Mcdd en beloningssysteem? raad gevraagd.

Gaat het vooral om boosheid?

Dan kan ik je het boek 'het explosieve kind' aanraden. Wij vonden het een eyeopener. Geeft goed inzicht in hoe explosieve buien ontstaan en hoe je je kind kunt helpen om minder boos te zijn.

Vanuit angst?

Dag Rosa,
Onze dochter heeft ook de diagnose McDD gekregen. Maar wij herkennen haar daar helemaal niet in. Wel heb ik me er in verdiept.
Wat ik steeds begrepen heb, is dat de boosheid die getoond wordt, gevoerd wordt vanuit angst. Ik vraag me daarom af of het inderdaad helpt om een beloningssysteem toe te passen. dan zou ik eerder zoeken naar ondersteuning om de angst aan te kunnen o.i.d.
Is daar ook nog iets over gezegd door jullie hulpverlener? Over de angst?

Hier ook mcdd

Hoi Rosa,

Hier ook recent de diagnose McDD gekregen (zoon 6,5jr). En hier werken beloningssystemen absoluut niet! Zeker niet als het gaat om boze-buien.

Wat wel helpt is "rust-reinheid-regelmaat" en structuur, en dan in alles. Hier krijgt zoon vooral boze buien als er veel onzekerheden zijn, vorig jaar zijn we in de sinterklaastijd verhuisd, echt dramatisch... dat was een periode van boze buien met af en toe een streepje rust...

Wat we hier doen in een boze bui is naar zijn kamer, die is rustig ingericht en daar kan hij even bij/tot zichzelf komen.

Ik kan je geen pasklare oplossing geven helaas!

Pfff

'Als zoon een woede-uitbarsting heeft en zijn gedrag in de juiste richting weet om te buigen zou hij een beloning in de vorm van een stickertje oid verdienen.'
Wat ik niet begrijp, mcdd is toch een stoornis die aan ass verwant is? Dan lijkt het me voor jouw zoon verschrikkelijk moeilijk om te begrijpen wat er met hem gebeurd als hij boos is. Dus lijkt het mij ontzettend veel gevraagd om die boze buien dan ook nog eens om te buigen in de juiste richting.
En ik ben ervan overtuigd dat je een beloningssysteem alleen maar mag gebruiken, als het bij voorbaat al duidelijk is dat het gaat lukken.
Pff, veel woorden weer, maar het lijkt mij te moeilijk en te ingewikkeld. Ik zou het boek van IJsvogeltje lezen! Heeft hier heel erg geholpen. Misschien kun je met je zoon een werkbare strategie afspreken die hij kan gebruiken bij boosheid.

Bedankt

Altijd fijn om een vraag te stellen en dan je eigen mening bevestigd te zien . De psychiater kwam met deze tip die ik van de hand wees met het argument dat het een neurologisch probleem is en geen gedragsprobleem. M.a.w. als hij het zou kunnen voorkomen zou hij het wel doen. Psych opperde toen dat hij ongewenst gedrag zou kunnen (leren) ombuigen waar ik erg mijn twijfels bij heb. Bovendien hou ik niet van tastbare beloningen. Het lastige is, dat hij voor de psychiater is weggeschreven onder pdd-nos omdat dit een officiele stoornis is itt mcdd.
Het boek 'het explosieve kind' heb ik gelezen, evenals 'geef me de vijf' wat ook een enorme aanrader is.
We hebben zelf al wat zaken aangepakt maar ik merk dat ik zit te springen om praktische tips. Ik vind het moeilijk dat ik tot dusver nog weinig concrete tips vanuit de hulpverlening heb gekregen, heb het gevoel dat ze er ook niet zo heel veel van af weten. De psychiater stelde bijvoorbeeld voor om video-opnames te maken om te kijken wat er gebeurt tijdens een woede-uitbarsting. Leuk bedacht, maar hij heeft het nooit bij vreemden. Zou bekend moeten zijn vanuit de gesprekken die ik al heb gevoerd. Krijg ik de opmerking dat als iemand maar vaak genoeg komt degene zo vertrouwd wordt dat hij dan wel een woede-uitbarsting gaat tonen. Tja, wat valt er dan nog te zeggen?

Herkenning

Oudste zoon van 9 jaar hier ook MCDD.
Beloningssystemen en strafsystemen werken hier voor geen meter.
Straffen sowieso niet, belonen uiteindelijk ook niet. Onze zoon is intelligent genoeg om (inderdaad zoals jij vraagt in je posting) door te hebben hoe een beloningssysteem in elkaar zit.
Het probleem is vooral dat hij echt helemaal "flipt" van angst of woede. Naderhand heeft hij echt wel door dat dit te ver is gegaan en is er spijt spijt spijt. Maar zoals hij zelf zegt: "Mama, op zo'n moment KAN ik niets anders dan heeeeel boos worden".

