Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Heirthe

Heirthe

14-06-2009 om 18:08

Middelbare school: klas meteen inlichten over asperger?

Hoi, ben heel lang niet hier geweest omdat het heel goed ging met mijn zoon maar wil jullie nu toch even iets voorleggen.
Mijn zoon gaat na de zomervakantie VWO plus doen.
We hebben inmiddels gesprekken met school en zorgcoordinator gehad, rugzak aangevraagd voor een ambulant begeleider etc.
Allemaal prima in orde.
Maar ze willen graag meteen in een van de eerste weken, het liefst voor dat de kinderen op brugklaskamp gaan, vertellen wat er met zoon aan de hand is (asperger), d.m.v. een klasse voorlichting met behulp van een voorlichtingsfilm.
Ik heb daar mijn twijfels over eigenlijk omdat ik er nog niet uit ben of het handig is om meteen alles maar op tafel te leggen in zijn nieuwe klas of dat het beter is om het eerst een tijdje aan te zien hoe het gaat en daarmee mijn zoon de kans te geven om zich 'normaal' te voelen zonder meteen een stempel te hebben.
De reden dat ze zo snel voorlichting willen geven is om eventueel pesten te voorkomen.
Ik vind het moeilijk om hierin een keuze te maken, het heeft wel voordelen missschien om meteen uit te leggen maar aan de andere kant ben ik bang dat juist daarom mijn zoon meteen een buitenbeentje zal zijn.
Ik vraag me af hoe anderen dit aangepakt hebben?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Keuze aan je zoon

Ik denk dat je de keuze aan je zoon moet laten; wil hij dat het bekend wordt in de klas of niet?

Toen mijn zoon (Gilles de la Tourette) naar het VO ging, heb ik natuurlijk wel zijn mentor ingelicht, maar de keuze om het aan de klas te vertellen aan hemzelf gelaten. Hij had hier geen beghoefte aan omdat hij wilde zijn als iedere andere leerling en geen stempel opgedrukt wilde krijgen dat er met hem "iets" aan de hand was. Hij heeft (naar zijn zeggen) vier jaar lang geen vragen of opmerkingen gekregen. Hoe het zou zijn geweest als het wel bekend was gemaakt in zijn klas, weet ik natuurlijk niet.

Astrid

Astrid

15-06-2009 om 14:15

Hier wel vertellen, maar weet nog niet wanneer

Mijn zoon met Asperger gaat na de zomervakantie 2 talig VWO doen. Hij had op de basisschool al een rugzakje en krijgt daarnaast extra faciliteiten op de nieuwe school. De klas komt er dus toch wel achter.

Zoon gaat zelf vertellen in de nieuwe klas wat hij heeft, maar wanneer dat gaat plaats vinden, geen idee. In iedergeval niet voor het kamp. Dat kamp is nl. meteen de 1e week al.

Behalve dat zoon extreem stil is en weinig contact maakt zal de klas niks aan hem merken. Toch vind ik het belangrijk dat de klas het weet. Juist om zoon niet in een isolement te laten raken. Dat zie ik nl. wel gebeuren. Zoon zoekt zelf geen contact, maar wil het wel. Dat is nu ook al op de basisschool (waar hij het overigens prima naar z'n zin heeft).

Zoon heeft op de basisschool in klas 6 een spreekbeurt over Asperger gehouden. Na afloop heeft hij 'm ook gehouden in gr. 7 en 8. School vond het zo'n geweldige spreekbeurt en zoon vindt spreekbeurten geven erg leuk. Het wordt nu dus ook weer een spreekbeurt met tips over hoe ze met hem om moeten gaan. Daarnaast houdt zoon altijd een quiz of ze wel goed opgelet hebben. School heeft weinig kennis van autisme, dus een voorlichtingsfilmpje zullen ze wel niet hebben.

Voor pesten ben ik trouwens niet bang. Zoon reageert toch niet op pestkoppen. Z'n vriendje wordt wel gepest op school, maar deze reageert dan ook.

Als ik er zo over nadenk, denk ik dat die spreekbeurt maar in de 2e week moet plaats vinden. Heb je het maar meteen gehad.

