iets helpt hebben ze de neiging om het te gaan afbouwen, in de veronderstelling dat het 'niet meer nodig' is. Als iets niet werkt, gaan ze het nog vaker doen.
Die diagnose voegt onderwijstechnisch echt niet zo veel toe als iedereen denkt. Vooral niet omdat de ene persoon met Asperger (bijv.) een compleet andere benadering nodig heeft dan de ander. Het oplossen van de problemen waar het kind dag in dag uit tegen aanloopt, dat heeft zin.

Diagnose versus praktijk

"Die diagnose voegt onderwijstechnisch echt niet zo veel toe als iedereen denkt. Vooral niet omdat de ene persoon met Asperger (bijv.) een compleet andere benadering nodig heeft dan de ander. Het oplossen van de problemen waar het kind dag in dag uit tegen aanloopt, dat heeft zin."

Zit je dan niet met dat school moeite heeft de diagnose te vertalen naar praktische handvatten? Wij liepen daar nl tegenaan in het begin. Zonder dat wij dat door hadden, overigens. Pas nu ik jouw reactie lees, sta ik er bij stil. Maar ik denk omdat wij al dat medische gewend waren en zelf therapie hadden gezocht en gevonden (dus zelf al heel praktisch waren ingesteld -althans geworden zijn uiteindelijk) al snel op het idee zijn gekomen om de therapeut mee te laten lopen met de leerkracht en die te voorzien van praktische tips. Tot mijn verbazing wilde school dat helemaal niet in eerste instantie totdat er een nieuwe ib-er kwam. Als ik dat van jou lees, denk ik dat wij heel veel geluk hebben gehad, hoewel de situatie nog verre van ideaal is. Ik ging ervan uit dat onze situatie gangbaar was!

Er zit niks in

Ook als passend onderwijs ter elfder ure niet door zal gaan, dan gaat een stukje daaruit wel door. Het handelingsplan wordt vervangen door het ontwikkelingsperspectief.
Zie voor een beschrijving http://schoolaanzet.nl/leerlingzorg/ontwikkelingsperspectief (je kunt het downloaden).
Scholen zullen dit gaan gebruiken omdat het ze een megavoordeel biedt. Citaat "Een belangrijke invalshoek voor de Inspectie van het onderwijs is ‘kwaliteit’, gemeten aan de hand van de ‘opbrengsten’ van de school. De school moet aan de hand van het OPP kunnen verantwoorden wat de resultaten en leerwinst zijn en dat ‘er bij de leerlingen uit gehaald wordt wat er in zit’."
De remedie is daarmee even school als simpel: je stelt als school zo snel mogelijk vast dat er niks in zit. Dan hoef je er ook niks uit te halen en voldoe je toch aan de kwaliteit gemeten aan de hand van opbrengsten.
Groet,
Miriam Lavell

Moek

Moek

12-05-2011 om 11:04

Grappig

Lijkt me leuk, dat gaat mijn school heel fijn vinden.

Zit er dan nog een kans in dat passend onderwijs niet doorgaat? En zo niet, wat dan?

Politiek onderuit

De kans bestaat dat Bijsterveldt met het plan politiek onderuit gaat. Dat komt omdat ze het in de kamer heeft opgehangen aan 'de explosieve groei'. Nu die groei er in llnaantal anders uit ziet, bestaat de kans dat ze steun verliest in de kamer. Dat zal zeker het geval zijn als de maatregel helemaal niet de berekende bezuiniging oplevert. Die zal ze dan wel ergens anders vandaan moeten halen trouwens (de meest eenvoudige is bezuinigen op het aantal onderwijsuren).
Maar: voor de uitvoering van passend onderwijs is helemaal geen wet nodig. Scholen mogen helemaal uit zichzelf en zonder wetswijziging, wel en nu al op punten zo gaan werken als in Passend Onderwijs voorgenomen. Een aantal van die punten zijn ook al (deel)praktijk, zoals dat ontwikkelingsperspectief.
En juist omdat dat model de scholen het megavoordeel bieden dat ze daarmee voor een deel van de llnpopulatie ongestraft de leerdoelen naar beneden bij kunnen stellen - waardoor ineens veel meer leerlingen een A scoren - zie ik dat dat model gewoon gebruikt gaat worden.
Wat bovendien wel doorgaat is de verplichte samenvoeging van samenwerkingsverbanden. Dat staat eigenlijk los van passend onderwijs. En zo kunnen die samenwerkingsverbanden zelf gaan bezuinigen op leerlingenzorg.
Dat mag.
Groet,
Miriam Lavell

