Mkd
Mijn zoontje van net 3 wordt verdacht van MCDD. Ze denken dat hij niet naar een reguliere school kan, maar naar een MKD zal moeten.
Wie kan mij meer vertellen over de gang van zaken op een MKD. Wie heeft ook een kindje op een MKD (gehad) Hoe gaat dat daar, wat voor kindjes zitten daarop enz enz. Hoe groot is de groep, hoe gaat dat met een busje naar school bij die kleintjes enz. Ik ben benieuwd naar alles.
Pilar
Ja, ervaring!
Mijn dochter is ook naar het mkd gegaan toen ze 3 was. (ze heeft pdd-nos, weten we nu) Voor ons, en ons meiske was dat een oase van rust... want we liepen echt tegen muren van onbegrip op de reguliere creche. Meiske was erg bang en teruggetrokken, huilde veel, op de creche werd nogal de "niet aanstellen is zo weer over" methode gevolgd 
wat een zeer averrechts effect had. Het werd steeds moeilijker. Na een tijdje thuis is ze toen op het mkd gekomen via de ortopedagoog, ze was toen al onder behandeling in het ziekenhuis. De hele behandeling is toen overgegaan naar het mkd, waar alles onder een dak zat (denk aan logo, ergo, fysio, maatschappelijk werk, etc.) en voor haar was het gewoon een hele kleinschalige creche waar ze ging spelen, en waar gelukkig een stuk minder hoefde dan op de gewone creche.
Bij het mkd is ze ook verder onderzocht, uiteindelijk is de psychiater erbij gehaald en de diagnose pdd-nos gesteld. Dat was genoeg om haar daar "te houden" en een rechtstreeks ticket naar speciaal onderwijs. Ze heeft toen via het mkd langzaam kunnen instromen op de basisschool, dat was ook heel fijn, eerst halve dagen naar school, dan steeds een dagdeel erbij. Uiteindelijk "eindigde" ze met 6 jaar op een cluster 4 school, en geen mkd meer. Dat was toen prima, maar later bleek er toch meer mogelijk te zijn op scholengebied, en in groep 4 is ze overgestapt naar een reguliere vrije school, waar ze nu nog steeds zit. Met een rugzakje, dat dan weer wel.
Het is een hele stap om je kind in dat busje weg te zien gaan, en naar zo'n speciaal groepje, niet gewoon met de kindjes uit de buurt. Maar voor ons heeft het toch ook veel goeds gebracht, al is het maar een heel stuk begrip voor haar problemen, en begeleiding voor ons als ouders. Zelf ging ze best graag naar het mkd. En ik als moeder zag dat ze heel goed opgevangen werd daar. De andere kindjes vond ik ook helemaal niet "raar" of zo (ws omdat ik zelf twee kinderen heb met een autisme spectrum stoornis, ik heb dus niet zoveel "gezond" vergelijkingsmateriaal ) ja, natuurlijk hadden ze allemaal hun speciale "gebruiksaanwijzing" maar er zaten geen zwaar gehandicapte kinderen of zo, daar is echt weer een andere vorm van opvang / school voor. Dit waren gewoon kindjes die om wat voor reden dan ook psychisch een beetje in de knoei zaten, en in een klein groepje, met de begeleiding die ook weet daarmee om te gaan, deden ze het prima.
groetjes, Tess
Nichtje
Mijn nichtje (downsyndroom) zit op een MKD. Het bevalt haar ouders en haar goed. Het is wel de bedoeling dat ze straks door zal stromen naar regulier onderwijs. Dat blijft dus altijd gewoon mogelijk. De groepen zijn kleiner, er is veel meer structuur, er worden veel georganiseerde activiteiten ondernomen binnen kleinere groepen en er is ook veel 1 op 1 begeleiding in bijvoorbeeld sociale contacten. Er is alle ruimte voor kinderen die in de omgang met anderen moeilijkheden tegenkomen. En inderdaad er kan ook fysiotherapie, speltherapie en logopedie verzorgt worden.
De kinderen die er op zitten zijn echt heel divers. Van kinderen met geestelijke handicaps zoals down syndroom, kinderen met autisme, kinderen waar iets mee is maar weinig duidelijkheid over is, kinderen met een onverklaarbare ontwikkelingsachterstand...
Sommige kinderen stromen door naar het regulier onderwijs en anderen naar het speciaal onderwijs.
Ik ben meerdere keren geweest om nichtje op te halen. Het is een soort combinatie KDV (met de zorg) en kleuterschool (de pedagogische activiteiten). Het komt verder heel gewoon over. Natuurlijk hebben de kinderen allemaal wel wat maar net als in het speciaal onderwijs komt het in feite allemaal heel 'normaal' over. Het is echt niet zo dat er een andere sfeer heerst; alleen kleinschaliger.
Nichtje heeft er vriendinnetjes en vriendjes. Zij is redelijk goed functionerend maar door langdurig verblijf in het ziekenhuis als baby/peuter loopt ze extra achter. Vandaar dit steuntje in de rug. De bedoeling is om haar straks in groep 2 in te laten stromen. Ze zal dan een jaar ouder zijn dan klasgenootjes maar wel gewoon overal aan mee kunnen doen.
Eigen ervaringen
Mijn dochter van 3 met Downsyndroom (geen medische problemen, ontwikkelingsleeftijd van ongeveer anderhalf) gaat sinds september naar een MKD.
Ze gaat 3 dagen/week en het is van 9-3, maar doordat ze met busje wordt gehaald en gebracht is ze in de praktijk van ongeveer 8-4 (onder)weg. Haar groep bestaat uit max. 7 kindjes (ze gaan niet allemaal 5 dagen dus groepsgrootte varieert) van 2 tot 7 jaar oud, met allemaal een ontwikkelingsachterstand en bij sommigen ook een autistische component. De groep waar ze in zit is voor de jongsten en is ook een intakegroep. Verder hebben ze in de andere groepen "kinderen" tot max 18 jaar oud, allemaal met verstandelijke handicap, soms daarnaast ook nog lichamelijke handicaps, soms ook met bijkomende stoornissen zoals autisme.
Dochter zit er nu 3 maanden waarin ze heeft kunnen wennen en veel geobserveerd is. Volgende week hebben we bespreking over haar behandelplan: wat denken zij met haar te kunnen bereiken, moet/kan ze eventueel naar een andere groep binnen het mkd (ze hebben ook een jonge schoolvoorbereidende groep). Verder is haar fysiobehandeling inmiddels overgenomen door de fysio van het MKD en heeft er logopedisch onderzoek plaatsgevonden.
Dochter heeft het daar prima naar haar zin en is daar helemaal zichzelf. Ook het busje vindt ze helemaal gezellig (bus heeft vaste chauffeuse en busbegeleidster, wat ik erg prettig vind en ze heeft een vaste busknuffel). Waar ik wel aan moest wennen is de communicatie met de groepsleidsters in een schriftje. Dochter ging altijd naar een reguliere creche en omdat je daar zelf haalt en brengt, spreek je de leidsters. zelf. Dat is hier door busvervoer dus niet het geval. De communicatie is overigens prima hoor, maar papier is toch anders dan een kletspraatje.
Tot nu toe positieve ervaringen dus hier.