Hier wel gebeurd

toen wij hier arriveerden was het het voorstel van school dat het wel aan de klasgenoten uitgelegd zou worden. juist om te voorkomen dat hij weer gepest zou gaan worden (reden om hem van de basisschool thuis te houden en de laatste paar maanden te homeschoolen). de schoolcounselor heeft (terwijl zoon er niet was) uitgelegd aan zijn klasgenoten wat asperger inhoudt en wat ze konden verwachten van mijn zoon. het heeft hem enorm geholpen, en hij heeft zijn vaste plekje in deze groep bijzondere kinderen gekregen.
naderhand (nog niet zo heel lang geleden) merkte hij wel op dat hij het niet leuk vond dat hij er niets over te zeggen had gehad, maw dat het buiten zijn medeweten om was gedaan. maar hij was er wel heel blij mee.

wat wil ik hiermee zeggen?
dat het goed kan zijn - dat het wellicht goed is om met het kind zelf te overleggen - dat het heel erg afhangt hoe school en klas er mee omgaan (respecteren zij het individu dusdanig dat er geen vervelende dingen met de opgedane kennis gebeuren?) ...
Sterkte!

Heirthe

Heirthe

15-06-2009 om 21:11

Astrid

Jou zoon lijkt de mijne wel! Mijn zoon is ook vrij introvert en zal niet snel uit zichzelf contact maken terwijl hij dat wel wil. En ook hij vindt het leuk om een spreekbeurt te houden maar of hij dat over zichzelf wil doen vraag ik me af
Mijn zoon heeft ook gezichtstics dus daarmee valt hij sowieso al op...
Hij reageert helaas wel op pestkoppen, we zijn hard bezig om hem dat af te leren en dat begint aardig te lukken af en toe.
Denk er steeds over na wat te doen, hij moet het zelf ook willen natuurlijk en bij ons is het brugklaskamp pas in september dus het zou eventueel daarvoor wel kunnen.
En dan de klas, je kunt een welwillende klas treffen maar ook een klas die niet zo meelevend is natuurlijk...
Blijf het moeilijk vinden.

Jakiro

Jakiro

15-06-2009 om 22:43

Twijfel hier ook

Wij hebben pas sins een week of 3 de diagnose PDD-NOS voor onze dochter (met nog steeds de bekende ADHD). Ook zij gaat na de zomer 2-talig VWO doen.
Maar wij weten zelf nog niet eens wat alles in houdt, laat staan dat onze dochter het weet, laat helemaal staan dat de school al breed ingelicht wordt.
We weten niet eens wat voor mogelijkheden we hebben voor extra begeleiding, vanuit een PGB of rugzakje of weet ik veel wat voor middelen er nog meer zijn.
Dus ik lees sowieso met smart jullie tips, werkwijzen of hulpmiddelen.
Het is nu uberhaupt al het bomen en bos verhaal hier....
Jakiro

Niet zozeer welwillend

maar respectvol lijkt mij...
en dat hangt erg af van het voorbeeld dat ouders en leraren geven aan de kinderen - maar dat is weer een heeeeel andere discussie!