Wat heeft bij ons geholpen?
We hebben een paar keer thuis een korte video opname van hem gemaakt tijdens zo'n bui en die naderhand aan hem laten zien. Dat was wel verhelderend voor hem, want hij had echt geen idee wat er met hem gebeurde namelijk. Toen zijn we aan de hand van die video gaan kijken wat er anders zou kunnen.
Hij mag boos worden, hij mag woedend worden, geen enkel probleem, maar we hebben samen gezocht naar wat voor hem en zijn omgeving veilig is. Het werkte!

Time out

Wij hebben samen met mijn dochter besproken dat het erg vervelend is als zij zo doet en dat wij alleen maar grotere ruzie krijgen hierdoor. Dus hebben wij afgsproken dat zij dan weg loopt naar haar kamer en daar blijft tot zij zelf weer rustig is en wij laten haar dan wel met rust. Duurt het echt te lang dan klop ik op de deur en vraag of het weer gaat , zo niet ga ik weer weg.
Wij werken soms wel met beloningssysteem, wij willen liever niet dat zij scheldt, maar dat doet zij dagelijks. Nu hebben wij afgsproken dat zij €1,- kanverdienen als ze een dag niet gescholden heeft of zich in elk geval herstel als het er per ongeluk uitgefloept is.
Zij krijgt geen vast bedrag zakgeld per week , dus kan zij zo wat verdienen. Soms werkt het soms niet. Maar niets doen werkt helemaal niet. Ik denk dat het langzaam aan wel beter gaat werken, maar alles duurt gewoon lang bij haar voordat het werkt zoals wij graag willen.
ZO doen wij dat ook met eten voor op school. Zij kreeg altijd geld mee en u kan zij dit geld verdienen door avond ervoor zelf brood te smeren. Werkt ook maar soms. Maar begin is er wel.

Saskia

Ik heb hem één keer gefilmd. Hij ging toen helemaal uit zijn dak en kon alleen nog maar met een soort hese woedende stemmen brullen WAAROM FILM JE MIJ?! En dat dan 50 keer achter elkaar. Dankzij tips uit het boek lukt het me nu soms om hem uit die woede te krijgen. Eigenlijk heb ik een geheime camera nodig .

Toch werkt het wel, belonen

Onze zoon heeft pdd-nos en kan ook erg boos worden. Hij is nu vrijwel negen (zaterdag jarig), en al best groot en sterk. Dus zijn woede wordt navenant erger. Ons grootste probleem was dat hij zijn woede vooral afreageerde op jongste van 5. Dat móést gewoon stoppen. Wij hebben een oudercursus over pdd-nos gehad, en zoon heeft een pmt-training gehad, erg leuk in combinatie met sport.
Wij hebben uitgebreide info gekregen over het toepassen van beloningsysteem. En het werkt!
Het is niet zo dat een kind niet woedend mag zijn, hij mag alleen niet woedend zijn op de manier die hij hanteerde, fysiek en scheldend. We hebben er met hem over gepraat, wat hij wilde. We hebben nu het volgende.
Allereerst, een goed beloningsysteem moet lang duren (minstens drie maanden, want je wilt een blijvende gedragsverandering) en de beloning aan het eind moet echt wat voorstellen. Dus geen flauw gedoe met stickertjes. Onze zoon krijgt op goede dagen een punt, en als hij ik meen negentig punten heeft krijgt hij een drumstel. Dat is echt iets voor hem, iets wat hij al heel lang heel graag wil, we hebben er goed over nagedacht. Hij vindt dit zo gewéldig, dat hij er echt zijn best voor wil doen.
Terwijl hij zijn best doet per dag een punt te verdienen, proberen wij natuurlijk hem te leren dat hij op andere manieren zijn woede, angst, frustratie, noem maar op, kan en mag uiten. De afspraak is nu dat hij als hij boos is op de djembé mag slaan, of heel hard op het oude orgeltje spelen. Ondertussen proberen we ook eraan te werken dat hij en wij samen steeds meer instaat zijn om situaties waarin hij boos wordt te voorkomen of op te lossen. We krijgen daarin steeds meer structuur, en hij leert ook steeds beter bv. situaties te vermijden waarin hij boos wordt. Bv. weglopen als hij merkt dat hij iets niet kan oplossen, of als het hem te veel wordt. Eventjes naar zijn kamer (vrijwillig dus, om even alleen te spelen of muziek te luisteren), en hij is weer helemaal vrolijk en blij.
IK heb er nooit over gedacht dat hij woede zou kunnen faken om dan een punt te verdienen. Het gaat er gewoon om dat hij de woede al direct moet ombuigen, hij mag niet eerst zijn broertje een knal geven, of uitschelden, en dan pas op het orgel, dan telt het al niet.
En echt, het werkt.
Waarom zou je een kind niet fysiek belonen? Jij werkt toch ook voor geld, en je wilt toch ook een salarisverhoging als je je best doet? Mensen krijgen toch ook provisie, of bonussen in bepaalde situaties?
Het grappige is dat als ik nu vergelijk met een maand of drie vier geleden, het een wereld van verschil is. Het werkt blijkbaar echt, en hij is nog steeds even lief.
Echt, die woede, daar zul je iets aan moeten proberen te doen. Hij wordt ouder en sterker, de scheldwoorden worden steeds erger, en het is echt niet leuk om bij elk wissewasje voor kutwijf te worden uitgescholden. Ook puur neurologisch hoor, hij meent het niet zo, maar toch mág het niet!! En wat dacht je van zijn fysieke kracht die toeneemt als hij ouder wordt. Een jongen van tien/twaalf jaar oud die doordraait krijg je niet meer de baas, je moet dus echt voorkomen dat dat gaat gebeuren.

