Mijn lieve mannetje
van 9 jaar had feest vandaag op school. Ivm zijn autisme hadden we hem goed voorbereid. Vanmiddag dreigde het toch even mis te gaan en raakte hij (bijna)in paniek. Ik was er bij en kon hem even op weg helpen. Hij had het even moeilijk maar slikte zijn tranen weg (Ik zag hem inzichzelf tot 10 tellen).
Later thuis hadden we het er nog even en zij ik dat ik heel trots op hem was. mam zei hij; als ik groter ben word ik vast een normaal mens......
(pfff. nu kon ik mijn tranen bijna inslikken).
Ondanks dat hij het moeilijk had gehad vond hij het toch een hele leuke dag en heeft hij zich er super doorheen geslagen.
Een trotse mama
Ach..
die uitspraak 'als ik groot ben word ik vast wel een normaal mens' dat doet wat met je he...
Inderdaad
zijn uitspraak deed me zeker wat, daar heb je gelijk in Foske. We zijn op dit moment ook bezig met een sova-traning en daar komen ook heel veel regels naar voren van hoe het allemaal zou moeten horen. Beemer; wat jij zegt is dan ook helemaal waar! Hij leert steeds meer en dat is wat hij waarschijnlijk ook bedoelde. Dank je voor je mooie omschrijving.
En Fladder dat is inderdaad pffff. Maar wie weet vindt hij die lieve vrouw evengoed nog wel; of misschien wel in die aangepaste woonomgeving.
Ik probeer de laatste tijd vooral in het nu te leven en nog niet te veel vooruit te kijken, want hij verrast ons nog regelmatig.
Da's zeker auw
Fladder, oudste hier maakt ook wel eens opmerkingen in die richting: hij wil,later wel 3 kinderen! Ik kan (en wil) hem niet vertellen dat dat er voor hem ws niet in zal zitten.
Toja, wat goed van je zoon! En zo'n opmerking is ook een 'krak' in je hart, 'later als ik groot ben...)
Wat lief
En als ik naar ons mannetje kijk nu al bijna 13 dan lijkt het ook echt zo te zijn 
. Hij leert zoveel bij en er zijn momenten dat ik denk hij heeft helemaal niks. Maar super dit soort uitspraken!!!
Toekomst
Heel pijnlijk, maar het lijkt me zo gezond als een kind aan een positieve toekomst denkt. Veel kinderen hebben daar natuurlijk een heel rooskleurig beeld bij.
Eigenlijk had ik me voorgenomen om helemaal niet zo met toekomst bezig te houden. Nu en over een korte tijd, dat was zo behapbaar. Ik moet zeggen, dat ik mijn dochter (10) graag zou horen spreken over later, over werk of over een man of een huis. Maar niets van dat. Ik hoor haar steeds zeggen dat ze dan dood is. Ze wil niet volwassen zijn, dat is veel te moeilijk. Het is nu al moeilijk en dan nog meer (ofzo). Er is dus niet te praten over later. Ze wilde het laatst zelfs in het vriendenboekje van haar zusje schrijven: wat wil je later worden?:
"niets, want dan ben ik dood", gelukkig begreep ze wel dat je dat in zo'n boekje niet schijft.
Het daar vaak over hebben is niet handig want haar voorziene sterf leeftijd wordt dan ook steeds lager. We hebben hulp voor haar en ik heb er best vertrouwen in dat het wel goed gaat lopen. Maar liever praat ik wel over toekomst, een te rooskleurige of misschien iets minder. Maar het is er dan wel één.
Zelf ben ik nogal optimistisch 
Ach gaia*
dat lijkt me ook vreselijk, als je kind er gewoon liever niet meer wil zijn. Dan kan je inderdaad beter te optimistische toekomstverwachtingen hebben...
Gaia
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat te schrijven, maar ik voel zo met je mee. Onze zoon is ook vaak somber en het is hartverscheurend.
Gaia
Ach...dat is zwaar. Ik kan me helemaal voorstellen dat je liever hebt dat ze aan de toekomst denkt op een andere manier. Sterkte!
Gaia*
Wat hartverscheurend. Ik leef met je mee. Wat moet dat moeilijk zijn!
Lief
Bedankt hoor voor jullie lieve reacties. best fijn. Je kan niet overal altijd sterk in zijn he.