Mijn zus

Mijn zus is brugklasmentor en die pleit wel voor vertellen. Maarrrrr, ze doet het altijd alsvolgt. Helemaal aan het begin van het jaar gaat ze met de klas in de kring zitten en dan vertelt ze eerst iets over zichzelf. Dat de kinderen wel kunnen zien dat ze heel klein is, maar niet dat ze een voedselallergie heeft en dat ze bang is voor spinnen (of zoiets). Dan zegt ze dat alle kinderen in de klas er heel leuk uitzien, maar dat ze weet dat ook in deze klas kinderen dingen hebben die je niet kunt zien. In haar ervaring is er dan dus altijd wel een kind (meestal met ADHD) dat opspringt om te vertellen wat hij heeft. Zus reageert enthousiast: wat fijn dat je dat wilt vertellen! Wat merk je daar nou zelf van? En hoe los je dat op? En dan blijken letterlijk alle kinderen wel iets te melden te hebben, van Aperger tot een overleden ouder waar ze verdriet over hebben en van gepest zijn op de basisschool tot dyslexie. En dan reageert zus (zogenaamd) opgelucht: gelukkig, in deze klas zal zij zich niet vervelen! Want kinderen die helemaal gelukkig zijn, die geen onzekerheden hebben en die nooit ergens mee zitten die vindt zij maar saai. Maar nu de kinderen weten dat alle andere kinderen ook iets hebben, is het natuurlijk zaak dat ze elkaar gaan helpen. In de loop van de weken wordt natuurlijk altijd duidelijk waar de problemen liggen en dan mag een kind zelf in het mentoruur aangeven hoe de andere kinderen wél met hem moeten omgaan. Dus als het bijvoorbeeld een teken geeft, dat andere kinderen hem dan even met rust laten. De andere kinderen moeten dat kind laten weten dat ze het begrijpen en dat ze het zullen respecteren.
Meestal heeft zus nog vóór de herfstvakantie een superleuke klas. En omdat zus ook weet waar de zwakke plekken van ieder kind liggen kan ze bij pesten ook vragen: "hoe zou jij het vinden om daarmee gepest te worden?" Of ze vertelt een pester dat ze dat gedrag juist van hem/haar niet had verwacht, dat kind heeft immers zelf *aandoening* dus die zou moeten weten hoe vervelend het is om iets te hebben. Dan is het meestal snel afgelopen. Het is even investeren, maar zus heeft altijd de best draaiende brugklas van de (grote) school, aldus haar collega's. Een geen enkel kind voelt zich een buitenbeentje, behalve de enkeling zonder aandoeningen, gescheiden ouders of andere ellende

Pippin

Pippin

17-06-2009 om 10:37

Stoepkrijt

Wat mooi! Ik zit het stukje met tranen in mijn ogen te lezen! Meer van zulke zussen in het onderwijs alsjeblieft!

Stelle

Stelle

17-06-2009 om 11:01

Superzus

Wat mooi! Jammer dat de collega's van je zus het voorbeeld niet meteen overnemen als ze zo duidelijk zien ze dat zij de leukste klas van de school heeft.

Je moet het maar kunnen

Zus heeft wel een gave om in ieder kind iets leuks te zien én om kinderen serieus te nemen met een vleugje humor. Als ik hoor met hoeveel geduld ze die kinderen benadert... ik zou helemaal iebelig worden van al dat gezanik dat zij voor haar kiezen krijgt. "Ach, ze moeten alles nog leren, het zijn pubertjes," zegt ze dan. Sommige van haar collega's hebben niet het geduld voor die aanpak en andere vragen zich nog steeds af hoe het komt dat zus toch altijd zo boft met haar klas. Zij heeft altijd de leukste klas, hoe KAN dat nou toch? Het is hard werken voor zus en ze verdient niet veel, maar ze doet het al jaren vol overgave.
Maar wat ik met mijn vorige posting maar wil zeggen: Foskes kind is geen uitzondering, hij heeft toevallig iets anders dan andere kinderen. DAT zou de mentor moeten benadrukken. Dat kun je toch voorstellen op school?

Tineke

Tineke

17-06-2009 om 12:01

Oh stoepkrijt

Mag mijn zoon bij jouw zus in de klas???

Ja hoor

Mag vast wel! Maar hij krijgt nog een heleboel andere leraren ook. Ik weet niet in welke regio je woont?

helaheisa

helaheisa

17-06-2009 om 16:19

Nerdklas

Eén van mijn puberella's doet VWO+, zelf noemt ze het 'de nerdklas'. In haar klas zitten vijf kinderen met één of meer etiketjes, soms ook nog eens twee jaar jonger dan de rest. De pubers weten dit van elkaar, is uitgebreid besproken. Als er nu wel eens een situatie voorkomt waarbij er iets misgaat (van de week voelde een puber met asperger zich zo uitgedaagd en machteloos om op de juiste manier te reageren dat hij begon te dreigen met een stoel naar een klasgenoot) worden de leerlingen aangesproken op wat ze weten van elkaar. Te lang doorgaan met treiteren bij een medeleerling waarvan je weet dat hij daarvoor geen ruimte in z'n hoofd heeft (zoals de ll het zelf noemt) is dus minstens zo fout als dreigen met een stoel.
Het werkt. Ze gaan allemaal met veel plezier naar school, en incidenten zijn op 1 hand te tellen. Maar alles staat en valt bij heel veel tijdsinvestering aan het begin van de brugklas, dat is wel duidelijk. En je zult ook ouders erin moeten betrekken, want met een beetje pech heb je ouders die op hoge poten naar school rennen bij elk incident. Daar moet je als leerkracht ook wat mee kunnen...