Moyodo

Time out werk hier vooralsnog niet. Hij is dan zø boos, dat hij iemand gaat bezeren (bijvoorbeeld als diegene de triggerende opmerking heeft gemaakt) of dat hij tegen deuren gaat trappen. Wanneer ik hem dan stevig vast hou, probeert hij mij pijn te doen. Hij is dan niet meer voor rede vatbaar. Een van de eerste dingen die ik dan doe is mijn oorbellen uitdoen. Ben er erg benauwd voor dat hij ze een keer uit mijn oren trekt. Heb jij nog tips hoe ik een eventueel PGB zou kunnen gaan inzetten?

En ónze beloning:

is dat het veel gezelliger is geworden in huis. Daar praat ik ook veel met hem over, en hij zegt zelf ook dat hij dat echt heel fijn vindt. Geen gemopper of genegeer, maar gewoon gezellige maaltijden, grapjes op weg naar school ipv gemopper.
Daar heb ik graag een drumstel voor over!

Mirreke

Ik heb even gegoogled op PMT-training, dat ziet er veelbelovend uit! Toevallig moet hij morgen weer voor onderzoek/observatie, dan kan ik het meteen aankaarten. En inderdaad, de woede bij een ouder kind is wel een punt van zorg. Hij is nu al best sterk met zijn kleine magere lijfje en dat gaat natuurlijk niet minder worden.

Die woede...

Onderschat het niet. Onze oudste zoon (nu 11) kan ook heel boos worden, maar je merkt toch dat hij zich inhoudt, dat hij niet met volle kracht en deur dichtslaat bijvoorbeeld, dat hij net vóórdat hij tegen de muur wil schoppen zijn voet inhoudt.
Maar zoon met pdd-nos had dat helemaal niet. Hij maakte echt met volle kracht iets kapot, stak bv. gaten in de muur, kraste in zijn houten tafel, diepe krassen, echt zonde. Later baalt hij trouwens wel dat het niet mooi meer is. Wat ook zo jammer is, een mooie tekening waar hij echt trots op is kapot scheuren als hij boos is, dat soort dingen, lego bouwwerken stuk gooien.
Enfin, dat gebeurt nu echt nauwelijks nog! Het is bijna ongelooflijk, als ik denk aan hoe wanhopig ik afgelopen zomer kon zijn, dat is echt niet meer te vergelijken. Ik kon hem eigenlijk nooit alleen laten met zijn kleine broertje. En nu durf ik dat rustig. Tuurlijk is hij nog wel eens boos, en af en toe gaat er ook nog wel eens iets stuk, maar dan is het bijvoorbeeld een potlood. Nou, dat kan ik al een stuk beter handelen...
Kijk, je kind voelt zich ook beter als hij niet de elke dag flipt, het is toch niet leuk, ook al gaat het 'vanzelf' of is het nou eenmaal hoe hij in elkaar steekt.