Ooievaar

Ooievaar

12-05-2011 om 20:59

Diagnosen

"Het lijkt net of de school denkt dat ze een kind, pas kunnen helpen, als ze weten dat de problemen door Asperger, PDD-NOS, ADHD, depressie of ODD komen." Bij de noodzaak van diagnostiek dacht ik niet aan dingen die eindigen op: Not Otherwise Specified. Je wilt wel neurologische problemen uitsluiten (b.v. absences vanwege epilepsie)en specifieke leerproblemen zoals dyslexie. En dat laten doen door specialisten. Ik zou ook niet graag zien dat, zoals nu soms gebeurt, een juf na een cursus ineens meent dat ze er vijf ADHD'ers in haar klas bij heeft. Bij flexibiliteit en kinderen bieden wat ze nodig hebben, hoort ook dat je serieus vaststelt wat er aan de hand is en serieus dingen uitsluit.

Diagnose

Het klinkt wel logisch hoor Ooievaar. Je wilt weten waar je mee te maken hebt. Maar daar heb ik zelf even geen vat op. Je hebt het geloof ik al wel, academische ziekenhuizen waar een kind met een paar afspraken, allemaal achter elkaar gepland in een paar dagen een diagnose kan krijgen. Dat zou mooi zijn.
Maar dat ontslaat de school toch niet van de plicht om pedagogisch en didactisch aan te sluiten bij een kind. En creatief oplossingen te verzinnen. Ik weet dat het bij sommige ouders ook heel goed is gegaan en mischien neemt de kennis en interesse onder leerkrachten wel toe en dat hoop ik. Want ook met diagnose ben je nog steeds afhankelijk daarvan en daar zijn de ervaringen ook hier extreem verschillend. En lastig blijft dat men maar blijft screenen op de gevolgen van verwaarlozing. Als je heel graag wilt weten hoe het komt kom je niet meer toe aan het verbeteren van de situatie van kind op school.

Karmijn

Karmijn

12-05-2011 om 21:59

Niet de taak van school

Ik vind dat onderwijsinstellingen zich alleen met onderwijskundige diagnostiek bezig moeten houden. Dus bijvoorbeeld: Wat is de voorsprong/achterstand van dit kind? Welke vaardigheden zijn bij dit kind beneden gemiddeld ontwikkeld? Zijn er tekenen die wijzen op leerstoornissen? Dat soort gedoe.
Verder niet zeuren, geen kwakzalverij, geen Libelle psychologie, geen google-opdrachten, maar hup, naar de huisarts.
Het is voor een leerkracht helemaal niet relevant dat mijn zoon adhd heeft. Wat van belang is, dat ze weten dat hij concentratie problemen heeft, dat hij moeite heeft met ambivalente situaties, dat hij problemen heeft met zijn tijdsbesef en dat het heel erg moeilijk is voor hem om emotie en feit te scheiden.
Ik hoop dat ik duidelijk ben. Men zou niet moeten zoeken naar een bepaalde magische lettercombinatie die het kind definieert, maar naar de vaardigheden die het kind nog moet ontwikkelen. Dat is namelijk veel constructiever. Dan pas kun je ervoor zorgen dat hij niet over- en ondervraagd wordt.
De schrijver van onderstaande link heeft al veel beter en uitgebreider dan ik nagedacht over de zin en onzin van diagnoses.
http://www.livesinthebalance.org/collaborative-problem-solving-in-the-real-world

Ooievaar

Ooievaar

13-05-2011 om 09:10

Eens

Karmijn, daar ben ik het wel mee eens. Laat school zich bepalen tot het onderwijs. Laat de rest over aan waar de rest beter in is.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.