Heirthe

Heirthe

21-06-2009 om 22:03

Applaus voor je zus!

Ik hoop dat zij de mentor van mijn zoon is! School in het Noorden des lands toevallig?
Ook ik had tranen in mijn ogen bij het lezen van je stukje, wat mooi dat er zulke leraressen zijn.
Ik ga het iig voorstellen aan de mentor van mijn zoon om het zo aan te pakken.

Abby

Abby

25-06-2009 om 13:39

Geprint

Stoepkrijt,

Wat een mooie manier waarop je zus dat doet! Geweldig. Ik print 'm uit, en ik ga het stukje ook mailen naar onze IB-er op de basisschool. Misschien kan die er iets mee naar de docenten. Je moet er een column van maken Stoepkrijt (dat is al eerder gezegd, dat je culumns kan schrijven) en dan naar een of ander 'goed' schoolblad sturen. Of naar J/M
Bedankt!
Abby

Niet in het noorden

Zus geeft les in het midden van het land. Ze heeft om het jaar een nieuwe brugklas en gaat dan met die klas mee naar de tweede. Daarna gaan de kinderen naar het VMBO of naar de Havo en krijgt zij weer een nieuwe brugklas. Volgend jaar gaat ze met haar klas van dit jaar mee naar de tweede. Ze vertelde dat ze er een jongetje met ADHD en eentje met Aperger uit een andere brugklas "bijneemt" want die werden gepest en het waren "juist van de schatjes. Ongeleide projectielen, maar zo leuk!" (aldus zus). Ze weet zeker dat het ook met deze twee weer helemaal goed gaat komen volgend jaar. "Je moet er toch niet aan denken dat ze een rottige schooltijd hebben, alleen omdat ze iets hebben," zei zus.
Overigens kan ze ook vreselijk streng zijn. Twee meisjes uit haar klas waren met een groepje naar het huis van een meisje uit een andere klas gegaan om haar te bedreigen (was iets met een vriendje) en dat moet je bij mijn zus dan weer niet flikken. Die hebben de wind van voren gekregen. En een jochie dat voor geld zijn kop had laten kaalscheren moest (geheel volgens de regels van de school) zonder petje in de klas zitten. Als je zo stoer bent om je kop kaal te scheren, moet je ook maar zo stoer zijn om met een kale kop in de klas te zitten, vond zus. Meisje met leukemie mocht natuurlijk wel haar kleurige hoofddoekje om.
Ik hoop dat mijn dochter als ze naar het VO gaat ook zo'n mentor krijgt (ze gaat niet naar school van zus, is net te ver weg). Volgend jaar heeft ze in ieder geval in groep 8 een dijk van een juf.

Abby

Ik zat net mijn vorige bericht te tikken toen jij het jouwe plaatste.
Een column, tja, zou iemand dat leuk vinden om te lezen dan? Zus vertelt de prachtigste verhalen, daar kan ik elke maand wel een column mee vullen (als het moet elke week). Ik zal het eens laten gisten in mijn hoofd!

Abby

Abby

25-06-2009 om 14:02

Stoepkrijt

Ik denk wel dat iemand dat zou willen lezen. Je hebt er in ieder geval mensen mee geraakt! De vraag is even waar het aan te bieden. Maar zeker als er zoveel prachtige verhalen zijn, zou het een mooie serie kunnen worden! Misschien een weblog, waarvan jij de redacteur bent voor je zus?
Ik was trouwens even in de war, het was 'Stopcontact' die werd aangeraden culumns te gaan schrijven. Maar ik vond dat jij het ook heel goed en bondig opschreef!
Zelf schreef ik een keer een column over de avonturen van mijn dochter tijdens belletje trekken. Ik ga eens op de de J/M site kijken, ik geloof dat ze daar columns van lezers plaatsen.
Dat is misschien ook iets voor jou. Succes hoor, laat even weten hoe het 'gisten' is afgelopen!
groetjes, Abby

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.