Boosheid 'voelen'

Samen met de kinderpsycholoog zijn we nu vooral bezig om onze zoon te leren zijn boosheid 'aan te voelen'. Op het moment dat de woede op het hoogtepunt is, dan is het voor hem (waarschijnlijk geldt dat voor iedereen) heel moeilijk (lees: onmogelijk) om daar iets constructiefs mee te doen. Hij leert nu om het 'boze gevoel' te herkennen. Explosies zijn er meestal niet zomaar vanuit het niets, vaak bouwt zich dat op. Bijvoorbeeld omdat een spelletje niet lukt, of een vriendje iets anders wil dan hij. Beetje bij beetje leert hij nu om die emoties te herkennen. En een strategie te ontwikkelen wat hij in dat soort gevallen kan doen. Vrijwel alles met behulp van sport: er is een grote speelkamer waar ze dan gaan judoën, hockeyen of wat dan ook maar.
Belonen werkt volgens mij vooral als een kind ook zelf in staat is om zijn eigen gedrag te reguleren. In het geval van boosheid is dat niet altijd zo, sommige kinderen echt leren wat ze ermee kunnen doen. Voor een kind dat slecht rekent, ga je ook geen beloning in het vooruitzicht stellen. Dat kind ga je helpen om de sommen te doorgronden. Les geven dus, instructie, veel oefenen etc.

Aanvulling

Daarmee bedoel ik dus niet dat belonen niet zou helpen! Maar vergeet de 'instructie' s niet. Het is niet alleen een kwestie van van willen, maar ook van kunnen.

Ja, een én-én systeem

De bedoeling van ons beloningsysteem is natuurlijk ook dat wij ondertussen met hem aan de slag zijn, om het plat uit te drukken.
Je leert steeds beter situaties in te schatten en vooral te voorkomen. Dat geldt ook voor onze zoon zelf. Ik vind het heel knap van hem, en ik ben er ook heel blij mee.
Nou weet ik niet precies wat MCDD is, ik weet wel dat kinderen met pdd-nos best leerbaar zijn, althans onze zoon is dat wel. En wij zijn ook heel leerbaar natuurlijk, en kunnen ook steeds beter de wereld voor onze zoon structureren. Die combi werkt in ons geval tot nu toe dus erg goed!

IJsvogeltje lichtelijk zwaar off topic

Mijn zoon ziet er vandaag weer prachtig uit in de kleding van jouw zoon! Moet wel zeggen dat de eerste gaten er alweer in komen op zijn knieën...
Voor Rosa helaas geen tips, behalve dat ik me afvraag of je wel door wilt gaan met deze hulpverlener? Ga je daar nu echt iets mee opschieten?

Hele kleine stappen

Mirreke, wat goed dat bij jouw de beloning zo goed werkt, mooi verhaal. Ik denk dat het kind en de situatie daar wel net ´rijp´ voor moeten zijn. Het klinkt alsof jouw zoon ´gevangen´ was in zijn gedrag en zelf ook behoefte had aan verandering. Ten minste, ik heb de indruk dat dit bij onze zoon vaak zo werkt. Dan baalt hij zelf ook van de oplossing die hij steeds kiest. Een beloning kan hem dan net over de drempel halen om het anders te doen.
En ik het heel erg met IJsvogeltje eens. Je moet eerst beginnnen met uitleg en instructie. Er veel over praten, desnoods wat confronterend. Maar niet verwijtend of moraliserend. En daar zou ik beginnen. Met hele kleine stappen.
Hoe werkt het met boos zijn? Benoemen als je ziet dat je kind gefrustreerd wordt, benoemen als je ziet dat iets hem zwaar valt. Juist als het niet uit de hand aan het lopen is, juist als het een keertje niet in een boze bui eindigt. Bij onze zoon was het zo, dat hij vond dat hij nooit boos mocht zijn. Dus kropte hij al zijn gevoel op, tot... boem. Hij had zelf niet in de gaten wanneer zijn grenzen overschreden werden en greep dan niet in. Het was voor hem een grote verademing, toen ik dat een tijd voor hem heb gedaan. ´Zusje, je staat te dicht bij zoon, zo heeft hij last van je, ga daar eens weg.´
Dan leerde hij zichzelf steeds beter kennen. En pas toen konden wij de stap maken naar het kanaliseren van de woede. Alternatieve wijzen van je boosheid uiten aanleren.
Pfff, het is een proces van twee jaar of zo geweest. En nu zijn we nog steeds niet in walhalla hoor, maar het gaat wel duizend keer beter.

Guinevere (ook ot)

Goed om te horen (nou ja, niet van die gaten dan)!
Op naar de volgende meeting dan maar, dan is mijn zoon vast weer uit de volgende stapel broeken gegroeid.

Ben ik weer

Morgen gaan we een weekendje weg, ga nu wat zaken hiervoor regelen. Ik breng jullie na het weekend op de hoogte, heb veel gehad aan alle tips en ga hier ook zeker iets aan doen.

Rosa

Rosa

Hoe oud is kind??