Loslaten...
pfff....vanavond, zoon naar de scouting. Hij wilde per se alleen op de fiets....pa is werken, dus eigenlijk moest ik hem met de auto brengen en halen....maar hij wilde het per se....dus, met veel pijn en moeite en na beraad met pa, toch maar laten gaan, onder de belofte dat hij zou sms-en als hij er was en sms-en als hij zou vertrekken, zodat ik enigszins kon verwachten hoe laat hij terug zou zijn......pffff....vanaf die laatste sms tot thuiskomst elke minuut naar buiten gekeken.....maar het is goedgegaan! En!!! Zoon heeft meteen met een van de andere jongens afgesproken en voortaan fietsen ze samen! Super he?
Woow wat goed!
Zowel van zoon als van jou!
Ik krijg hier gewoon kippenvel van haha. Ik herken het heel goed hoor! Ik ben net zo. Niet alleen bij de jongsten maar zelfs nog bij oudste van 17 (al is dat ook weer gelijk van een ander niveau natuurlijk haha. Ze is begin september begonnen met een nieuwe studie en gaat elke dag nu met OV. En dat terwijl ze vier weken terug nog nooit (zo bewust) in een trein had gezeten. Ik ben dolgelukkig met de mogelijkheden van tegenwoordig (msn, sms 
en maak daar dankbaar en veelvuldig gebruik van.)
Maar echt super joh! Fijn dat ze voortaan samen kunnen fietsen, scheelt voor jou ook een hoop heen en weer geklep.
Loslaten idd Lastig he?
