Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Jun

Jun

30-05-2009 om 09:00

Loslaten? [ASS/ADHD]

Hoi meiden,

Gelukkig is het nu nog niet echt aan de orde, maar het zit er aan te komen. Met mijn oudste heb ik geen problemen. Die zal zich met zijn asperger en sterk gevoel voor regels wel redden, wat mij bij hem zorgen baart is zijn kwetsbaarheid.

Maar de jongste, autisme/ADHD, dat gaat lastig worden. Twee oudere neven, rond de twintig jaar, hebben dezelfde diagnose (en lijken ook erg op hem). En daar gaat het compleet mis mee, ondanks de liefdevolle en deskundige steun van hun ouders. Ze komen in aanraking met justitie, willen geen hulp meer enzovoort. Ik ga zoals jullie begrijpen geen details invullen. Het gaat om het principe, ze hebben geen grenzen, nemen wat ze willen en de hele wereld is de schuld, niet zijzelf. En de woedeaanvallen door overprikkeling waarna ze aggressief worden. Komt maar zelden voor, maar genoeg om ze in de cel te krijgen. En al die eigenschappen heeft mijn kind ook als hij in een niet begeleide omgeving is. En nu moet ik hem straks los gaan laten? Vrijheid die je ze geeft kun je moeilijk meer afpakken.
Wat zouden jullie doen, toch langzaam gaan loslaten? Want het hoeft niet, hij is autistisch genoeg om straks onder curatele gesteld te kunnen worden. En de rest van zijn leven begeleiding te krijgen, maar willen we dat?
Als we eenmaal de teugels gaan vieren is er volgens mij geen weg terug.
Ben benieuwd naar jullie mening, Jun

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Jun

Jun

30-05-2009 om 10:01 Topicstarter

Ik mag het hopen emma

Maar dat deden de ouders van mijn neven ook, en toch hielp het niet...

Guinevere

Guinevere

30-05-2009 om 12:29

Jun

Het beste advies dat ik kan geven: vergelijk jouw kind niet teveel met deze neven. Hij is een eigen persoon. Probeer vertrouwen in hem te stellen en leer hem met zichzelf en de buitenwereld om te gaan, meer kun je niet doen als ouder.

Ook begeleiden

Met je neven gaat het niet goed, ondanks alle goede zorgen. Dat is erg. Maar iedere puber is anders. Dus kijk naar je eigen kind. Doe wat het beste is voor hem. Misschien zijn er mensen om je heen die je zoon goed kennen en kunnen meedenken? Hulpverleners waar je vertrouwen in hebt?
Loslaten? In welke zin? Loslaten gaat bij ieder kind bij stukjes en beetjes. De stappen bij een kind met gedragsproblemen zijn nog kleiner. Ik denk niet dat je zoon klaar is om losgelaten te worden, ik vermoed dat je dat zelf ook wel weet, anders zou je daarover geen twijfels hebben. Misschien kan je over enkele jaren anders gaan denken over loslaten, als het heel goed blijkt te gaan met je zoon.
Ik zou bij je beslissing de toestand van je neven niet mee laten wegen. Dat is doemdenken en help je je zoon niet mee. Als jij al geen vertrouwen hebt in zijn toekomst, hoe zal hij zelf zijn toekomst dan wel niet zien?

Pippin

Pippin

02-06-2009 om 09:15

Of profs

Ik zal ook niet in detail treden, maar ik ken een jongen die op achttienjarige leeftijd met een programma is begonnen in een instelling. Daar heeft hij stap voor stap geleerd wat je moet leren op die leeftijd. Van het schoonhouden van je huis, het doen van het rijexamen, beroepsbegeleiding tot het grenzen bepalen ten op zichte van vrienden. Het gaat nu erg goed met hem.
Thuis lukte dit niet. Als zijn ouders hem dit wilden leren, leverde het veel strijd en grensoverschrijdend gedrag op. In deze instelling kon hij zichzelf losmaken van zijn ouders en op zijn manier en niveau volwassen worden.
Pippin

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.